Μυριόστομη δέσμευση: Θα γράψουμε νέες σελίδες σ' αυτόν τον αγώνα | ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ 1914 - 2005

ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ 1914 - 2005

ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΦΛΩΡΑΚΗ

Μυριόστομη δέσμευση: Θα γράψουμε νέες σελίδες σ' αυτόν τον αγώνα

Στους κομμουνιστές δε χρειάζονται καμπάνες για να σημάνουν το φυσικό τέλος της ζήσης τους. Γι' αυτό και ο χτεσινός αποχαιρετισμός του συντρόφου Χαρίλαου Φλωράκη, του ισόβιου κομμουνιστή, του καπετάνιου, δεν ήταν κηδεία. Ηταν συγκέντρωση. Η τελευταία μεγάλη συγκέντρωση που διοργάνωσε προς τιμήν του το Κόμμα. Το ΚΚΕ, στο οποίο αφιέρωσε ολάκερη τη ζωή του. Χιλιάδες σύντροφοί του, εργατόκοσμος από την Αθήνα και όλη την Ελλάδα, άνθρωποι κάθε ηλικίας, «έζωσαν» χτες ένα γύρω την έδρα της ΚΕ στον Περισσό, για να πουν αντίο «στο τραγούδι που δεν τελείωσε», όπως χαρακτηριστικά σημείωσε και η Αλέκα Παπαρήγα, αποχαιρετώντας τον Χαρίλαο Φλωράκη εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ. Κι εκείνος ξανά μπροστάρης, στην κεφαλή και αυτής της στερνής, ολοδικής του συγκέντρωσης.

Λίγο μετά τις 5, η πύλη της Ηρακλείου άνοιξε. Η σορός του Χαρίλαου Φλωράκη, στα χέρια των συντρόφων του. Τον σηκώνουν ψηλά, όσο μπορούν να φτάσουν τεντωμένα τα χέρια των εργατών, που στο δίκιο της τάξης τους αφιέρωσε τη ζωή του. Κατεβαίνουν το δρόμο παράπλευρα του κτιρίου. Τα μέλη της ΚΝΕ, αριστερά και δεξιά στο στενό δρομάκι, έχουν από νωρίς σχηματίσει μια ολοκόκκινη αψίδα. Με τις σημαίες του ΚΚΕ γερμένες μπροστά, ενωμένες σχεδόν στην άκρη του ιστού τους. Αυτό που παίζουν τα μεγάφωνα δεν είναι μοιρολόι. Είναι κάλεσμα σε αγώνα, τραγούδια του βουνού, των ανταρτών και των σταυραετών του ΔΣΕ.

Χιλιάδες κόκκινα γαρίφαλα στα χέρια. Κι απ' όπου περνάει η πομπή, οι σημαίες χαμηλώνουν κι άλλο, σκεπάζουν τη σορό που γίνεται ένα με τον κόσμο. Χιλιάδες λαού, μια φωνή: «Εννιά δεκαετίες αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», «Ούτε στα ξερονήσια, ούτε στις φυλακές, ποτέ τους δε λυγίσανε οι κομμουνιστές», «ΚΚΕ, το Κόμμα σου λαέ». Δάκρυα και τεντωμένες φλέβες στο λαιμό, γροθιές σφιγμένες, σηκωμένες ψηλά.

Δύσκολο να περπατήσει η πομπή. Οσο προχωράει, τόσο κλίνουν από πίσω της οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες, και η συγκέντρωση γίνεται μεμιάς πορεία. «Δύο Κάπα κι ένα Ε, τιμημένο Κου - Κου - Ε». Το πλάτωμα της Κηφισού γεμάτο από κόσμο. Και σημαίες, πολλές κόκκινες σημαίες με το σφυροδρέπανο να ανεμίζει. Κοιτώντας μπροστά, δύσκολα διακρίνεις πού τελειώνει η αψίδα...

Σ' ένα χώρο λιτό, στο αίθριο του συγκροτήματος, ο σύντροφος Χαρίλαος, ο σύντροφός μας, παίρνει τη θέση του στο κέντρο. Κι εκεί κόσμος, συναγωνιστές και συνεξόριστοι του καπετάνιου, η οικογένειά του. Εκεί και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και δεκάδες εκπρόσωποι όλων των κομμάτων. Εκεί και οι εργάτες του πνεύματος, που ήρθαν να αποτίσουν φόρο τιμής στον λαϊκό ηγέτη και μαζί στο Κόμμα που με τους αγώνες του ενέπνευσε αθάνατα έργα. Τελευταία τιμητική φρουρά, τα μέλη του ΚΣ της ΚΝΕ. Οι νεολαίοι, που τους άφησε παρακαταθήκη, στο πλευρό του Κόμματος, να κρατάνε πάντα αναμμένη τη λαμπάδα του αγώνα.

«Δε χτυπάμε καμπάνες», σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα, αποχαιρετώντας τον «ακριβό σύντροφο». Και ανατρέχοντας στη «μακρόχρονη και ενθουσιώδη» ζωή του, κατέληξε: «Δε θα πούμε ότι γυρνάμε σελίδα. Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, πράγμα που μας το δίδαξες εσύ και η γενιά σου, δε βάζουν ποτέ ούτε άνω, ούτε κάτω τελεία στις υποχρεώσεις, στη δράση. Αν γυρίσουμε σελίδα, είναι σαν να πιστεύουμε ότι ήταν μάταιη η προσφορά σου. Θα γράψουμε νέες σελίδες εμείς, χωρίς τη δική σου φυσική παρουσία, όπως θα γράψουν νέες σελίδες οι κομμουνιστές και όλοι οι αγωνιστές και χωρίς εμάς τους σημερινούς». «Να γίνει ο λόγος του καθήκον μας», κάλεσε τους νεολαίους κομμουνιστές ο Θέμης Γκιώνης, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, αποχαιρετώντας εκ μέρους της Νεολαίας τον Χαρίλαο Φλωράκη.

Ο Υμνος της Διεθνούς κόβει τα συνθήματα που δε σταμάτησαν λεπτό. Τα χέρια σηκωμένα γροθιά, όλα τα μάτια στραμμένα στη σορό του Χαρίλαου. Μέχρι να τη σηκώσουν ξανά στα χέρια τους οι σύντροφοί του, για το δρόμο της επιστροφής στο χώρο όπου για δυο σχεδόν μέρες είχε εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα. Πιο δύσκολος ο δρόμος προς τα πίσω. Είναι η στερνή πορεία. «ΑΘΑΝΑΤΟΣ» ακούς από παντού, συνθήματα και χειροκροτήματα. Η πόρτα κλείνει και ο κόσμος δε λέει να φύγει, μέχρι η πομπή να χαθεί στο βάθος της αίθουσας.

Σύντροφοι απ' όλη την Ελλάδα περιμένουν σήμερα να πουν το δικό τους αντίο στον καπετάνιο, στη γενέτειρά του, το Παλιοζογλώπι Καρδίτσας. Εκεί που η κορφή του Αηλιά στα Αγραφα θα σκεπάσει το απόγευμα τον Χαρίλαο Φλωράκη, ψηλά στη βίγλα, για να 'χει αγνάντιο. Αντίο σύντροφέ μας, αντίο καπετάν Γιώτη...