Από όλα τα παραπάνω, γίνεται φανερό ότι σ' αυτές τις εκλογές, συγκρούονται δύο διαφορετικές αντιλήψεις, όχι μόνο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά για τα ίδια τα λαϊκά προβλήματα. Από τη μια, οι δήθεν «λύσεις» που έρχονται μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες, την ακατάσχετη υποσχεσιολογία και την «ελαχιστοποίηση του προβλήματος» - στην ουσία την άλλη όψη της ίδιας πολιτικής. Είναι η λογική που θέλει το λαό στη «γωνία». Και από την άλλη, οι δυνάμεις εκείνες οι οποίες επιδιώκουν να βγάλουν τα λαϊκά στρώματα στο προσκήνιο. Να συζητήσουν μαζί με τους εργάτες, για τα προβλήματα και τους υπαίτιους αυτών. Και μέσα από αυτή τη διαδικασία να γίνουν, από κομπάρσοι, πρωταγωνιστές...
Δεν είναι η πρώτη φορά. Η εξόφθαλμα υποκριτική και δίγλωσση στάση της ευρωένωσης, στα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι μόνιμη και συστηματική. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η απάντηση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σε Ερώτηση της ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Δ. Μανωλάκου. Η τελευταία ζητούσε την καταδίκη ενεργειών, «που δημιουργούν κλίμα αντικομμουνιστικής υστερίας, παίρνουν τη μορφή ιδεολογικών διώξεων και στρέφονται τελικά σε βάρος των λαών», με αφορμή τη μήνυση που υπέβαλε το «Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης» της Πολωνίας εναντίον του Σεζλάου Κίσζακ, τελευταίου υπουργού Εσωτερικών κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής διακυβέρνησης στη χώρα. Πρόφαση της μήνυσης, τα «εγκλήματα κομμουνισμού που βασίζονται στη συμμετοχή του σε μία οργανωμένη εγκληματική ομάδα στρατιωτικής φύσης και στην επιβολή του στρατιωτικού νόμου»!
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, λοιπόν, δήλωσε αναρμόδιο να εξετάσει το ζήτημα, παρότι το τελευταίο αποτελεί ένα ακόμη ωμό κρούσμα ιδεολογικής δίωξης και ολοφάνερης παραβίασης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και, μάλιστα, σε μια χώρα - μέλος της ευρωένωσης. Δε δηλώνει καθόλου αναρμόδιο, όμως, όταν εξετάζει συκοφαντικές κατηγορίες ενάντια στην Κούβα. Τότε όχι μόνον είναι αρμόδιο, αλλά σπεύδει να τις υιοθετήσει, να χύσει τη χολή του και να εκτοξεύσει απειλές ενάντια στο Νησί της Επανάστασης.
Μεγαλύτερη είναι από το Σάββατο η οικογένεια του «Ριζοσπάστη», και μάλιστα κατά δύο μέλη! Η συντρόφισσά μας από το Εργατικό Τμήμα Γιώτα Διαμαντάκη έφερε στον κόσμο δυο υγιέστατα μωρά, ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι. Τις πιο ζεστές ευχές από τη διεύθυνση και το προσωπικό της εφημερίδας στην ίδια και στο σύζυγό της Χρήστο. Να τους ζήσουν!
Φαντάζεστε να έχετε ξεκινήσει από τη μακρινή Ιαπωνία για να δείτε την Ακρόπολη και φτάνοντας στην είσοδο του χώρου, να τον βρείτε κλειστό, επειδή απεργούν οι συμβασιούχοι φύλακες; 'Η, να θέλετε να παρακολουθήσετε το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου κι ενώ, καθίσατε αναπαυτικά στον καναπέ σας, απέναντι από την τηλεόραση, να μείνετε «μπουκάλα», επειδή απεργούν οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι της ΕΡΤ; Αυτά έγραφε πριν λίγες μέρες ο Αντ. Καρκαγιάννης στην «Καθημερινή» και, βέβαια, επικρίνει όλους όσοι «καταπατούν τα δικαιώματα και δυσκολεύουν τη ζωή των πολιτών», με τις όποιες αγωνιστικές κινητοποιήσεις τους. Και κάπου στο τέλος του σημειώματος, αναρωτιέται «γιατί και με ποια πολιτική ευθύνη, ποιος τους διορίζει;» (σ.σ. τη «νέα γενιά» συμβασιούχων). Ετσι ή αλλιώς, πάντως, το μόνο που δεν τον απασχολεί είναι το δικαίωμα στη σταθερή και πλήρη εργασία και, μάλιστα, με ανάλογους των συγχρόνων κοινωνικών αναγκών εργασιακούς και οικονομικούς όρους. Ούτε λέξη δε γράφει για το ιερό αυτό δικαίωμα. Γι' αυτή την πρώτιστη και θεμελιακή προϋπόθεση της ζωής, της αξιοπρέπειας και της όποιας ανάπτυξης κάθε ανθρώπου. Προφανώς, ο κ. Καρκαγιάννης δε θέλει να θυμάται, ούτε το δικαίωμα, ούτε ποιος έχει την υποχρέωση να το εξασφαλίζει σε όλους, χωρίς διακρίσεις. Ο σύγχρονος καπιταλισμός δεν επιτρέπει τέτοιες μνήμες σε όλους όσοι τον διακονούν.
Από την άλλη, η Μ. Γιαννάκου δεν απολαμβάνει της εμπιστοσύνης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως δηλώνει με σαφήνεια το ΠΑΣΟΚ, απαιτώντας την αντικατάστασή της και την υιοθέτηση των δικών του «συγκροτημένων», όπως δηλώνει, θέσεων για την Παιδεία.
Εν ολίγοις, στήνεται το γνωστό σκηνικό, όπου ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θέλουν μας μας πείσουν πως η υπόθεση της Παιδείας δεν είναι θέμα πολιτικής κατεύθυνσης, αλλά θέμα διαχείρισης της υπάρχουσας κατάστασης και με δεδομένη την εφαρμογή όσων απαιτούν οι Βρυξέλλες.
Εχουν καταλάβει, όμως, ότι ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης των φοιτητών, των εκπαιδευτικών και του κόσμου; Σίγουρα το έχουν, αλλά δεν το ομολογούν. Αυτό θα οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι αυτό που πρέπει να αντικατασταθεί είναι η πολιτική τους.
ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ 20.000 οι απολύσεις στις ελληνικές βιομηχανίες, όπως λένε τα στοιχεία της ΕΣΥΕ. Πρόκειται για τα ίδια στοιχεία, από τα οποία το υπουργείο Οικονομίας συνάγει το συμπέρασμα ότι η ανεργία μειώνεται, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει το χαμόγελο αισιοδοξίας του Γιώργου Αλογοσκούφη.
Φαίνεται πως ο εν λόγω υπουργός έχει αναλάβει την υποχρέωση να εμφανίζεται τουλάχιστον δυο φορές τη βδομάδα στις τηλεοπτικές κάμερες και να επιδεικνύει την ικανοποίησή του για την κυβερνητική πολιτική.
Αλήθεια, γιατί δεν μπαίνει στον κόπο να μας πληροφορήσει πού βρίσκονται αυτή τη στιγμή αυτοί οι 20 χιλιάδες απολυμένοι; Με τι καθεστώς δουλεύουν αν δουλεύουν, πόσο πληρώνονται και κατά πόσο μπορούν να καλύψουν τις καθημερινές τους ανάγκες;
Η ΕΚΥ παρουσιάστηκε (10/5/2004) απ' τον τέως υπουργό Υγείας Νικήτα Κακλαμάνη ως προολυμπιακή επίδοση της χώρας ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων. Στην καθιέρωσή της συμφωνούσε και το ΠΑΣΟΚ. Η Αννα Διαμαντοπούλου δήλωσε στις 21/2/2003: Η Ευρωπαϊκή Κάρτα Υγείας είναι ένα ακόμη στοιχείο Ευρώπης στην τσέπη μας. Στις 6/12/2004 ο Ν. Κακλαμάνης δήλωσε ότι θα περάσουν πολλά χρόνια για την εφαρμογή της ΕΚΥ καθώς υπάρχουν πολλές δυσκολίες και οικονομικές διαφορές τόσο μεταξύ των κρατών - μελών (παλιών και νέων), αλλά και μεταξύ των ασφαλιστικών ταμείων.
Ομως, παρά την αναφερόμενη στο προηγούμενο σχόλιο δήλωση του πρώην υπουργού Υγείας, φαίνεται ότι τα πράγματα προχωρούν. Στο συμπέρασμα αυτό οδηγεί η προχτεσινή ανακοίνωση της επέκτασης στην Αθήνα - από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη - της γερμανικής εταιρίας InterComponentWare AG (ICW), η οποία ανέλαβε την έκδοση της Ευρωπαϊκής Κάρτας Υγείας (ΕΚΥ) στην Αυστρία και προωθεί πιλοτικά ανάλογο εγχείρημα στη Γερμανία.
Προφανώς, κάτι θα γνωρίζουν οι ιθύνοντες της γερμανικής εταιρίας και σπεύδουν να βάλουν πόδι και στη χώρα μας. Και σίγουρα, όχι μόνο κάτι γνωρίζουν, αλλά και προσδοκούν σε ανάλογες δουλιές και κέρδη. Ας ξεκαθαρίσουν, επομένως, το υπουργείο Υγείας και η κυβέρνηση συνολικά τα σχέδιά τους. Αλλωστε, εκτός των σοβαρών κινδύνων, που συνεπάγεται η καθιέρωση της ΕΚΥ και αναφέρονται στο προηγούμενο σχόλιο, υπάρχουν κι άλλοι, εξίσου σοβαροί. Για παράδειγμα, η υλοποίησή της θα διευκολύνει τα μέγιστα στην επέκταση της πολιτικής εμπορευματοποίησης της Υγείας, την οποία εφαρμόζει η κυβέρνηση.
Μπορεί η λεγόμενη «κεντροαριστερή κυβέρνηση» της Ιταλίας να διατυμπανίζει το γεγονός πως άρχισε η διαδικασία απόσυρσης των στρατιωτικών της δυνάμεων από το Ιράκ και πως αυτή θα ολοκληρωθεί τον ερχόμενο Οκτώβρη, κάτι εξάλλου που είχε ανακοινώσει και η προηγούμενη δεξιά κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι για τα τέλη του 2006, έρχεται, όμως, τώρα, να ανακοινώσει πως αποφάσισε την παραμονή των στρατευμάτων της στο Αφγανιστάν. Με ανακοίνωσή του, ο υπουργός Υποδομών της χώρας, Αντόνιο Ντι Πιέτρο, δήλωσε πως η ιταλική κυβέρνηση υιοθέτησε την Παρασκευή διάταγμα που προβλέπει τη χρηματοδότηση των ιταλικών στρατιωτικών αποστολών στο εξωτερικό. Ετσι ώστε να συμβάλει και η λεγόμενη «κεντροαριστερή κυβέρνηση» του Ρομάνο Πρόντι στη συνέχιση της επιβολής της ιμπεριαλιστικής πολιτικής...
Ακόμη περισσότερο επιδεινώνονται οι ήδη δύσκολες συνθήκες μετακίνησης και, γενικότερα, διαβίωσης των κατοίκων σε περιοχές και χωριά που βρίσκονται μεταξύ Ιωαννίνων και Κοζάνης (Κόνιτσα, Μαστοροχώρια, Επταχώρι, Πεντάλοφος κ.ά.), καθώς το ΚΤΕΛ αποφάσισε να διακόψει τη συγκοινωνιακή γραμμή που εξυπηρετούσε και παρείχε δυνατότητα πρόσβασης από και προς τις κοινότητες της περιοχής. Η απόφαση του ΚΤΕΛ, να διακόψει από 26 Ιούνη τα δυο δρομολόγια που υπήρχαν τη μέρα (πρωί - βράδυ), μέσω των δήμων αυτών, και να εκτελείται πλέον η συγκοινωνία από Ιωάννινα προς Κοζάνη και αντίστροφα από άλλη διαδρομή, πιο συμφέρουσα, έχει βέβαια τους λόγους της. Και συγκεκριμένα, τη μείωση του κόστους. Κοινώς, δηλαδή, η δυνατότητα επικοινωνίας των κατοίκων των παραπάνω περιοχών με τον «έξω» κόσμο και το «προνόμιο» να επιστρέφουν στα σπίτια τους θεωρούνται ασύμφορα για τα κέρδη των ιδιωτικών ΚΤΕΛ, ή, αλλιώς, για τους νόμους της «ελεύθερης αγοράς». Η αντιλαϊκή πολιτική ερήμωσης των χωριών της υπαίθρου των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ συνεχίζει το έργο της. Ας της δώσουμε την απάντηση που της ταιριάζει στις εκλογές του Οκτώβρη.