Στα μονοπάτια της σύγχρονης ιστορίας του λαού και του τόπου μας, συναντάς τον σύντροφο Χαρίλαο και τη μεγάλη ταξιαρχία αυτής της γενιάς, να ανοίγουν δρόμους και να διδάσκουν, με την αταλάντευτη πίστη τους στα ιδανικά του σοσιαλισμού. Δεν έλειψαν από κανένα γύρισμα της Ιστορίας. Ηταν παρόντες στα προπολεμικά χρόνια της δεκαετίας του '30, έγραψαν την εποποιία της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, άντεξαν στα χρόνια της προσφυγιάς, πρωταγωνίστησαν στους αγώνες της μεταπολίτευσης.

Ο σύντροφος Χαρίλαος είναι αλήθεια ότι ήταν κάτι το ξεχωριστό. Δεν ήταν, όμως, τίποτα λιγότερο και τίποτα πέρα από το Κόμμα του. Η τιμή του υπήρξε η τιμή του Κόμματος, το σπίτι του το Κόμμα. Ο 15άρης, μέλος της ΟΚΝΕ που έμελλε να γίνει ΓΓ του ΚΚΕ και ο επίτιμος Πρόεδρός του, ήταν γέννημα-θρέμμα του τιμημένου ΚΚΕ, ήταν κομμουνιστής. Αυτή του την ιδιότητα δεν τη διαπραγματεύτηκε ποτέ. Χάρη σ' αυτή του την ιδιότητα έγινε ιστορικός λαϊκός ηγέτης. Μπήκε βαθιά και ρίζωσε στις καρδιές του ελληνικού λαού.

Εμείς, η νέα γενιά των κομμουνιστών, τον γνωρίσαμε καλύτερα, από κοντά, την περίοδο '90-'91. Στα δύσκολα χρόνια των ανατροπών και της αντεπανάστασης, όταν οι σοσιαλιστικές και κομμουνιστικές ιδέες, οι αξίες της εργατικής τάξης χλευάζονταν και λοιδορούνταν, όταν πολλοί θεώρησαν ότι έφτασε το τέλος της Ιστορίας, ο σύντροφος Χαρίλαος έλεγε στα μέλη της ΚΝΕ: "...Μελετήστε σε βάθος την ιστορία του Κόμματος και του εργατικού κινήματος. Να φυλάτε ως κόρη οφθαλμού τη θεωρία. Να τη μελετήσετε σε βάθος. Να την καλλιεργείτε και να την αναπτύσσετε, αλλά να μην την αποσπάτε από την πραγματικότητα. Στην πορεία της ζωής σας θα ζήσετε στιγμές ανάτασης, ανόδου του κινήματος. Αλλά η κίνηση προς τα μπρος δεν είναι πάντα γρήγορη όσο θέλουμε ή πάντα ανοδική. Και τα άγονα χρόνια, αυτά της μονότονης καθημερινής δουλιάς, δεν είναι ευκαταφρόνητα. Η πιο σπουδαία ικανότητα για τον κομμουνιστή είναι να μπορεί να δρα με συνέπεια και ενθουσιασμό καθημερινά. Ξεπερνώντας το ένα εμπόδιο μετά το άλλο. Να 'χει πάντα στο μυαλό του και να μη χάνει από τα μάτια του τους τελικούς μεγάλους σκοπούς που παλεύει να πραγματοποιήσει. Μια τέτοια στάση γενναιότητας πρέπει ο κάθε νέος κομμουνιστής να φιλοδοξεί να κατακτήσει. Γι' αυτό υπογραμμίζω", έλεγε, "την απαίτηση για τον νέο ηρωισμό της εποχής σας που είναι η συνέπεια σε αξίες-ιδανικά, η σταθερότητα σε αρχές που καταξιώθηκαν μέσα στην ηρωική πορεία του Κόμματός μας και του εργατικού κινήματος".

Να γίνει ο λόγος του καθήκον μας. Δεν αρκεί να σαστίζουμε στο μεγαλείο αυτής της προσφοράς. Εχουμε παρακαταθήκη τη στάση ζωής του και τη βαθιά αισιοδοξία που αντλούσε από το δίκαιο του αγώνα. Οφείλουμε να συνεχίσουμε αυτόν τον αγώνα, λαμβάνοντας υπόψη μας τις σύγχρονες σύνθετες συνθήκες, για να μείνει η σπορά τώρα που φεύγουν οι ζευγάδες, να μείνει η σπορά και να φουντώσει. Να μεγαλώσει. Να καρπίσει, να ρίξει με τη σειρά της νέους σπόρους στη γη, έτσι που να σηκωθεί η σημαία του αγώνα μέχρι τον ήλιο.

Καλό σου ταξίδι, αγαπημένε σύντροφε Χαρίλαε».