ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Επιστολή - μαρτυρία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τη μαρτυρία του, αλλά και την αγανάκτησή του, σχετικά με το παραλήρημα για την «50ή επέτειο της ουγγρικής εξέγερσης του 1956», σημειώνει ο Οδυσσέας Τσουκόπουλος, σε επιστολή του προς τον «Ριζοσπάστη», την οποία δημοσιεύει η στήλη:

«Κύριε Διευθυντή,

Αρκετές μέρες παρακολουθώ με αηδία και αγανάκτηση το παραλήρημα - υστερία των διεθνών αντιδραστικών κύκλων για την "50ή επέτειο της ουγγρικής εξέγερσης του 1956...". Λίγο πιο αργά από τότε βρέθηκα στη Βουδαπέστη, λόγω της συμμετοχής μου σε διεθνές νομικό συνέδριο που έγινε εκεί. Για την υπόθεση "εξέγερση", προσπάθησα να ερευνήσω και να μάθω όσο το δυνατό περισσότερα. Η Ουγγαρία ήταν σύμμαχος του Χίτλερ και τα σοβιετικά στρατεύματα που ήταν εκεί, κατά το διεθνές δίκαιο, ήταν κατοχικά και κατά συνέπεια υπεύθυνα για την τάξη και ασφάλεια. Η αντεπανάσταση έγινε στην πραγματικότητα από τους "συμμάχους" και με όργανα τους χωροφύλακες του Χόρτυ που μετέφεραν εκεί με αερογέφυρα από τη Βιέννη. Χιλιάδες Ουγγαρέζους σκότωσαν και πέταξαν στους υπονόμους της πόλης. Τα σοβιετικά στρατεύματα αναμφίβολα έχουν ευθύνη, αλλά γιατί ...δεν επενέβησαν νωρίτερα.

Επέμβαση βρώμικη, πού έπρεπε κάθε χρόνο να καταδικάζεται σε όλο τον κόσμο, ήταν αυτή των Εγγλέζων στην Αθήνα τον Δεκέμβρη του 1944.

Με τιμή

Οδυσσέας Τσουκόπουλος».

Αποκέντρωση αντιλαϊκής πολιτικής

Οταν η κυβέρνηση, αλλά και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, μιλούν για ισχυρή Τοπική Αυτοδιοίκηση, εννοούν Νομαρχιακές και Δημαρχιακές αρχές ικανές να επωμιστούν και να φέρουν σε πέρας την προωθούμενη αποκέντρωση της αντιλαϊκής πολιτικής, γράφαμε πριν τις πρόσφατες τοπικές εκλογές.

Και μπορεί το ΠΑΣΟΚ να προτάσσει στους δικούς του αποκεντρωτικούς σχεδιασμούς το χώρο της Παιδείας, η κυβέρνηση της ΝΔ φαίνεται να προτιμά αυτόν της Υγείας. Ετσι, σε πρόσφατη εκδήλωση - φιέστα, που έγινε στο Θριάσιο Νοσοκομείο, ο υφυπουργός Υγείας, Θ. Γιαννόπουλος, έκανε σαφές ότι το καινούριο μοντέλο διαχείρισης των νοσοκομείων «περνά» από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. «Χαράζει γραμμές η κυβέρνηση, δίνει προτεραιότητες και δυνατότητες, αλλά η τοπική κοινωνία πρέπει να παίξει έναν καθοριστικό ρόλο με πρωτοβουλίες που θα πάρει από την κεντρική διοίκηση. Και βέβαια με προγραμματικές συμβάσεις που θα υπάρχουν θα δοθεί μια άλλη διάσταση στο χώρο της Υγείας». Αυτά είπε -μεταξύ άλλων - ο υφυπουργός και απομένει τώρα η πρακτική υλοποίησή τους, ώστε να δούμε και τι συνεπάγεται επακριβώς η ...άλλη διάσταση στο χώρο της Υγείας.

Ιδια η κύρια αιτία

Η τερηδόνα στα δόντια των παιδιών είναι πρωτίστως πρόβλημα ταξικό καθώς, όπως έδειξαν μελέτες της Ελληνικής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας (ΕΟΟ), τα παιδιά των αγροτικών περιοχών και των οικογενειών με χαμηλό εισόδημα και μορφωτικό επίπεδο παρουσιάζουν το διπλάσιο αριθμό με τερηδονισμένα δόντια. Είναι ένα στοιχείο που δείχνει την έλλειψη της πρόληψης, ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες.

Εσχάτως όμως διαπιστώθηκε ότι ένας ακόμα κίνδυνος απειλεί τη στοματική υγεία συνολικά των παιδιών. Οπως αναφέρθηκε σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου της ΕΟΟ υπάρχει σοβαρός κίνδυνος και απ' την κατάχρηση των υγρών συμπληρωμάτων διατροφής. Η κατανάλωση αναψυκτικών, χυμών και άλλων υγρών αυξήθηκε σημαντικά στη χώρα μας, αγγίζοντας τα 780.000.000 λίτρα το χρόνο αντικαθιστώντας το νερό και το γάλα. Η κατάχρηση αυτή γίνεται ιδιαίτερα από τους αθλητές, οι οποίοι καταφεύγουν σε σκευάσματα του εμπορίου που υπόσχονται αναπλήρωση χαμένων υγρών και ηλεκτρολυτών ή την ενίσχυση του οργανισμού με ενέργεια, βιταμίνες και αμινοξέα με αποτέλεσμα τον κίνδυνο τερηδόνας ή διάβρωσης των δοντιών, παρά το γεγονός ότι σε έρευνα που έγινε αποδείχτηκε ότι το 60% βούρτσιζε τα δόντια του τουλάχιστον δύο φορές τη μέρα.

Ιδιες παρενέργειες σε πολλά επίπεδα, αφού η κύρια αιτία είναι πάντα η ίδια: Το κυνηγητό του κέρδους!

«Ξύνεται», πάλι, για τη Θεσσαλία

Για «μεγάλη ανατροπή στη Θεσσαλία» μιλούν στελέχη του ΠΑΣΟΚ, επικαλούμενα την εκλογική νίκη στις νομαρχίες Καρδίτσας και Μαγνησίας, καθώς και στις πρωτεύουσες των δυο νομών. Κι επιχειρούν να «πείσουν» πως αυτές οι νίκες δείχνουν ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης «ξαναχτίζει» τις σχέσεις του με τον αγροτικό κόσμο της περιοχής.

Κατ' αρχάς, τα ίδια τα εκλογικά αποτελέσματα στη Θεσσαλία δεν επιβεβαιώνουν αυτή την «εκτίμηση». Διότι μπορεί να «πήρε» το ΠΑΣΟΚ τις νομαρχίες Καρδίτσας και Μαγνησίας - το πώς τις «πήρε» είναι ένα άλλο θέμα και πάντως, δεν τις πήρε μόνο του - αλλά στις εκλογές για τις νομαρχίες Τρικάλων και Λάρισας είδε τα ποσοστά του να πέφτουν σημαντικά. (Στη Λάρισα, η υποψήφιά του πήρε το μικρότερο ποσοστό των τελευταίων χρόνων)

Αλλά, ακόμα κι αν υπήρχε, πράγματι, «μεγάλη ανατροπή στη Θεσσαλία», με μείωση της ΝΔ και άνοδο του ΠΑΣΟΚ, ποιο το όφελος για τους Θεσσαλούς; Μήπως οι νομάρχες και οι δήμαρχοι του ΠΑΣΟΚ θα υλοποιούσαν διαφορετική πολιτική από εκείνους της ΝΔ; Μήπως θα στέκονταν στο πλευρό των αγροτών που ξεκληρίζονται από την ΚΑΠ; Αυτά δεν τα πιστεύουν, πλέον, ούτε κι αυτοί που, για διάφορους λόγους, δε θέλησαν κι αυτή τη φορά ν' απεμπλακούν από τα κόμματα του δικομματισμού και υποστήριξαν τους υποψηφίους τους. Και, φυσικά, δεν τα πιστεύουν όσοι αντιλαμβάνονται ότι η «ρουτίνα» της εναλλαγής των δύο κομμάτων στην κυβέρνηση, αλλά και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, χρειάζεται να «σπάσει».

Τα συμμετοχικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΕΙΟ του ΝΑΤΟ στη Θεσσαλονίκη επισκέφθηκε τις προάλλες ο υπουργός Αμυνας, Βαγγέλης Μεϊμαράκης, και έδωσε την ερμηνεία του για τη συμμετοχή του ελληνικού στρατού στις επιχειρήσεις της «Συμμαχίας».

Σύμφωνα με όσα είπε, τούτο γίνεται για τη ...δημιουργία ομαλών συνθηκών διαβίωσης σε χώρες που έχουν δοκιμαστεί από συγκρούσεις...

Μόνο που παρέλειψε να μας εξηγήσει πώς ακριβώς δημιουργούνται αυτές οι «συγκρούσεις». Προφανώς, όχι για άγνωστους λόγους. Για να είμαστε ακριβείς, οι πολεμικές συρράξεις, που σπαράσσουν διάφορα μέρη του πλανήτη, οφείλονται, είτε στους απευθείας βομβαρδισμούς και επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, είτε επειδή το τελευταίο ενθαρρύνει άλλους να βομβαρδίζουν και να επεμβαίνουν.

Επειδή λοιπόν είναι παράλογο, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ο ίδιος οργανισμός που σκοτώνει αμάχους, να είναι ταυτοχρόνως κι ένας οργανισμός που βοηθάει χώρες να επουλώσουν τα τραύματά τους, καλό θα είναι ο υπουργός Αμυνας να «μετράει» καλύτερα τις δηλώσεις του.

Κι όλ' αυτά, αφήνοντας στην άκρη ότι το γεγονός πραγματοποιήθηκε την παραμονή της 28ης Οκτώβρη. Οπως και να το κάνεις, μια επίσκεψη σε ΝΑΤΟικό στρατηγείο δεν αποτελεί το καλύτερο φόντο, για διακηρύξεις περί «εθνικής ανεξαρτησίας» και «εθνικής κυριαρχίας» και όλα όσα λέγονται με αφορμή την επέτειο του «ΟΧΙ».

ΜΑ, ΠΩΣ ΤΑ ΛΕΕΙ έτσι η γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου... Χρειάζεται, λέει, το κίνημα μια «πολιτιστική επανάσταση» και να «ξαναβρούμε το νόημα της συλλογικότητας και τη χαρά της πολιτικής δράσης»... Πού νομίζει ότι απευθύνεται, άραγε; Στα ...«στρουμφάκια»;

Φαντάζεστε, δηλαδή, τον Ευάγγελο Βενιζέλο παρέα με τον Θόδωρο Πάγκαλο να «ξαναβρίσκουν το νόημα της συλλογικότητας» και την Βάσω Παπανδρέου να ανακαλύπτει «τη χαρά της πολιτικής δράσης» μαζί με τον Πολυζωγόπουλο;

Γρηγοριάδης Κώστας

Δυο πράγματα συμβαίνουν: `Η ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει καταλάβει με ποιους έχει να κάνει ή τους αρέσει να «δουλεύονται» εκεί στη Χαριλάου Τρικούπη. Οπως και να 'χει, πάντως, έχουν ...πλάκα.

Μια άποψη καθόλου νέα

Δύο βδομάδες μετά τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές συνεχίζονται τα σχόλια, τα συμπεράσματα και οι εκτιμήσεις για τα εκλογικά αποτελέσματα. Ετσι, ανάμεσα στ' άλλα, διάφοροι σχολιαστές, όπως λένε οι ίδιοι από το χώρο της «αριστεράς», εκτιμούν ότι το εκλογικό αποτέλεσμα αναδεικνύει την ανάγκη ανασύνθεσης της «αριστεράς», μέσω της ενότητάς της σαν απαραίτητης προϋπόθεσης για «να μπει στο παιχνίδι» - η «αριστερά», εννοείται - και να δει τα εκλογικά της ποσοστά να εκτοξεύονται. Είναι η άποψη που θεωρεί πως η «αριστερά» πρέπει να παίξει στο «παιχνίδι της διαχείρισης», αυτή τη στρατηγική προβάλλουν, και αν ενωθεί, (ανασυντεθεί), θα κερδίσει μεγάλα εκλογικά ποσοστά, αλλά γι' αυτό το σκοπό. Εδώ αναφέρονται στο ΚΚΕ που έχει πολιτική ρήξης και ανατροπής.

Η άποψη αυτή δεν είναι νέα. Αλλά και όπου έχει εφαρμοστεί δεν επιβεβαιώνεται. Για παράδειγμα, έχουμε παρακολουθήσει πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη, που θεώρησαν ότι με την «ανασύνθεση» και την «ανανέωση» θα λύνονταν τα προβλήματά τους, και τελικά, αντί να αναπτύσσονται, είδαμε να συρρικνώνονται τραγικά, σε σχέση με προηγούμενα, ακόμα και τα υψηλά ποσοστά της τάξης του 30% που έπαιρναν στις χώρες τους. Και στη Γαλλία, και στην Ιταλία και στην Ισπανία το ίδιο αποτέλεσμα είχε το εγχείρημα της «ανανέωσης» και η τελική πορεία κεντροαριστερών μεταλλάξεών τους. Το γεγονός αυτό αποσιωπάται από τους εγχώριους ένθερμους υποστηρικτές της «κεντροαριστεράς», που προβάλλουν τα μοντέλα αυτά ως παράδειγμα προς μίμηση και για την Ελλάδα.

Η πραγματικότητα απέδειξε πως η κεντροαριστερά δεν υπήρξε δύναμη φιλολαϊκή και απ' αυτή τη σκοπιά ανταγωνιστική της «δεξιάς». Συνέχισε την πολιτική της διαχείρισης εντός του πλαισίου της ενιαίας στρατηγικής του ιμπεριαλισμού, μη διστάζοντας σε αρκετές περιπτώσεις να αξιοποιήσει την πολύτιμη εμπειρία πολιτικών προσώπων προερχόμενων από την «κεντροδεξιά». Για παράδειγμα, ο κεντροαριστερός Ντ' Αλέμα στην Ιταλία διόρισε υπουργούς στην κυβέρνησή του, προερχόμενους από την «κεντροδεξιά». Τα έργα της «κεντροαριστεράς»; Ανατροπές σε ασφαλιστικά δικαιώματα και στο σύστημα πρόνοιας, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, περιορισμοί στα επιδόματα ανεργίας, περικοπές κοινωνικών δαπανών, πολιτική σκληρής λιτότητας, αντιαπεργιακή νομοθεσία και φυσικά ενεργός συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Αυτήν την προοπτική προτείνουν σαν διέξοδο στον ελληνικό λαό. Και ανάγουν σε μέσο για την επίτευξή της μια καιροσκοπική πολιτική σαν αυτή της ηγεσίας του ΣΥΝ, η οποία προκειμένου να εξασφαλίσει κάποιες παραπάνω θέσεις σε δήμους ή νομαρχίες αλλού συμβαδίζει με το ΠΑΣΟΚ, σε κάποιες περιπτώσεις και με τη ΝΔ, αλλού βαδίζει μόνη (υποβασταζόμενη από το δικομματισμό όπως φάνηκε στο δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών).

Το πρόβλημα για το λαό δεν είναι η ανασύνθεση της «αριστεράς». Το δικομματισμό δεν τον πολεμάς με τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό. Αυτός τον θρέφει και τον γιγαντώνει. Η ενότητα του λαού, είναι το ζητούμενο και προϋπόθεση για την πάλη ενάντια στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, στα μονοπώλια και στην ασκούμενη πολιτική που τα υπηρετεί. Αυτή η ενότητα δίνει δύναμη και αποτελεσματικότητα στη λαϊκή πάλη. Οσο για αυτούς που μιλούν για «αριστερή ανασύνθεση», ανεξαρτήτως προθέσεων, παίζουν ως συμπαίκτες στο παιχνίδι του συστήματος με τρόπαιο τα λαϊκά συμφέροντα.

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Η «κριτική» των μεγαλοεκδοτών

Γρηγοριάδης Κώστας

Εξόφθαλμες είναι οι πιέσεις που ασκούνται από τα μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου στην κυβέρνηση να μη χαλαρώσει και να προχωρήσει πιο γρήγορα τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, αλλά και αλλού. Η κριτική που ασκείται στην κυβέρνηση, μέσα από «έγκυρα» ρεπορτάζ, είναι ότι «αναβάλλει» και «καθυστερεί» τις αλλαγές υπό το φόβο του πολιτικού κόστους, προκαλώντας ουσιαστικά την κυβέρνηση να αποδείξει το αντίθετο... Είναι χαρακτηριστικά δύο κυριακάτικα δημοσιεύματα. Το πρώτο στο «Βήμα της Κυριακής», το οποίο κάτω από τον τίτλο «Ο φόβος του Πολυτεχνείου "παγώνει" την κυβέρνηση» διαπιστώνει ότι «μετά την αναβολή της συζήτησης της διάταξης του Συντάγματος για τα μη κρατικά πανεπιστήμια αναβάλλεται και ο νέος νόμος πλαίσιο». Το άλλο ανήκει στην «Καθημερινή», η οποία κάτω από τον τίτλο «Η μεταρρύθμιση στα ΑΕΙ μπορεί(;) να περιμένει», εκτιμά με ολοφάνερη θλίψη ότι «αναβάλλεται, τουλάχιστον, μέχρι τον Ιανουάριο, η κατάθεση του σχετικού νομοσχεδίου». Φυσικά, η κυβέρνηση δέχεται με μεγάλη ικανοποίηση αυτού του είδους την «κριτική», όπως και τη βοήθεια των καναλιών, που έχουν αναλάβει το προβοκάρισμα των καταλήψεων στα σχολεία, καθώς βλέπουν παντού μόνο «βανδαλισμούς», «βιασμούς» και ότιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς... Η αλήθεια είναι ότι οι «μεταρρυθμίσεις» που προωθεί η κυβέρνηση είναι προς το συμφέρον συνολικά της άρχουσας τάξης και γι' αυτό, πέρα από τους σκυλοκαυγάδες για τη μοιρασιά της πίτας, βάζουν όλοι τους πλάτες...

Αρον άρον ένταξη στην εφημερία

Τη λαϊκή ρήση «ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τον εβγάλαμε» θυμίζει η κυβέρνηση της ΝΔ με την τακτική της απέναντι στη λειτουργία του «Αττικού» νοσοκομείου. Ακολουθώντας την πολιτική υποχρηματοδότησης των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ αφήνει κενές 1.100 θέσεις εργαζομένων, με αποτέλεσμα να λειτουργεί μόνο το 45% απ' τις 745 ολοκαίνουριες κλίνες που διαθέτει το νοσοκομείο.

Κι, όμως, στις 23.10.2006 ο υφυπουργός Υγείας Θανάσης Γιαννόπουλος επισκέφτηκε το νοσοκομείο και σε σύσκεψη με τα στελέχη ανακοίνωσε ότι το «Αττικόν» μπαίνει σε εφημερία απ' την 1.11.2006 απ' τις 2.30 το μεσημέρι μέχρι τις 9 το βράδυ. Οι εργαζόμενοι - μετά από απόφαση μαζικής Γενικής Συνέλευσης - ξεκίνησαν καθημερινές δίωρες στάσεις, ενώ την περασμένη Παρασκευή αντιπροσωπεία τους είχε συνάντηση με τον Θανάση Γιαννόπουλο, ο οποίος επέμενε στην ένταξη του νοσοκομείου στην εφημερία και έταξε 80 συμβασιούχους απ' τους 250 που θα προσλάβει το υπουργείο Υγείας για το χώρο των νοσοκομείων.

Η αντίδραση των εργαζομένων στην επιμονή της κυβέρνησης εκφράστηκε και στη χτεσινή μαζική συνέλευση, όπου αποφασίστηκε η συνέχιση των κινητοποιήσεων. Αλλωστε, με τέτοιες λύσεις όχι μόνο δε θα εκτονωθεί το όλον σύστημα - όπως έλεγε τον περασμένο Απρίλη ο υφυπουργός Υγείας - αλλά θα γίνουν και συνένοχοι σε επικίνδυνες για την ασφάλεια των ασθενών εφημερίες - τη στιγμή που θα έχουν κλατάρει κι από πάνω...

Τρικυμία εν κρανίω

Η φαντασία, λένε, ξεπερνά την πραγματικότητα. Και τρανή απόδειξη τούτου είναι τα όσα γράφει σε σχετική ανακοίνωση που μοίραζε το βράδυ του Σαββάτου, παραμονές των εκλογών της δεύτερης Κυριακής, ο συνδυασμός «Μαζί για την Αγιάσο», που υποστηρίζεται από τη ΝΔ.

«Αγιασώτη, την Κυριακή παίρνεις την τύχη στα χέρια σου», έγραφε παροτρύνοντας τους κατοίκους. Και συνέχιζε με ένα άνευ προηγουμένου ...ξέσπασμα, για τα όσα «κακά» έκανε η απερχόμενη δημοτική αρχή που υποστηριζόταν από τις αγωνιστικές δυνάμεις: «Την Κυριακή θα σταματήσει η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ να υπονομεύει το μέλλον των παιδιών σου. Την Κυριακή περνάει ο δήμος σε νέους ανθρώπους που αγαπούν το χωριό τους και όχι σε κομματικά στελέχη. Από την Κυριακή τα λεφτά του δήμου θα διατίθενται στους δημότες και όχι στο Κόμμα». Και το ...τελειωτικό χτύπημα έρχεται με το «αβυσσαλέο» ερώτημα, «Τι σχέση έχει ο δήμος με την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος;», αφήνοντάς μας άφωνους..!

Σοβαρά τώρα, ό,τι σχόλιο και να κάνουμε, θα είναι περιττό. Η γραφικότητα ξεπερνά κάθε όριο... Πάντως, παρά τη ...φαντασία του συνδυασμού της ΝΔ, οι Αγιασώτες επέλεξαν ξανά τον αγωνιστικό συνδυασμό που στήριζαν το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Κομμουνιστική Ανανέωση και η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών.

ΥΓ: Το γεγονός αφιερώνεται στις προεκλογικές καταγγελίες ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ, περί «ανίερης συμμαχίας» ΚΚΕ και ΝΔ...!

Συνέχεια κι ενδυνάμωση

Ο αγώνας για την Παιδεία συνεχίζεται. Εξάλλου, τίποτα ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει στο ζητούμενο, που είναι η Παιδεία προς όφελος του λαού. Αυτό το ζητούμενο εκφράζεται συχνά με διαφορετικά αιτήματα ή με διαφορετικές αποχρώσεις στις διεκδικήσεις. Χωρίς να μπαίνει - ούτε άνω, ούτε κάτω - τελεία στον αγώνα για την Παιδεία αναδεικνύεται η ανάγκη για το ίδιο το κίνημα να βγάζει συνεχώς συμπεράσματα από την εμπειρία των αγώνων, στην κατεύθυνση της ενδυνάμωσής του, της αντοχής και της συνέχειάς του όσο χρειάζεται, ώστε να μπει ουσιαστικός φραγμός στην πολιτική που υπονομεύει με κάθε τρόπο την εκπαίδευση των παιδιών της εργατικής τάξης και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων.

Ενα τέτοιο συμπέρασμα, που χρειάζεται να εντοπίσουμε, είναι ότι το ερώτημα «τι μαθαίνουν τα παιδιά μας στο σχολείο» άρχισε όλο και πιο συχνά να μπαίνει στα σπίτια, στους χώρους δουλιάς, να απασχολεί τις λαϊκές οικογένειες. Αυτό είναι κέρδος, που πρέπει να αξιοποιηθεί και να επεκταθεί. Να εμβαθύνει η συζήτηση στις αιτίες και τους υπεύθυνους για τη σημερινή κατάσταση, αλλά και να εξαπλωθεί η ενημέρωση για τα μέτρα που έρχονται και τις συνέπειες που θα έχουν. Εδώ, οι κομμουνιστές, όλοι όσοι κατανοούν τη βαθύτερη πολιτική ουσία του προβλήματος, στους χώρους των εκπαιδευτικών, των γονιών, των εργαζομένων, των μαθητών και φοιτητών μπορούν και πρέπει να συμβάλλουν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση και αποφασιστικότητα στην ενημέρωση και την αφύπνιση των λαϊκών ανθρώπων για τα μεγάλα προβλήματα της Παιδείας.

Κι αυτή η δράση, στη φάση που βρίσκεται ο αγώνας, πρέπει να στοχεύει στη συσπείρωση ακόμη περισσότερων δυνάμεων στον αγώνα με το πραγματικό περιεχόμενο πάλης για Παιδεία των λαϊκών αναγκών. Πρέπει να απαντά στα μέσα ενημέρωσης, τα οποία, στην πλειοψηφία τους, φτιάχνουν «επικήδειους» για τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών και κατασυκοφαντούν τις καταλήψεις (στα ίδια Μέσα που απέφυγαν με κάθε τρόπο να στρέψουν τη συζήτηση για την Παιδεία οπουδήποτε αλλού πέρα από τα «κλειστά» σχολεία, τις «χαμένες» ώρες και τα «οικονομικά» των εκπαιδευτικών). Οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές, μαζί με τους γονείς με όλους τους εργαζόμενους, οφείλουν να ...στείλουν τη διάψευσή τους μέσα από τη μαζική συμμετοχή τους στα συλλαλητήρια στις 3 Νοέμβρη, μέσα από τη διαρκή ανανέωση της απόφασής τους για αγώνα με τις μορφές και την κλιμάκωση που θα αποφασίζουν.

Αυτού του τύπου η συνέχεια του αγώνα περνάει αντικειμενικά μέσα από την αναζωογόνηση και την ενδυνάμωση των ίδιων των διδασκαλικών συλλόγων και των ΕΛΜΕ, τη δράση των μαθητικών κοινοτήτων, των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων. Περνάει, όμως, και από τα εργοστάσια, τα γιαπιά, τα γραφεία, τις γειτονιές. Περνάει μέσα από την άμεση σύνδεση με το εργατικό κίνημα. Οχι μόνο γιατί είναι υπόθεση της εργατικής τάξης το τι μαθαίνουν τα παιδιά της, αλλά, κυρίως, γιατί η λύση στο πρόβλημα της Παιδείας θα έρθει μαζί με ριζικές αλλαγές συνολικά στην κοινωνία, θα έρχεται πιο κοντά όσο σπάνε οι αυταπάτες - όπως λέει το σύνθημα - όσο επιλέγεται ο δρόμος που εξυπηρετεί όχι το κεφάλαιο, αλλά τους εργάτες.