ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

H ΕΣΠΛΑΝΑΔΑ έγινε ... WATER PLAZA

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι γνωστά σε όλους τα σχέδια εκποίησης των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων και ακινήτων στο μεγάλο κεφάλαιο, μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων. Και δεν αφορούν μόνο στην κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και στην προηγούμενη. Αλλωστε, από τότε έχουν εκπονηθεί τα σχέδια αυτά και οι νυν κυβερνώντες συνεχίζουν την ίδια πολιτική των προηγούμενων.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις, κατά τις οποίες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν ήδη προχωρήσει στην παραχώρηση Ολυμπιακών εκτάσεων σε επιχειρηματικούς ομίλους και εταιρίες. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της περιβόητης WATER PLAZA στο Φαληρικό Δέλτα.

Ο χώρος προοριζόταν - όπως είχε ανακοινώσει από το 2001 ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης - για τη δημιουργία μιας τεράστιας πλατείας (σ.σ. ΕΣΠΛΑΝΑΔΑ την είχε πει), η οποία θα αποτελούσε το χώρο πρόσβασης των κατοίκων του Λεκανοπεδίου στη θάλασσα. Σήμερα, ο συγκεκριμένος χώρος - φιλέτο έχει παραχωρηθεί σε εταιρίες - χορηγούς των Ολυμπιακών Αγώνων (ΑΛΦΑ, Κόκα Κόλα, Χιουντάι, ΟΤΕ, Cosmote) όπου και διοργανώνουν διάφορες εκδηλώσεις για το κοινό, προβάλλοντας τα προϊόντα τους και κάνοντας «χρυσές δουλιές, αφού χιλιάδες κόσμου επισκέπτονται καθημερινά την περιοχή.

Ο Νόντας

Καθημερινά παρελαύνουν μπροστά μας. Μετάλλια, «ντόπες», μεγάλα έργα και ιδέες, αλλά και χιλιάδες χαμογελαστοί εθελοντές. Στα πλαίσια του «εθνικού στόχου» μπαίνει και η καλή εικόνα της χώρας στους τουρίστες.

Ετσι, λοιπόν, την Κυριακή το απόγευμα ο άστεγος και ρακένδυτος Νόντας χαλούσε έξω από το ΣΕΦ την εικόνα της μεγάλης γιορτής των χορηγών. Γι' αυτό και δυο «χαμογελαστοί» εθελοντές τον απείλησαν και τον έδιωξαν.

Τυπικό δείγμα μιας κοινωνίας που ό,τι «αποβάλλει» σαν περιθωριακό και άχρηστο, ξέρει πολύ καλά να το «σκεπάζει» με μεταξωτά σεντόνια.

Αποστομωτική απάντηση

«Εάν δεν ήμουν στην ομάδα του ποδοσφαίρου, θα ήμουν με τους αντάρτες και θα σκότωνα Αμερικανούς στρατιώτες. Δηλαδή, αν κάποιος εισέβαλε στις ΗΠΑ και ο αμερικανικός λαός αντιστεκόταν, θα ήταν τρομοκράτης; Ο Πρόεδρος Μπους πώς θα αντικρίσει το Θεό του μετά από τόσα εγκλήματα, όταν έχει σφαγιάσει τόσους αθώους;». Αυτά δήλωσε σε αμερικανικό αθλητικό περιοδικό ο Αχμάντ Μανατζίντ, Ιρακινός από τη Φαλούτζα και μέλος της εθνικής ποδοσφαιρικής ομάδας του Ιράκ, που αγωνίζεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Κι όχι μόνον αυτό. Τόσο αυτός, όσο και ο μέσος της ομάδας, Σαλίχ Σαντίρ, εξέφρασαν και, μάλιστα, εκ μέρους όλων των συμπαικτών τους, την αγανάκτηση που νιώθουν από τη χρησιμοποίηση της επιτυχίας της ομάδας τους σε σποτάκι για την προεκλογική εκστρατεία του Τζορτζ Μπους. «Ως ομάδα δε θέλουμε να μας χρησιμοποιούν κατ' αυτόν τον τρόπο. Επιθυμούμε την άμεση αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από τη χώρα μας», δήλωσε ο Σαντίρ. Και ο προπονητής της ομάδας, Αντνάν Χαμάντ, αφού διευκρίνισε ότι κανένας Ιρακινός δεν έχει πρόβλημα με τον αμερικανικό λαό, τόνισε: «Εχουμε, όμως, πρόβλημα με τον αμερικανικό στρατό και την αμερικανική ηγεσία και το τι κάνουν στη χώρα μας. Καταστρέφουν τα πάντα».

Η άποψη του Προέδρου...

Για την ιστορία, αξίζει να αναφέρουμε ότι το επίμαχο προεκλογικό σποτάκι, που... εμπνεύστηκαν τα επιτελεία του Τζ. Μπους και «παίζεται» από τα αμερικανικά τηλεοπτικά ΜΜΕ, αναφέρει τα εξής: «Η ελευθερία εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο. Σε αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες συμμετέχουν δύο ακόμη ελεύθερα έθνη, ενώ έχουν μειωθεί κατά δύο τα τρομοκρατικά καθεστώτα». Κι ενώ, στις οθόνες κυματίζουν οι σημαίες του Αφγανιστάν και του Ιράκ, καταλήγει: «Με σθένος, αποφασιστικότητα και κουράγιο, η δημοκρατία θα θριαμβεύσει επί της τρομοκρατίας και η ελπίδα θα νικήσει το μίσος».

Το σποτάκι «εκφράζει την άποψη του Αμερικανού προέδρου, καθώς και το γεγονός ότι τόσα εκατομμύρια άνθρωποι είναι πλέον ελεύθεροι» ψέλλισε εκπρόσωπος της αμερικανικής Προεδρίας, επιχειρώντας να απαντήσει στις οργισμένες δηλώσεις των Ιρακινών ποδοσφαιριστών. Είναι ολοφάνερο, όμως, ότι η άποψη αυτή είναι ριζικά διαφορετική απ' αυτή του ιρακινού λαού, που δε βλέπει στον αμερικανικό στρατό κατοχής ούτε το σωτήρα του, ούτε τον απελευθερωτή του...

Κέρδη - αναβολικά

Ο πρωταθλητισμός των αναβολικών έχει τις ρίζες του στα πρώτα κιόλας βήματα του αθλητή. Εκεί, όπου, λόγω της έλλειψης χώρων μαζικού αθλητισμού και της ανύπαρκτης φυσικής αγωγής στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, την ικανοποίηση της ανάγκης για άσκηση, αναλαμβάνει με το αζημίωτο το ιδιωτικό κεφάλαιο. Στον οικογενειακό προϋπολογισμό εγγράφεται κατά κανόνα και το μηνιαίο κονδύλι για το γυμναστήριο, το κολυμβητήριο ή την ακαδημία ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, η άθληση ταυτίζεται με το χρήμα και το κέρδος κάποιου ιδιώτη, που έχει επενδύσει στον αθλητισμό, κατά τον ίδιο τρόπο που κάποιος άλλος έχει επενδύσει στην παραπαιδεία, στις ξένες γλώσσες, καλύπτοντας την εκούσια απουσία της κρατικής μέριμνας.

Η διαλογή των αθλητών γίνεται με τα ίδια κριτήρια του κέρδους. Στην πλειοψηφία τους, οι νεαροί αθλητές αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα γήπεδα, όταν οι σχολικές ή άλλες υποχρεώσεις βαρύνουν τόσο το ημερήσιο πρόγραμμα, ώστε ο ελεύθερος χρόνος να συρρικνώνεται δραματικά. Οι λίγοι, που θα συνεχίσουν, θα ταυτίσουν τον αθλητισμό με το βιοπορισμό, αποτελώντας, στην ουσία, την επένδυση του ιδιώτη για το μέλλον. Είναι το σημείο, όπου, συνήθως, νέοι, ικανοί στον αθλητισμό, λόγω σωματικών ή άλλων προσόντων, μεταγράφονται σε μεγαλύτερους αθλητικούς συλλόγους, προκειμένου να συνεχίσουν με προϋποθέσεις αυτό που ξεκίνησε σαν χόμπι και σαν ανάγκη για άσκηση.

Τα χρόνια της αθωότητας παίρνουν τέλος. Ο αθλητής ανήκει πλέον στο φυτώριο των πρωταθλητών του συλλόγου, που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και σαν τέτοιος αναζητεί το κέρδος. Λεφτά, όμως, αφήνουν μόνον η πρωτιά και τα ρεκόρ, τα οποία αποτελούν και τον «κράχτη» των συλλόγων στην ανταγωνιστική αγορά της παροχής αθλητικών υπηρεσιών. Η συνείδηση «επαγγελματία», που αποκτά ο αθλητής, οδηγεί στην αναζήτηση της επίδοσης, που θα τον φέρει σ' ένα μεγαλύτερο και καλύτερο σύλλογο, θα του εξασφαλίσει υψηλότερες αποδοχές. Αντίστοιχα, ο σύλλογος, αντιμετωπίζοντας τον αθλητή σαν εμπόρευμα προς πώληση ή διαφήμιση, επιζητεί τη βελτίωσή του, προκειμένου να πιάσει καλύτερη τιμή στην αγορά.

Στο παιχνίδι έχουν ήδη μπει οι πολυεθνικές - σπόνσορες, που ανεβάζουν το κασέ της δικής τους επένδυσης σε διαφήμιση, ανάλογα με το επίπεδο του ανταγωνισμού. Αν, για παράδειγμα, στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου χορηγός της φανέλας είναι μια τοπική βιοτεχνία, στους Ολυμπιακούς είναι τα μεγαθήρια των πολυεθνικών. Το μέγεθος της αγοράς, στο οποίο απευθύνονται μέσω του αθλητισμού οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, διαμορφώνει τόσο το εύρος της επένδυσης, όσο και το μερίδιο του αθλητή από τα κέρδη. Σ' ένα τέτοιο επίπεδο, ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και η πρωτιά κρίνεται στις λεπτομέρειες.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη σκληρή δουλιά και τις ικανότητες ενός πρωταθλητή, που συμμετέχει σε υψηλού επιπέδου διοργανώσεις. Στον επαγγελματικό αθλητισμό όμως, αυτά τα προσόντα αποδεικνύονται ανεπαρκή. Η πρωτιά και τα ρεκόρ κρίνουν το κέρδος και ο επενδυτής δεν είναι σε καμιά περίπτωση διατεθειμένος να ρισκάρει τα κεφάλαιά του. Τα αναβολικά έρχονται σαν μια «φυσική» σχεδόν εξέλιξη. Τα δέκατα του δευτερολέπτου στο νήμα μπορούν να κρίνουν κέρδη ή ζημιά δισεκατομμυρίων για τις πολυεθνικές και τη βιομηχανία του αθλητισμού.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Τα ... ντοπαρισμένα

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΑΣ ΛΥΣΟΥΜΕ εμείς, λοιπόν, την απορία σε Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, που συνεχίζουν να τσακώνονται για το ...ποιος είναι πιο μπλεγμένος στην υπόθεση του «ντόπινγκ» στον ελληνικό αθλητισμό: Είναι και οι δυο εξίσου μπλεγμένοι και, μάλιστα, όσο δεν παίρνει άλλο.

Ισως γι' αυτούς να έχει κάποια σημασία το ...με ποιο από τα δυο κόμματα ήταν πιο «φίλος» ο Τζέκος και οι εταιρίες του, όμως, δεν έχει καμιά αξία για την ουσία του προβλήματος. Με τα μεγάλα συμφέροντα, που κρύβονται πίσω από τους ανταγωνισμούς που οδηγούν στο «ντόπινγκ», είναι και οι δυο φιλικά προσκείμενοι.

Και πάνω απ' όλα και οι δυο εκπροσωπούν, προωθούν και εφαρμόζουν, με όλες τους τις δυνάμεις, την πολιτική, που αποτελεί το θερμοκήπιο της καλλιέργειας και αναπαραγωγής των σχετικών φαινομένων.

Το μόνο, ίσως, πρόβλημα είναι το γεγονός πως μοιάζουν και τα δυο κόμματα πολύ ...ορεξάτα για να κοντραριστούν επί του θέματος. Σχεδόν ντοπαρισμένα. Ισως γιατί γνωρίζουν ότι στην πραγματικότητα μια τέτοια αντιπαράθεση είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται για να ...κουκουλωθεί το πράγμα.

Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ «Σημιτικοί» με «Τσοχατζοπουλικούς» στο ΠΑΣΟΚ, κ. Πάγκαλε! Τσάμπα προσπαθεί, δηλαδή, ο Ευάγγελος Βενιζέλος να παίξει το ρόλο του «αντίπαλου δέους» στον Γιώργο Παπανδρέου; Καθόλου δεν τον υπολογίζετε τον άνθρωπο;

Οσο για τη θεσμοθέτηση των τάσεων, που ζητά ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, μάλλον πρέπει να του θυμίσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ ...ανέκαθεν είχε πολλές τάσεις, έστω και άτυπα. Αλλά πάντα μια πολιτική.

ΤΕΛΙΚΑ, ΜΕΧΡΙ και ο ...υπουργός Τουρισμού, Δημήτρης Αβραμόπουλος, κατάλαβε ότι δεν πήγαν καλά τα πράγματα στον τομέα του και η κίνηση είναι πεσμένη, παρά την Ολυμπιάδα! Οπως είπε, τα αποτελέσματα δεν ήταν τα προσδοκώμενα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αλλωστε, γενικότερα, τίποτε δεν πήγε σύμφωνα με τα ...προσδοκώμενα με την υπόθεση των Ολυμπιακών Αγώνων, συνολικά. Οικονομική αναβάθμιση και πρόοδο είχαν υποσχεθεί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στον κόσμο και τώρα πρέπει να βρουν τρόπο να εξωραΐσουν τη «μαύρη τρύπα», που θα παρουσιάσουν ως αποτέλεσμα.

Κορυφή του παγόβουνου

Παπαγεωργίου Βασίλης

«...Οποιος επισκεφθεί το οιοδήποτε γυμναστήριο, είτε μεταξύ των νεαρών που πηγαίνουν στα γυμναστήρια, είτε στις προθήκες αυτών των γυμναστηρίων και των κέντρων αδυνατίσματος, υπάρχουν όλες αυτές οι ουσίες, οι οποίες λένε μέσα ορισμένους γενικούς όρους, όπως "πεπτίδια" και "αμινοξέα", αλλά μέσα σ' αυτά περιέχονται και παράγωγα των αναβολικών. Περιέχονται και ουσίες, οι οποίες είναι βλαπτικές και καταστρεπτικές για την υγεία των νέων. Και άμα δεν πιστεύετε, ας ανοίξει όποιος θέλει το Διαδίκτυο και εκεί θα δει. Μέσα σε μισή ώρα που το άνοιξα χθες το βράδυ, βρήκα περισσότερα από 11 χιλιάδες διαφορετικά σκευάσματα...». Αυτά δήλωσε τις προάλλες στο ρ/σ «Σκάι» ο πρόεδρος του ΕΦΕΤ, Νίκος Κατσαρός, και προειδοποίησε ότι σε δέκα - δεκαπέντε χρόνια θα εμφανιστούν προβλήματα, «ακόμη και καρκινογενέσεις», στην υγεία των σημερινών εφήβων, που πηγαίνουν στα γυμναστήρια και παίρνουν αναβολικά. Κι έχει απόλυτο δίκιο. Αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα. Και κανείς, πλέον, δεν έχει το δικαίωμα να αμφιβάλλει ότι η περίπτωση Χρ. Τζέκου, προπονητή Ολυμπιονικών και ιδιοκτήτη εταιρίας εισαγωγής και διακίνησης αναβολικών και κάθε λογής σκευασμάτων, είναι απλά και μόνον η κορυφή του παγόβουνου...

Οποιος βιάζεται...

Πράγματι, είναι τουλάχιστον ατυχής και περίεργη - αν όχι απαράδεκτη - η προχτεσινή ανακοίνωση του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ, σχετικά με τα φαινόμενα ντόπινγκ και όλα τα σχετικά. Δίκιο έχει η «Αυγή» και σωστά είναι όλα όσα της καταλογίζει σε σχετικό σχόλιο στο χτεσινό της φύλλο. Δεν έχει καθόλου δίκιο, όμως, όταν σπεύδει να αποδώσει αντίστοιχες ευθύνες και στο ΚΚΕ. Οχι μόνο, γιατί είναι σε όλους γνωστές οι ξεκάθαρες και κατηγορηματικές θέσεις του ΚΚΕ στο επίμαχο ζήτημα. Αλλά και γιατί ο Χ. Ζαχαρόγιαννης, γενικός γραμματέας του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ, που υπογράφει την ανακοίνωση μαζί με τον πρόεδρο της Ενωσης, δεν εκπροσωπεί εδώ και καιρό το ΚΚΕ, ούτε τη «Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση Γιατρών», όπως έχει ανακοινωθεί επισήμως.

Αλλωστε, στο χτεσινό «Ριζοσπάστη», όπου υπάρχει το σχετικό με την ανακοίνωση ρεπορτάζ, δημοσιεύεται και δήλωση του εκπροσώπου της «Δημοκρατικής Πανεπιστημονικής Κίνησης», Ηλία Σιώρα, όπου τονίζεται η διαφωνία της τελευταίας με την ανακοίνωση, όπως και το γεγονός πως ποτέ δε συγκλήθηκε Διοικητικό Συμβούλιο, για να συζητήσει το σχετικό θέμα.

Περιμένουμε από την «Αυγή», λοιπόν, να προχωρήσει στην οφειλόμενη επανόρθωση.

Πετρελαιοπηγή...

«Εχω απογοητευτεί, όχι από τους αθλητές, αλλά απ' αυτούς που έχουν τα ηνία του παγκόσμιου αθλητισμού. Σήμερα αποφασίζουν ότι αυτό απαγορεύεται, αύριο ότι αυτό επιτρέπεται. Ο αθλητισμός έχει γίνει μια πετρελαιοπηγή. Σήμερα αυτή την εταιρεία και αύριο την άλλη εταιρεία. Φταίμε σε κάποιο σημείο και οι αθλητές. Πειθόμαστε ότι θα ακουμπήσουμε το Θεό. Ξέρετε εσείς κανέναν που θα αρνηθεί ποτέ να δοξαστεί;». Αυτά δήλωνε τις προάλλες η Βούλα Πατουλίδου, σχετικά με τα φαινόμενα ντόπινγκ και όσα σχετικά ξεδιπλώνονται τον τελευταίο καιρό. Και τα σημειώνουμε, όχι μόνο γιατί λέγονται από μια αθλήτρια με μεγάλες διακρίσεις, αλλά κυρίως γιατί αναδεικνύουν τις βαθύτερες αιτίες του προβλήματος από τη μια και από την άλλη, γιατί είχε την τόλμη να θέσει αυτοκριτικά τις ευθύνες των αθλητών και, ακόμη περισσότερο, των πρωταθλητών.

Ποιος Κόροιβος...

Για το σχέδιο μαζικού ντοπαρίσματος αθλητών και παραγωγής μεταλλίων, με την κωδική ονομασία «Κόροιβος», το οποίο αποκάλυψε το «Βήμα» της περασμένης Κυριακής, έγραψε ο χτεσινός «Ριζοσπάστης». Κι όπως έγραφε, το «Βήμα» σημείωνε ότι η κωδική ονομασία «Κόροιβος» ήταν εμπνευσμένη από το όνομα ενός αρχιτέκτονα, που έζησε το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. Το τελευταίο, όμως, είναι αμφιλεγόμενο, για τους εξής λόγους: Πρώτον, γιατί ο προαναφερόμενος αρχιτέκτονας δε φέρεται να έχει κάποια σχέση με τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεύτερον, γιατί - όπως έγραψε ο «Ρ» στις 3 Αυγούστου - υπήρξε στην αρχαιότητα Κόροιβος, ο οποίος ήταν και ο πρώτος Ολυμπιονίκης στο στίβο. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πηγές, μάλιστα, ο Ολυμπιονίκης Κόροιβος κατάγονταν από την Ηλεία και ήταν ένας απλός μάγειρας. Με άλλα λόγια, ένας από τους λιγοστούς Ολυμπιονίκες της εποχής εκείνης, που δεν προερχόταν από εύπορη και αριστοκρατική οικογένεια.

Πάντως, εάν ο Ηλείος Ολυμπιονίκης αποτέλεσε την αφορμή για την ονομασία του μαζικού προγράμματος ντοπαρίσματος αθλητών, μάλλον, δεν έπαιξε γι' αυτό ρόλο η «ταπεινή» καταγωγή του. Το πιθανότερο είναι η επαγγελματική ιδιότητα του μαγείρου να έδωσε τη σχετική αφορμή στους εμπνευστές του σχεδίου...

Παιδεία και... βάσεις

Μπορεί οι πανελλαδικές εξετάσεις να ολοκληρώθηκαν και επίσημα με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, όμως δεν τελειώνουν τα μαρτύρια της εκπαίδευσης και των νέων ανθρώπων. Ακόμη και κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, οι εξετάσεις παραμένουν ένα... μυθικό γεγονός που παίρνει υπερβολικές διαστάσεις από τον τρόπο προβολής τους στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και μετατρέπονται σε κορυφαία πράξη της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Στην ουσία αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι σε αυτό τον εξεταστικό μαραθώνιο εκδηλώνεται σε όλο του το μεγαλείο ο πραγματικός σκοπός της εκπαίδευσης σε μια κοινωνία εκμετάλλευσης: Η ταξική επιλογή νέων ανθρώπων και όχι η παιδαγωγική λειτουργία στην εκπαίδευση.

Η συζήτηση που γίνεται κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, για το ανεβοκατέβασμα των βάσεων και η προσπάθεια να συνδεθούν τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων με το επίπεδο του εκπαιδευτικού έργου, υποτιμούν βαθύτατα τη νοημοσύνη μας. Ανοδος και πτώση των βάσεων, εύκολα και δύσκολα θέματα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος στα χέρια ενός αντιεκπαιδευτικού μηχανισμού που υποβαθμίζει διαρκώς το επίπεδο της παρεχόμενης γνώσης και «γκρεμίζει» ολοένα τον πραγματικό ρόλο της εκπαίδευσης. Μια στρόφιγγα που ανοίγει και κλείνει, ρυθμίζοντας κάθε φορά την κοινωνική επιλογή και την ταξινόμηση των μαθητών στα διάφορα τμήματα και σχολές των ΑΕΙ - ΤΕΙ, που επιχειρεί να σβήσει από τη μνήμη μας τις χιλιάδες μαθητών που είτε δεν κατάφεραν να φτάσουν στις εξετάσεις, είτε αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το σχολείο στα 15 τους, είτε να στοιβαχτούν στα συνειδητά υποβαθμισμένα ΤΕΕ.

Γιατί το πραγματικό πρόβλημα της εκπαίδευσης δεν είναι το εξεταστικό, αλλά το ότι όλη η εκπαιδευτική διαδικασία είναι προσανατολισμένη στο να υπηρετεί τις εξετάσεις, την κοινωνική επιλογή γενικότερα. Το πρόβλημα, δηλαδή, είναι στο σκοπό του σχολείου και όχι στην ανούσια εξετασιολογία, που αποσκοπεί να σκεπάσει τον ταξικό χαρακτήρα της εφαρμοζόμενης εκπαιδευτικής πολιτικής.

Ομως, η απαλλαγή της ελληνικής οικογένειας από τις βαριές οικονομικές και ψυχικές συνέπειες των πανελλαδικών εξετάσεων δεν είναι μια απλή υπόθεση, που μπορεί να λυθεί με τεχνοκρατικούς τρόπους. Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι τα αποτελέσματα των εξετάσεων αποδεικνύουν πως ο μόνος αποτυχημένος είναι η εκπαιδευτική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της ΕΕ και όχι οι μαθητές. Να μπει φρένο στο άγχος που αντιμετωπίζουν χιλιάδες ελληνικές οικογένειες - και δικαιολογημένα - κάτω από το βάρος των υπέρογκων εξόδων της «μεταρρύθμισης». Ομως καμία εκπαίδευση και κανένα εξεταστικό σύστημα, όσο και αν εμείς το θέλουμε, δεν μπορεί να αυτονομηθεί και να αρθεί πάνω από τη βάση ενός κοινωνικού συστήματος και μιας πολιτικής, που προορισμό τους έχουν να συγκεντρώνουν τον πλούτο και τη γνώση σε ελάχιστους, διαχέοντας τη φτώχεια και την αμάθεια σε ολοένα και περισσότερους. Είναι αναγκαίο το άγχος να δώσει τη θέση του στον αγώνα για ανατροπή της αντιεκπαιδευτικής «μεταρρύθμισης», για Λαϊκή Παιδεία που θα μορφώνει και θα πλάθει δημιουργικούς ανθρώπους, αντί να παραμορφώνει και να θρυμματίζει τη σκέψη χιλιάδων μαθητών.