ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Περί συναίνεσης

Γρηγοριάδης Κώστας

Πολλή, πάρα πολλή κουβέντα, περί συναίνεσης, από τη στιγμή, που ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του Κ. Παπούλια, για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Το σύνθημα έδωσε ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής. «Είναι γνωστό πόσο επίμονα έχω μιλήσει για την ανάγκη συναίνεσης σε τομείς, όπως τα εθνικά μας θέματα, η Παιδεία και η Υγεία» τόνισε, ανακοινώνοντας την υποψηφιότητα. Κι από κει και πέρα, ακολούθησε πραγματικός ορυμαγδός. Η συναίνεση πηγαινοερχόταν, με ρυθμό πολυβόλου, στα τηλεοπτικά «παράθυρα», στις ραδιοφωνικές εκπομπές και τις στήλες των χτεσινών εφημερίδων. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός, βέβαια, ότι κανείς - πλην του ΚΚΕ - δεν ασχολήθηκε με το περιεχόμενο και τη βασική επιδίωξη αυτής της πολύμορφης και παρατεταμένης ομοβροντίας. «Συναίνεση σημαίνει υποταγή του λαού στην πολιτική που συσσωρεύει κέρδη στην πλουτοκρατία και βάσανα στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα», υπογραμμίζει το σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ. Κι έχει απόλυτο δίκιο. Αλλωστε, ο πρώτος και βασικός στόχος του Κ. Καραμανλή -όπως καταλαβαίνει ο καθένας - είναι η υλοποίηση της αντιλαϊκής του πολιτικής και, μάλιστα, με το μικρότερο δυνατό πολιτικό κόστος. Σ' αυτό τον στόχο είναι ενταγμένη και η υποψηφιότητα του Κ. Παπούλια, η καλλιεργούμενη πολύμορφα συναίνεση, κλπ., κλπ. Στο στόχο αυτό συμβάλλουν και όσοι άλλοι «συναινολογούν» αυτές τις μέρες.

«Αναβάθμιση» κατά 400%

Από σήμερα, όσοι υποβάλλουν αίτηση συμμετοχής σε προκήρυξη του ΑΣΕΠ, που γίνεται με το σύστημα των μορίων, θα πρέπει να πληρώνουν παράβολο 15 ευρώ και 20 ευρώ, για συμμετοχή σε γραπτούς διαγωνισμούς ή προκηρύξεις θέσεων ειδικού επιστημονικού προσωπικού. Μέχρι τώρα, το παράβολο ήταν 5 ευρώ. Επίσης, βάσει της ίδιας υπουργικής απόφασης, αναθεωρείται και το παράβολο για την υποβολή ενστάσεων. Από 25 ευρώ, που ήταν μέχρι τώρα, γίνεται από σήμερα 40 ευρώ.

Προφανώς, η κυβέρνηση σκέφθηκε, ότι οι δεκάδες χιλιάδες - πολλές φορές και πάνω από 100.000 - συνήθως άνεργοι και νέοι στην ηλικία, που συμμετέχουν στις εκάστοτε προκηρύξεις και τους γραπτούς διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, αναζητώντας με αγωνία μια θέση στον ήλιο, είναι μια «καλή μηχανή» εσόδων για τα δημόσια ταμεία. Κι έτσι, το μέχρι προχτές χαράτσι της προηγούμενης κυβέρνησης, «αναβαθμίστηκε» έως 400%...

Δεν... υπήρχαν μέχρι το Μάρτη!

ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» κάνουν αύριο συλλαλητήριο και καλούν τους εργαζόμενους να διαδηλώσουν ενάντια στη λιτότητα και την ακρίβεια, όπως λέει και η κοινή αφίσα ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Δεν είναι, λοιπόν, άνευ σημασίας, να δούμε πώς η ΠΑΣΚΕ, ως η μεγαλύτερη παράταξη, που μαζί με τις άλλες δύο αποτελούν την πλειοψηφία στις διοικήσεις τόσο της ΓΣΕΕ όσο και της ΑΔΕΔΥ, αποτιμά την κατάσταση των εργαζομένων τα τελευταία χρόνια. Είπε λοιπόν στο κλείσιμό του, στο πρόσφατο συνέδριο της ΠΑΣΚΕ, ο Χρήστος Πολυζωγόπουλος, επικεφαλής της παράταξης και πρόεδρος της ΓΣΕΕ:

«Αν δούμε πώς εξελίχθηκαν τα εισοδήματα, τα προηγούμενα χρόνια, παρά τις δυσκολίες και τους στόχους της ΟΝΕ, θα δούμε ότι είχαμε ενίσχυση των εισοδημάτων, βελτιώσεις σε αρκετά επίπεδα, όσον αφορά τις παροχές, ενίσχυση των δημοκρατικών λειτουργιών και των θεσμών. Ενίσχυση συνολικά της θέσης της χώρας. Αυτή είναι μια πραγματικότητα. Επομένως, για να συνεχίσουμε αυτή την προσπάθεια χρειάζεται να διακυβερνηθεί η χώρα και πάλι από το ΠΑΣΟΚ»..!

Με άλλα λόγια, η λιτότητα, η ακρίβεια, η ανεργία, κλπ, είναι προβλήματα, που έκαναν την εμφάνισή τους, μετά τις εκλογές του περασμένου Μάρτη. Μέχρι τότε δεν υπήρχαν...

Αποκλειστικά και μόνο...

Και για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία, σχετικά με τη στάση της ΠΑΣΚΕ, απέναντι στη διακυβέρνηση Σημίτη, σε άλλο σημείο της παρέμβασής του ο Χ. Πολυζωγόπουλος θα υπογραμμίσει: «Κοιτάξτε, σύντροφοι, και αυτοί που συμφωνούσαμε με τον Σημίτη και αυτοί που διαφωνούσαμε με τον Σημίτη, στηρίξαμε ΠΑΣΟΚ, στηρίξαμε Σημίτη, επομένως να μην πάνε να φέρουν σε αυτή την αίθουσα τέτοιες διαχωριστικές γραμμές. Ο Κώστας ο Σημίτης άφησε πίσω του ένα τεράστιο έργο, έργο ΠΑΣΟΚ, που θα το θυμούνται και θα το βλέπουν και τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας».

Σαφής, σαφέστατος ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Οταν ήταν στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ, δεν ...έβλεπε πουθενά ακρίβεια και λιτότητα, ακόμη κι όταν διαφωνούσε - όπως αφήνει τώρα να εννοηθεί - με την κυβέρνηση Σημίτη. Τώρα, που το ΠΑΣΟΚ είναι στην αντιπολίτευση, τα ...ανακάλυψε όλα μαζί. Οχι, βέβαια, επειδή τον πήρε ξαφνικά ο πόνος για τα προβλήματα των εργαζομένων. Ούτε, γιατί ...βρήκε ξαφνικά το φως του. Μόνο και μόνο, για να ξαναγίνει κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ...

Η αντιλαϊκή πολιτική των δήμων

Το ύψος των δημοτικών τελών που επιβάλλουν κάθε χρόνο οι δημοτικές αρχές και πληρώνουν οι εργαζόμενοι, δεν είναι ένα απλό οικονομικό στοιχείο, το οποίο προσδιορίζει σε σημαντικό βαθμό το δημοτικό προϋπολογισμό και επηρεάζει τον πληθωρισμό, όπως θέλουν να μας θυμίζουν οι τεχνοκράτες. Είναι, κατά κύριο λόγο ουσιαστικό στοιχείο, στο οποίο αποτυπώνεται η πολιτική που πρεσβεύει και υλοποιεί η κάθε Δημοτική Αρχή. Με αυτή την έννοια, τα πράγματα είναι καθαρά: Δήμοι που επιβάλλουν αυξημένα δημοτικά τέλη υλοποιούν μια πολιτική σε βάρος των εργαζομένων, άσχετα αν έχει να προσφέρει περισσότερα έργα ή υπηρεσίες στους δημότες. Δήμοι που επιλέγουν το αντίθετο, ενδεχομένως υλοποιούν μια φιλολαϊκή και όσο επιτρέπεται στο πλαίσιο του συστήματος, πολιτική. Και λέμε ενδεχομένως γιατί όταν μια πιθανή μηδενική αύξηση των τελών δε συνοδεύεται και από άλλες, αντίστοιχης πολιτικής σημασίας επιλογές, τότε μπορεί να αποτελεί είτε ένα συγκυριακό γεγονός είτε μικροκομματική σκοπιμότητα που από πίσω της κρύβει επιλογές σε βάρος των εργαζομένων.

Τα τελευταία χρόνια, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, οι δημοτικές αρχές, προσκείμενες σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ, επιλέγουν την επιβάρυνση των δημοτών, επιβάλλοντας αυξημένα τέλη. Η αύξηση αυτή γίνεται στο όνομα της οικονομικής ανέχειας των δήμων, καθώς η Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΤΑ) εξακολουθεί να επιχορηγείται με ένα εξευτελιστικό ποσοστό (για το 2005 ανέρχεται στο 3,42% του κρατικού προϋπολογισμού), ενώ την ίδια ώρα επιβαρύνεται συνεχώς με νέες κρατικές αρμοδιότητες χωρίς τους αντίστοιχους πόρους. Βαρύτατες ευθύνες για την κατάσταση αυτή - που δημοτικές αρχές χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για την επιβολή αυξημένων τελών - έχει και η προσκείμενη σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ ηγεσία της ΚΕΔΚΕ, η οποία βλέπει, όπως και οι κυβερνήσεις, τη «λύση», στην απόκτηση από την ΤΑ της δυνατότητας να επιβάλλει και να εισπράττει φόρους!

Ενδεικτικό της αντιλαϊκής πολιτικής που υλοποιείται από δημοτικές αρχές είναι ότι η επιβάρυνση των δημοτών από τα δημοτικά τέλη είναι σχεδόν της ίδιας κλίμακας με την αντίστοιχη των επιχειρήσεων. Αξιοσημείωτη εξαίρεση είναι το παράδειγμα του Δήμου Νίκαιας που, ενώ για 3η συνεχή χρονιά δεν επέβαλε καμία αύξηση στα τέλη που πληρώνουν οι δημότες, αποφάσισε την αναπροσαρμογή των τελών που πληρώνουν επιχειρήσεις και τράπεζες ανάλογα με την επιβάρυνση που προκαλούν. Αξίζει να υπογραμμίσουμε εδώ και την υποκρισία των κυβερνήσεων που «θυμούνται» κατά κύριο λόγο πριν τις εκλογές, να ζητήσουν περιορισμένες αυξήσεις στα δημοτικά τέλη προκειμένου να συγκρατηθεί ο πληθωρισμός και όχι για να μην επιβαρυνθεί το λαϊκό εισόδημα. Αλλωστε, γι' αυτό έχουν φροντίσει τα κόμματα του δικομματισμού, με τη διαμόρφωση ενός θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των δήμων, που τους επιτρέπει να επιβάλλουν χαράτσια για μια σειρά αρμοδιοτήτων ή να ξεπουλούν τη δημοτική περιουσία στο ιδιωτικό κεφάλαιο για να πληρώσουν αδρά μετά οι δημότες το όποιο έργο.

Γίνεται φανερό πως οι εργαζόμενοι θα πρέπει να καταδικάσουν την πολιτική της μεταφοράς των οικονομικών βαρών - και μέσα από την τοπική φορολογία - στους δημότες. Να αναδείξουν δημοτικές αρχές που θα λειτουργούν πραγματικά σε όφελός τους και σε σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική.

Χριστίνα ΔΙΑΜΑΝΤΗ

Τα προεδρικά...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ε, ΚΑΛΑ, δεν περιμέναμε την επιλογή του Κ. Παπούλια, για να αντιληφθούμε ότι υπάρχει συναίνεση ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία. Ισως, έτσι, επισημοποιήθηκε με τον πλέον φανερό τρόπο η κοινότητα των πολιτικών επιλογών τους!

Οσο θόρυβο κι αν σηκώνει η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τις προμήθειες των ενόπλων δυνάμεων, η πραγματικότητα, που λέει ότι Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ θα βαδίσουν μαζί στα «βασικά», δεν κρύβεται.

Καμιά διαφοροποίηση στην προοπτική ιδιωτικοποίησης της Παιδείας, καμιά διαφοροποίηση στις «αναπτυξιακές» επιδοτήσεις επιχειρηματιών, καμιά διαφοροποίηση στη διατήρηση και ενίσχυση της εξουσίας των «γνωστών και μη εξαιρετέων» στα Μέσα Ενημέρωσης.

Οσον αφορά στην Ευρωπαϊκή Ενωση, εκεί πια όχι μόνο πολιτική διαφοροποίηση δεν υπάρχει, αλλά μιλάμε για πραγματική συμπαιγνία, ώστε οποιαδήποτε άλλη θέση ή εκτίμηση να εξοβελιστεί.

Εν κατακλείδι - για να χρησιμοποιήσουμε τη φράση που επέλεξαν πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ σε δηλώσεις τους - και με την επιλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας «το σύστημα ενισχύεται». Οπως κι αν το πάρεις - είναι αλήθεια.

ΠΑΝΤΩΣ, ΜΗ νομίζετε ότι με την ανακοίνωση του ονόματος του Κ. Παπούλια τελείωσε και η προεδρολογία. Βλέπετε, όπως και να έχει το πράγμα, πολλοί από τους κάθε λογής «δημοσιολόγους» έκαναν σενάρια που διαψεύστηκαν και τώρα πρέπει να εξηγήσουν το γιατί.

Αν προσέξατε, άλλωστε, και στα χτεσινοβραδινά τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων οργίασαν τα παρασκήνια και οι πληροφορίες για το «πώς» και το «γιατί» αποκλείστηκαν τα ονόματα που είχαν ακουστεί, εκθέτοντας τους «σπόνσορές» τους.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, όλη αυτή η ιστορία της προεδρολογίας είχε ...την πλάκα της. Και κυρίως όταν όλοι όσοι τη συναποτελούσαν «έπιναν νερό» στο όνομα του θεσμού...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οποιος έχει την εξουσία...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Υψηλότερος από ποτέ άλλοτε είναι ο αριθμός των εργαζομένων παγκοσμίως, που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Αυτό αναφέρει η έκθεση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα. Σύμφωνα με την έκθεση περίπου 1,3 δισεκατομμύρια εργαζόμενοι, σχεδόν το 50% του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού, ζουν με λιγότερα από δύο δολάρια ημερησίως (το ποσό αυτό έχει οριστεί επισήμως ως όριο φτώχειας).

Κι ενώ, δίπλα στον «υψηλότερο από ποτέ άλλοτε αριθμό φτωχών εργαζομένων», στέκεται προκλητικότατα ο μεγαλύτερος από ποτέ παραγόμενος από τους εργαζομένους πλούτος, όπως όλοι γνωρίζουν και παραδέχονται, η έκθεση του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας προτείνει, ως λύση, την αύξηση της παραγωγικότητας... Και δε λέμε, ας αυξηθεί κι αυτή, αλλά ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Μήπως, δεν αυξάνεται συνεχώς, τόσες δεκαετίες τώρα, χωρίς στο παραμικρό να αντιμετωπίζονται - όπως ομολογούν οι ίδιοι - τα τεράστια προβλήματα της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της πείνας και τόσα άλλα; 'Η, μήπως, δε γνωρίζουν, ότι οι πλουσιότεροι πενήντα Ευρωπαίοι και Βορειοαμερικανοί κεφαλαιοκράτες έχουν εισόδημα ίσο με αυτό των 2,7 δισεκατομμυρίων φτωχότερων ανθρώπων του πλανήτη, δηλαδή, με το φτωχότερο 45% του παγκόσμιου πληθυσμού;

Προφανώς, οι ιθύνοντες του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας δε θέλουν να καταλάβουν την απλή αλήθεια, ότι όποιος έχει το καρπούζι και το μαχαίρι, κόβει ανάλογα και τις φέτες...

Νέες αμερικανικές βάσεις

Δε γνωρίζουμε πότε ακριβώς θα δημοσιοποιηθεί επισήμως η απόφαση. Ούτε με ποια προσχηματικά επιχειρήματα θα επενδυθεί και θα δικαιολογηθεί. Πιθανά, να ενταχθεί στην εξυπηρέτηση των αναγκών της παγκόσμιας «αντιτρομοκρατικής» εκστρατείας. Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να εγκαταστήσουν μία ή δύο μεγάλες στρατιωτικές βάσεις στη γειτονική μας Βουλγαρία, μαζί με 3.000 περίπου στρατιώτες.

Η αποκάλυψη έγινε από τον Βούλγαρο υπουργό Αμυνας, Νικ. Σβινάροφ, ο οποίος δήλωσε τα εξής: «Αναμένουμε την απόφαση που θα λάβει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναφορικά με τις βάσεις των ΗΠΑ στο έδαφος της Βουλγαρίας και εν πάση περιπτώσει από την πλευρά μας προετοιμάζουμε για την αρχή του 2005 τις σχετικές συνομιλίες».

Και μπορεί, βέβαια, ο γειτονικός μας λαός, να μην έχει εμπειρίες, σχετικά με ό,τι συνεπάγεται η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στο έδαφος της χώρας του, αλλά οι πικρές εμπειρίες του δικού μας λαού, δεν επιτρέπουν τον παραμικρό εφησυχασμό και αυταπάτη. Η ενίσχυση, και μάλιστα αυτής της έκτασης, της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στα Βαλκάνια συνεπάγεται αντίστοιχο πολλαπλασιασμό των κινδύνων και των απειλών, σε βάρος της ειρήνης, των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών. «Θέλουν - οι Αμερικανοί αλλά και η ΕΕ - να σκορπίσουν κι άλλο τη συμφορά στη γειτονιά μας. Δεν τους έφτασε η τραγωδία του Βελιγραδίου. Θέλουν κι άλλες περιπέτειες, για να βγάλουν κι άλλα κέρδη» υπογραμμίζει ο Χαρίλαος Φλωράκης, σε πρόσφατη συνέντευξή του στα «Νέα».

Ουκρανικά... παρασκήνια

Σύμφωνα, με όσα έχουν δει, μέχρι σήμερα το φως της δημοσιότητας, η Γιούλια Τιμοσένκο είναι Ουκρανή, 44 χρονών, οικονομολόγος, ιδιαίτερα ευπαρουσίαστη και δισεκατομμυριούχος. Είναι το δεξί χέρι του «φιλοδυτικού» προεδρικού υποψήφιου, Β. Γιούσενκο και διακρίνεται για τις εμπρηστικές της ομιλίες και τις ρητορικές της ικανότητες.

Σημειώνουμε τα παραπάνω, με αφορμή το γεγονός πως μόλις λίγες μέρες πριν, η Ιντερπόλ ακύρωσε το διεθνές ένταλμα σύλληψης της Τιμοσένκο, που εκκρεμούσε εδώ και καιρό. Ναι, έτσι ακριβώς. Οπως καταλαβαίνετε, τα όσα στοιχεία αναφέρονται παραπάνω δεν είναι τα μοναδικά για την κα Τιμοσένκο. Παλιότερα, ήταν ανώτερο στέλεχος της ουκρανικής κρατικής εταιρίας αερίου και λίγο αργότερα έγινε υπουργός, υπό τον νυν Πρόεδρο Λεονίντ Κούτσμα. Στη συνέχεια κατηγορήθηκε για φοροδιαφυγή και καταχρήσεις. Φυλακίστηκε για μερικές βδομάδες και εντάχθηκε στην αντιπολίτευση ενάντια στον Κούτσμα μόλις αφέθηκε ελεύθερη. Στο μεταξύ, ένταλμα σύλληψης έχει εκδώσει σε βάρος της και η Ρωσία, βάσει υποψιών απάτης και δωροδοκίας υψηλόβαθμων Ρώσων αξιωματούχων. Και πέρα απ' όλ' αυτά, υπάρχει και ένταλμα σύλληψης σε βάρος του συζύγου της, Αλεξάντερ Τιμοσένκο, το οποίο παραμένει σε ισχύ. Τουλάχιστον, μέχρι πριν λίγες μέρες...

Ο «βραχνάς» της συναίνεσης

Ευθύς εξ αρχής ήταν πεντακάθαρο ότι η ανάδειξη του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν μια κατ' εξοχήν υπόθεση του δικομματισμού. Οχι μόνο γιατί αυτό επιτάσσει το, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του, Σύνταγμα, αλλά και για λόγους ουσίας, πολιτικούς και συμβολικούς. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκφράζει την κυρίαρχη πολιτική, που ντύνεται τις περισσότερες φορές με το μανδύα του «εθνικού». Αυτή την πολιτική άλλωστε έχουν υπηρετήσει πιστά και χωρίς παρεκκλίσεις όσοι μέχρι σήμερα πέρασαν από το Προεδρικό Μέγαρο.

Η διαδικασία της προεδρικής εκλογής είναι μια κορυφαία στιγμή έκφρασης της δικομματικής συναίνεσης, που όμως δεν αρχίζει ούτε βέβαια τελειώνει εκεί, στην από κοινού υποστήριξη του ίδιου υποψήφιου. Προσφέρει όμως την ευκαιρία για μια νέα ώθηση στη γενικότερη «εφ' όλης της ύλης» συναίνεση μεταξύ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και ακριβώς είναι αυτό που επιχειρείται και αυτή τη φορά. Ο Κ. Καραμανλής ανέφερε την ανάγκη «συναίνεσης» στα εθνικά θέματα, στην Παιδεία και στην Υγεία. Ο Κ. Μητσοτάκης, όμως, που βρίσκεται πάντα ένα βήμα «πιο μπροστά», δήλωσε ότι η συναίνεση «πρέπει κατ' εξοχήν να επιχειρηθεί στην οικονομία», μεταφέροντας αυθεντικά την πάγια αξίωση της οικονομικής ολιγαρχίας να τεθεί «εκτός αντιπαράθεσης» όχι η εφαρμοζόμενη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική, αλλά να σταματήσουν οι «λαϊκίστικες» και δημαγωγικές αναφορές στα προβλήματα που γεννά.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κινείται ακριβώς σ' αυτή τη γραμμή, βάζοντας γερές πλάτες στην επιβολή ακόμα πιο σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Αυτό ακριβώς είναι το ζήτημα που αναδεικνύει η προεδρική εκλογή και αυτό είναι που τη χαρακτηρίζει. Η παραπέρα ενίσχυση της συναίνεσης, που κάθεται σαν βραχνάς πάνω στις λαϊκές μάζες.

Δευτερεύουσα ή τριτεύουσα σημασία σε αυτή τη διαδικασία έχει η προσωπικότητα του υποψηφίου. Πάντα υπάρχει πλούσια εφεδρεία και πρόθυμοι υποψήφιοι. Το προεδρικό αξίωμα είναι «ενσωματωμένο» στο πολιτικό σύστημα και ο εκάστοτε ένοικος του Προεδρικού Μεγάρου «στρατεύεται», ιδεολογικά αλλά και πολιτικά, στην επιβολή των κυρίαρχων, κατά κανόνα κυβερνητικών, πολιτικών. Χρειάζεται, ίσως, να υπομνησθεί ότι ο αποχωρών Πρόεδρος, Κ. Στεφανόπουλος, υπερασπιζόταν τις επιλογές της κυβέρνησης Σημίτη και δε δίστασε να σταθεί απέναντι στους αγώνες των αγροτών, των μαθητών, των εργαζομένων στο δημόσιο, κ.ο.κ.

Καμία σημασία δεν πρέπει να δίνουν οι εργαζόμενοι στα επαναλαμβανόμενα σε τέτοιες περιπτώσεις ευφυολογήματα περί «ευφυών κινήσεων» (αυτή τη φορά του Κ. Καραμανλή), που δήθεν του εξασφαλίζουν την πολιτική κυριαρχία και ηγεμονία, και άλλα παρόμοια. Αυτό που στην πραγματικότητα θέλουν είναι να ενισχυθεί η συνολικότερη ικανότητα του συστήματος να καθυποτάσσει και ποδηγετεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να αποτρέπει τη χειραφέτηση από τους δύο μονομάχους. Η «κυριαρχία» του Κ. Καραμανλή θα εκφραστεί στην ταχύτερη και αποφασιστικότερη υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής του. Ας μην υπάρχει η παραμικρή ψευδαίσθηση.