Αφού αναμασάει τα γνωστά, περί εξόδων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από τις ελληνικές οικογένειες σε φροντιστήρια, επαναφέρει την πρόταση της ΓΣΕΕ για διαφοροποίηση της εκπαίδευσης από περιοχή σε περιοχή. Πριν από δυο μήνες, η ΓΣΕΕ είχε ξαναδιατυπώσει την ίδια πρόταση με αφορμή άλλη έρευνα του ΚΑΝΕΠ (για τα ποσοστά επιτυχίας στις πανελλαδικές εξετάσεις)... Αύριο, μπορεί να την επαναφέρει...
Το καταλάβαμε, κύριοι της ΓΣΕΕ, είστε υπέρ της διαφοροποιημένης εκπαίδευσης! Οπως καταλαβαίνουμε, επίσης, το εξής: Οταν ο σχεδιασμός και η υλοποίηση της εκπαιδευτικής πολιτικής περνάει σε τοπικό επίπεδο, απαλλάσσεται το κράτος από την υποχρέωσή του να εξασφαλίζει εξίσου τη μόρφωση των παιδιών του λαού, εξαφανίζονται και οι ελάχιστες προϋποθέσεις ισότιμης πρόσβασης στη μόρφωση και εντείνονται παραπέρα οι ταξικές διακρίσεις. Πάντως, μην κουράζεστε να τα λέτε και να τα ξαναλέτε. Εχουμε τη γνώμη ότι η κυβέρνηση έχει καταλάβει και - ξεκινώντας να δουλεύει στην κατεύθυνση της διαφοροποίησης - υπολογίζει και στη δική σας στήριξη.
Ο ...φερετζές της έλειπε, τον απέκτησε κι αυτόν. Η Θεσσαλονίκη, αφού έλυσε όλα τα υπόλοιπα προβλήματα, απέκτησε τώρα και σημαία, ως μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη. Η διοίκηση του Δήμου (δηλαδή, η πλειοψηφούσα παράταξη με επικεφαλής τον Β. Παπαγεωργόπουλο), χωρίς να προηγηθεί η παραμικρή ενημέρωση και συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, αποφάσισε να φτιάξει τη σημαία της πόλης, κατέληξε στο περιεχόμενο και τη μορφή και, τελικά, την παρουσίασε. Τι επέλεξε, ως έμβλημα της πόλης; Ενα χρυσοπόρφυρο (βυζαντινό...) κεφάλι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με ολίγον από Λευκό Πύργο και λιμάνι, με πρόσχημα μια παλιότερη απόφαση προηγούμενου Δημοτικού Συμβουλίου, το 1984.
Είναι προφανείς οι πολιτικο-ψηφοθηρικές σκοπιμότητες, που οδήγησαν στη συγκεκριμένη ενέργεια. Και δε θέλουμε να προτρέξουμε, αλλά το γεγονός προειδοποιεί για νέες, αποπροσανατολιστικές και πολύπλευρα ζημιογόνες, κοκορομαχίες «μακεδονομάχων», ενόψει των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Πέρα, από το γεγονός, πως η ιστορία της Θεσσαλονίκης δεν είναι μόνον ή κυρίως ο Μ. Αλέξανδρος - πόσο μάλλον της σύγχρονης...- όπως εύστοχα σημείωσε ο Δημοτικός Σύμβουλος της Παράταξης «ΘεσσαλοΝΙΚΗ Τώρα» Αγάπιος Σαχίνης.
«Στον αέρα το συνέδριο της ΠΟΕΔΗΝ!» είναι ο τίτλος του χτεσινού σχολίου της «Αυγής». Και οι ευθύνες «βαρύνουν κυρίως τις παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και του ΠΑΜΕ (ΚΚΕ), οι οποίες έδωσαν μάχη για να μη νομιμοποιηθούν οι αντιπρόσωποι του σωματείου του ΕΚΑΒ». Το ίδιο έγραψε η «Αυγή» και στις 7.2.2006 πρώτη μέρα των εργασιών της επίσημης έναρξης του 11ου Συνεδρίου της ΠΟΕΔΗΝ με αφορμή τη συζήτηση του θέματος στο καταστατικό συνέδριο (6.2.2006).
Φαίνεται πως η «Αυγή» επιχειρεί να εμπεδώσει με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο τη ρήση «Η επανάληψη είναι μητέρα της μαθήσεως». Μόνο που όταν αυτή η επανάληψη είναι ακατάσχετη ψευδολογία, ε τότε οδηγεί στην παράκρουση!
Δεν μπορεί δηλαδή η «Αυγή» να μην ξέρει ότι όλες οι παρατάξεις και οι ανεξάρτητοι σύνεδροι - πλην της ΠΑΣΚΕ που αποχώρησε απ' τη συγκεκριμένη διαδικασία - ψήφισαν (8.2.2006) ομόφωνα υπέρ της συμμετοχής των αντιπροσώπων από το ΕΚΑΒ στο Συνέδριο. Δεν προσδοκούσαμε βέβαια να υπογραμμίσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ΠΑΜΕ σε αυτή την προσπάθεια, αλλά να μη βάζει το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω, για να στηρίξει τις συκοφαντίες της!
Να τον χαίρεται το ΠΑΣΟΚ και ο πρόεδρός του, Γιώργος Παπανδρέου! Ο λόγος για τον εκλεγμένο με το ΠΑΣΟΚ βουλευτή, Ανδρέα Ανδριανόπουλο, ο οποίος κατέθεσε Ερώτηση στη Βουλή, με την οποία ζητά πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων και κατάργηση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων για να ...καταπολεμηθεί η ανεργία.
Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά στην Ερώτησή του προς τους υπουργούς Οικονομίας και Εργασίας, πρέπει «να γίνει η εργασιακή νομοθεσία περισσότερο ευέλικτη, ώστε οι απολύσεις - άρα και οι προσλήψεις - να είναι ευκολότερες, ταχύτερες και με λιγότερα γραφειοκρατικά εμπόδια και παρεμβάσεις. Να σημειώσω εδώ πως δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο με καθεστώς ελεύθερων απολύσεων που να έχει πρόβλημα ανεργίας»! Για τις ασφαλιστικές εισφορές, ο εν λόγω βουλευτής ζητά «αναθεώρηση του συστήματος κατανομής των ασφαλιστικών βαρών, ώστε εργοδότες και εργαζόμενοι να μην επιβαρύνονται με ακριβώς αυτά που ορίζει ο νόμος και να μη μετακυλούνται σχεδόν τα πάντα σε βάρος των επιχειρήσεων και της εργοδοσίας»!
Νομίζουμε ότι τα σχόλια περιττεύουν...
Γνωρίζουμε, όμως, πολλά άλλα. Η κ. Παπανδρέου πήγαινε για χρόνια στις Βρυξέλλες και, μάλιστα, όχι ως βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά ως υπουργός της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Και έκανε ό,τι ακριβώς κάνουν σήμερα οι υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας. Πηγαίνουν στις Βρυξέλλες, συνδιαμορφώνουν αντιλαϊκές πολιτικές και στη συνέχεια τις εφαρμόζουν σε βάρος του κοσμάκη, που πληρώνει αφειδώς φόρους και βλέπει το εισόδημά του να μειώνεται.
Δεν ...προλαβαίνουμε λοιπόν να μας ανησυχούν οι οποιεσδήποτε «μυστικές επαφές» κάνουν στην ΕΕ στελέχη του ενός ή του άλλου κόμματος. Τις φανερές είναι να φοβάται κανείς. Αυτές που γίνονται ευρωπαϊκές οδηγίες και στη συνέχεια επικυρώνονται από τη Βουλή μέσα σε μερικές ώρες.
ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ στην υπόθεση των υποκλοπών θα αργήσουμε να το μάθουμε. Αυτό γίνεται όλο και πιο βέβαιο όσο περνάει ο καιρός. Ομως, απ' ό,τι φαίνεται, όλα ...τα «καλά παιδιά» είναι μπλεγμένα, έτσι όπως εξελίσσεται η υπόθεση με τις συνεχείς «αποκαλύψεις» και «διαρροές»...
Ξέρετε δα σε τι «αποκαλύψεις» αναφερόμαστε. Αυτές των τελευταίων ημερών, που πολύ θα δυσκολευτούμε να πιστέψουμε ότι έχουν να κάνουν με δημοσιογραφικές δεξιότητες, ικανότητες και βαθιά έρευνα.
Μέχρι στιγμής πάντως στο «έργο» παίζουν: Οι ιδιωτικές εταιρίες κινητής τηλεφωνίας, οι ξένες και εγχώριες μυστικές υπηρεσίες, επιχειρηματίες - στελέχη επιχειρήσεων, μη κυβερνητικές οργανώσεις και φυσικά τα αρμόδια υπουργεία. Είναι λοιπόν οι περισσότεροι εδώ. Ελάχιστοι λείπουν, για να έχουμε ...πλήρη απαρτία των μηχανισμών που ελέγχουν και παρακολουθούν.
Κατά τ' άλλα, οι εργαζόμενοι - δημότες της Αθήνας συνεχίζουν να ζουν σε μια πόλη, που γίνεται συνεχώς λιγότερο ανθρώπινη, έχοντας μόνιμη συντροφιά τα χαμηλά μεροκάματα και τις συντάξεις πείνας, την ανασφάλεια και αβεβαιότητα της ανεργίας και των απολύσεων, τις υποβαθμιζόμενες συνεχώς υπηρεσίες Υγείας και Παιδείας, την ανύπαρκτη Πρόνοια, κλπ. κλπ.
«Παραμένουν αδιόρθωτοι και αρνούνται να αντιληφθούν ό,τι ξέρει όλος ο λαός, ό,τι έμαθε μέσα από επώδυνες εμπειρίες. Οτι οι δικτατορίες αποτρέπονται με πρώτη προϋπόθεση τη μεγάλη, πλατιά ενότητα, όταν οι πολιτικές δυνάμεις, κυρίως της αριστεράς, προτάσσουν συνειδητά το στόχο αυτόν». Αυτά μας καταλογίζει σε σχόλιό της η χτεσινή «Αυγή», με αφορμή πρόσφατο άρθρο του «Ρ» με τίτλο «Κύρκος αδιόρθωτος...», που αναφερόταν σε δηλώσεις του τελευταίου, σχετικά με την περίοδο της δεκαετίας του 1960.
Τα πράγματα, όμως, δεν έχουν έτσι, ακόμη κι αν θεωρηθεί, ως πρώτη προϋπόθεση η «μεγάλη, πλατιά ενότητα» και όχι, για παράδειγμα, η πρόβλεψη και η εκτίμηση του κινδύνου δικτατορίας. Το κρίσιμο ζήτημα, πάντως, σ' αυτές τις περιπτώσεις - π.χ. στην περίοδο πριν το 1967 - δεν είναι η έτσι κι αλλιώς αυτονόητη για τους κομμουνιστές επιδίωξη της μεγαλύτερης δυνατής ενότητας, αλλά με ποιο προσανατολισμό και συγκεκριμένο περιεχόμενο θα γίνει αυτό, ώστε να εμπνεύσει, να συσπειρώσει και να κινητοποιήσει τους εργαζόμενους και το λαό, να ενισχύσει τις δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματά του, να αποκρούσει τον κίνδυνο της όποιας δικτατορικής εκτροπής και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους παράγοντες που την εκτρέφουν.
Για τα υπόλοιπα, παραπέμπουμε την «Αυγή» ακόμη και σε αστούς ιστορικούς και πολιτικούς, οι οποίοι παραδέχονται ότι η νομιμοποίηση του ΚΚΕ ήταν ένα κρίσιμο ζήτημα δημοκρατίας και ώριμο για να λυθεί εκείνη την περίοδο.
Προφανώς, όμως, όλα όσα αναφέρονται στο προηγούμενο σχόλιο είναι «ψιλά» γράμματα για την «Αυγή». Τόσο «ψιλά», ώστε να «ξεχνά» και τα ιστορικά γεγονότα εκείνης της περιόδου. Οπως το γεγονός, πως υπήρξε τότε «ενωτική πολιτική» της ΕΔΑ έναντι της Ενωσης Κέντρου, αλλά μην έχοντας το σωστό πολιτικό προσανατολισμό και περιεχόμενο, μετέτρεψε την πρώτη σε «ουρά» της δεύτερης, με αρνητικές συνέπειες στην ανάπτυξη και παρέμβαση του λαϊκού κινήματος στις εξελίξεις εκείνης της περιόδου και, βέβαια, χωρίς να αποτρέψει τη δικτατορία.
Και για να ξανάρθουμε στις επίμαχες δηλώσεις του Λ. Κύρκου. Πέρα από τις ιστορικές ανακρίβειες, εκφράζουν ουσιαστικά την αρνητική άποψή του στο θεμελιακό ζήτημα της αναγκαιότητας ύπαρξης και δράσης του ΚΚΕ, ως επαναστατικής πολιτικής πρωτοπορίας της εργατικής τάξης. Αποψη, που την έχει πολλές δεκαετίες τώρα και την έχει υπερασπιστεί με κάθε τρόπο και μέσο, είτε όταν βρισκόταν στο ΚΚΕ, είτε αργότερα. Αλλωστε, δεν είναι λίγες οι φορές, που έβαλε «πλάτη» σε προσπάθειες διάλυσης του ΚΚΕ, με τελευταία την περίοδο 1990 - '91. Προφανώς, όμως, η αντίληψη αυτή δεν αφορά μόνο τον Λ. Κύρκο. Εχει διαποτίσει - στον έναν ή άλλο βαθμό - τόσο τον ΣΥΝ, όσο και την «Αυγή»...
Ακόμη και «κόντρα» μεταξύ του ΥΠΕΧΩΔΕ και της δημάρχου Αθηναίων Ντ. Μπακογιάννη τροφοδότησε ο απολογισμός της τελευταίας για τα πεπραγμένα της στο Δήμο. Οχι βέβαια για τις πραγματικές ανακρίβειες και συνειδητές παραλείψεις που περιλάμβανε ο έτσι κι αλλιώς πλούσιος αντιλαϊκός αυτός απολογισμός.
Οι παράγοντες του ΥΠΕΧΩΔΕ καταλόγιζαν στην δήμαρχο ότι δεν είπε ένα «ευχαριστώ» προς το υπουργείο, που ήταν ο ...«Μέγας Χορηγός του Δήμου - και επί ΠΑΣΟΚ και επί ΝΔ - και δαπάνησε πάνω από 100 εκατ. ευρώ για αναπλάσεις των μεγάλων πλατειών όπως του Συντάγματος, Κολωνακίου, Κουμουνδούρου, Εξαρχείων, Ομονοίας, Αργεντινής κ.ά.».
Εμείς τι να πούμε; Εχουν και οι δύο το θράσος να τσακώνονται κιόλας για έργα που αντί να αυξήσουν το πράσινο μιας πόλης σαν την Αθήνα που ασφυκτιά στο νέφος, το περιόρισαν, όπως στις προαναφερόμενες πλατείες. Εχουν το απύθμενο θράσος να υπερηφανεύονται για δήθεν αναπλάσεις, όταν δεκάδες ελεύθεροι χώροι, όπως του Θων, το Ελληνικό, το Γουδί και ο Ελαιώνας, παραδίδονται βορά στην κερδοσκοπία του μεγάλου κεφαλαίου και στην ασύδοτη τσιμεντοποίηση!
Αίσχος πια. Και ο «μαυρογιαλουρισμός» έχει και τα όριά του...