Γρηγοριάδης Κώστας

Προχτές, συνεδρίασε το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής και ασχολήθηκε -σύμφωνα με τις σχετικές πληροφορίες - «με το σύνολο σχεδόν των εθνικών θεμάτων». Μετά το τέλος της συνεδρίασης, ο υπουργός Εξωτερικών, Π. Μολυβιάτης, έκανε μια δήλωση, εκ μέρους όλων των συμμετεχόντων, λέγοντας ότι έγινε «μια πολύ ενδιαφέρουσα, πολύ χρήσιμη και πολύ ουσιαστική συζήτηση», συμπληρώνοντας ότι «έγινε μια ουσιαστική αμοιβαία ενημέρωση και της κυβερνήσεως προς τα άλλα μέλη του Συμβουλίου αλλά και εκείνου προς εμάς». Αυτά.

Κατά τ' άλλα, το περιεχόμενο της συνεδρίασης είναι απόρρητο και, βέβαια, ο ρόλος του Συμβουλίου είναι απλά και μόνο γνωμοδοτικός, καθώς οι αποφάσεις για την εξωτερική πολιτική παίρνονται από την κυβέρνηση. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως τις δυο προηγούμενες μέρες από τη συνεδρίαση του Συμβουλίου, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την παραπέρα ενίσχυση των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν και τη θετική στάση της Ελλάδας στην κυοφορούμενη μεταρρύθμιση-προσαρμογή του ΟΗΕ στις επιταγές της «νέας τάξης πραγμάτων». Τι είπε για τα κρίσιμα αυτά θέματα εξωτερικής πολιτικής το Συμβούλιο και το κάθε μέλος του; Συμφώνησαν ή όχι; Και, τέλος πάντων, πού βρίσκεται η μεγάλη χρησιμότητα της απόρρητης αυτής συνεύρεσης, όταν - εκτός των άλλων - υπάρχει η αρμόδια για την εξωτερική πολιτική Επιτροπή της Βουλής;

«Κρυπτοκομμουνιστής» δηλώνει, όπως διαβάζουμε και ακούμε, σε εφημερίδες και ραδιόφωνα ο Θ. Κοκκινούλης, συμπληρώνοντας ότι από τους κομμουνιστές αγροτοσυνδικαλιστές έμαθε το συνδικαλισμό. Βεβαίως, ισχύει πάντα η «τσαρούχεια» ρήση πως «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις», όπως και το γνωστό «σε τούτο τον μικρό τόπο και λίγοι είμαστε και καλά γνωριζόμαστε».

Γιατί τα λέει αυτά ο Θ. Κοκκινούλης; Δεν ξέρουμε - «άβυσσος η ψυχή» των «γαλαζούληδων» - αλλά υποψιαζόμαστε ότι τον βολεύει να εμφανίζεται έτσι για να κρατάει «επαφή» με τους μικρομεσαίους αγρότες, που κινδυνεύουν με ξεκλήρισμα και αντιλαμβάνονται πως μόνο αν γίνουν πράξη οι θέσεις και οι προτάσεις του ΚΚΕ θα γλιτώσουν.

Το θέμα, όμως, δεν είναι τι λέει, αλλά τι κάνει ο Θ. Κοκκινούλης. Κι αυτή τη στιγμή ως ένας από τους ηγέτες της κινητοποίησης των βαμβακοπαραγωγών της Λάρισας και της Μαγνησίας, αυτό που κάνει είναι να αποπροσανατολίζει τους αγρότες, αποκρύπτοντας τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων τους, να τους διχάζει, χωρίζοντάς τους σε «Θεσσαλούς» και «Υπόλοιπους» και να υπονομεύει την ενότητα και την αποτελεσματικότητα των αγώνων τους.

Με τον πιο ηχηρό τρόπο διαψεύστηκε η πολυήμερη ραντζοεπαγρύπνηση της κυβέρνησης στα νοσοκομεία του Λεκανοπεδίου Αττικής και ταυτόχρονα αποκαλύφθηκε ότι από όλη αυτή την επιχείρηση θα βγουν και πάλι κερδισμένοι οι επιχειρηματίες και όχι ο κοσμάκης, όπως δηλώνει ο υπουργός Υγείας Ν. Κακλαμάνης.

Για χτες και ώρα 11 π.μ., ο Ν. Κακλαμάνης είχε προγραμματισμένη συνέντευξη Τύπου, στην οποία παρουσιάστηκε ότι πριν το νέο σύστημα εφημεριών ο μέσος όρος των ράντζων στα νοσοκομεία της Αθήνας ήταν 67,5 και τώρα είναι 7,5 (δηλαδή, μειώθηκαν κατά 88,8%).

Ελα, όμως, που η μέρα είχε ξημερώσει αλλιώς. Ο «Ερυθρός Σταυρός» ξεχείλισε από ράντζα και έγινε άνω - κάτω. Στο νοσοκομείο, έμειναν 69 ράντζα και 10 μεταφέρθηκαν δίπλα στο «Ερρίκος Ντυνάν» στα πλαίσια της... καλής θέλησης για υπογραφή σύμβασης με την κυβέρνηση για τη χρήση των κρεβατιών της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας του «Ντυνάν», όπως είπε ο Ν. Κακλαμάνης.

«Αυτό αποτελεί επέκταση των κρατικών κλινικών σε βάρος των ιδιωτικών», παρατήρησε δημοσιογράφος, για να πάρει την «πάσα» ο Ν. Κακλαμάνης και να πει ότι αυτό αποτελεί και απάντηση σε όσους υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση θέλει να ιδιωτικοποιήσει το ΕΣΥ.

Τι πιο καλή, όμως, και πιο χρηστική μορφή ιδιωτικοποίησης, όταν καθιστάς το δημόσιο τομέα, υποζύγιο και πηγή κερδών για τους επιχειρηματίες!

Και, βέβαια, έπονται τα μεγάλα νταλαβέρια με τους επιχειρηματίες της Υγείας. Η Ενωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδας (ΕΑΕΕ) οργανώνει τη Δευτέρα ημερίδα, στην οποία «ο υπουργός Ν. Κακλαμάνης θα μιλήσει για το Ελληνικό Σύστημα Υγείας και τις προοπτικές συνεργασίας δημοσίου και ιδιωτικού τομέα Υγείας», όπως αναφέρει στην πρόσκλησή της η ΕΑΕΕ.

Το θέμα της «συνεργασίας» έθεσε χτες η στήλη στον υπουργό Υγείας, ο οποίος επιβεβαίωσε την πρόσκληση στην ημερίδα, αλλά σημείωσε ότι η ανακοίνωση αυτή δεν εκφράζει την ηγεσία του υπουργείου Υγείας.

«Υπάρχουν δηλώσεις ότι το σχέδιο για τα ράντζα γίνεται για να υπάρχουν "καθαρά νοσοκομεία" ενόψει της συμφωνίας για την εκχώρηση κλινών στις ασφαλιστικές εταιρίες», επέμεινε η στήλη.

Ιδού και η απάντηση του Ν. Κακλαμάνη: «Απ' τον πρώτο μήνα που βρεθήκαμε εδώ σας είπαμε ότι μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα εξετάσουμε το ενδεχόμενο αξιοποίησης των νέων υποδομών σε συνεργασία με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες... Σας είπα ότι θα μας απασχολήσει από το 2005. Αλλά δεν έχει ξεκινήσει καν η κουβέντα. Οταν ξεκινήσει η κουβέντα και καταλήξουμε στο "ναι" ή στο "όχι" θα ενημερωθείτε. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει απολύτως τίποτε».

Αργά ή γρήγορα, δηλαδή, έρχεται το μεγάλο αλισβερίσι. Και, τότε, αλίμονο στον κοσμάκη...

Γρηγοριάδης Κώστας

Μήπως όμως τους βρίσκονται και κάτι ...άλλες λίστες που σίγουρα θα ενδιέφεραν τον Ελληνα πολίτη μια και αφορούν το δικαίωμά του στην ενημέρωση: Π.χ. λίστες άνεργων δημοσιογράφων, λίστες δημοσιογράφων που δεν αμείβονται με τη συλλογική τους σύμβαση ή δεν αμείβονται καν, λίστες δημοσιογράφων που απειλούνται ποικιλοτρόπως!

Οχι, πως έχουμε αυταπάτες για την ύπαρξη τέτοιου είδους ενδιαφέροντος από την πλευρά του (σημερινού ή του χτεσινού) υπουργείου Τύπου. Αλλωστε με τους νόμους που θεσμοθέτησαν απέδειξαν με ποιους είναι και ποιους εξυπηρετούν.

Οσο για τις τηλεοράσεις (των γνωστών «βασικών μετόχων») είναι σίγουρο ότι δε θα προέβαλλαν λίστες όπως τις παραπάνω. Θα ήταν σαν έβαζαν τα χέρια τους και να έβγαζαν τα μάτια τους...

Η ΕΛΛΑΔΑ πρέπει να απορροφά 5,5 δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο για να καλύψει το Γ΄ ΚΠΣ σύμφωνα με το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Μόνο που προκύπτει το «υπαρξιακό» ερώτημα του ποια είναι ...η Ελλάδα!

Οταν πρόκειται για ευρω-κονδύλια σας βεβαιώνουμε ότι δεν είναι ...οι κάμποι, τα βουνά και οι θάλασσες. Οι μεγαλέμποροι αγροτικών προϊόντων, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και, βέβαια, οι μεγαλοκατασκευαστές είναι σαφώς καλύτερη απάντηση και πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα.

Τώρα, βέβαια, γιατί πρέπει ολόκληρος ο ελληνικός λαός να αγχωθεί για τους «ρυθμούς απορροφητικότητας» και όλους τους σχετικούς δείκτες, αυτό μόνον ο Γιώργος Αλογοσκούφης μπορεί να μας το εξηγήσει. Μόνο που δε θέλει...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ενα πρώτο και ολοφάνερο συμπέρασμα, επομένως, είναι η μεγάλη αύξηση της περιουσίας των Ταμείων. Αύξηση, η οποία φαίνεται κι από το εξής στοιχείο: Ενώ το 1984, όταν οι συνταξιούχοι ήταν πολύ λιγότεροι, η περιουσία των Ταμείων αντιστοιχούσε σε δαπάνες 5 μηνών, η σημερινή περιουσία (τέλους του 2004) αντιστοιχεί σε δαπάνες 12,3 μηνών. Ταυτόχρονα, όμως, προκύπτουν και μια σειρά κρίσιμα ερωτήματα, με πρώτο και καλύτερο το εξής: Γιατί ήταν τόσο μικρή η περιουσία των Ταμείων το 1984, όταν, μάλιστα, στη διάρκεια των προηγούμενων τριών περίπου δεκαετιών της ύπαρξής τους είχαν κυρίως έσοδα και πολύ λιγότερες δαπάνες, καθώς το ασφαλιστικό σύστημα δεν είχε ωριμάσει ακόμη;

Από τη δεκαετία του 1950, έως τα μέσα της δεκαετίας του 1980, όταν η σχέση εργαζομένων - συνταξιούχων ήταν ιδιαίτερα ευνοϊκή για τα έσοδα των Ταμείων και τα πλεονάσματα μεγάλα, τα αποθεματικά των Ταμείων καταληστεύονταν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, τους τραπεζίτες και την πλουτοκρατία. Ο πλέον γνωστός τρόπος καταλήστευσης ήταν ο νόμος που υποχρέωνε τα Ταμεία να καταθέτουν τα αποθεματικά τους στην Τράπεζα της Ελλάδας με μηδενικό ή σχεδόν μηδενικό επιτόκιο. Ορισμένες μελέτες ανεβάζουν τη συνολική καταλήστευση αυτής της περιόδου σε μερικά τρισεκατομμύρια δραχμές. Ετσι, το 1984 τα Ταμεία βρέθηκαν με περιουσία μόνο 524 εκατ. ευρώ ή περίπου 177 δισ. δραχμές.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ -κάτω από την πίεση του εργατικού κινήματος, αλλά και των αντικειμενικών αναγκών του ασφαλιστικού συστήματος, που είχε αγγίξει τα όριά του - υποχρεώθηκε να καταργήσει το μέχρι τότε σύστημα καταλήστευσης. Αυτό και μόνο το γεγονός και χωρίς να γίνουν αποδεκτές από την τότε κυβέρνηση όλες οι προτάσεις του συνδικαλιστικού κινήματος (απεμπλοκή των Ταμείων από τον ασφυκτικό κρατικό εναγκαλισμό, εκλογή διοικήσεων, κλπ.) επέτρεψε την παρουσιαζόμενη σήμερα αύξηση της περιουσίας των Ταμείων.

Τέλος, το μέγεθος αυτής της περιουσίας (25 δισ. ευρώ ή 8,5 τρισ. δραχμές) δίνει την απάντηση στο πού οφείλεται η μεγάλη πρεμούρα των προηγούμενων και σημερινών κυβερνώντων, ασφαλιστικών εταιριών, κλπ., κλπ., για τη δημιουργία επαγγελματικών ταμείων και την εντεινόμενη προώθηση της πολιτικής ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής ασφάλισης. Η καταλήστευση και πάλι των Ταμείων είναι ο βασικός τους στόχος.

Εχει παρατραβήξει το κακόγουστο αστείο της κυβέρνησης να παρουσιάζει τους αγρότες που κατεβαίνουν στους δρόμους του αγώνα ως μια μικρή μειοψηφία, επιφυλάσσοντας ταυτόχρονα για τον εαυτό της το ρόλο του υπερασπιστή των συμφερόντων της πλειοψηφίας των αγροτών!

«Η πολιτική μας είναι πολιτική στήριξης των πολλών και όχι των ολίγων», ισχυρίστηκε με περισσή θρασύτητα ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος. Φυσικά το αστείο αυτό «αξίωμα» δεν ισχύει σε καμία περίπτωση και όχι μόνο στην περίπτωση των αγροτών. Αξίζει μόνο να σημειωθεί ότι όλα τα μέτρα που έχει πάρει μέχρι τώρα η κυβέρνηση είναι «φιλικά» για τους λίγους (κεφάλαιο) και σαφώς ενάντια στα συμφέροντα των πολλών.

Ειδικά όμως για τους αγρότες η κυβέρνηση δε διανοείται καν να «παρανομήσει» απέναντι στις εντολές των Βρυξελλών, πράγμα που απλά σημαίνει ότι «ξεγράφει» τους ξωμάχους της υπαίθρου.. «Η κυβέρνηση δεν έχει την πρόθεση και ούτε πρόκειται να παρανομήσει», είπε ο Αντώναρος. Ξεχνά όμως ότι η κυβέρνηση αγνοεί επιδεικτικά και πεισματικά τη νομιμότητα των Βρυξελλών όταν πρόκειται για να υπηρετήσει πραγματικά τους λίγους. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του νόμου για το «βασικό μέτοχο», τον οποίο η κυβέρνηση υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια μέχρι να πετύχει το «βασικό» πολιτικό στόχο της... Το συμπέρασμα είναι ολοφάνερο: η επιβίωση των μικρομεσαίων αγροτών δεν είναι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης.