ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ιδια πολιτική

Γρηγοριάδης Κώστας

Μπόλικες διαπιστώσεις για τα γνωστά σε όλους και συνεχώς εντεινόμενα λαϊκά προβλήματα, ανούσιες και επιδερμικές κριτικές σε ζητήματα διαχείρισης και μόνο της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και καθόλου πολιτική ουσία, χαρακτήριζαν την προχτεσινή συνέντευξη Τύπου των υπευθύνων του Οικονομικού Τομέα του ΠΑΣΟΚ (Β. Παπανδρέου, Γ. Φλωρίδη και Γ. Μακρυπίδη), με θέμα «Τα μεγάλα ψέματα της κυβέρνησης για την οικονομία». Χαρακτηριστική απόδειξη αποτελεί το γεγονός, πως -φρονίμως ...ποιούντες - απέφυγαν να διατυπώσουν προτάσεις και πολύ περισσότερο τη συνολική οικονομική πρόταση του ΠΑΣΟΚ. Ακόμη και όταν ρωτήθηκαν από τους δημοσιογράφους, εάν το ΠΑΣΟΚ συμφωνεί ή διαφωνεί με την προωθούμενη από την κυβέρνηση κατάργηση της μονιμότητας στις ΔΕΚΟ, η Β. Παπανδρέου απάντησε με τη γνώση μέθοδο «άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε». Το ΠΑΣΟΚ «θα τοποθετηθεί κατά περίπτωση» - είπε - διότι «σε άλλες ΔΕΚΟ πρέπει να προχωρήσουμε σε αποκρατικοποίηση, σε άλλες πρέπει να πάμε σε μετοχοποίηση, σε άλλες πρέπει να μείνουν στο δημόσιο τομέα και βεβαίως η λειτουργία τους να είναι αποτελεσματική με καλή ποιότητα υπηρεσιών για τους Ελληνες πολίτες»...

Κατανοούμε τη δυσκολία τους. Τι να πουν, ότι έχουν ουσιαστικά την ίδια πολιτική με αυτή της κυβέρνησης της ΝΔ ή να... κατηγορήσουν την τελευταία, ότι εφαρμόζει την πολιτική, που κι αυτοί εφάρμοζαν για χρόνια;

«Πολύ καλά»...

«Επιστρατεύτηκε» κι αυτή, παρά την ηλικία της, στην επιχείρηση αναστήλωσης του πληγωμένου προφίλ του Τζ. Μπους. Μιλάμε, για την κ. Μπάρμπαρα Μπους, μητέρα του Αμερικανού Προέδρου, η οποία περιόδευσε στο πλευρό του συζύγου της σε χώρους όπου έχουν καταφύγει επιζήσαντες. Ανάμεσα σε άλλους χώρους, λοιπόν, πήγε και στο στάδιο «Αστροντομ» του Χιούστον, όπου είναι στοιβαγμένοι δεκάδες χιλιάδες άστεγοι από τη Νέα Ορλεάνη και μετά δήλωσε στους δημοσιογράφους: «Οι περισσότεροι πληγέντες ανήκαν ούτως ή άλλως στις μη προνομιούχες τάξεις. Συνεπώς τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ καλά γι' αυτούς...».

Πάλι καλά, που δεν είπε ότι πρέπει να χρωστάνε χάρη στον «κανακάρη» της, μόνο και μόνο επειδή δεν κατάφερε να τους σκοτώσει κι αυτούς...

«Αερομαχίες» Βενιζέλου - Κακλαμάνη

Τις τελευταίες μέρες πάνε σκοινί - κορδόνι οι δηλώσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου, ως υπευθύνου του Τομέα Υγείας του ΠΑΣΟΚ, και οι απαντήσεις του υπουργού Υγείας Νικήτα Κακλαμάνη. «Κινδυνεύει το ΕΣΥ που έστησε εκ του μηδενός το ΠΑΣΟΚ»... βογκάει ο Βενιζέλος. Κι ο Κακλαμάνης του απαντά ότι (ο Βενιζέλος) δε γνωρίζει τα θέματα Υγείας, εκφράζοντας τη λύπη του που δεν μπορεί να τον βοηθήσει να αντικαταστήσει (ο Βενιζέλος) τον Γιώργο Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ...

Αερολογίες, δηλαδή, με φόντο τη σύμπλευση και των δυο στην πολιτική άγριας εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών Υγείας που έχουν οδηγήσει του κατοίκους τούτης της χώρας σε πρωταθλητές της Ευρώπης καθώς πληρώνουν από την τσέπη τους πάνω από 45% των συνολικών δαπανών για υπηρεσίες Υγείας.

Και ξέρουν και καταλαβαίνουν

Από προχτές όμως προστέθηκε ένα ακόμα βέλος στη φαρέτρα της «κριτικής» του Νικ. Κακλαμάνη ενάντια στο Ευ. Βενιζέλο.

Σύμφωνα με τα ευρήματα του Ευρωβαρόμετρου μόλις το 7% των Ελλήνων θεωρεί το σύστημα Υγείας ως ένα απ' τα σημαντικότερα προβλήματα, ιεραρχώντας άλλα (ανεργία, οικονομία, κλπ.) ως σοβαρότερα. Ετσι χτες ο Νικ. Κακλαμάνης βρήκε την ευκαιρία να δηλώσει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αναγνωρίζει τις βελτιώσεις που έχουν γίνει στο ΕΣΥ και συμπαραστέκεται στην προσπάθεια της σημερινής πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας, κατατάσσοντας τον Βενιζέλο στη μειοψηφία του 7%.

Δεν ξέρουμε αν το Ευρωβαρόμετρο περιέλαβε στους δυσαρεστημένους τους ηλικιωμένους, που σε ποσοστό 80% ζουν κάτω απ' το όριο φτώχειας και στέλνουν γράμματα απελπισίας στον υπουργό Υγείας ότι δεν έχουν να πληρώσουν τα φάρμακά τους. Γνωρίζουμε, όμως, αυτό που έλεγε ο ίδιος ο Νικ. Κακλαμάνης στις 19.11.2003 σε μια εκδήλωση για τα 30 χρόνια του λεγόμενου ΕΣΥ: «Εδώ οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας έφτασαν το 44% και ο Σημίτης κάνει πως δεν καταλαβαίνει». Προφανώς, ο υπουργός έχει ξεπεράσει τον πρώην πρωθυπουργό, αφού οι ιδιωτικές δαπάνες Υγείας διάβηκαν το 45% και ο ίδιος κάνει πως δεν καταλαβαίνει!

Βέβαια, και ξέρουν και καταλαβαίνουν τι κάνουν και οι δυο. Απλώς πουλάνε επικοινωνιακό νταηλίκι.

Για πολιτική εκμετάλλευση...

Καλά, τι είπε ο Κοκκινούλης κι έγινε τόσος «ντόρος»; Και τι ξέφυγε από τα χείλη του απρόσεκτου βουλευτή Πιερίας της ΝΔ και, εν μια νυκτί, βρέθηκε εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας; Οτι κάποιοι, που ενδημούν στους οντάδες της εξουσίας, «τα παίρνουν». Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου! Λες και δεν το ξέρουν ακόμα και οι πέτρες σε τούτο τον τόπο. Λες και δεν υπήρξε πρωθυπουργός, σε τούτη τη χώρα, που χαρακτήρισε «δωράκι» τα 500 εκατομμύρια δραχμές που «σούφρωσε» κολλητός της εξουσίας. Λες και δεν ακούγεται κι από επίσημα χείλη ότι «όποιος έχει το δάχτυλο στο μέλι, θα το γλείψει». Προς τι, λοιπόν, ο σαματάς; Προφανώς, για πολιτική εκμετάλλευση.

Σε μια κομματική σύσκεψη, λοιπόν, ο Κοκκινούλης φέρεται να κατήγγειλε ότι κάποιοι στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης χρηματίζονται. Γιατί το έκανε; Οχι, βεβαίως, επειδή κόπτεται για την πάταξη της διαφθοράς στο δημόσιο βίο, αλλά, μάλλον, γιατί ήθελε να θίξει τον υπουργό Μπασιάκο, με τον οποίο φαίνεται να έχει προσωπικές διαφορές. Ο Κοκκινούλης δεν είναι «αντικυβερνητικός». Αντιθέτως, αυτός και η «παρέα» του κάνουν ό,τι μπορούν για να περάσει η αντιαγροτική πολιτική και για την υπονόμευση των αγροτικών αγώνων. Τούτες τις μέρες, περιοδεύει, καθημερινά, στα χωριά προβάλλοντας την κυβερνητική θέση υπέρ της νέας ΚΑΠ και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην αγροτική οικονομία.

Η καταγγελία Κοκκινούλη βγήκε στη δημοσιότητα. Την πήρε το ΠΑΣΟΚ και την έκανε «λάβαρο» για να χτυπήσει την κυβέρνηση σε «ευαίσθητο σημείο» της, μια και ο Καραμανλής βγήκε πρωθυπουργός με τη «σημαία» του «καθαρού» που θα πατάξει τη διαφθορά των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Κι ήρθε μετά η κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί την «καταγγελία» του αγροτοσυνδικαλιστή της και τη «βλακεία» του βουλευτή της, για να επιβάλει τη «σιγή» σε όσους τυχόν από τους κόλπους της και το κόμμα της είχαν κατά νου ότι θα μπορούσαν κάπου να διαφοροποιηθούν από όσα λέει και, κυρίως, από όσα πράττει τώρα και τα χειρότερα που θα πράξει, στη συνέχεια, σε βάρος του λαού.

Το ίδιο κάνει και το ΠΑΣΟΚ, ζητώντας από τον Σγουρίδη ν' απολογηθεί για την ψήφο του υπέρ του κυβερνητικού νομοσχεδίου για τις συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Διότι, ο βουλευτής του δεν έκανε τίποτα το παράλογο. Απλώς, ψήφισε ένα νομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ, που κινείται ακριβώς στο πλαίσιο της πολιτικής την οποία εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του κόμματός του. Δεν υπολόγισε, όμως, ότι ο αρχηγός του θέλει, τώρα, να δείξει ότι το ΠΑΣΟΚ ασκεί «καθολική αντιπολίτευση» και δεν ανέχεται τέτοιου είδους «παρεκτροπές».

Η διαφθορά στο δημόσιο βίο δεν αφορά κάποια πρόσωπα, αλλά είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα, που τη γεννά και τη θρέφει. Δεν αντιμετωπίζεται ούτε με τις «μαγκιές» του Κοκκινούλη, ούτε με τις «παλικαριές» του Καραμανλή και του Παπανδρέου. Για ν' αντιμετωπιστεί χρειάζεται να χτυπηθεί η γενεσιουργός αιτία της, ν' ανατραπεί, δηλαδή, αυτό το σύστημα. Και η ανατροπή του θα 'ρθει με την πάλη του λαού για τη λαϊκή εξουσία. Ετσι θα γίνει...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Τα ερμηνευτικά...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΝΑ ΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΓΚΑΛΟΠ στη δημοσιότητα, για τις δημοτικές εκλογές και δεν είναι φυσικά να μένει κανένας έκπληκτος. Το αντικείμενό τους, ποιο άλλο, από την ...προσωπική λάμψη και αποδοχή των νυν και των πιθανών υποψήφιων δημάρχων.

Είναι προφανές ότι οι πολιτικές δυνάμεις που δεν επιδιώκουν ...πολιτικές δημοτικές εκλογές, σαφώς προτιμούν μια προεκλογική διαδικασία που θα εστιάζει σε «κάδρα» υποψηφίων, παρά σε θέσεις και απόψεις για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Φυσικά, η τάση είναι δεδομένη εδώ και χρόνια. Φαίνεται, όμως, πως στις επικείμενες δημοτικές εκλογές, σε κάτι παραπάνω από ένα χρόνο, θα επιδιωχτεί να είναι στο ...χειρότερο δυνατό επίπεδο.

Λογικό, μια και η «σύμπτωση» απόψεων μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για τη μετατροπή των δήμων σε ...διεκπεραιωτές των αντιλαϊκών πολιτικών και των ευρωενωσιακών οδηγιών ή σε φοροεισπράκτορες, τους κάνει να ψάχνουν από τώρα τρόπους διαφοροποίησης.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ η ερμηνεία που έδωσαν κάποιες εφημερίδες σε έρευνα του Ευρωβαρόμετρου, σύμφωνα με την οποία οι Ελληνες θεωρούν ότι χειροτερεύει και θα χειροτερεύσει ακόμη περισσότερο η κατάσταση στην οικονομία. Είμαστε λέει ...απαισιόδοξοι ως λαός!

Αν καταλάβαμε καλά, δηλαδή, τα λαϊκά στρώματα αυτής της χώρας δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα, αλλά ...ψυχολογικό. Δε θέλουμε, για παράδειγμα, να καταλάβουμε ότι όσο περισσότερο ανεβαίνει η τιμή του πετρελαίου και αυξάνονται τα κέρδη των πετρελαϊκών εταιριών, τόσο το καλύτερο για μας και το μέλλον μας...

Τι να απαντήσει κανείς σε αυτού του είδους τους αναλυτές; Αν μπορούσαμε θα ...πηγαίναμε όλοι στο κρεβάτι του ψυχιάτρου. Πλην όμως, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση το σύστημα υγείας δεν μπορεί να αντεπεξέλθει, οπότε θα έπρεπε να πληρώνουμε στα περίφημα «απογευματινά ιατρεία» που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ και διατηρεί η ΝΔ.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δυστυχώς, κι εδώ υπάρχει ...οικονομικό κώλυμα, οπότε μάλλον κάτι άλλο φταίει, εκτός από τη «διάθεση» των Ελλήνων εργαζομένων.

Πρόκληση στους ανέργους

Παπαγεωργίου Βασίλης

Προκλητική και περιφρονητική για τις δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που απολύθηκαν τον τελευταίο χρόνο αλλά και τους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους ήταν η χτεσινή δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου. Ο Θ. Ρουσόπουλος, που κλήθηκε να τοποθετηθεί για τα δεκάδες εργοστάσια που κλείνουν το τελευταίο διάστημα, αλλά δεν είπε λέξη προτιμώντας να μιλήσει για «τα πολλά εργοστάσια που ανοίγουν(!) και τις πολλές νέες θέσεις εργασίας που δημιουργούνται»(!)

Δεν ξενίζει η κυνικότητα και ο εμπαιγμός των κυβερνώντων, όπως άλλωστε και των προκατόχων τους. Θεωρούν την ανεργία ως ένα «φυσικό φαινόμενο», ως θέλημα του σύγχρονου θεού (του κέρδους) που υπηρετούν και αφήνουν τη λύση του στις δυνάμεις της αγοράς. Κι όμως, ο Κ. Καραμανλής δεσμευόταν προεκλογικά ότι θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ανεργίας, προκειμένου να υφαρπάξει την ψήφο των ανέργων και των οικογενειών τους. Στην πράξη η κυβέρνηση Καραμανλή δίνει τα πάντα στους καπιταλιστές για να κάνουν τάχα «επενδύσεις» και μέσα από αυτές να λυθεί το πρόβλημα: Μείωσε τους φορολογικούς συντελεστές των εταιριών και τους απάλλαξε από φόρους, τους πρόσφερε κίνητρα και τσάμπα «αναπτυξιακό» χρήμα, επέβαλε το ωράριο - λάστιχο και τις απλήρωτες υπερωρίες, επέκτεινε το ωράριο των καταστημάτων, κ.ο.κ. Γενικότερα έκανε ό,τι μπορούσε για να μειωθεί το «εργατικό κόστος». Κι όμως, τα εργοστάσια κλείνουν, η ανεργία παραμένει στο ύψος της... Το αδιέξοδο και η χρεοκοπία της εφαρμοζόμενης πολιτικής είναι χειροπιαστή. Οπως ήταν και αυτή - της ίδιας κατεύθυνσης - των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι μπορεί και πρέπει να βγάλουν τα πολιτικά συμπεράσματά τους...

Υποκρισία

Η υποκρισία τους δεν έχει όριο. Για τις πλειοψηφίες (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση») της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ μιλάμε. Σε αφίσες, που έχουν κάνει την εμφάνισή τους στους δρόμους και φέρουν την υπογραφή των δυο τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, γράφουν το σύνθημα «ΦΘΑΝΕΙ ΠΙΑ» και κάτω απ' αυτό συμπληρώνουν: «Λιτότητα στους εργαζόμενους, προνόμια στο κεφάλαιο - Κατάργηση του οκταώρου - Υπονόμευση της κοινωνικής ασφάλισης - Φορολογική επιδρομή».

Αλήθεια, το «φθάνει πια», συμπεριλαμβάνει και την «πράσινη» και τη «γαλάζια» εκδοχή, πολιτικής «λιτότητας στους εργαζόμενους και προνομίων στο κεφάλαιο» και συμφωνούν σ' αυτό, τόσο τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ, όσο και της ΔΑΚΕ; `Η, έχουν τις διαφορετικές απόψεις τους, αλλά τις... βάζουν στην άκρη και ομονοούν όλοι μαζί στις αρχές του ευρωμονόδρομου, στον «κοινωνικό διάλογο», στην ταξική συναίνεση και στο... όραμα της «Αυτόνομης Παρέμβασης», περί «ανθρώπινου καπιταλισμού» και κεφαλαιοκρατών, που θα μοιράζουν τα κέρδη τους στους εργαζόμενους;

Βγάλτε συμπεράσματα

Ποια λέτε πως θα είναι η απάντηση του υπουργού Οικονομίας, εάν κληθεί να σχολιάσει το αίτημα της διαμόρφωσης του κατώτερου μισθού στα 1.300 ευρώ (αύξηση κατά 100%); Ισως, από το ξάφνιασμά του να μην μπορούσε να αρθρώσει ούτε λέξη, αλλά, σίγουρα, η έκφραση του προσώπου του θα σημαδευόταν έντονα από τα χαρακτηριστικά της απέραντης έκπληξης και απορίας. Οπως θα ήταν, εάν έβλεπε ξαφνικά μπροστά του έναν εξωγήινο και ακόμη χειρότερα...

Ποιος θα ήταν, όμως, ο σχολιασμός του ίδιου υπουργού, εάν τον ρωτούσαν για την αύξηση κατά 613% των κερδών του χονδρεμπορίου στο πρώτο εξάμηνο του 2005; Στην περίπτωση αυτή, θα χαμογελούσε πλατιά και με μια δόση αυταρέσκειας θα σημείωνε, πως το προαναφερόμενο γεγονός φανερώνει ότι η πολιτική της κυβέρνησης φέρνει ήδη αποτελέσματα, ενάμισι μόλις χρόνο μετά τις εκλογές, αφού, η πρώτιστη προϋπόθεση για την ανάπτυξη της χώρας, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, κλπ., κλπ., είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων επιχειρήσεων, δηλαδή, των επιχειρηματικών κερδών.

Εάν συμφωνείτε ότι αυτή ακριβώς θα ήταν η αντίδραση του υπουργού Οικονομίας, βγάλτε τώρα τα συμπεράσματά σας, για το τι πρέπει να κάνετε...

Προειδοποιητικά μηνύματα

Σαφή τα μηνύματα, που έστειλαν οι Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου, ο πρώτος με τη διαγραφή του βουλευτή Ευ. Πολύζου από τη ΝΔ και ο δεύτερος με την κλήση του βουλευτή Π. Σγουρίδη στο Πειθαρχικό του ΠΑΣΟΚ. Καθώς η συνεχώς διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια προκαλεί διαφόρων ειδών «παρενέργειες» και «μουρμούρες», τόσο στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος όσο και σ' αυτό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς δεν κερδίζει από την αυξανόμενη φθορά της κυβέρνησης, οι Κ. Καραμανλής και Γ. Παπανδρέου σφίγγουν τα λουριά και προειδοποιούν τους όποιους επίδοξους «ατακτούντες». Απομένει να δούμε, εάν και πόσο θα πιάσουν τόπο οι προειδοποιήσεις...

Το έγκλημα έχει όνομα

Οι συνήθεις «ιεραπόστολοι» του «αμερικανικού ονείρου», οι διαπρύσιοι κήρυκες του «αμερικανικού θαύματος», οι διάκονοι του «είμαστε όλοι Αμερικανοί» (όταν πρόκειται να στηρίξουν τους βομβαρδισμούς του Μπους και του Κλίντον) έχουν χαθεί από την πιάτσα. Ούτε ένα άρθρο, ούτε μια δήλωση, ούτε ένα κιχ για την τραγωδία στον αμερικανικό Νότο. Πώς εξηγείται ότι, τώρα, που θα είχε νόημα να αναφωνήσουν «είμαστε όλοι "Νεο-Ορλεάνοι"», ποιούν την νήσσαν; Ολα κι όλα. Είπαμε. Ολοι αυτοί και οι άλλοι (οι τρόφιμοι της αμερικανικής πρεσβείας) μπορεί να είναι φορείς του αμερικανισμού, αλλά «αμερικανάκια» δεν είναι. Θέλει πολύ θράσος, θέλει πολύ κυνισμό, για να ισχυριστείς ότι ήταν «ατομική ευθύνη» των πληγέντων της Λουιζιάνας να σωθούν, άρα και ...ατομική η «ευθύνη» τους ότι πνίγηκαν! Επιπλέον, για να καρπίσει ένας τέτοιου είδους παχυδερμισμός, ό,τι είδους «θεωρητική» φιοριτούρα κι αν του βάλεις, χρειάζεται «γόνιμο» έδαφος. Τέτοιο «έδαφος» στην ελληνική κοινωνία δεν υπάρχει. Επομένως, οι θεωρητικοί «μας» του καπιταλισμού, οι απολογητές ενός συστήματος που η ...ωφελιμότητα του «αντικρατισμού» του κείτεται στα λασπόνερα της Νέας Ορλεάνης και η ...αξία του «κρατισμού» του φιγουράρει στις κάννες της Εθνοφρουράς που είναι στραμμένες στους πληγέντες, μπροστά στην αδυναμία τους να υπερασπιστούν το σύστημα τους, επιλέγουν τη σιωπή.

Υπάρχει και μια δεύτερη κατηγορία απολογητών του καπιταλισμού. Αυτοί που «κάτι» πρέπει να πουν. Που κάτι αναμασάνε περί «νεοφιλελευθερισμού» (όταν τολμούν να το πουν κι αυτό), για να καταλήξουν στον ένοχο: ο Μπους. Φυσικά γνωρίζουν ότι η ρίζα του κακού δε βρίσκεται στη «νεοφιλελεύθερη» διαχείριση του Μπους, όπως η «λύση» δε βρίσκεται στην «αντι-νεοφιλελεύθερη» διαχείριση του «καλού» Κλίντον (που παρέα με τον μπαμπά Μπους υπερασπίζεται τον υιό Μπους). Ο «καλός» καπιταλισμός του Κλίντον οδήγησε μέχρι το 2000 το ένα στα πέντε παιδιά στις ΗΠΑ να μην έχουν να φάνε. Ο «κακός» καπιταλισμός του Μπους, αντί να τα στείλει στον τάφο από την πείνα, τα έστειλε από πνιγμό...

Αλλά, ακόμα κι έτσι, όταν «τα ρίχνουν» στον Μπους, τι ομολογούν έμμεσα; Από τον Μπους ως πρόσωπο ή από τον εκπρόσωπο της λειτουργίας του κράτους ζητούν ευθύνες; Αλλά αυτό το κράτος, το καπιταλιστικό κράτος, δεν είναι της «ατομικής πρωτοβουλίας», των «ιδιωτών» και της «αγοράς»; Είναι το κράτος, που στην περίπτωση της Λουιζιάνας λειτούργησε όπως - ακριβώς - το θέλουν: Ως μηχανισμός στα χέρια μιας χούφτας που το χρησιμοποιεί για να πατάει επί των πτωμάτων (των πολλών). Αυτό το κράτος δεν αλλάζει, ούτε διορθώνεται αν στη θέση του Μπους μπει ο Γκορ ή ο Κέρι. Μόνο ανατρέπεται για να αντικατασταθεί από ένα άλλο, που θα είναι κράτος των πολλών ενάντια στους λίγους.

Φυσικά θα συνεχίσουν να «προσωποποιούν» τις ευθύνες στον Μπους, νομίζοντας ότι διασώζουν και αφήνουν στο απυρόβλητο το κύριο: Το καπιταλιστικό κράτος. Αλλά η αντίφασή τους είναι προφανής, τα αδιέξοδά τους έκδηλα, και η έμμεση ομολογία τους (είτε πρόκειται γι' αυτούς που σιωπούν, είτε για κείνους που κάτι πασχίζουν να ψελλίσουν), χρήσιμη: όταν το έγκλημα επιπλέει, κανένα απολογητικό «λίφτινγκ» δεν μπορεί να κρύψει ότι, τελικά, ο καπιταλισμός είναι το έγκλημα.