Γρηγοριάδης Κώστας

Σε ανακοίνωσή της, η ΠΑΣΚΕ, από τη μια, ανακαλύπτει ότι οι εργαζόμενοι βιώνουν μια σκληρή πραγματικότητα λόγω της πολιτικής της ΝΔ - λες και αυτή η πραγματικότητα προέκυψε ξαφνικά - και, από την άλλη, θέτει ως κύριο στόχο το «διάλογο», δηλαδή την προώθηση της ταξικής συνεργασίας. Η ΔΑΚΕ και αυτή, σε ανακοίνωσή της, επισημαίνει ότι απαιτούνται ρυθμίσεις για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και ότι το κύριο πρόβλημα για τους εργαζόμενους είναι η δυσλειτουργία των κρατικών μηχανισμών ελέγχου, με ευθύνη των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ!

Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν καθαρό ότι αυτοί οι «σκυλοκαυγάδες» σε καμιά περίπτωση δεν έχουν να κάνουν με την εξυπηρέτηση των αναγκών τους, αλλά στόχο έχουν να δημιουργήσουν αυταπάτες, διευκολύνοντας το πέρασμα των αντεργατικών πολιτικών.

Περί «ύβρεως, εμπάθειας και ψεύδους», κάνει λόγο στο κύριο άρθρο της η «Αυγή» της Κυριακής σε ό,τι αφορά την κριτική που κάνει το ΚΚΕ στην πολιτική του ΣΥΝ. Παίρνοντας ένα απόσπασμα από την πρόσφατη ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα, από τη συγκέντρωση στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, θεωρεί την κριτική του Κόμματος «συκοφαντία». Το απόσπασμα όμως που παραθέτει είναι αυτό που αποδεικνύει τη δική της εμπάθεια και συκοφαντία εκ μέρους της. Ελεγε η Αλέκα Παπαρήγα, αφού είχε αναφερθεί στις αντιλαϊκές πολιτικές νεοφιλελεύθερων και σοσιαλιστών, «ζημιά κάνουν στο κίνημα οι λεγόμενες αριστερο-ανανεωτικές δυνάμεις της ΕΕ, ιδιαίτερα το Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα, που ανησυχεί μήπως δεν προχωρήσει η ευρωπαϊκή καπιταλιστική ολοκλήρωση». Κάθε αριστερός μπορεί να σκεφθεί τι δεν είναι άραγε αλήθεια σε αυτό! Μήπως δεν κάνουν ζημιά αυτές οι δυνάμεις όταν σπέρνουν την αυταπάτη ότι η ΕΕ, ένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός που εξυπηρετεί και μόνο τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, μπορεί να αποκτήσει τάχατες κοινωνικό πρόσωπο;

Θα 'χουμε λοιπόν άδικο να πούμε ότι για την εφημερίδα του ΣΥΝ ισχύει απόλυτα και σε αυτή την περίπτωση το «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα»; Αλλά ας πάμε και λίγο παρακάτω...

Ομως η «Αυγή» είναι σαφής για τον προσανατολισμό της στον ευρωμονόδρομο. Λέει για να αποδείξει το δήθεν «αδιέξοδο» της γραμμής του ΚΚΕ: «Η κλιμάκωση της επίθεσης (σ.σ. εννοεί του ΚΚΕ στο ΣΥΝ) πρέπει να αποδοθεί στη δυναμική του αριστερού ΟΧΙ στο ευρωσύνταγμα. Το μήνυμα από τη Γαλλία δεν ασκεί μόνο καθοριστική πίεση στα κέντρα εξουσίας του νεοφιλελευθερισμού, αλλά απέδειξε περίτρανα πόσο αδιέξοδη είναι η γραμμή της διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και οργανώνει μια συσπείρωση των ευρωπαϊκών αριστερών δυνάμεων - και της ελληνικής ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς - σε θέσεις υπέρ της κοινωνικής Ευρώπης»!

Αυτό και μόνο το απόσπασμα φτάνει, χωρίς σχόλια, για να αποδείξει τη θέση του ΚΚΕ, ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να απεγκλωβιστούν από τις δυνάμεις του δικομματισμού που προωθούν με όλα τα μέσα την πολιτική του κεφαλαίου που επιτάσσει και η ΕΕ και ταυτόχρονα να απαλλαγούν και από τις αυταπάτες που σπέρνουν τα διάφορα «αναχώματα» της ριζοσπαστικοποίησης του κόσμου, όπως ο ΣΥΝ και οι συν αυτώ... Το διπλό ΟΧΙ και στο «ευρωσύνταγμα» και στην ίδια την ΕΕ, είναι ο μονόδρομος για το λαό, αν θέλει να αλλάξει τη ζωή του. Και η ισχυροποίηση του ΚΚΕ είναι απαραίτητη προϋπόθεση.

Αρκεί, άραγε, απλά και μόνο να παραμείνει στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του δημοσίου η «Ολυμπιακή Αεροπορία» (ΟΑ) για να αντιμετωπίσει τα σημερινά προβλήματα, να επιβιώσει και να αναπτυχθεί; Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι θα υπάρξει μια κυβέρνηση που θα επιβάλει ένα καθεστώς ορθολογικής έστω διαχείρισης, η απάντηση είναι περισσότερο όχι, παρά ναι. Εκτός κι αν η ΟΑ εφαρμόσει την ίδια τακτική με τις ιδιωτικές αεροπορικές εταιρίες, σε όλους τους τομείς (εργασιακές σχέσεις, μισθολογικά, τιμολογιακά, σχεδιασμός δρομολογίων, κλπ., κλπ.). Σε διαφορετική περίπτωση, δε θα αντέξει στον εντεινόμενο συνεχώς ανταγωνισμό και θα κληθεί και πάλι το δημόσιο να καλύψει τα ελλείμματα. Δηλαδή, να πριμοδοτεί εμμέσως τα κέρδη των ιδιωτικών εταιριών. Με άλλα λόγια, ακόμη και στην προαναφερόμενη, εντελώς υποθετική περίπτωση, η ΟΑ δε θα λειτουργεί προς όφελος του λαού. Οπως ακριβώς δε λειτουργούν προς όφελος του λαού οι ιδιωτικές εταιρίες.

Αναφέραμε το παράδειγμα της ΟΑ, γιατί είναι περισσότερο χαρακτηριστικό και χειροπιαστό. Το ίδιο ισχύει, όμως, και για όποια άλλη επιχείρηση, υπηρεσία ή τομέα οδηγείται σήμερα στην ιδιωτικοποίηση (π.χ. λιμάνια, ΔΕΗ, κλπ.). Η ανάγκη των γενικότερων ριζικών αλλαγών, της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, που προτείνει το ΚΚΕ, είναι σήμερα περισσότερο κι από φανερή. Μόνο στο πλαίσιο αυτό μπορούν να λειτουργήσουν και να αναπτυχθούν προς όφελος του λαού οι προαναφερόμενοι τομείς και επιχειρήσεις.

Μέσα από τα ερωτήματα αυτά, τα οποία έχουν τη μορφή παραγγελμάτων που έρχονται από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, διαφαίνεται ότι η όλη υπόθεση έχει και αδύναμα σημεία, που έχουν να κάνουν πρώτα απ' όλα με τη λαϊκή παρέμβαση και το συσχετισμό δυνάμεων. Στα ΝΑΤΟικά παραγγέλματα μπορεί να υπάρξει ανυπακοή, που θα είναι για το καλό του ελληνικού λαού και της παγκόσμιας ειρήνης...

Γρηγοριάδης Κώστας

Εμείς πάλι γιατί όμως έχουμε τη ...βαθιά πεποίθηση ότι υπάρχουν κάποιοι άλλοι, πολλοί πιο κερδισμένοι από την όλη ιστορία που δεν είναι ούτε Ελληνες, ούτε Τούρκοι, ούτε και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η εθνικότητά τους. Ως γνωστόν, οι Ανώνυμες Εταιρίες στον «παγκοσμιοποιημένο» πλανήτη μας δεν έχουν πλέον ιθαγένεια.

Αλλωστε όλοι γνωρίζουμε ότι είτε είναι μέλος της ΕΕ η Τουρκία είτε όχι, δυτικά και ανατολικά του Αιγαίου η ...«απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας» (έτσι αποκαλείται η παράδοσή της στους ιδιώτες) βασιλεύει και προχωρά.

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΧΕΙ δικαίωμα να επιλέγει τους ...προσκεκλημένους του. Οταν όμως ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας προσκαλεί στην Ελλάδα εκπρόσωπο του ΟΟΣΑ και μάλιστα θέλουν να δώσουν μαζί συνέντευξη Τύπου τότε ...μπαίνουμε στο νόημα.

Γιατί, βέβαια, η τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ (όπως και όλες του οι εκδόσεις τα τελευταία 20 χρόνια) διαθέτει τη γνωστή συνταγή: Αύξηση της φορολογίας κι άλλες ιδιωτικοποιήσεις, διάλυση των εργασιακών σχέσεων.

Κι όταν αυτός ο οργανισμός επιλέγεται για να μας παρουσιαστεί ως «συμβουλάτορας» επίσημος της κυβέρνησης είναι σαφές και προς τα πού προσπαθούν να το πάνε και τι επιδιώκουν.

Ο καθένας ...επιλέγει τους φίλους του, τι να γίνει..!

ΤΕΛΙΚΑ ΜΑΛΛΟΝ πολύς κόσμος ταλαιπωρείται αδίκως με αυτή την υπόθεση του ανασχηματισμού, που «ίσως» και «μπορεί» να κάνει ο Κώστας Καραμανλής. Μέχρι και τον Πέτρο Μολυβιάτη ταλαιπώρησαν χτες τα «μίντια», επιχειρώντας να ερμηνεύσουν μια δήλωσή του σχετικά με το αν θα ακολουθήσει τον πρωθυπουργό στο ταξίδι στην Αγκυρα.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αλλωστε ακόμη και αν η μισή «ανασχηματισμένη» κυβέρνηση αποτελείται από στελέχη του ...ΠΑΣΟΚ, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει στις κατευθύνσεις της.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αυτό που, πρωτίστως, τα απασχολεί τώρα είναι πώς θα διαμορφώσουν τις κατάλληλες κοινωνικές συνθήκες και πολιτικές προϋποθέσεις για την αποδοχή της τακτικής τους και πώς θα βρεθούν τα κατάλληλα πρόσωπα που θα υλοποιήσουν αποτελεσματικότερα τα σχέδιά τους. Και, βεβαίως, ουδόλως ενδιαφέρονται ν' ανοίξουν τη συζήτηση για τα καυτά λαϊκά προβλήματα και το ρόλο της Αυτοδιοίκησης ως μηχανισμού εφαρμογής της αντιλαϊκής πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης.

Το ρόλο του «τελάλη» επερχόμενων αντιλαϊκών μέτρων φαίνεται πως έχει αναθέσει η κυβέρνηση Καραμανλή στον υφυπουργό Οικονομικών Π. Δούκα. Ενα ρόλο που και ο ίδιος όχι μόνο δέχεται αλλά και τον παίζει αρκετά καλά, για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει.

Πρώτη φορά, που έπαιξε αυτό το ρόλο ο Π. Δούκας, ήταν φέτος την άνοιξη οπότε προανήγγειλε τη λήψη συμπληρωματικών φοροεισπρακτικών μέτρων, τα οποία συζητούσε στις Βρυξέλλες με τα αρμόδια όργανα της ΕΕ ο πολιτικός του προϊστάμενος, Γ. Αλογοσκούφης. Η διάψευση που έσπευσε να κάνει η κυβέρνηση διά των αρμοδίων εκπροσώπων της - ότι δηλαδή «δεν υπάρχει θέμα επιβολής νέων φόρων» - αποδείχτηκε κάλπικη καθώς ένα μήνα μετά ανακοινώθηκε η πρώτη δέσμη φοροεισπρακτικών μέτρων (αύξηση συντελεστών ΦΠΑ κατά 1 μονάδα, αύξηση έμμεσων φόρων σε τσιγάρα και ποτά, κλπ.), με πρόσχημα την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων.

Η δεύτερη φορά ήταν προχτές. Οσοι άκουσαν προχτές τον Π. Δούκα - που βρισκόταν με τον πρωθυπουργό στον Εβρο για τα εγκαίνια κατασκευής του ελληνοτουρκικού αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου - να δηλώνει πως «δεν» υπάρχουν σχέδια για την επιβολή νέων φόρων, τους ...έζωσαν τα φίδια, καθώς όταν τα στελέχη της κυβέρνησης της ΝΔ λένε «δεν», εννοούν το αντίθετο. Και αυτό επιβεβαιώνεται τόσο από την επιβολή της πρώτης δέσμης φοροεισπρακτικών μέτρων που οι κυβερνώντες διέψευδαν όσο και από την υπερψήφιση των αντιασφαλιστικών διατάξεων για τους απασχολούμενους στις τράπεζες, σε πείσμα των διαβεβαιώσεων του ίδιου του Κ. Καραμανλή ότι «δεν» αυξάνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, οι ασφαλιστικές εισφορές και δε μειώνονται οι συντάξεις.

Τον... ακτιβισμό της «Γκρίνπις» ζήλεψε η πλειοψηφία της διοίκησης της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας, που προειδοποίησε χτες την κυβέρνηση ότι... ενδέχεται να στήσει μπλόκα στον Ισθμό της Κορίνθου, στα Τέμπη και στη γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου στις 13 του Ιούλη, αντιδρώντας στο νομοσχέδιο για την απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων. Η τελική απόφαση θα ληφθεί ωστόσο την ερχόμενη Κυριακή. Προς το παρόν, «το φίδι από την τρύπα» θα το βγάλουν οι εργαζόμενοι μαζί με τους μικρούς ΕΒΕ που κλείνουν τα μαγαζιά τους, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των αγωνιστικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΓΣΕΒΕΕ υπονόμευσε την αυριανή κινητοποίηση εργαζομένων - ΕΒΕ, προγραμματίζοντας για τις 11 το πρωί... εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από τη Βουλή με τη συμμετοχή συνδικαλιστών από τις διοικήσεις των Ομοσπονδιών μελών της! Αφού έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να αδρανοποιήσει το κίνημα των ΕΒΕ, προκειμένου τώρα να μην πληρώσει γι' αυτό, προσπαθεί να κερδίσει τις εντυπώσεις. Οι αγώνες όμως δεν είναι υπόθεση των συμβιβασμένων ηγεσιών, αλλά της συνειδητοποιημένης βάσης. Και οι μορφές πάλης δεν καθορίζονται για να μπορεί μετά ο εμπνευστής τους να κορδώνεται, αλλά για να είναι όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικές...

Το είδαμε να συμβαίνει με ιδιαίτερη ένταση πριν από μερικούς μήνες με αφορμή την 60ή επέτειο από τη νίκη των λαών κατά του φασισμού. Το είδαμε στις λυσσώδεις προσπάθειες όχι μόνο να υποβαθμιστεί, αλλά και να εξαφανιστεί ακόμη ο καταλυτικός ρόλος της Σοβιετικής Ενωσης στην τελική, νικηφόρα, έκβαση του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Ιστορία «επίσημη» υπάρχει και διδάσκεται στα σχολεία επί δεκαετίες. Είναι η Ιστορία των «νικητών». Οπως και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, έτσι και στη χώρα μας η άρχουσα τάξη και οι ιστοριογράφοι της, πιστεύοντας πως ήρθε η ώρα τους, επιχειρούν να σβήσουν από τη συλλογική μνήμη των λαών κάθε περιστατικό, κάθε γεγονός, κάθε εξέλιξη που αμφισβητεί ότι η κοινωνική εξέλιξη τελείωσε, ότι ήρθε το «τέλος της Ιστορίας».

Και το ΚΚΕ, στους καιρούς που ζούμε, θα είναι η «κιβωτός» αυτής της Ιστορίας για να την κρατήσει ζωντανή μέχρι την τελική της δικαίωση.