«Σύντροφοι, αν υπάρχει κάποιος ανάμεσά σας, που να βιάζεται περισσότερο από όλους τους άλλους να δει το σοσιαλισμό στον τόπο μας, σίγουρα αυτός είμαι εγώ. Πάλεψα 75 χρόνια για το σοσιαλισμό και τώρα που φεύγω, φυσικό και ανθρώπινο είναι να λαχταρώ να τον δω, προτού κλείσω τα μάτια - ενώ όλοι εσείς είστε κατά πολύ νεότεροι και έχετε βάσιμες ελπίδες να τον δείτε. Παρά ταύτα, ούτε τρομαγμένος είμαι, ούτε απελπισμένος. Θα φύγω με τη βεβαιότητα ότι ο σοσιαλισμός - όσες αναποδιές και όσα πισωγυρίσματα κι αν υπάρξουν - τελικά θα φτάσει. Ετσι προχωρούν οι λαοί, έτσι βαδίζει η Ιστορία. Καμία αυτοκρατορία, καμία αντίδραση και καμία αντεπανάσταση δεν υπήρξε αιώνια. Γιατί οι μπροστάρηδες των λαών και των εποχών - όπως είμαστε και οι κομμουνιστές - ποτέ δε σταύρωσαν, όσο βαριά κι αν ήταν η ήττα, τα χέρια. Πάντα έβρισκαν τρόπους να ξαναβάζουν μπροστά τις τροχαλίες της Ιστορίας. Αλλωστε, σύντροφοι, τίποτε δεν πάει χαμένο. Και μη σας πιάνει πανικός ότι όλα χάθηκαν με τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Οσα κι αν ξηλώσει η αντεπανάσταση, κάτι θα μείνει. Κι αυτό που θα μείνει είναι το προζύμι, η μαγιά, για ένα νέο - για πολλά νέα και δυναμικότερα ξεκινήματα...» (Ιδιόχειρες σημειώσεις του Χαρίλαου Φλωράκη. Από το βιβλίο «Χαρίλαος Φλωράκης - Ο Λαϊκός Ηγέτης» Β` τόμος, σελ. 686).

Κοιμήσου ήσυχος, καπετάνιε. Η παρακαταθήκη της μεγάλης προσφοράς σου θα μας συντροφεύει για πάντα.