Με ισχυρά τηλεσκόπια παρακολουθούν τις εξελίξεις στην ευρωπαϊκή αγορά οι οικονομολόγοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Τι, ακριβώς, παρακολουθούν οι καλοί μας κεντρικοί τραπεζίτες; Αυτό που ιδιαίτερα τους απασχολεί είναι η εξέλιξη των διαπραγματεύσεων μεταξύ των εργοδοτικών οργανώσεων και των εργατικών συνδικάτων για την υπογραφή νέων συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Οι εργαζόμενοι π.χ. στη Γερμανία, οι οποίοι ως γνωστό συμπεριφέρονται ανεύθυνα, χωρίς να συναισθάνονται το σκληρό διεθνές περιβάλλον στο οποίο πρέπει να λειτουργούν οι σώφρονες εργοδότες, έχουν αποθρασυνθεί και ζητούν αυξήσεις, άκουσον - άκουσον, 5% και 6%. Και πώς, ρε χαραμοφάηδες, θα αντέξουν οι επιχειρήσεις τον εντεινόμενο διεθνή ανταγωνισμό; Πώς θα διατηρήσουν τα μερίδια της αγοράς; Δεν κατανοούν ότι με τέτοιες υπερβολικές αυξήσεις στους μισθούς θα πυροδοτήσουν τον πληθωρισμό, θα αυξηθεί το κόστος εργασίας και θα υπονομευτεί η ανταγωνιστική θέση της ευρωπαϊκής οικονομίας; Γι' αυτό η ΕΚΤ προειδοποιεί. Αν τελικά οι μισθοί αυξηθούν υπερβολικά, ετοιμαστείτε για νέα αύξηση των επιτοκίων, γιατί πώς αλλιώς θα αντιμετωπίσουμε τη νέα, αναπόφευκτη άνοδο του πληθωρισμού;
Με τέτοιο ωμό και απροκάλυπτα κυνικό τρόπο λειτουργούν οι μηχανισμοί του κεφαλαίου. Θέτουν εκβιαστικά διλήμματα για να συμπιέσουν τους μισθούς των εργαζομένων. Τα περί ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και τα άλλα επιχειρήματα δεν είναι παρά παραμύθια της Χαλιμάς. Το πρόβλημα εντοπίζεται στο πώς θα μοιραστεί το νέο προϊόν, που δημιουργείται από τη ζωντανή εργασία των εργαζομένων, ανάμεσα στους μισθούς και στα κέρδη. Οσο συμπιέζονται οι μισθοί, τόσο αυξάνουν τα κέρδη και αντίστροφα. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα και η ΕΚΤ - όπως και άλλοι μηχανισμοί των αγορών - στην προκειμένη περίπτωση λειτουργεί ως σωματοφύλακας και προστάτης των επιχειρηματιών. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο ρόλος της.
Υποκριτικές προσκλήσεις...
Ως πρόσκληση, για τη δημιουργία γενικότερου μετώπου δημοκρατικής ομαλότητας ενάντια στην επίθεση της κυβέρνησης σε βάρος των δημοκρατικών δικαιωμάτων, πρόβαλαν αρκετές εφημερίδες την πρόσφατη ομιλία του Γ. Παπανδρέου στο Κοινοβουλευτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ. Και ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης αυτής της χώρας, ιδιαίτερα οι μεροκαματιάρηδες και οι άνθρωποι του μόχθου γενικότερα, οι νέοι και οι συνταξιούχοι, που βιώνουν, πολλά χρόνια τώρα, τη... δημοκρατία της φτώχειας, της ανεργίας και της υποαπασχόλησης, της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας, της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και ασυδοσίας, των τρομονόμων και της καταστολής του λαϊκού κινήματος, κλπ. κλπ., έχουν χρέος να αναρωτηθούν εάν θα κερδίσουν το παραμικρό, ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση του Γ. Παπανδρέου. Κι έχουν στη διάθεσή τους όλα τα απαραίτητα στοιχεία και δεδομένα για να δώσουν μόνοι τους τη σωστή απάντηση στο προαναφερόμενο ερώτημα. Πρώτα και κύρια, γιατί υπάρχουν και, μάλιστα, είναι νωπές ακόμη, οι πάμπολλες εμπειρίες από την αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Κι όχι μόνον αυτό. Σήμερα υπάρχουν και οι εμπειρίες της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης και γίνεται κάθε μέρα και περισσότερο φανερό, ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κινούνται στην ίδια κατεύθυνση, εξυπηρετούν τα ίδια ταξικά συμφέροντα και έχουν την ίδια ουσιαστικά πολιτική. Γίνεται περισσότερο φανερή η επιτακτική ανάγκη του ουσιαστικού και οριστικού απεγκλωβισμού των εργαζομένων από το δόκανο του δικομματισμού.
... και η «κολυμπήθρα» του ΣΥΝ
Βέβαια, οι προσκλήσεις συστράτευσης του Γ. Παπανδρέου και, στην πραγματικότητα, οι προσπάθειες για την εκ νέου υφαρπαγή της ψήφου των εργαζομένων, συνοδεύονται από μια πολύμορφη επιχείρηση εξωραϊσμού της πολιτικής και πρακτικής του ΠΑΣΟΚ, έχοντας στην πρώτη γραμμή τα φιλικά του συγκροτήματα των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας.
Κι όχι μόνον αυτά. Πριν λίγες μέρες, αντιπροσωπεία του ΣΥΝ συναντήθηκε με στελέχη του ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονίκη, με στόχο τη δημιουργία συντονιστικού φορέων για την υπεράσπιση, λέει, των ατομικών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Σύμφωνα με το σχετικό δελτίο Τύπου, που διένειμε το ΠΑΣΟΚ, στη συνάντηση διαπιστώθηκε ότι «οι πολιτικές της ΝΔ πλήττουν το λαϊκό κίνημα και τις κατακτήσεις του, υπονομεύουν τις ελευθερίες, τα ατομικά και δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών». Σημειώνεται, επίσης, ότι το ΠΑΣΟΚ συντάσσεται με την πρωτοβουλία του ΣΥΝ. Συντάσσεται, δηλαδή, με την προσφερόμενη αποσιώπηση της αντιλαϊκής πολιτικής του, τόσο στην περίοδο που βρίσκονταν στην κυβέρνηση, όσο και σήμερα, καθώς συνεχίζει στην ίδια πορεία, βάζοντας ουσιαστικά «πλάτη» στην προώθηση των αντιλαϊκών μέτρων της σημερινής κυβέρνησης. Με άλλα λόγια, ο ΣΥΝ προσφέρει τη δική του βοήθεια στο «ξέπλυμα» και τον εξωραϊσμό της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, όπως και στην καλλιέργεια αυταπατών και κάθε λογής ψευτοδιλημμάτων. Οι εργαζόμενοι, όμως, δεν πρέπει να φάνε το παραμύθι. Κανένα συγχωροχάρτι στο ΠΑΣΟΚ και καμιά αυταπάτη για τα ΣΥΝεταιράκια του.
Αγώνας ή «επιστολές»;
Το άμεσο ασφαλιστικό πρόβλημα των αυτοαπασχολούμενων, επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων αφορά το Προεδρικό Διάταγμα 258/05, σχετικά με τον Κανονισμό Συντάξεων του ΟΑΕΕ, του νέου Οργανισμού Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών (ΤΑΕ-ΤΕΒΕ-ΤΣΑ). Το οποίο, μεταξύ άλλων, προβλέπει: Μείωση των συντάξιμων αποδοχών για τους νέους συνταξιούχους, επιπρόσθετη αύξηση εισφορών, επιδείνωση των προϋποθέσεων για τους ασφαλισμένους και πριν το 1993. Η πολύ σοβαρή αυτή εξέλιξη - που επιβεβαιώνει ξανά τον μονότονα αντιασφαλιστικό χαρακτήρα της κυβερνητικής πολιτικής - έρχεται να προσθέσει νέα βάρη στους ασφαλισμένους του Οργανισμού, οι οποίοι: Επωμίζονται κάθε χρόνο αύξηση της εισφοράς πολλαπλάσια του πληθωρισμού, έχουν ιδιαίτερα χαμηλές συντάξεις, περιορισμένες παροχές, μερικοί από αυτούς στέλνονται και στη φυλακή επειδή δεν έχουν να πληρώσουν την ίδια τους την ασφάλιση. Κι όλα αυτά τα προβλήματα εντάσσονται, βεβαίως, στο γενικότερο ασφαλιστικό πρόβλημα, όπως έχει διαμορφωθεί με τις αλλεπάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ τα τελευταία χρόνια.
Η μέχρι τώρα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, η πραγματικότητα της συνεχούς μείωσης της κρατικής συμμετοχής στα έσοδα των Ταμείων τους, η προοπτική περαιτέρω ανατροπών προς αυτές τις κατευθύνσεις, είναι κάτι παραπάνω από δυσάρεστα γεγονότα κι ενδεχόμενα. Εάν δεν υπάρξει ικανή αντίδραση, είναι θέμα χρόνου η επιβολή σκληρότερων μέτρων. Κι αυτό, που είναι πασιφανές για οποιονδήποτε, γεννάει το εύλογο ερώτημα για τους ΕΒΕ. «Τι κάνουμε;». Στο ερώτημα αυτό οι ηγεσίες της πλειοψηφίας σε ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ απαντούν με διάφορους τρόπους. Στο βαθμό που δε συμφωνούν με ορισμένες ρυθμίσεις (αν και τη συντριπτική πλειοψηφία των αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων των τελευταίων ετών τις υποδέχτηκαν με «ανοιχτές αγκάλες») βάζουν το συνδικαλιστικό κίνημα στην εξής δοκιμασία: Επιστολές. Ξανά επιστολές. Συμφωνία για διάλογο. Συμμετοχή σε διάλογο. Δεσμεύσεις από τους κυβερνώντες. Αθέτηση δεσμεύσεων. Επιστολές διαμαρτυρίας. Ημερίδα. Πρόσκληση σε διάλογο. Διαμαρτυρία για τη μη πραγματοποίηση διαλόγου. Συνέντευξη Τύπου. Ενημέρωση των ΕΒΕ. Συζήτηση. Επιστολές, διάλογος, κ.ο.κ.
Υπάρχει, όμως, και η άλλη όψη των πραγμάτων, κόντρα στην απραξία, στην ουσιαστική συμπόρευση με την αντιασφαλιστική πολιτική, στη σπατάλη χρόνου. Αύριο, Κυριακή, μια σειρά από Ομοσπονδίες των ΕΒΕ, εν ενεργεία και συνταξιούχων, συγκαλούν σύσκεψη για τη δημιουργία ενός αγωνιστικού συντονιστικού οργάνου και τη διαμόρφωση αγωνιστικού προγράμματος. Αμέσως μετά, τη Δευτέρα, στο θέατρο «ΔΙΑΝΑ», η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας (ΟΒΣΑ) πραγματοποιεί συγκέντρωση ενάντια στο Προεδρικό Διάταγμα, αλλά και συνολικά στο αντιασφαλιστικό πλαίσιο που έχει θεσπιστεί και σε όσα απεργάζονται ΕΕ- κυβέρνηση-βιομήχανοι, συνεπικουρούμενοι από τους συμμάχους τους σε ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ. Η ΟΒΣΑ έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των βιοτεχνών όπως και άλλων κλάδων των ΕΒΕ, καθώς η συνέπειά της σε θέσεις και δράσεις έχει αποδειχτεί. Βασίζεται σε μια απλή αλήθεια: Μόνο οι μαζικοί κοινωνικοπολιτικοί αγώνες σε συντονισμό με όσους πλήττονται από τις ασκούμενες πολιτικές μπορούν να βάλουν εμπόδια και κάτω από ορισμένες συνθήκες να αποτρέψουν την υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής ή μέρους της. Στημένοι «διάλογοι» και φραστικές διαμαρτυρίες, που «ροκανίζουν» το χρόνο υπέρ των κυβερνώντων, είναι τακτικές εξαπάτησης. Το αποτέλεσμα, ωστόσο, εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την επιλογή των ίδιων των ΕΒΕ: Αγώνας ή «επιστολές»;
Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ
Περί ενισχύσεων...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ «ΦΙΛΙΚΗ για τις επενδύσεις» η ελληνική οικονομία, διατυμπανίζει από το Λονδίνο ο Γιώργος Αλογοσκούφης. Για άλλη μια φορά, διαφημίζει τη φτώχεια των Ελλήνων ως ...«εμπόρευμα» στο εξωτερικό.
Μόνο που πιο σωστή θα ήταν η έκφραση, σύμφωνα με την οποία η ελληνική οικονομία είναι «φιλική για τους επενδυτές». Γιατί μόνο αυτών τα κέρδη διασφαλίζει, έτσι που την έχουν κάνει, και τίποτε περισσότερο.
Θα μπορούσαμε, μάλιστα, να πούμε ότι η ελληνική οικονομία είναι ιδιαιτέρως «εχθρική» προς τις επενδύσεις όταν αυτές είναι δημόσιες. Δε γίνεται καμία και όπου γίνεται είναι σε συνδυασμό με ιδιώτες, οπότε το κράτος πληρώνει και ο ιδιώτης θησαυρίζει.
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ η προσέγγιση των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ (της Ντ. Μπακογιάννη συμπεριλαμβανομένης): Θέλουν - λέει - να ενισχύσουν την Παιδεία και το κοινωνικό κράτος στο Αφγανιστάν. Γι' αυτό θα ...ενισχύσουν τις στρατιωτικές δυνάμεις τους στη χώρα.
Προφανώς, κάνουμε λάθος τόσο καιρό που πιστεύαμε ότι το ΝΑΤΟ έχει βομβαρδιστικά και κομάντος. Μάλλον με ...βιβλία και φάρμακα τους βομβαρδίζουν εκεί.
Οσο για τους στρατιώτες, δεν είναι παρά μεταμφιεσμένοι ...νοσοκόμοι, δάσκαλοι, καθηγητές και γιατροί.
Φυσικά, η Ελλάδα (κατά την υπουργό των Εξωτερικών μας) δεν το συζητά το θέμα και θα συνεχίσει με έμψυχο δυναμικό και χρήματα την ενίσχυση των ΝΑΤΟικών προσπαθειών.
Αλλωστε, μας εγγυήθηκε για το έργο που γίνεται στο Αφγανιστάν η ...ίδια η Κοντολίζα Ράις που συναντήθηκε με την Ντόρα Μπακογιάννη. Κι άμα έχεις τέτοιες «εγγυήσεις», κοιμάσαι ήσυχος...
ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ δεν το έχουν παρατηρήσει, το κέντρο της Αθήνας συνεχίζει να έχει ομάδες των ΜΑΤ σε κάθε γωνία, θυμίζοντας πάντα ένα μεγάλο στρατόπεδο. Μήπως μπορεί η κυβέρνηση να μας εξηγήσει τον ...κοινωνικό ρόλο αυτής της ισχυρής αστυνομικής παρουσίας;
Γρηγοριάδης Κώστας
Αφιέρωμα στην ... ελεύθερη αγορά
Γρηγοριάδης Κώστας
Η είδηση, σχεδόν αυτούσια όπως διατυπώνεται από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, αφιερώνεται σε όλους εκείνους τους λάτρεις της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς: Στην Ινδονησία κλινική κρατούσε «όμηρο» νεογέννητο αγοράκι επί τρεις βδομάδες, επειδή οι φτωχοί γονείς του δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα έξοδα τοκετού. Στην 30χρονη μητέρα του, Σουμάρνι, επιτράπηκε να βγει από το νοσοκομείο στις 2 Γενάρη, χωρίς, όμως, το μωρό της, το οποίο, σύμφωνα με τους επικεφαλής της κλινικής, θα παρέμενε εκεί μέχρι ο πατέρας, ο οποίος εργάζεται ως οδηγός μοτοσικλέτας - ταξί, να τακτοποιούσε το λογαριασμό, που έφτανε τα 3,5 εκατομμύρια ρουπίες (περίπου 385 δολάρια). Ο πατέρας δανείστηκε και έκανε έρανο στο χωριό του για να συγκεντρώσει το ποσό, αλλά όταν τα κατάφερε από την κλινική τού είπαν ότι θα πρέπει να πληρώσει και τα έξοδα συντήρησης του μωρού για τις μέρες που παρέμεινε εκεί, αλλιώς δε θα μπορούσε να το πάρει. Τότε επενέβη η Διεθνής Επιτροπή Προστασίας των Παιδιών και η κλινική αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να παραδώσει το βρέφος. Σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα της Επιτροπής Α. Μερντέκα Σιράιτ, ανάλογες περιπτώσεις δεν είναι σπάνιες στην Ινδονησία. Μάλιστα, όπως αποκάλυψε ο ίδιος, περισσότερα από 200 παιδιά δεν παραδόθηκαν ποτέ στις οικογένειές τους!!! Πριν τολμήσει κανείς να πει «πως εδώ δεν είναι Ινδονησία», να σκεφτεί ποιο είναι το κίνητρο μιας τέτοιας αναλγησίας. Τότε θα 'χει βρει και τον κοινό «εφιάλτη» του κέρδους, που διαμορφώνει την ανήθικη «ηθική» σε όλα τα μέρη του κόσμου.
ΚΟΚ στην υπηρεσία του ταμείου
Λέτε η κυβέρνηση, που ψήφισε το νέο Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ), θεσμοθετώντας νέα, πιο «τσουχτερά« πρόστιμα για τις τροχαίες παραβάσεις, να μη γνωρίζει ότι μ' αυτόν τον τρόπο δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί το τεράστιο πρόβλημα των τροχαίων ατυχημάτων στη χώρα μας; Λέτε να μην ξέρει ότι η απειλή επιβολής του υπέρογκου προστίμου δεν μπορεί να προφυλάξει τον απαίδευτο και ανίδεο οδηγό από το «εγκληματικό λάθος»; Λέτε να μην καταλαβαίνει ότι όσο τα διπλώματα οδήγησης θα δίνονται όπως δίνονται, όσο η Τροχαία δε θα νοιάζεται τόσο πώς να προλάβει το «κακό», όσο πώς να τιμωρήσει τους παρανομούντες, όσο το κυκλοφοριακό πρόβλημα μέσα στις πόλεις θα εξακολουθεί να είναι αφόρητο, όσο οι δρόμοι θα βρίσκονται στο ίδιο χάλι, τα οδικά ατυχήματα θα αυξάνονται και θα πληθύνονται;
Ολα αυτά είναι εν γνώσει των κυβερνώντων, οι οποίοι δεν προχωρούν σε μέτρα πρόληψης και ουσιαστικής αντιμετώπισης του προβλήματος, αλλά επιχειρούν να μετατρέψουν τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας σ' έναν ακόμα εισπρακτικό και φορομπηχτικό μηχανισμό, υπέρ των ταμείων του κράτους και των δήμων. Ετσι, όμως, έχουν και την πολιτική ευθύνη για το μεγάλο φόρο αίματος στην άσφαλτο που πληρώνει ο ελληνικός λαός και ιδιαίτερα η νεολαία...
ΥΓ: Η πρόβλεψη του νέου ΚΟΚ, που επιτρέπει τη χρήση κινητού τηλεφώνου στο αυτοκίνητο μόνο αν χρησιμοποιείται το ακουστικό ασύρματης επικοινωνίας (blue tooth), μήπως έγινε και για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων;
Αλλη μια απόδειξη
Κόβουν και ράβουν στα μέτρα τους. Για εκπροσώπηση μιλάνε και φτιάχνουν νομοθετικά πλαίσια τα οποία διαμορφώνουν πλασματικές πλειοψηφίες στα όργανα της Αυτοδιοίκησης. «Μπλε» και «πράσινοι» τοπικοί άρχοντες - κατ' εικόνα και ομοίωση των κομμάτων τους - αποδέχτηκαν και εφαρμόζουν τον αντιδημοκρατικό Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, αλλά κατά τα άλλα φωνασκούν περί δημοκρατίας, «συμμετοχής» και περί «δημάρχων όλων των δημοτών». Δε μας κάνει καθόλου εντύπωση η ασυνέπεια λόγων και πράξεών τους. Είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής και των συμφερόντων που υπηρετούν και εξυπηρετούν.
Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει στην πλευρά των αγωνιστικών δημοτικών πλειοψηφιών και δημάρχων. Πρόσφατα, με πρόταση του δημάρχου Νίκαιας Στ. Μπενετάτου, η εκπροσώπηση στη Δημαρχιακή Επιτροπή του δήμου, έγινε αναλογικότερη. Συγκεκριμένα, η δημοτική αρχή πρότεινε να αφαιρεθεί μια έδρα της πλειοψηφίας και να δοθεί στην αντιπολίτευση. Μάλιστα, παρά την αρχική άρνηση της Περιφέρειας, η δημοτική αρχή επέμεινε και η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Νίκαιας έγινε τελικά αποδεκτή, παρά κι ενάντια στον αντιδημοκρατικό Κώδικα. Αλλη μια απόδειξη της πολιτικής από θέσεις αρχών και της συνέπειας λόγων και έργων των αγωνιστικών συνδυασμών, είτε βρίσκονται στην πλειοψηφία είτε στη μειοψηφία.
Πολύ σημαντική θέση
Είναι τόσα τα καθημερινά εγκλήματα του ιμπεριαλισμού στα διάφορα σημεία του πλανήτη, που στην κυριολεξία ...χάνεις το λογαριασμό. Ετσι, ενώ δυο βδομάδες πριν αεροσκάφος των ΗΠΑ είχε βομβαρδίσει περιοχές στη Σομαλία, με αποτέλεσμα δεκάδες νεκρούς αμάχους και κυρίως μικρά παιδιά και γυναίκες, τώρα, σύμφωνα με την εφημερίδα Washington Post, αεροσκάφος AC-130 της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ επιτέθηκε και βομβάρδισε πάλι τη Δευτέρα στη νότια Σομαλία. Στο πολύ αφελές ερώτημα, τι δουλιά έχουν εκεί τα αμερικανικά πολεμικά αεροπλάνα, απαντούν με το τροπάρι της «Αλ Κάιντα». Η πραγματική απάντηση βρίσκεται στην πολύ σημαντική στρατηγική θέση του Κέρατος της Αφρικής. Πολύ σημαντική, για να αφήσουν τους Σομαλούς ήσυχους, ή για να επιτρέψουν στους ανταγωνιστές - συμμάχους στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, να τους προλάβουν...
Απεμπλοκή τώρα!
Την ολοκληρωτική προσαρμογή και υποταγή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ανά τον πλανήτη με μοχλό το ΝΑΤΟ ήρθε για άλλη μια φορά να επιβεβαιώσει η ελληνική κυβέρνηση διά στόματος της υπουργού Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη. Χτες στην έκτακτη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, η ελληνική κυβέρνηση αποδέχτηκε - με συνοπτικές διαδικασίες - να αυξήσει τις ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις που βρίσκονται στο Αφγανιστάν, ενισχύοντας το στρατό κατοχής στην περιοχή.
Η συνεχώς διευρυνόμενη συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς νεοταξικούς πολέμους, που φέρει φαρδιά πλατιά των υπογραφή των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, απειλεί να εγκλωβίσει συνολικά και χωρίς επιστροφή τη χώρα σε πολεμικές περιπέτειες έξω από τα σύνορά της. Από το 1996 και μετά, στο όνομα δήθεν της «διατήρησης της ειρήνης», οι εκπρόσωποι του δικομματισμού έχουν αποστείλει και διατηρούν εκστρατευτικά σώματα στη Βοσνία, την Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο, την ΠΓΔΜ και το Αφγανιστάν. Παράλληλα, οι «πράσινοι» και «μπλε» κυβερνώντες, το ίδιο διάστημα επέτρεψαν να μετατραπεί η χώρα σε ενδιάμεσο προγεφύρωμα για την υποστήριξη της ιμπεριαλιστικής πολεμικής μηχανικής στους δολοφονικούς βομβαρδισμούς σε βάρος των λαών της Γιουγκοσλαβίας και του Ιράκ.
Σήμερα η ενίσχυση των ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν ανοίγει το δρόμο για μεγαλύτερη συμμετοχή της χώρας μας σε νέους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που εξελίσσονται στην ευρύτερη περιοχή. Δεν είναι τυχαίο ότι σε ομιλία του πριν από δυο μέρες, ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα Τ. Ρις ζήτησε από την ελληνική κυβέρνηση ενεργότερη συμμετοχή εκτός από το Αφγανιστάν και στο Ιράν και το Ιράκ. Αυτές τις απαιτήσεις των ιμπεριαλιστών, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ επιχειρούν να τις παρουσιάσουν στον ελληνικό λαό σαν «συμβατικές υποχρεώσεις» της χώρας απέναντι στους «συμμάχους» και ωφέλιμες για τη χώρα. Χρησιμοποιώντας αυτό το σαθρό άλλοθι, προσπαθούν να ξεγελάσουν το λαό προκειμένου να αποδεχτεί την επικίνδυνη και βρώμικη πολεμική εμπλοκή και συγχρόνως να κρύψουν ότι με τη συμμετοχή τους στα ιμπεριαλιστικά σχέδια υπηρετούν τις στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης.
Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αδιαφορώντας πλήρως για τους κινδύνους στους οποίους βάζουν τη χώρα και το λαό, δε δίστασαν αρχικά να αλλάξουν το δόγμα των ενόπλων δυνάμεων, δημιουργώντας μονάδες επαγγελματιών στρατιωτών, με νέο εξοπλισμό που πλήρωσε ο ελληνικός λαός και στη συνέχεια να τους ενσωματώσουν σε πολυεθνικές ιμπεριαλιστικές μονάδες επέμβασης εκτός συνόρων, προκειμένου να εξυπηρετήσουν το στρατηγικό στόχο της ντόπιας πλουτοκρατίας: Να είναι εκεί στο πλιάτσικο που γίνεται στις υπό κατοχή χώρες. Το καπιταλιστικό δόγμα της «διείσδυσης», που ξεκίνησε με την παρουσία ελληνικού στρατού κατοχής στα Βαλκάνια, τώρα φιλοδοξούν να το επεκτείνουν και αλλού, θέτοντας επί της ουσίας τον ελληνικό λαό απέναντι σε άλλους λαούς, μετατρέποντάς τον σε θύμα και θύτη ταυτόχρονα για λογαριασμό των συμφερόντων της ντόπιας πλουτοκρατίας.
Το λαϊκό κίνημα μπροστά σ' αυτή την κατάσταση έχει χρέος και καθήκον να αντισταθεί. Πρέπει να δυναμώσει την πάλη του και να απαιτήσει την απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και την άμεση επιστροφή του ελληνικού στρατού από το Αφγανιστάν και από όπου αλλού βρίσκεται εκτός συνόρων. Το λαϊκό κίνημα οφείλει να συντονίσει την αντιιμπεριαλιστική του πάλη, ενάντια στις επιλογές της πλουτοκρατίας και των πολυεθνικών του πολέμου.
Feeds
