με βαριά καρδιά και με ανείπωτη οδύνη, γύρω από το σεπτό σου φέρετρο, μαζί με όλους τους συντρόφους και τους φίλους σου, στεκόμαστε κι εμείς οι συμπολεμιστές σου, μαχητές και μαχήτριες του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας, για να σου πούμε το τελευταίο αντίο.

Πικρή και δύσκολη είναι η ώρα ετούτη του αποχωρισμού, Καπετάνιε, και φτωχά τα λόγια, για να περιγράψουν την οδύνη μας. Περάσαμε μαζί, για πάνω από μισόν αιώνα, χρόνια σκληρά και δίσεκτα, αλλά και χρόνια μεγάλα και δοξασμένα, τα χρόνια της εποποιίας της Εθνικής Αντίστασης, του ηρωικού και τίμιου αγώνα του ΔΣΕ, και όλα τα κατοπινά χρόνια των λαϊκών αγώνων, στους οποίους εσύ ήσουν πάντα ο μπροστάρης και οδηγός μας.

Δε ζητήσαμε, λοιπόν, τη «μεσιτεία» κανενός, για την κατάταξή σου «εν Παραδείσω». Τον Παράδεισο ή την Κόλαση, τα χτίζει ο καθένας, όσο είναι ζωντανός, με τα ίδια του τα χέρια. Με τις πράξεις και με τα έργα του. Και εσύ το όνομά σου, Χαρίλαε, το έγραψες με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της νεότερης Ιστορίας μας, λαμπρό παράδειγμα και οδηγό για τις νεότερες γενιές των Ελλήνων, υπόδειγμα αγωνιστή ασυμβίβαστου και υπερασπιστή ακλόνητου, στις Θερμοπύλες της παγκόσμιας Επανάστασης.

Καλό σου ταξίδι, Καπετάνιε.