Παπαγεωργίου Βασίλης

Μετά την πρόσφατη συνάντηση του υποστηριζόμενου από το ΠΑΣΟΚ υποψηφίου δημάρχου της πρωτεύουσας με την ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης, περιέγραψε ότι θέλει η Αθήνα να γίνει «ένας τουριστικός, επενδυτικός και επιχειρηματικός προορισμός» και πως στόχος του είναι «να αναδείξει η Αθήνα την ανταγωνιστική της δυνατότητα, να είναι μια ανοιχτή πόλη στον κόσμο». Φυσικά, κάτι τέτοιο, δεν είναι καινούριο.

Η λογική της μετατροπής της Αθήνας σε «επιχειρηματικό προορισμό» υπήρχε και στο πρόγραμμα της Ντ. Μπακογιάννη, το 2002, όπου αναφερόταν: «Προϋπόθεση για τη μελλοντική οικονομική ανάπτυξη της Αθήνας είναι να στραφεί η ανάπτυξη (...) σε υποδομές που δημιουργούν προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της Αθήνας ως επιχειρηματικού, εμπορικού και χρηματοοικονομικού κέντρου».

Οι ομοιότητες προφανείς... ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ονειρεύονται πως θα κάνουν την Αθήνα παράδεισο για το μεγάλο κεφάλαιο και εφιάλτη για τους εργαζόμενους.

Από τότε που το σημερινό ρωσικό καθεστώς παρέδωσε τους ναούς στην εκκλησία, οι ναοί εμπορευματοποιούνται ή καίγονται. Από τότε που ξεκίνησε το ξεπούλημα της σπουδαίας αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Ρωσίας στο «νεο-ρωσικό» κεφάλαιο, τα μνημεία υποβαθμίζονται και απαξιώνονται με ταχύτατους ρυθμούς. Τα μουσεία λεηλατούνται, τα θέατρα ψάχνουν «χορηγούς», οι εργαζόμενοι στον πολιτισμό μειώνονται. Κι όμως, η κυρίαρχη προπαγάνδα εξακολουθεί να ασκεί κριτική στη... Σοβιετική Ενωση! Τι κι αν το «Ερμιτάζ» και το Κρατικό Αρχείο Λογοτεχνίας και Ιστορίας κατακλέφτηκαν επί... «δημοκρατίας» και «ελεύθερης αγοράς». Τι κι αν ο καθεδρικός της Αγ. Τριάδας στην Πετρούπολη κάηκε προχτές. Οχι! Η ΕΣΣΔ «φταίει»..!

«Δική μας πεποίθηση είναι ότι τα συμφέροντα των επιχειρήσεων ταυτίζονται με τα συμφέροντα μιας κοινωνίας που προοδεύει, που ευημερεί, που αναπτύσσεται. Γι' αυτό η βασική μας θέση είναι ότι ισχυρή οικονομία σημαίνει ασφάλεια στην κοινωνία και άρα η πιο ουσιαστική κοινωνική παροχή είναι η συνέχιση των αναγκαίων αλλαγών».

Τις βαθιά ταξικές και αντιδραστικές αυτές απόψεις, διατύπωσε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, στο πλαίσιο των καθιερωμένων συναντήσεων του τελευταίου με συνδικαλιστικούς φορείς, ενόψει της ομιλίας του στη ΔΕΘ. Κατά τον πρόεδρο του ΣΕΒ το επιχειρηματικό συμφέρον ταυτίζεται με το κοινωνικό, με μια κοινωνία που αναπτύσσεται... Κατά τον ίδιο, πάντα, ισχυρή οικονομία, ισχυρές δηλαδή ιδιωτικές επιχειρήσεις, αποτελούν την προϋπόθεση για κοινωνική ασφάλεια και κατά συνέπεια η συνέχιση των πολιτικών ενίσχυσης των επιχειρήσεων - καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις - αποτελεί σήμερα την πιο ουσιαστική κοινωνική παροχή...

Εχουν καμία σχέση όλα αυτά με την πραγματικότητα που βιώνουν σήμερα εκατομμύρια πολίτες αυτής της χώρας; Οχι, βέβαια. Απεναντίας, ισχυρές επιχειρήσεις προϋποθέτουν ανασφαλή κοινωνία και όχι ασφαλή, όπως υποστηρίζει ο Δ. Δασκαλόπουλος. Ισχυρές και... ασφαλείς επιχειρήσεις προϋποθέτουν περισσότερο άθλια μεροκάματα και επικίνδυνες συνθήκες εργασίας, ελαστικές μορφές απασχόλησης και υψηλή ανεργία. Η καπιταλιστική ανάπτυξη και ασφάλεια είναι το προϊόν της πιο άγριας καταλήστευσης της εργατικής δύναμης. Αυτό αποδεικνύει η ελληνική, αλλά και η διεθνής εμπειρία.

Πέραν τούτων, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι είναι αν μη τι άλλο πρόκληση να μιλά ο κ. Δασκαλόπουλος για το τι είναι ασφάλεια και τι συνιστά κοινωνική παροχή. Ο κ. Δασκαλόπουλος είναι αυτός που έχει πρωταγωνιστήσει στη σύσταση άτυπου καρτέλ στο χώρο των γαλακτοκομικών προϊόντων. Πρώτα θα πρέπει να μας εξηγήσει πώς η τιμή του γάλακτος στην Ελλάδα, με τους χαμηλότερους μισθούς, είναι η υψηλότερη στην Ευρώπη και στη συνέχεια να καταπιαστεί με την αμπελοφιλοσοφία περί κοινωνικής ασφάλειας και ανασφάλειας...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το πρόβλημα είναι, όμως, ότι ο λαός του Λιβάνου και η ηγεσία του Ισραήλ νιώθουν «ασφαλείς» με διαφορετικό τρόπο. Για παράδειγμα, για την εκάστοτε ισραηλινή κυβέρνηση, «ασφάλεια» σημαίνει να έχουν αφοπλιστεί, βομβαρδιστεί και εξοντωθεί όλοι όσοι δε συμφωνούν μαζί της στην ευρύτερη περιοχή.

Αλλωστε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, το δηλώνουν δημόσια. Θα νιώσουν καλά, εάν η Συρία τεθεί υπό αμερικανικό έλεγχο, αν καταστραφούν οι υποδομές του Ιράν, αν πολλαπλασιαστούν οι δυνάμεις κατοχής στο Ιράκ και αν βρεθεί υπό τον έλεγχό τους ο νότιος Λίβανος και καταστραφούν ολοσχερώς όλες οι παλαιστινιακές οργανώσεις.

Φοβόμαστε λοιπόν, βάσιμα, ότι το Ισραήλ έχει κάθε λόγο να νιώθει ασφάλεια με τις εξελίξεις που δρομολογούνται. Οχι, όμως, και ο λαός του Λιβάνου...

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ... προσέγγιση χθες στο πρες ρουμ από τον Θ. Ρουσόπουλο για τη «λειτουργία της δημοκρατίας». Οπως είπε, «ο πολίτης αξιολογεί ποιοι είναι οι άριστοι για να τον κυβερνήσουν κάθε φορά και στέλνει στην αντιπολίτευση αυτούς που θεωρεί ότι δεν είναι».

Γρηγοριάδης Κώστας

Οσο για την «αξιολόγηση» που κάνει ο πολίτης στην εκλογική διαδικασία μάλλον ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ξέχασε κάποιες ...λεπτομέρειες: Οπως, για παράδειγμα, τα ισχύοντα καλπονοθευτικά συστήματα, τη χρήση του κρατικού μηχανισμού για εκμαυλισμό και εκβιασμό συνειδήσεων, τη στήριξη των ομίλων Μέσων Ενημέρωσης (που εξοφλείται αργότερα)...

Αλλωστε, πλευρές του όλου πράγματος έχουν και οι ίδιοι καταγγείλει στο παρελθόν. Και είναι «ηλίου φαεινότερον» πως τίποτε δεν έχει αλλάξει...

Γρηγοριάδης Κώστας

Η εν λόγω εταιρεία που προβάλλεται ως εταιρεία «εκμετάλλευσης χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων» κοντά στις άλλες μονάδες που έχει, κατάφερε να βάλει στο χέρι και το δημοτικό πάρκινγκ της περιοχής. Μιας περιοχής, όπου το παρκάρισμα των αυτοκινήτων πολλές φορές γίνεται εφιάλτης, αλλά που για αρκετά χρόνια η δημοτική αρχή το κρατούσε σε συνθήκες υποβάθμισης.

Τα 'δωσε, λοιπόν, στην «Τριανταφύλλου ΑΕ» η οποία το πρόσθεσε στα ακόμα οκτώ πάρκινγκ που διαθέτει σε άλλα σημεία της Αθήνας, έριξαν οι άνθρωποί της ένα βάψιμο, δεν αποκλείεται να έκαναν και κάποιες άλλες εργασίες, καθόρισαν κάτι απίθανα τιμολόγια και έβαλαν σε λειτουργία το... νομισματοκοπείο.

Ετσι, με τη συνδρομή του κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα βγάζουν κέρδη οι σύγχρονοι επιχειρηματίες, ενώ με παρόμοιες επιλογές και συμφωνίες με το κεφάλαιο πορεύονται και παραμένουν στην εξουσία οι δήμαρχοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Πρώτα προσκλήθηκε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης και εκ νέου υποψήφιος της ΝΔ, Β. Παπαγεωργόπουλος. Μετά ακολούθησε η υποψήφια δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ Χ. Αράπογλου. Και ενώ όλοι περίμεναν στο τραπέζι της συνέντευξης της «Πρώτης Γραμμής» τον Αγάπιο Σαχίνη, υποψήφιο δήμαρχο υποστηριζόμενο από το ΚΚΕ και τις άλλες συνεργαζόμενες δυνάμεις, ξαφνικά είδαν τον Γιάννη Μπουτάρη.

Βλέπετε, ο κ. Μπουτάρης έρχεται τρίτος στις δημοσκοπήσεις οπότε δεν έχει καμία σημασία το γεγονός ότι η παράταξη του Α. Σαχίνη είναι τρίτη σε δύναμη στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Αυτά είναι τα νέα ήθη που προβάλλει η ΝΕΤ και προωθεί η πρωινή εκπομπή «Πρώτη Γραμμή». Οι παρατάξεις και οι συνδυασμοί δεν κατατάσσονται με βάση το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά με βάση τα παραγγελθέντα αποτελέσματα των εταιριών δημοσκοπήσεων. 'Η μήπως με βάση το ποιος υπηρετεί το σύστημα;

Να διεκδικήσουν επιδόματα και μάλιστα μέσω αναποτελεσματικών νομικίστικων διαδικασιών προτρέπουν δημοσιεύματα του αστικού Τύπου τους εργαζόμενους στο Δημόσιο. Τούτη τη φορά το δόλωμα -που εξασφαλίζει μεταξύ άλλων και μαζική πελατεία σε νομικά γραφεία - είναι το λεγόμενο επίδομα των 176 ευρώ, το οποίο παίρνουν περίπου οι 40.000 από τους 450.000 εργαζόμενους στο Δημόσιο.

Τα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι το Πρωτοδικείο Ιωαννίνων και το Ειρηνοδικείο Χαλανδρίου δικαίωσαν ορισμένους εργαζόμενους που διεκδίκησαν δικαστικά το επίδομα αυτό. Και, βέβαια, καλλιεργούν κλίμα για μαζική υποβολή ανάλογων διεκδικήσεων από τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στο δημόσιο. Ετσι, συσκοτίζουν τόσο το ρόλο των επιδομάτων όσο και το γεγονός ότι οι οικονομικές διεκδικήσεις είναι πολιτικό ζήτημα. Γι' αυτό, άλλωστε, τίποτα δεν εμποδίζει την εκάστοτε κυβέρνηση να καταργεί στην πράξη ακόμα και τα θετικά αποτελέσματα μιας δικαστικής διαδικασίας, όπως έγινε και με το οικογενειακό επίδομα των δημοσίων υπαλλήλων.

Η κατάσταση αυτή, βέβαια, είναι απόρροια της επιδοματικής πολιτικής που εφαρμόζουν χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και την οποία στηρίζουν, με τα αιτήματα που διατυπώνουν, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στις ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ και των Ομοσπονδιών Εργαζομένων στο Δημόσιο. Κι όπως φανερώνει η ίδια η ζωή, η επιδοματική αυτή πολιτική δίνει στις κυβερνήσεις του κεφαλαίου το δικαίωμα να στήνουν πελατειακούς μηχανισμούς. Επιπλέον, τα επιδόματα δεν είναι συντάξιμα, λειτουργούν σε βάρος του βασικού μισθού και μπορούν να καταργηθούν ανά πάσα στιγμή. Οι ταξικές δυνάμεις τονίζουν ότι το πρόβλημα είναι πολιτικό και όχι νομικό και ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πέσουν θύματα των όποιων δικηγόρων και νομικών γραφείων. Τους καλούν να οργανώσουν τον αγώνα τους για να διεκδικήσουν αιτήματα που ανταποκρίνονται στις πραγματικές τους ανάγκες - όπως 1.300 ευρώ κατώτερος βασικός μισθός - αντιπαλεύοντας συνολικά την αντεργατική πολιτική και τους φορείς της.