Γρηγοριάδης Κώστας

Νομίζουμε πως η απάντηση είναι προφανής. Ασφαλώς και μπορεί. Αλλωστε, αυτό κάνει και ο πρωθυπουργός. Για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, υπέρ των οποίων νομοθετεί σωρηδόν η κυβέρνηση της ΝΔ, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, και χρήσιμοι είναι, αλλά και ευχάριστοι... Αμφιβάλλει κανείς γι' αυτό;

Αντίθετα, για τα λαϊκά στρώματα και, ακόμη περισσότερο, για τα πλέον ασθενέστερα, μια κυβέρνηση του κεφαλαίου - είτε η σημερινή της ΝΔ είτε η χτεσινή του ΠΑΣΟΚ - μόνο χρήσιμη δεν είναι και, βέβαια, κάθε άλλο παρά ευχάριστη. Τέτοιες κυβερνήσεις, για τους εργαζόμενους και το λαό, είναι απλώς καταστροφικές...

Σε «ανοιχτή γραμμή» με τους κρουνούς του κρατικού χρήματος και των επιδοτήσεων από το κράτος βρίσκεται το μεγάλο κεφαλαίο, το οποίο κατά τα λοιπά κόπτεται για τους κανόνες του λεγόμενου «ελεύθερου ανταγωνισμού». Φέτος, μόνο μέσω του λεγόμενου αναπτυξιακού νόμου, οι βιομήχανοι και άλλοι μεγαλοκεφαλαιούχοι καρπώθηκαν ζεστό και δωρεάν κρατικό χρήμα που φτάνει στα 540 εκατ. ευρώ, όσο περίπου και το ύψος των «κρατικών επιδοτήσεων», για το οποίο η ΕΕ κατηγορεί την «Ολυμπιακή Αεροπορία». Η υποκρισία της κυβέρνησης, της ΕΕ και όλων όσοι στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική του ευρωμονόδρομου είναι ολοφάνερη. Πολύ περισσότερο, όταν η κυβέρνηση στο όνομα των «αντοχών της οικονομίας» αρνείται ακόμη και την ελεημοσύνη του επιδόματος θέρμανσης στα λαϊκά νοικοκυριά και την ίδια στιγμή οι ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι επιδοτούνται με πακτωλό χρημάτων...

Στην «ανεξαρτησία» της Δικαιοσύνης «έριξε το μπαλάκι» ο υπουργός Δικαιοσύνης για την κλήση σε απολογία στελεχών του ΠΑΜΕ, μεταξύ των οποίων και του βουλευτή του ΚΚΕ Τ. Τσιόγκα, επειδή πρωτοστάτησαν στην απεργία της 26ης Ιουλίου. Μάλιστα, υποστήριξε ότι ο εισαγγελέας ενήργησε νόμιμα και μέσα στα όρια των αρμοδιοτήτων του. Μα ακριβώς αυτό είναι και το πρόβλημα. Οι εισαγγελείς πάντα «νόμιμα» και πάντα «μέσα στα όρια των αρμοδιοτήτων τους» κυνηγάνε τους πρωτοπόρους εργάτες, διώκουν τους συνδικαλιστές, χτυπούν το «δικαίωμα» στην απεργία. Πώς γίνεται όμως και δεν κάλεσαν ποτέ και πουθενά σε απολογία κάποιο βιομήχανο, «μέσα στα όρια των αρμοδιοτήτων τους»; Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι ότι η «νομιμότητα» είναι πάντα κατά του εργάτη και υπέρ των βιομηχάνων. Και αυτοί που ψηφίζουν αυτούς τους νόμους και τους εφαρμόζουν έχουν όνομα, ανήκουν σε συγκεκριμένα κόμματα.

Η ευθύνη, λοιπόν, για τέτοιου είδους διώξεις ανήκει συνολικά στην κυβέρνηση, όπως χαρακτηριστικά τόνισε στη Βουλή ο βουλευτής του ΚΚΕ Τ. Τσιόγκας. Ο ίδιος μάλιστα ζήτησε την άρση της βουλευτικής ασυλίας του, για να δικαστεί μαζί με τους άλλους συνδικαλιστές, σε περίπτωση που ασκηθεί δίωξη. Κάνοντας καθαρό ότι οι κομμουνιστές δε θα οχυρωθούν πίσω από καμιά ασυλία, όταν πρόκειται να περιφρουρήσουν το δικαίωμα στην απεργία και να υπερασπίσουν στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα.

«Κι εσείς νομίζετε ότι θα πάμε να βρούμε ανθρώπους που ξεπουλάνε τους εργαζόμενους στα τραπέζια του διαλόγου;»... Οι ίδιες οι εργάτριες της ΣΕΞ ΦΟΡΜ έβαλαν στη θέση του τον Αλ. Καλύβη, προχτές, όταν ο τελευταίος εμφανίστηκε δήθεν.. ανήσυχος για την κινητοποίησή τους και τις προέτρεψε «να αποκτήσουν επαφή με τη ΓΣΕΕ», ρωτώντας «πονηρά», μάλιστα, τις εργάτριες αν έχουν συστήσει «καμιά επιτροπή» και «ξεχνώντας» το ταξικό κλαδικό συνδικάτο της Αθήνας. Κι όλα αυτά, όταν λίγο πριν, ο αναπληρωτής πρόεδρος της ΓΣΕΕ και εκπρόσωπος της Αυτόνομης Παρέμβασης, στη συνάντηση που είχε προηγηθεί με τον υφυπουργό Απασχόλησης, για τα «Κλωστήρια Πρεβέζης», παζάρευε τις απολύσεις που ο Αργυρός κι η κυβέρνηση πιέζουν τους εργαζόμενους να δεχτούν.

Η κατακραυγή των εργαζομένων ανάγκασε τον Καλύβη να φύγει. Παραμένει το γεγονός, όμως, του περίσσιου θράσους των συμβιβασμένων ηγετών του συνδικαλιστικού κινήματος. Η πείρα βέβαια των εργαζομένων γίνεται όλο και πιο πλούσια. Και βεβαιώνει αυτό ακριβώς που οι εργάτριες της ΣΕΞ ΦΟΡΜ διαδήλωσαν και πάλι προχτές: Το μέλλον τους δε βρίσκεται στο δρόμο της συναίνεσης και του συμβιβασμού, αλλά σ' αυτόν του ενωμένου ταξικού αγώνα.

- Η Τουρκία θα ξεκινήσει διαπραγματεύσεις ένταξης στην ΕΕ, με δεδομένη τη δήλωσή της ότι δεν πρόκειται να αναγνωρίσει την Κύπρο, που είναι ήδη μέλος της Ενωσης.

- Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας παραμένει πιστή στο «δόγμα» της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας, της ελληνοτουρκικής προσέγγισης με κάθε κόστος, όπως το εφάρμοσε, καθ' υπόδειξη της Ουάσιγκτον, και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

- Το Κυπριακό, αντίθετα με τα όσα υποστήριζαν οι θιασώτες της ΕΕ, δηλαδή όλα τα κόμματα - εκτός του ΚΚΕ - δεν επιλύθηκε με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ.

Οι «αντιδράσεις» σχετικά με την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας, οι οποίες όψιμα απασχόλησαν, κατά κύριο λόγο, τη γαλλική κυβέρνηση, δεν προέρχονται από την πάγια, σαφή και αμετάβλητη τουρκική στάση για το Κυπριακό. Η θέση της Τουρκίας και όταν οι εταίροι ομόφωνα αποφάσισαν πως εκπληρώνει τους όρους για την έναρξη διαπραγματεύσεων ένταξης και όρισαν την 3η Οκτώβρη 2005 για την εκκίνηση της διαδικασίας ήταν η ίδια με τη σημερινή. Η δήλωση της τουρκικής κυβέρνησης ότι η τελωνειακή σύνδεση της Τουρκίας με τις χώρες της ΕΕ δε σημαίνει αναγνώριση της Κύπρου, ήταν απλώς η αφορμή για τη διατύπωση αυτών των «αντιδράσεων». Οι αιτίες πρέπει να αναζητηθούν αλλού:

- Στους προεκλογικούς και άλλους εσωτερικούς υπολογισμούς σε χώρες, όπως η Γερμανία, η Αυστρία και η Γαλλία.

- Στην υποχώρηση της αισιοδοξίας για την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, μετά την απόρριψη του ευρωπαϊκού «Συντάγματος».

- Στα ίχνη των γεωπολιτικών ευρωατλαντικών ανταγωνισμών, που προς το παρόν εκφράζονται κυρίως ανάμεσα σε ΗΠΑ και Γαλλία.

Γρηγοριάδης Κώστας

Μη βιαστείτε και μας πείτε ότι φταίει η κακοδιαχείριση, η ρουσφετολογία και η ικανοποίηση «ημετέρων», κλπ., κλπ., γιατί, τότε, θα έπρεπε να είχαν την ίδια κατάληξη ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ και οι άλλες πρώην ΔΕΚΟ. Εκτός και έχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία ότι και σ' αυτές γίνονταν και γίνονται τα ίδια, όπως και στην «Ολυμπιακή»...

Δε λέμε, όλα τα παραπάνω, και έγιναν, και έπαιξαν το ρόλο τους, για τη σημερινή κατάληξη, αλλά ο βασικός παράγοντας βρίσκεται στη συναποφασισμένη στις Βρυξέλλες ευρωενωσιακή πολιτική «απελευθέρωσης» των αεροπορικών μεταφορών. Με άλλα λόγια, στην πολιτική προώθησης της συγκέντρωσης του κλάδου στα χέρια λίγων «γιγάντων του αέρα».

Κι επειδή η πολιτική των «απελευθερώσεων» - μαζί με τα «αδελφάκια» τους, του επιχειρηματικού ανταγωνισμού, της μείωσης του εργασιακού κόστους, κλπ., κλπ. - δεν εφαρμόζεται μόνο στο συγκεκριμένο τομέα, αλλά παντού, έχει συγκεκριμένη ευρωενωσιακή καταγωγή, φέρει συγκεκριμένες υπογραφές και αποτελεί συστατικό στοιχείο της πολιτικής του ευρωμονόδρομου, μάλλον υποχρεώνει όλους τους εργαζόμενους να σκεφτούν πολύ περισσότερο τις τρέχουσες εξελίξεις και να βγάλουν τα απαραίτητα πολιτικά συμπεράσματα.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ο καυγάς μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, σχετικά με το ποιος έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες για την κατάντια της «Ολυμπιακής», συνεχίζεται αμείωτος. Κι απ' ό,τι φαίνεται θα συνεχιστεί για αρκετό καιρό ακόμη, βασανίζοντας τη νοημοσύνη και δοκιμάζοντας την υπομονή όλων μας.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η προχτεσινή παρουσίαση των προτάσεων του ΠΑΣΟΚ για την Παιδεία έχει μια ιδιαίτερη σημασία. Πρώτον, γιατί οι προτάσεις αυτές είναι βαθιά αντιλαϊκές και αντιδραστικές, ακόμη περισσότερο κι από την αντιεκπαιδευτική πολιτική της σημερινής κυβέρνησης. Το εκπαιδευτικό... όραμα του ΠΑΣΟΚ, συνίσταται με δυο λόγια στην κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα και την προώθηση της ιδιωτικοποίησης σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης, στην κατηγοριοποίηση σχολείων και ανωτάτων ιδρυμάτων (ανάλογα με τον «πλούτο» της περιφέρειας, του δήμου, της γειτονιάς και την εξασφάλιση ιδιωτικής χρηματοδότησης) και πρόγραμμα μαθημάτων, που οδηγεί κατ' ευθείαν στη δημιουργία αμόρφωτου - ευέλικτου εργατικού δυναμικού, πειθήνιου στις απαιτήσεις της αγοράς, όπως χαρακτηριστικά έγραφε ο χτεσινός «Ρ». Δεύτερον, γιατί η Παιδεία - όπως έχει δηλώσει δημόσια και πολλές φορές η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ - αποτελεί τον βασικό μοχλό της γενικότερης πολιτικής της και του... οράματός της για την ανάπτυξη της χώρας. Και τρίτον, γιατί ο τομέας της Παιδείας αποτελεί τον μοναδικό, για τον οποίο το ΠΑΣΟΚ, μέχρι σήμερα, προχώρησε στη δημοσιοποίηση κάποιων συγκεκριμένων προτάσεων.

Επομένως, ο καθένας και ιδιαίτερα όσοι εργαζόμενοι στηρίζουν ακόμη τις ελπίδες τους στο ΠΑΣΟΚ, καλούνται να βγάλουν τα συμπεράσματά τους...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Και δε λέμε πως όλ' αυτά κι ακόμη περισσότερα δεν έχουν γίνει απ' όλες τις μέχρι σήμερα «γαλαζιο-πράσινες» κυβερνήσεις. Σας βεβαιώνουμε, όμως, ότι δεν πρόκειται να ακούσετε ούτε λέξη, τόσο από το ένα, όσο και από το άλλο κόμμα, για την ευρωενωσιακή πολιτική της «απελευθέρωσης των αερομεταφορών», που ξεκίνησε από τη δεκαετία του '90 και έχει πρώτιστο στόχο τη συγκέντρωση των αερογραμμών σε λίγα χέρια μεγάλων μονοπωλίων και πολυεθνικών. Κι από κοντά, την ενίσχυση του ανταγωνισμού, τη μείωση του κόστους των αερομεταφορών και τη μεγιστοποίηση των επιχειρηματικών κερδών, με ό,τι αυτά συνεπάγονται για την ασφάλεια των πτήσεων κλπ. Καθόλου τυχαία, βέβαια. Η πολιτική αυτή, η οποία πρωτίστως ευθύνεται για τη σημερινή κατάληξη, φέρει από κάτω τις υπογραφές και των δυο κομμάτων. Αυτή προωθούν και εφαρμόζουν τόσα χρόνια τώρα και συνεχίζουν και σήμερα.

Βέβαια, έχει ...δίκιο ο εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, Στ. Μάνος. Η κυβέρνηση και το κράτος πρέπει να έχουν την ίδια συμπεριφορά και αντιμετώπιση σε όλους όσοι χάνουν τη δουλιά τους από τα λουκέτα, που βάζουν οι κάθε λογής επιχειρηματίες. Στον Καιάδα της φτώχειας και της ανεργίας πετιούνται οι εργαζόμενοι της «ΠΑΛΚΟ», του «Λαναρά», των «Κλωστηρίων Πρεβέζης», των «Σωληνουργείων Κορίνθου» και τόσων άλλων επιχειρήσεων; Το ίδιο πρέπει να συμβεί και για τους εργαζόμενους της «Ολυμπιακής Αεροπορίας». Πρέπει να υπάρχει ισότητα...

Και να 'στε σίγουροι ότι θ' ακούσουμε και θα δούμε ακόμη χειρότερα, όσο οι εργαζόμενοι - είτε βρίσκονται στο δημόσιο, είτε στον ιδιωτικό τομέα, είτε βασανίζονται να βρουν δουλιά -εναποθέτουν τις ελπίδες και τη ζωή τους στους κάθε λογής Μάνους και τους λοιπούς πολιτικούς εκπροσώπους της πλουτοκρατίας. Οσο δεν ενώνονται, προτάσσοντας τα ταξικά συμφέροντά τους και βάζοντας στο περιθώριο τα διχαστικά και διασπαστικά κηρύγματα των κάθε λογής εχθρών και «φίλων». Οσο δεν αποφασίζουν να πάρουν στα χέρια τους τον παραγόμενο από τους ίδιους τεράστιο πλούτο, στέλνοντας τους κεφαλαιοκράτες και το απάνθρωπο σύστημά τους στα αζήτητα της ιστορίας...

Μεγάλος θόρυβος έχει προκληθεί στη Γερμανία, λίγες ημέρες πριν τις εκεί εκλογές, σχετικά με την πρόταση του Πάουλ Κίρχοφ - προαλείφεται για υπουργός Οικονομικών σε ενδεχόμενη νίκη των χριστιανοδημοκρατών - για την εφαρμογή ενιαίου συντελεστή φορολογίας 25% στα φυσικά πρόσωπα. Σύμφωνα, με τις σχετικές ειδήσεις, οι Γερμανοί ψηφοφόροι υποδέχτηκαν αρνητικά τη συγκεκριμένη πρόταση και οι χριστιανοδημοκράτες έχασαν κρίσιμους πόντους στην εκλογική μάχη.

Αναφέρουμε το γεγονός, επειδή στο ίδιο μέτρο προσανατολίζεται και η κυβέρνηση της ΝΔ και, ήδη, προς την κατεύθυνση αυτή οδηγούν οι σχετικές εξαγγελίες, περί μείωσης το 2007 των ανώτερων φορολογικών συντελεστών. Μάλιστα, ο επί των Οικονομικών υπουργός Γ. Αλογοσκούφης - εισηγητής της συγκεκριμένης πρότασης - υποστηρίζει στα σοβαρά, ότι με την εφαρμογή του ενιαίου συντελεστή, θα ελαφρυνθούν φορολογικά τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα... Η ουσία της πρότασης, βέβαια, συνιστά ένα ακόμη προκλητικό δώρο στους κατόχους μεγάλων εισοδημάτων, δεδομένου ότι αυτοί θα είναι οι μεγάλοι ωφελημένοι. Και συγκεκριμένα, όσοι σήμερα φορολογούνται με 40%, ενώ στο παρελθόν - τη δεκαετία του '80 - φορολογούνταν με 60-65% ή και 70%.