Πάντα είχε την ιδιαίτερη εύνοια των εκάστοτε κυβερνώντων το εγχώριο εφοπλιστικό κεφάλαιο. Για χάρη του - και χάρη της κερδοφορίας του, βέβαια - έχει θεσμοθετηθεί ειδική νομοθεσία, ειδικό σώμα καταστολής, κλπ. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως, ακόμη και σήμερα, δέκα και πλέον χρόνια μετά την καθιέρωση της απλής αναλογικής στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας, στα ναυτεργατικά σωματεία ισχύει το πλειοψηφικό σύστημα. Και όχι μόνον αυτό. Σε σχετική, πρόσφατη παρέμβαση στη Βουλή κομμουνιστών βουλευτών, ο υπουργός Ναυτιλίας απάντησε ως εξής: «Η εξέταση της τροποποίησης του υφισταμένου νομοθετικού πλαισίου για το ναυτεργατικό συνδικαλισμό απαιτεί τη μέγιστη δυνατή ευρύτατη συναίνεση όλων των ενδιαφερομένων και παραγόντων της ναυτιλίας, στο πλαίσιο κοινά αποδεκτών λύσεων».

Με άλλα λόγια, αν δε δώσουν την άδειά τους οι εφοπλιστές, δεν μπορεί να εφαρμοστεί η απλή αναλογική στα ναυτεργατικά σωματεία. Οχι τίποτε άλλο, αλλά για να είναι καθαρό ποιοι κυβερνούν αυτόν τον τόπο...

«Στις δύσκολες στιγμές συμπεριλαμβάνεται ασφαλώς ο πόλεμος στο Ιράκ, αλλά και το γεγονός ότι η γυναίκα μου, η οποία είναι πραγματικά επαγγελματίας στον τομέα της, δεν μπορούσε ορισμένες φορές να κινηθεί άνετα, να κάνει τη δουλιά της, καθώς ορισμένοι της επετίθεντο για το Ιράκ, με το οποίο δεν είχε απολύτως καμία σχέση...». Ετσι εξέφρασε το «παράπονό» του ο μέχρι τώρα πρεσβευτής των ΗΠΑ στη χώρα μας Τόμας Μίλερ, όταν ρωτήθηκε για τις χειρότερες στιγμές στην εδώ θητεία του, στη συνέντευξή του στο «Βήμα» (26.12.2004). Σίγουρα, θα θυμούνται ο Τόμας Μίλερ και η σύζυγός του Μπόνι την κραυγή «Ντροπή σας» της εργάτριας από τη Θεσσαλονίκη, όταν έγινε η παρουσίαση (19.3.2003) του βιβλίου της Μπ. Μίλερ στη Θεσσαλονίκη. Αλλά και το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» (20.11.2003), που αποκάλυπτε ότι άλλο ένα βιβλίο της Μπ. Μίλερ είχε εγκριθεί απ' το υπουργείο Παιδείας ως βοηθητικό εγχειρίδιο για τους εκπαιδευτικούς. Είναι βιβλία γραμμένα από την εμπειρία της εν λόγω κυρίας στη βομβαρδισμένη από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Πέρα από τη συγγραφική της ιδιότητα, την Μπόνι Μίλερ θα τη θυμούνται στην Ελλάδα και κάποια κυβερνητικά στελέχη για τις αφόρητες - τις επαγγελματικές, κατά τον κ. Τόμας - πιέσεις για θέματα που αφορούν στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και άλλα πολλά...

Η διενέργεια σωματικών ελέγχων ή ερευνών σε αυτοκίνητα εργαζομένων ή επισκεπτών σε οποιαδήποτε εταιρία ή οργανισμό (δημόσιου ή ιδιωτικού δικαίου) από μέλη του προσωπικού ασφαλείας (φύλακες, νυχτοφύλακες, σεκιούριτι, κλπ.) είναι παράνομη, ακόμη και εάν υπάρχουν υπόνοιες για διάπραξη κάποιας αξιόποινης πράξης. Αυτά λέει η γνωμοδότηση του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, η οποία απαντά σε σχετικό αίτημα ορισμένων διοικήσεων νοσοκομείων. Σύμφωνα με τη σχετική γνωμοδότηση, το δικαίωμα της «προληπτικής σωματικής έρευνας» έχουν μόνον τα όργανα της Αστυνομίας, ενώ το οποιοδήποτε φυλακτικό προσωπικό (όπως άλλωστε και κάθε πολίτης) έχει δικαίωμα να συλλάβει κάποιον και να τον παραδώσει στην Αστυνομία, εφόσον διαπιστώσει επ' αυτοφώρω ότι διαπράττει κάποια παράνομη πράξη.

Θεωρούμε σκόπιμο να σημειώσουμε, βέβαια, ότι ακόμη και το τελευταίο είναι τουλάχιστον αμφισβητήσιμο. Ακόμη και ο Συνήγορος του Πολίτη, σε ειδικό πόρισμά του, αμφισβητεί τη νομιμότητα των σχετικών ερευνών από όργανα της Τάξης, εφόσον δε δικαιολογούνται από κάποιες σοβαρές υπόνοιες. Ανεξάρτητα όμως, και πέρα απ' αυτό, γίνεται φανερό ότι όσοι «κανονισμοί κατάστασης προσωπικού» - όπως αυτός της «Αττικό Μετρό Εταιρίας Λειτουργίας» (ΑΜΕΛ), που αποκάλυψε πρόσφατα ο «Ρ» - περιέχουν τέτοιες διατάξεις είναι παράνομοι - εκτός των άλλων.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σίγουρα, πάντως, αυτού του είδους οι «καινοτομίες» και τα ιδεολογήματα δεν είναι ακριβώς αυτό που περιμένουν οι εναπομείναντες «δελφίνοι» της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αλλα ψάχνουν και άλλες καταστάσεις θέλουν να δημιουργήσουν...

Αλλωστε, ό,τι και αν λέει προς τα έξω το ΠΑΣΟΚ, οι συσχετισμοί και μόνον είναι το εξελίξιμο στοιχείο. Ολα τα άλλα είναι απλώς για να ...έχουνε κάτι να λένε.

ΚΑΤΑ ΤΑ άλλα, είναι ...«ανεξάρτητες αρχές». Ο λόγος για την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, που, φυσικά, είπε το τελικό «ναι» στο να μεταβιβάζονται στις ΗΠΑ τα στοιχεία όσων ταξιδεύουν με την «Ολυμπιακή Αεροπορία».

Τώρα με τέτοιες αποφάσεις πώς δικαιολογείται ο τίτλος της αρχής, που μιλά για «προστασία» προσωπικών δεδομένων, μόνο ...μεταφυσικά μπορεί να εξηγηθεί. Το μόνο που προκύπτει ως βέβαιο είναι πως ο έλεγχος των ΗΠΑ στα δεδομένα του Ελληνα πολίτη είναι ...ανεξέλεγκτος.

ΩΣ «ΕΥΚΑΙΡΙΑ» για 5.000 ανέργους επιμένει να παρουσιάζει ο ΟΑΕΔ και κατ' επέκταση το υπουργείο Εργασίας την εκπόνηση νέων ευρω-προγραμμάτων για την επόμενη χρονιά. Η μόνη λεπτομέρεια που τους διαφεύγει είναι πως ...επιδοτούνται επιχειρήσεις.

Γρηγοριάδης Κώστας

Είπαμε ...«ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης» είναι το σύνθημα της κυβέρνησης. Μόνο, που το ...παθητικό που δημιουργούν θα το πληρώσουν και πάλι οι άνεργοι.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η επιστήμη, βέβαια, δεν έχει καταφέρει ακόμη να προβλέψει έγκαιρα και επακριβώς τη γένεση ενός σεισμού. Παρέχει, όμως, πληθώρα άλλων στοιχείων και πληροφοριών, για την πρόληψη και την ελαχιστοποίηση των καταστροφών και, ιδιαίτερα, την αποφυγή ανθρώπινων θυμάτων. Και, όμως, οι κυβερνήσεις έρχονται και φεύγουν, σεισμοί γίνονται και ξαναγίνονται, αλλά τα απαραίτητα μέτρα αντισεισμικής θωράκισης της χώρας δεν παίρνονται.

Η κυρία Κατερίνα Γιουστσένκο είναι η σύζυγος του νικητή των πρόσφατων ουκρανικών εκλογών και προ ελαχίστων βδομάδων βρέθηκε στο επίκεντρο της διεθνούς επικαιρότητας, όταν δήλωσε ότι είχε αντιληφθεί το δηλητήριο, με το οποίο υποτίθεται πως δηλητηριάστηκε ο σύζυγός της. Η κυρία Γιουστσένκο, λοιπόν, ή κυρία Τσουματσένκο - όπως είναι το πατρικό της - γεννήθηκε στο Σικάγο, το 1961, από Ουκρανούς μετανάστες. Από τις αρχές του 1980, άρχισε να συμμετέχει ενεργά σε πολιτικές δραστηριότητες. Από το 1982 έως το 1984, διατέλεσε εκπρόσωπος της Επιτροπής του Ουκρανικού Κογκρέσου των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον, ενώ στη συνέχεια κατέλαβε διάφορες κυβερνητικές θέσεις (Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Λευκός Οίκος, υπουργείο Οικονομικών, κλπ). Το 1991, αμέσως μετά την ανατροπή του σοβιετικού καθεστώτος και τη διάλυση της ΕΣΣΔ, επιστρέφει στην Ουκρανία και ιδρύει το Ιδρυμα Αμερικανοουκρανικής Συνεργασίας, ενώ δύο χρόνια αργότερα γίνεται η βασική σύμβουλος του προγράμματος εκπαίδευσης τραπεζικών στελεχών, που χρηματοδοτούσαν οι ΗΠΑ και διαχειριζόταν ο όμιλος KPMG Barents. Ταυτόχρονα, ασχολείται με πλήθος φιλανθρωπικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων. Οσοι καταγγέλλουν ότι οι ΗΠΑ έχουν άμεση εμπλοκή στις τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία, αποκαλούν την κ. Γιουστσένκο «η Κάθι του Ρίγκαν». Προσθέτουν, μάλιστα, ότι επί προεδρίας Ρίγκαν η «Κάθι» είχε επαφές με τη ΣΙΑ και διαχειριζόταν τα αμερικανικά κονδύλια, που προορίζονταν για την Ουκρανία. (Οι πληροφορίες από το χτεσινό «Βήμα»).

«Λένε πως η Δημοκρατία δεν τιμωρεί. Μπορεί όμως να αυτοχειριάζεται; Και καλά που δεν τιμωρήθηκε ούτε με μία μέρα φυλακή ο Γλύξμπουργκ, παρά το ότι - μεταξύ άλλων πολλών δεινών που επισώρευσε στη χώρα - κατάργησε τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας το '65 και όρκισε το '67 την κυβέρνηση της χούντας. Είναι όμως δυνατόν με τόση άνεση και μάλιστα για δεύτερη φορά μετά την καλοκαιρινή δεξίωση λόγω Ολυμπιακών Αγώνων να περιηγείται - και στις δύο περιπτώσεις κρυφά από τα ΜΜΕ - το Προεδρικό Μέγαρο; Η ιστορία θα μπορούσε να καταχωρηθεί και στις γραφικότητες. Οταν όμως στα Βαλκάνια τα τελευταία χρόνια χύθηκε τόσο αίμα και οι πρώην εστεμμένοι κάνουν παιχνίδι, τότε καθίσταται επικίνδυνο η Δημοκρατία να ξεχνά. Κι αυτό αφορά όλους. Και τον σεβαστό Πρόεδρο της Δημοκρατίας».

Του Γιάννη Ε. Διακογιάννη, από τα χτεσινά «Νέα».

Αντε πάλι. Με αφορμή τις αλλεπάλληλες - μετά την τελευταία σύνοδο κορυφής της ΕΕ - παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο από τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα και την προχτεσινή, επί δίωρο προκλητική παραμονή τουρκικής ακταιωρού στην περιοχή των Ιμίων, επανέρχονται και πάλι οι γνωστές θεωρίες, περί τουρκικού στρατιωτικού κατεστημένου και, μάλιστα, κατάλληλα εκσυγχρονισμένες. Οχι μόνον αποδίδονται οι προαναφερόμενες προκλήσεις αποκλειστικά και μόνο στο λεγόμενο τουρκικό «βαθύ κράτος», αλλά και συνδυάζονται με την «ευρωπαϊκή προοπτική» της Τουρκίας. Σύμφωνα με τους σχετικούς αναλυτές, το στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας προχωρά στις κινήσεις αυτές, χωρίς να έχει την έγκριση της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας και έχοντας στόχο - εκτός άλλων - να υπονομεύσει και να παρεμποδίσει την πορεία ένταξης της γειτονικής χώρας στην ΕΕ.

Η αλήθεια, όμως, είναι διαφορετική. Στη ρίζα των διεκδικήσεων της Αγκυρας έναντι της Ελλάδας, βρίσκονται η επιδίωξη των κυρίαρχων δυνάμεων της γειτονικής χώρας (οικονομικών - πολιτικών - στρατιωτικών), για ηγεμονικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή και οι διαπλεκόμενοι μαζί της ανταγωνισμοί των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, όπως και το «παιδί» τους, η πολύμορφη πολιτική του «διαίρει και βασίλευε». Παράγοντες, οι οποίοι κάθε άλλο παρά δυσκολεύονται από την «ευρωπαϊκή προοπτική» της γειτονικής μας χώρας.