«Σύντροφοι, αν υπάρχει κάποιος ανάμεσά σας, που να βιάζεται περισσότερο από όλους τους άλλους να δει το σοσιαλισμό στον τόπο μας, σίγουρα αυτός είμαι εγώ. Πάλεψα 75 χρόνια για το σοσιαλισμό και τώρα που φεύγω, φυσικό και ανθρώπινο είναι να λαχταρώ να τον δω, προτού κλείσω τα μάτια - ενώ όλοι εσείς είστε κατά πολύ νεότεροι και έχετε βάσιμες ελπίδες να τον δείτε. Παρά ταύτα, ούτε τρομαγμένος είμαι, ούτε απελπισμένος. Θα φύγω με τη βεβαιότητα ότι ο σοσιαλισμός - όσες αναποδιές και όσα πισωγυρίσματα κι αν υπάρξουν - τελικά θα φτάσει. Ετσι προχωρούν οι λαοί, έτσι βαδίζει η Ιστορία. Καμία αυτοκρατορία, καμία αντίδραση και καμία αντεπανάσταση δεν υπήρξε αιώνια. Γιατί οι μπροστάρηδες των λαών και των εποχών - όπως είμαστε και οι κομμουνιστές - ποτέ δε σταύρωσαν, όσο βαριά κι αν ήταν η ήττα, τα χέρια. Πάντα έβρισκαν τρόπους να ξαναβάζουν μπροστά τις τροχαλίες της Ιστορίας. Αλλωστε, σύντροφοι, τίποτε δεν πάει χαμένο. Και μη σας πιάνει πανικός ότι όλα χάθηκαν με τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Οσα κι αν ξηλώσει η αντεπανάσταση, κάτι θα μείνει. Κι αυτό που θα μείνει είναι το προζύμι, η μαγιά, για ένα νέο - για πολλά νέα και δυναμικότερα ξεκινήματα...» (Ιδιόχειρες σημειώσεις του Χαρίλαου Φλωράκη. Από το βιβλίο «Χαρίλαος Φλωράκης - Ο Λαϊκός Ηγέτης» Β` τόμος, σελ. 686).

Κοιμήσου ήσυχος, καπετάνιε. Η παρακαταθήκη της μεγάλης προσφοράς σου θα μας συντροφεύει για πάντα.

Ο κίνδυνος ερημοποίησης της Θεσσαλίας υπογραμμίστηκε σε εκδήλωση του «Ιδρύματος Γουλανδρή», που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στη Λάρισα, χωρίς, όμως, να επισημανθεί η κύρια αιτία του προβλήματος. Διότι για το πρόβλημα δεν ευθύνονται οι αγρότες, όπως υποστηρίχτηκε, αλλά η αγροτική και η περιβαλλοντική πολιτική των κυβερνήσεων. Η υπεράντληση των υδάτων δεν οφείλεται σε «παραξενιά» ή «απληστία» των παραγωγών, αλλά στην ανυπαρξία έργων συγκέντρωσης, αποθήκευσης και μεταφοράς του νερού και στη μη χρησιμοποίηση σύγχρονων μεθόδων άρδευσης. Είναι γνωστό ότι οι κυβερνήσεις προχώρησαν σε αποξηράνσεις λιμνών της περιοχής κι αυτές ευθύνονται για τη μη εκτροπή του Αχελώου. Ούτε για την υπερκατανάλωση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, που μολύνουν το περιβάλλον, φταίνε οι αγρότες, καθώς το κράτος δεν ενημερώνει και δεν ελέγχει, ούτε, βεβαίως, για τη ρύπανση των νερών από απόβλητα βιομηχανιών.

Το καπιταλιστικό σύστημα ευθύνεται για την υπερεκμετάλλευση των φυσικών και των ανθρώπινων πόρων και για την περιβαλλοντική υποβάθμιση, γιατί αυτό που ενδιαφέρει τον «ελεύθερο ανταγωνισμό» είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους.

«Σε κάθε περίπτωση λέτε πως είτε με τη ΝΔ είτε με το ΠΑΣΟΚ, για να ορθοποδήσει η οικονομία, απαιτούνται μεγάλες και κυρίως επώδυνες ανατροπές» σημειώνει ο δημοσιογράφος των «Νέων» και ο συνεντευξιαζόμενος, πρώην υπουργός και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, Αλ. Παπαδόπουλος απαντά:

«Είναι κοινή πεποίθηση ότι η σημερινή κυβέρνηση, με την αρρώστια του λαϊκισμού που κουβαλάει, τη φοβικότητα και τον ερασιτεχνισμό, δεν μπορεί να δρομολογήσει τις μεγάλες αποφάσεις που απαιτούνται. Εφόσον όμως το ΠΑΣΟΚ κληθεί ξανά από τον ελληνικό λαό να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, όπως έγινε το '93, οφείλει να οικοδομήσει επιτέλους όλα εκείνα τα αναγκαία εξυγιαντικά και μεταρρυθμιστικά μέτρα με τη γλώσσα του μέλλοντος, αλλά με μια ακόμη προϋπόθεση: να δεχτεί a priori τον κίνδυνο να χάσει τις επόμενες εκλογές. Ισως να ακούγονται δραματοποιημένα αυτά, φοβούμαι όμως ότι αυτή είναι η πραγματικότητα...».

Με άλλα λόγια, ό,τι ακριβώς λέει και κάνει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ και ακόμη περισσότερα, αφού - σύμφωνα με τον Αλ. Παπαδόπουλο - η τελευταία δεν είναι αρκούντως αντιλαϊκή και τολμηρή, επειδή κατατρύχεται από λαϊκισμό, φοβικότητα και ερασιτεχνισμό...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ετσι, και η τελευταία που είδε το φως της δημοσιότητας, μας ...απειλεί με αύξηση των ελλειμμάτων και του πληθωρισμού, καθώς και με μείωση των ρυθμών ανάπτυξης, αν δεν παρθούν ακόμη περισσότερα και σκληρότερα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα.

Λες και όταν ήταν «ανεβασμένοι» οι ρυθμοί, τα προηγούμενα χρόνια, είδε έστω κι ένας μισθωτός ή συνταξιούχος κάτι καλύτερο στο πορτοφόλι του...

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΔΗΛΩΣΗ στη Βουλή τις προάλλες από την κ. Α. Διαμαντοπούλου. Η χώρα, είπε, «δεν έχει νομοθετικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση της διαπλοκής»!

Πέραν του ότι βρίσκεται ακόμη σε ισχύ ο ...σχετικός νόμος του ΠΑΣΟΚ, μάλλον επιθυμούν να συνεχίσουν να μας δουλεύουν γι' αυτό το θέμα από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Πάντα σ' αυτήν τη χώρα είχαμε κάποιο υποτυπώδες νομοθέτημα για τη διαπλοκή. Ελλιπέστατο, προβληματικό και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και ανεφάρμοστο. Πάντα, όμως, είχαμε και διαπλοκή.

Αραγε, θεωρούν ότι υπάρχουν ακόμη Ελληνες πολίτες, τόσο ανόητοι, που να πιστεύουν ότι η υπόθεση αυτή αντιμετωπίζεται ουσιαστικά με έναν «καλό νόμο»; Εχει μάτια και βλέπει, αυτιά και ακούει ο κόσμος.

Και, πάντως, απ' όλα έχει συσσωρεύσει πλούσια σχετική πείρα, αφού, την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, είδε και άκουσε πολλά, για το προαναφερόμενο θέμα. Και το μόνο αποτέλεσμα ήταν πως ...πλήρωσε και πολλά.

ΜΕΡΙΚΟΙ «βιάζονται» και ...κήρυξαν από χτες τον «πόλεμο» στον Κ. Καραμανλή, με αφορμή τη σημερινή ομιλία του στη συνέλευση του ΣΕΒ και την εξαγγελία - όπως διοχετεύεται και λέγεται - νέων αντεργατικών μέτρων.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα 'χει αυτά η λογική του «ευρωμονόδρομου». Είναι αναπόφευκτες οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδα, όταν είσαι εγκλωβισμένος στην ευρωένωση των πολυεθνικών, στην πορεία ενοποίησής της, κλπ. Χαρακτηριστική απόδειξη αποτελεί η χτεσινή ανακοίνωση της ΠΓ του ΣΥΝ για το επικείμενο γαλλικό δημοψήφισμα, η οποία καταλήγει ως εξής: «Αν επικρατήσει το ΝΑΙ, υπάρχει ο κίνδυνος νεοφιλελεύθερου εγκλωβισμού της Ευρώπης για τα επόμενα 20 - 30 χρόνια. Αν επικρατήσει το ΟΧΙ, θα παραμείνει ανοιχτή η προοπτική να προχωρήσουμε στην οικοδόμηση της ενωμένης Ευρώπης, αλλά αυτή τη φορά μαζί με τους λαούς της».

Δηλαδή, τι θα κάνουν για τα επόμενα 20 - 30 χρόνια, στην περίπτωση - όπως λένε - που εγκλωβιστεί η ευρωένωση στο νεοφιλελευθερισμό; Θα κλείσουν το «μαγαζί» ή θα «προσαρμόσουν» ακόμη περισσότερο τους στόχους τους στη νεοφιλελεύθερη πραγματικότητα; Και στην άλλη περίπτωση, αν επικρατήσει το ΟΧΙ, πώς βλέπουν την «ανοιχτή προοπτική» της «ενωμένης Ευρώπης»; Με τους λαούς και τις πλουτοκρατίες, σε αγαστή συνύπαρξη, να συνδιαμορφώνουν το «κοινωνικό σύνταγμα» του «ανθρώπινου ευρω-καπιταλισμού»;

Επαίρεται η «Αλουμίνιον της Ελλάδος», πρώην ΠΕΣΙΝΕ και νυν μέλος του ομίλου «Μυτιληναίος», για το «βραβείο καλύτερης επίδοσης Ασφάλειας μεγάλων μονάδων παραγωγής Αλουμινίου της Ευρώπης» που της απονέμει για τέταρτη συνεχή χρονιά το Διεθνές Ινστιτούτο Αλουμινίου.

Δηλαδή, «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει», βράβευση μεταξύ πολυεθνικών, με δισ. ευρώ κέρδη, που θρέφονται από τον ιδρώτα και το αίμα χιλιάδων εργατών που εκμεταλλεύονται για δεκάδες χρόνια.

Εξάλλου, στο ίδιο Δελτίο Τύπου, δεν τους λείπει το θράσος ν' αναφέρουν ότι «οι υψηλές επιδόσεις και τα καλά αποτελέσματα αφετηρία έχουν πάντα μία, το ανθρώπινο δυναμικό, την κινητήρια αυτή δύναμη, που είναι οι άνθρωποι της εταιρίας». Και σωστά απ' την πλευρά τους, όσο δεν έχουν απαιτήσεις οι εργάτες και ξεχειλίζει ο «μπεζαχτάς» της εταιρίας. Γιατί, αν αποφασίσουν να διεκδικήσουν, τότε αλλάζει το τροπάρι. Βρίσκουν και τα κάνουν, όμως. «Η διάκριση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία...» σημειώνει η αξιοθρήνητη ανακοίνωση της πλειοψηφίας του σωματείου...

Ομως, άλλη είναι η εικονική πραγματικότητα που παρουσιάζει η «Αλουμίνιον της Ελλάδας» (ΑτΕ) και άλλη η πραγματικότητα που ζουν και βιώνουν οι εργαζόμενοί της.

Δεκάδες μικρά ή μεγαλύτερα ατυχήματα (εκτός των θανατηφόρων, που, έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούν να αποκρύψουν) αποσιωπώνται με το «καλό» ή με το «ζόρι». Π.χ., στις 13 Μάη, τραυματίστηκε εργάτης από καυτή αλουμίνα και έπαθε εγκαύματα α΄ και β΄ βαθμού. Ρωτάμε: Αποσιωπήθηκε το γεγονός ή όχι; Απ' ό,τι ξέρουμε, ναι. Ανάλογα παραδείγματα την τελευταία 4ετία υπάρχουν αρκετά και δεν έχουν καν σημειωθεί από την Επιθεώρηση Εργασίας, αφού η τελευταία διερευνά μόνον «ενυπόγραφες καταγγελίες», όπως λέει ο υπεύθυνος στη Λιβαδειά. Και, βέβαια, η αποσιώπηση των γεγονότων αυτών συντελείται μέσα σ' ένα καθεστώς πιέσεων και εκβιασμών. Αν χρειαστεί, ακόμη και στο συγγενικό περιβάλλον του όποιου άτυχου εργάτη.

Κι έτσι, η ΑτΕ, είτε ως θυγατρική της γαλλικής ΠΕΣΙΝΕ, πριν, είτε ως μέλος του ομίλου «Μυτιληναίος», παίρνει πρώτα βραβεία από τους «συντρόφους της». Προφανώς, το πραγματικό νόημα του βραβείου πρέπει να αφορά στον ανταγωνισμό μεταξύ των πολυεθνικών, με βασικό κριτήριο την ικανότητα απόκρυψης των εργατικών ατυχημάτων...

Εμείς δε θεωρούμε τον εαυτό μας μοναδική και αποκλειστική πηγή δύναμης. Ξέρουμε ότι η δικιά μας πρωτοπόρα δύναμη και δράση δε λύνει από μόνη της τα προβλήματα, ούτε μπορεί να αντικαταστήσει το ρόλο των μαζών. Εμείς σε κάθε βήμα μας θέλουμε τη συμμετοχή του λαού, τη συμμετοχή της νεολαίας. Και είμαστε υπερήφανοι γι' αυτή την αξία, την πίστη στις δυνατότητες της εργατικής τάξης, του λαού μας, την εμπιστοσύνη στη δύναμη του αγώνα τους.

Εκείνο που ζητάμε, εκείνο που μας ενδιαφέρει, εκείνο που επιδιώκουμε, είναι να μπει σε κίνηση μαζί μας ο αγώνας, η δημιουργικότητα του ίδιου του λαού μας για κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει.

Γιατί μόνο αυτός ο δρόμος με το λαό δημιουργό - κυρίαρχο μπορεί να οδηγήσει σε μία δίκαιη κοινωνία.

Γιατί, το τέλος της ιστορίας δεν ήρθε και ούτε θα 'ρθει όπως πολλοί θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε.

Δεν είμαστε μόνοι. Σε όλες τις χώρες του κόσμου αρχίζει μια νέα περίοδος αγώνων. Τα Κομμουνιστικά Κόμματα ανασυντάσσονται και το εργατικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα δυναμώνει.

Οι κομμουνιστές της χώρας μας έχουμε χρέος να συμβάλουμε όπως το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα παίξει τον αποφασιστικό αγωνιστικό του ρόλο, ενωμένο, ατσαλωμένο στις δοκιμασμένες αρχές και αξίες.

Η Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση δεν ήταν ένα διάλειμμα στην πορεία της ανθρωπότητας.

Ο κόσμος που ζούμε μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει.

Γι' αυτό είμαστε σίγουροι».

(Απόσπασμα από την ομιλία του σ. Χαρίλαου Φλωράκη στην εναρκτήρια εκδήλωση για τα 80χρονα του ΚΚΕ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το Δεκέμβρη του 1997).