Γρηγοριάδης Κώστας

Εξίσου σαφείς ήταν και οι ...παραινέσεις του προέδρου της Κομισιόν: «Οι πανηγυρισμοί δεν πρέπει να οδηγήσουν σε αυταρέσκεια. Η Ελλάδα, η Ισπανία και η Πορτογαλία, καθώς και η υπόλοιπη Ευρώπη, αντιμετωπίζουν νέες προκλήσεις. Οφείλουν συνεχώς να προσαρμόζονται και να προβαίνουν σε μεταρρυθμίσεις, ώστε να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις που επιβάλλει ο 21ος αιώνας και να αποκομίσουν πλήρως τα οφέλη της παγκοσμιοποίησης». Με άλλα λόγια, ολοταχώς στις «απελευθερώσεις», στις αλλεπάλληλες αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, στο Ασφαλιστικό, στην Παιδεία, στην Υγεία και όλα όσα εξασφαλίζουν πολύ μεγαλύτερα κέρδη στις πολυεθνικές, ώστε να «προσαρμοστούμε» στις απαιτήσεις του σύγχρονου καπιταλισμού και του εντεινόμενου συνεχώς επιχειρηματικού ανταγωνισμού...

Τώρα καταλάβαμε για ποιο λόγο οι κυβερνώντες μιλάνε συχνά πυκνά και, μάλιστα, με μπόλικο θαυμασμό για το «Ιρλανδικό μοντέλο ανάπτυξης». Σύμφωνα, με τα στοιχεία πρόσφατης πανευρωπαϊκής μελέτης, που πραγματοποίησε η επίσημη στατιστική υπηρεσία της ευρωένωσης (Γιουροστάτ), το ποσοστό των Ιρλανδών που βρίσκονται στο όριο της φτώχειας έχει ισοφαρίσει το εγχώριο ρεκόρ. Τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ιρλανδία, περισσότεροι από δύο στους δέκα και συγκεκριμένα το 21% των αντίστοιχων πληθυσμών είναι και επίσημα φτωχοί.

Οτι η ΕΥΠ είναι μια υπηρεσία που δουλεύει, «εν κρυπτώ και παραβύστω», για την εξυπηρέτηση των φανερών και των κρυφών αντιλαϊκών σχεδίων του αστικού κράτους, είναι γνωστό. Οπως γνωστό είναι ότι οι πράκτορές της δε νοιάζονται τόσο για την υπεράσπιση των «εθνικών συμφερόντων», όπως ισχυρίζονται οι εκάστοτε κυβερνώντες, όσο για το πώς θα γίνουν πιο αποτελεσματικοί οι κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί που δρουν σε βάρος του λαού. Είναι, επομένως, φυσιολογικό οι κυβερνήσεις να ενδιαφέρονται για την προστασία αυτών των πρακτόρων και σ' αυτή τη λογική κινείται και το σχετικό σχέδιο νόμου που προωθείται.

Ομως, ο σφοδρός δικομματικός ανταγωνισμός που εκδηλώνεται για ζητήματα που δε σχετίζονται με την ουσία της εφαρμοζόμενης πολιτικής, μπαίνει και στα «χωράφια» της ΕΥΠ. Ετσι, την ώρα που η κυβέρνηση πάει να νομοθετήσει την απαγόρευση της δημοσίευσης ονομάτων κι άλλων στοιχείων πρακτόρων, ο Γ. Σούρλας, αντιπρόεδρος της Βουλής και στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος, βγάζει στη δημοσιότητα «φωτογραφικά» στοιχεία υπαλλήλων της ΕΥΠ, τους οποίους αποκαλεί πράκτορες, καταγγέλλοντας ότι ενεργοποιούνται στα όργανα του ΠΑΣΟΚ στη Μαγνησία. Απαντώντας σ' αυτές τις καταγγελίες ο συντονιστής Μαγνησίας του ΠΑΣΟΚ, κάνει λόγο για πράκτορες της ΕΥΠ που μετείχαν στο συνέδριο της ΝΔ.

Μπορεί κάποιοι να εκπλήσσονται από τις επίσημες και δημόσιες καταγγελίες για πράκτορες μυστικών υπηρεσιών που αναλαμβάνουν ρόλο κομματικού καθοδηγητή στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, αλλά εμείς δεν παραξενευόμαστε, γνωρίζοντας το ρόλο και της ΕΥΠ και των κυβερνητικών κομμάτων που λειτουργούν στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος...

Ενώ είναι γνωστό ότι το λεκανοπέδιο Αττικής ασφυκτιά, αφού ανά κάτοικο αναλογεί μόλις 2,5 τετραγωνικά μέτρα πρασίνου, η Εκκλησία, διά του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, δε σταματά να πιέζει για την τσιμεντοποίηση κι άλλων ελεύθερων χώρων, προκειμένου να «στεγάσει» μεγαλεπήβολα οικήματα ή ακόμη και να τους ...εμπορευτεί σαν να είναι κάποιος μεγαλοεργολάβος!

Ετσι ζητά: Τον αποχαρακτηρισμό του Δάσους στον Καρέα, για να χτιστεί μεγαλοπρεπές συνοδικό μέγαρο. Να περιέλθει στα χέρια του το γήπεδο του Παναθηναϊκού στη λεωφόρο Αλεξάνδρας για να χτιστεί η νέα Μητρόπολη. Να επιτραπεί να χτιστεί πελώριο ξενοδοχείο σε έκταση στο Κολωνάκι...

Οσον αφορά τους κατοίκους της πολύπαθης Αθήνας; Προφανώς καλύτερες συνθήκες γι' αυτούς επιφυλάσσει για τη ...«Δευτέρα Παρουσία», δηλαδή όταν αναπαυτούν μια ώρα αρχύτερα εν ...«τόπω χλοερώ»!

ΥΓ: Ισως η Εκκλησία «ζήλεψε» από την πολιτική του υπουργείου Οικονομίας, που επέβαλε 70% αύξηση των αντικειμενικών αξιών στο Ελληνικό, με προφανή στόχο να εισπράξει περισσότερα από την οικοπεδοποίηση του πρώην αεροδρομίου, που δρομολόγησε η κυβέρνηση Σημίτη και εφαρμόζει πιστά η κυβέρνηση Καραμανλή...

Γρηγοριάδης Κώστας

Πολλά ερωτηματικά, βλέπετε, μας έχουν προκύψει τον τελευταίο καιρό στην πολιτική σκήνη, με πρώτη την υπόθεση των ανακρίσεων πακιστανών από ...αγνώστους, ενώ απορίες υπάρχουν και για την υπόθεση Μαξίμ Ζιλίν και για την ιστορία αυτή την εταιρίας που ...πουλάει υπηρεσίες του ΟΤΕ με παραπλήσιο νούμερο.

Επίσης, αρκετά ακούγονται και για τις εισαγγελικές παρεμβάσεις σε αυτές τις ιστορίες, με τα σενάρια περί ενόχλησης της κυβέρνησης και της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Δημόσιας Τάξης.

Αυτό που σίγουρα δεν έχουν κατανοήσει οι κυβερνώντες είναι το εξής απλό: Οτι τα πολιτικά ερωτήματα (γιατί τέτοια είναι) χρειάζονται πολιτικές απαντήσεις. Από αυτές που ακόμη και οι καλύτεροι εισαγγελείς δεν έχουν τη δυνατότητα να δώσουν.

Κι όσο αυτές οι πολιτικές απαντήσεις δεν υπάρχουν, τότε δικαιούμαστε να μιλάμε για σκοτάδι. Ιδίως μάλιστα όταν η ανυπαρξία απαντήσεων αφορά ατομικά και δημοκρατικά δικαιώματα όπου το φως πρέπει να πέφτει άπλετο.

Φυσικά κατανοούμε και τους σημερινούς κυβερνώντες αλλά και τους χτεσινούς, όταν κάνουν ό,τι μπορούν για να αποφύγουν να συζητούνται θέματα όπως η δραστηριότητα ευρωπαϊκών και αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στην Ελλάδα υπό τη σκέπη του «αντιτρομοκρατικού» δόγματος. Είναι υπέρ της επιλογής αυτής...

Και είναι υπέρ - δυστυχώς - όχι επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, ούτε γιατί προστατεύουν τα «εθνικά συμφέροντα». Εχουν διαλέξει πλευρά με σαφήνεια κι έχουν πάει με όσους υπονομεύουν το μέλλον των λαών, και του ελληνικού συμπεριλαμβανομένου.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γι' αυτό και, παρά τις κυβερνητικές θριαμβολογίες, η ελληνική περιφέρεια παραμένει «δέσμια» των προβλημάτων της, που οδηγούν σε συνεχή υποβάθμιση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων.

Και στους αριστερούς συγγραφείς και δη στον Μαρξ, έχει εντρυφήσει ο Κ. Καραμανλής. Ετσι τουλάχιστον δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του. Δεν έχουμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε τα λεγόμενά του, αν και η επίκληση των θεωρητικών αναλύσεων στο μαρξισμό, έχει γίνει μόδα τα τελευταία χρόνια στους αστικούς κύκλους της Δύσης. Με αφορμή, μάλιστα, την τελευταία, προ ετών διεθνή καπιταλιστική κρίση, πολλοί ήταν εκείνοι που ...ανακάλυψαν και πάλι τον Μαρξ και τη θεωρία του για τις οικονομικές κρίσεις. Να υπενθυμίσουμε, επίσης, ότι το 1997 ο Μαρξ ανακηρύχτηκε σαν ο σημαντικότερος διανοητής της χιλιετίας... Δε γνωρίζουμε αν και ο πρωθυπουργός της ΝΔ μπήκε στον πειρασμό να κερδίσει και αυτός λίγο από τη δόξα του μεγάλου επαναστάτη, δηλώνοντας μελετητής του έργου του. Αυτό όμως που μας μένει σαν απορία είναι τι αποκόμισε από την κοπιώδη μελέτη του «Κεφαλαίου» που διατείνεται ότι διάβασε. Γιατί οι πολιτικές που εφαρμόζει κινούνται σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Εχει βέβαια το δικαίωμα να ισχυριστεί ότι μελέτησε μεν μαρξισμό, αλλά διαφωνεί με τις συγκεκριμένες θεωρητικές αναλύσεις. Κανείς δε θα μπορούσε να του αρνηθεί μια τέτοια θέση. Αν, μάλιστα, μας εξέθετε και τα σημεία της διαφωνίας του, μετά από μια τόσο κουραστική μελέτη του βασικού μαρξιστικού έργου, το όλο θέμα θα αποκτούσε και μεγαλύτερο ενδιαφέρον...

«Η φοροδιαφυγή και η φοροκλοπή είναι ένα διαρθρωτικό πρόβλημα της Ελληνικής Οικονομίας, που δεν εμφανίστηκε σήμερα». Τάδε έφη Αν. Μπέζας, υφυπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, παραδεχόμενος σε συνέντευξή του σε ιδιωτικό ραδιοφωνικό σταθμό ότι υπάρχει πρόβλημα, τόσο με την είσπραξη του ΦΠΑ όσο και με το λαθρεμπόριο στα υγρά καύσιμα.

Το ενδιαφέρον, όμως, δε βρίσκεται στο γεγονός ότι παραδέχτηκε δημόσια την ύπαρξη της εκτεταμένης φοροδιαφυγής, φοροκλοπής και του λαθρεμπορίου με τα υγρά καύσιμα, αλλά ότι επιχείρησε να βγάλει «λάδι» την εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική, υποστηρίζοντας πως «το πρόβλημα αυτό σχετίζεται με τη νοοτροπία του Ελληνα»!

Με απλά λόγια, σύμφωνα με τον υφυπουργό, για την ύπαρξη και τη γιγάντωση του τεράστιου προβλήματος της φοροδιαφυγής και φοροκλοπής, δε φταίνε οι πολιτικές που εφάρμοσαν μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά γενικά και αόριστα η... νοοτροπία του Ελληνα. Δηλαδή, η τελευταία ευθύνεται για το γεγονός πως οι επιχειρήσεις δεν αποδίδουν στο κράτος τους φόρους που εισπράττουν ή παρακρατούν από τους εργαζόμενους και τους καταναλωτές (ΦΠΑ, φόρο μισθωτών υπηρεσιών, φόρους από καύσιμα, τσιγάρα κλπ.). Ούτε οι επιχειρηματίες και το κυνηγητό της μεγιστοποίησης των υπερκερδών τους, ούτε οι φιλομονοπωλιακή πολιτική των εκάστοτε κυβερνώντων, που λειτουργεί ως θερμοκήπιο της ασυδοσίας των πρώτων.

Ελεος. Τι άλλο θα ακούσουμε...

Τον «κώδωνα» του κινδύνου για τις συνέπειες που επιφέρει η καύση του τοξικού υλικού ΠΕΤ - ΚΟΚ στη βιομηχανία «ΒΙΟΚΕΡΑΛ», σε βάρος της υγείας των εργαζομένων της επιχείρησης και γενικότερα των κατοίκων της περιοχής, κρούουν πολλοί φορείς της Λάρισας. Χτες εκπρόσωποι του Εργατικού Κέντρου Λάρισας και του Σωματείου Κεραμοποιών επισκέφτηκαν την Εισαγγελία Λάρισας, όπου παρέδωσαν το φάκελο με τα στοιχεία της καύσης του ΠΕΤ - ΚΟΚ, ζητώντας να παρέμβει για το θέμα και, ταυτόχρονα, απέστειλαν ψήφισμα διαμαρτυρίας στα υπουργεία ΠΕΧΩΔΕ, Ανάπτυξης και Εργασίας, καθώς και σε όλους τους βουλευτές του νομού, καλώντας τους να πάρουν, δημόσια, θέση. Το ψήφισμα στάλθηκε σε όλα τα εργατικά σωματεία κεραμοποιών, στην Ομοσπονδία Κεραμοποιών και τα Εργατικά Κέντρα, καθώς η καύση του δηλητηρίου από τη «ΒΙΟΚΕΡΑΛ» στη Λάρισα, με την άδεια του ΠΕΧΩΔΕ, «ανοίγει» το δρόμο για να ακολουθήσουν το παράδειγμά της κι άλλες επιχειρήσεις. Κι επειδή η καύση του τοξικού υλικού δεν έχει μόνο παρενέργειες στη δημόσια υγεία, αλλά απειλεί και το δικαίωμα στη δουλιά, οι εργαζόμενοι πρέπει να βρίσκονται σε αγωνιστική επαγρύπνηση...

Ετσι η υπόθεση της ευρωαμερικανικής συνεργασίας και της συμφωνίας του 2003, επί Ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ, όπως αποκάλυψε ο «Ρ», για να πετούν ελεύθερα και να προσγειώνονται στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια τα αεροπλάνα - φυλακές και θάλαμοι βασανιστηρίων της CIA, θάφτηκε συστηματικά, ώστε να μην αποκαλυφθεί ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που εξυφαίνει νέα δεσμά για τους λαούς, στο όνομα του «αντιτρομοκρατικού πολέμου» με τη συμμετοχή των ελληνικών κυβερνήσεων.

Η πραγματικότητα είναι ότι η ευρωαμερικανική συνεργασία, σε επίπεδο κατασταλτικών μηχανισμών και μυστικών υπηρεσιών, με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, υπηρετεί την κλιμάκωση του πολέμου κατά του «εσωτερικού εχθρού» και αναδεικνύει τον πραγματικό χαρακτήρα και τη στρατηγική του λεγόμενου «αντιτρομοκρατικού» πολέμου, που είναι το τσάκισμα κάθε ιδέας για αντίσταση των λαών ενάντια στην εκμετάλλευσή τους.

Οι πολιτικές ευθύνες και των δύο, για τη συμμετοχή της χώρας στην ιμπεριαλιστική δράση, που απαιτεί την εφαρμογή τέτοιων επικίνδυνων για το λαό μέτρων, αποτελούν ένα ακόμη λόγο για ένταση της λαϊκής δράσης, για διεύρυνση των λαϊκών ελευθεριών, αντίσταση και απειθαρχία απέναντι στις αντιδραστικές αυτές επιλογές, καταδίκη της πολιτικής και των δύο, για εγκατάλειψή τους προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για ενταφιασμό αυτής της πολιτικής.