Αυτό που δε λένε - και αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι να πουν - είναι για ποιους ήταν πλούσιο και επιτυχές το έργο τους. Κι αυτό, γιατί οι όποιες «επιτυχίες» είχε η κυβέρνηση της ΝΔ στα 3 χρόνια διακυβέρνησης, ήταν επιτυχίες που ωφέλησαν τους λίγους και πλούσιους και έβλαψαν - όπως γινόταν και επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - τους εργαζόμενους και εν γένει τα πλατιά λαϊκά στρώματα.
Αδιάψευστο μάρτυρα των παραπάνω αποτελεί το γεγονός ότι και στην 3ετία διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ τα κέρδη των επιχειρήσεων συνεχίζουν να αυξάνονται σε ποσοστά ίδια ή και μεγαλύτερα από την κατακόρυφη αύξηση του δανεισμού των νοικοκυριών στις τράπεζες. Ενδεικτικά, από αυτή την άποψη, είναι και τα στοιχεία που δημοσίευσε χτες η Τράπεζα της Ελλάδας, σύμφωνα με τα οποία, το 2006, τα χρέη των νοικοκυριών στις τράπεζες έφτασαν στα 85,8 δισ. ευρώ, καταγράφοντας αύξηση 25% (δηλαδή κατά 17,2 δισ. ευρώ) συγκριτικά με το 2005.
Εδώ το μόνο που ισχύει είναι πως οι κυβερνώντες, και μας κλέβουν και μας δουλεύουν...
Η χτεσινή συνάντηση του δημάρχου Αθήνας Νικ. Κακλαμάνη και του προέδρου του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνου προσέφερε χρήσιμα συμπεράσματα για το ρόλο και των δύο - όχι ως προσώπων, αλλά ως εκφραστών συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών. Χαρακτηριστικά ήταν τα λόγια και των δύο. «Δε θα είμαι βολικός δήμαρχος», δήλωσε ο Νικ. Κακλαμάνης αναφερόμενος στις «απαιτήσεις» που θα έχει από την κυβέρνηση. Τώρα πόσο... άβολος μπορεί να είναι ένας δήμαρχος, που μέχρι πρότινος συμμετείχε στην ίδια κυβέρνηση και αποτελεί πρωτοκλασάτο στέλεχος της ΝΔ, είναι πράγματι ένα ερώτημα...
Από την άλλη, το «άγχος» του Αλ. Αλαβάνου ήταν για το «πώς θα συνεχιστεί» το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι». Οψιμο ενδιαφέρον, διότι, όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έδινε αυτά τα προγράμματα στην Αυτοδιοίκηση, οι εκπρόσωποι του ΣΥΝ (όπως και των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) στα συλλογικά όργανα της ΤΑ, το χαιρέτιζαν ως «ενίσχυση» της Αυτοδιοίκησης. Σήμερα, όμως, ανησυχεί για τη συνέχισή τους, όταν από τότε ήταν ακόμη γνωστό ότι ήταν προγράμματα ορισμένου χρόνου, η χρηματοδότηση θα κοβόταν και το κόστος για τη συνέχισή τους θα μετακυλιόταν στους δήμους (δηλαδή στα πλατιά λαϊκά στρώματα) και φυσικά οι εργασιακές σχέσεις σε αυτά θα ήταν σε πλήρως αντεργατική κατεύθυνση. Της υποκρισίας το ανάγνωσμα...
Τα κέφια του είχε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, στην εκδήλωση της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Κοινωνία των Πολιτών», στη Θεσσαλονίκη, με θέμα την Παιδεία. Μέχρι τη δόξα του Γιωργάκη Παπανδρέου για ελεύθερο «χόρτο» φαίνεται πως ζήλεψε κι έσπευσε, μιλώντας για τα ναρκωτικά, να πει: «Εγώ είμαι κατά των απαγορευτικών πολιτικών γενικά. Και για τα ναρκωτικά»!
Φυσικά έδειξε την αδυναμία του στους «κοινωνικούς διαλόγους» κάνοντας παράπονα γιατί δε δέχτηκαν «κάποια» κόμματα στη Βουλή να κάνει η ΓΣΕΕ το διάλογο για την Παιδεία(!). Οσο για το φοιτητικό κίνημα, είχε κρατήσει την έκπληξη: «Η γύμνια της Παιδείας θα φανεί άμα πάνε όλοι οι εγγεγραμμένοι φοιτητές στα μαθήματα. Θα καταρρεύσει το σύστημα, γιατί δε θα χωράνε στα αμφιθέατρα. Μια βδομάδα όλοι στις σχολές»... κάλεσε. Μα έχει την εντύπωση ότι με τέτοιους ακτιβισμούς θα καταφέρει το φοιτητικό κίνημα να στριμώξει την κυβέρνηση; Μήπως θα προτείνει στους φοιτητές ως μορφή δράσης να κρατήσουν όλοι μαζί την αναπνοή τους μέχρι να σκάσουν;
Στην ίδια εκδήλωση, το πανηγύρι συνεχίστηκε με την αποκάλυψη της σύμπνοιας ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Μετά την τοποθέτηση του προέδρου της ΓΣΕΕ για την ανώτατη εκπαίδευση, παίρνει το λόγο η βουλευτής Αργολίδας της ΝΔ Ελσα Παπαδημητρίου και συνεχίζει τη σκέψη της από κει που σταμάτησε ο Γ. Παναγόπουλος, λέγοντας: «Βάζω ομοιωματικά σε ό,τι είπε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ»!
Και το κερασάκι στην τούρτα ήταν η στιγμή που ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, Ν. Γιαννόπουλος, πετάχτηκε σαν αστραπή από την καρέκλα του για να δηλώσει ότι ήταν δικιά του η ιδέα για το Διεθνές Πανεπιστήμιο. Ο πρόεδρος θεώρησε ότι αδικείται όταν ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας είπε πως η ιδέα για το Διεθνές Πανεπιστήμιο ξεκίνησε από το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζεται από τη ΝΔ. Δεν ντράπηκε ολόκληρος πρύτανης να του κλέψει τα πνευματικά δικαιώματα; Τς, τς...
Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά είναι που βλέπουμε να αντιμετωπίζονται έτσι διεκδικητικοί αγώνες από ένα κόμμα του δικομματισμού. Ομως, το ότι αυτό γίνεται συνέχεια δεν το κάνει λιγότερο εκνευριστικό.
Ιδίως όταν γνωρίζουμε ότι αν ποτέ συντρέξουν οι λόγοι αυτό το νομοσχέδιο να καταργηθεί θα γίνει για να αντικατασταθεί από κάποιο άλλο, πιθανότατα χειρότερο.
Αν και το ΠΑΣΟΚ έχει αποδειχθεί αρκετά ελαστικό σε τέτοιου είδους υποσχέσεις. Ετσι, άλλωστε, βρίσκονται ακόμη και σήμερα σε ισχύ οι περισσότεροι νόμοι της κυβέρνησης Μητσοτάκη, την οποία το ΠΑΣΟΚ συχνά μνημονεύει ως καταστροφική για τον τόπο.
Καλό είναι, πάντως, οι φοιτητές οι οποίοι συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις που γίνονται να τα βλέπουν αυτά και να βγάζουν τα κατάλληλα συμπεράσματα. Για να τα αναγνωρίσουν όταν θα τα ξαναδούν στο μέλλον.
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, ΕΚΑΝΑΝ ΜΕ αφορμή την ...«επέτειο» της 7ηςΜάρτη και οι δύο τον απολογισμό τους. Ο Καραμανλής μας είπε ότι «πάμε μπροστά» και το ΠΑΣΟΚ ότι «θα πάμε μπροστά» μόνο αν έρθει αυτό στην κυβέρνηση.
Το περίεργο είναι πώς και τα δύο κόμματα έχουν τη βαθιά πεποίθηση ότι αυτά που λένε τα ενστερνίζεται η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Μόνο που αυτοί, οι τελευταίοι, έχουν κάνει εδώ και καιρό τον απολογισμό τους και είναι αρνητικός για όσα χρόνια κυβερνούν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ.
Ακόμη και αυτοί που τους ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές την ίδια γνώμη έχουν και την ίδια «μαυρίλα» αντιμετωπίζουν. Το γιατί τους ψηφίζουν είναι μια άλλη ιστορία...
Προς τι λοιπόν οι κοκορομαχίες; Αφού και οι δύο μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό...
«Σημεία και τέρατα» γίνονται εσχάτως στον ΗΛΠΑΠ, αλλά κυβέρνηση και διοίκηση «κωφεύουν» στις έντονες και επανειλημμένες διαμαρτυρίες των εργαζομένων.
Ο αυταρχισμός και η καλλιέργεια κλίματος τρομοκρατίας είναι στην ...ημερήσια διάταξη. Οι διοικούντες έφτασαν να απειλούν ακόμα και με πειθαρχικό έλεγχο τους εκπροσώπους του Σωματείου, επειδή ...τόλμησαν να ζητήσουν ακρόαση πριν από τη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου. Οι ίδιοι θεωρούν «παράνομη» τη χορήγηση των «κοινωνικών βοηθημάτων», που έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι σε περιπτώσεις σοβαρών παθήσεων (καρδιοπάθειες, καρκίνος, σκλήρυνση κατά πλάκας, σοβαρές εγχειρήσεις κλπ.) και μεθοδεύουν την περικοπή τους. Κομματικοί σύμβουλοι της διοίκησης εκδηλώνουν αυταρχική συμπεριφορά αποσκοπώντας στον εκφοβισμό των εργαζομένων. Κομματικοί «εγκάθετοι» ασκούν διάφορους εκβιασμούς σε εργαζόμενους, απειλώντας τους με δυσμενή αλλαγή της βάρδιας. Η διοίκηση και οι εκλεκτοί της απολαμβάνουν «παχυλές» αμοιβές, όταν οι εργαζόμενοι υποχρεώθηκαν στην υπογραφή νέας ΣΣΕ με αυξήσεις μικρότερες και από αυτές του 2005. Την ίδια ώρα ο οδηγός του διευθύνοντος συμβούλου στοίχισε το 2005 στην επιχείρηση 65.000 ευρώ, εμφανίζοντας 100 ώρες υπερωρία το μήνα, ακόμα και σε μήνες που έχει κανονική άδεια!
Ολα τα παραπάνω και άλλα πολλά κατήγγειλαν, με Ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή, οι βουλευτές του ΚΚΕ Τάκης Τσιόγκας και Λιάνα Κανέλλη. Περιμένουμε την επίσημη απάντηση του αρμόδιου υπουργού, Μ. Λιάπη, ο οποίος αν και γνωρίζει εδώ και καιρό αυτή την κατάσταση στον ΗΛΠΑΠ, μέχρι σήμερα «κωφεύει».
Με οδηγίες για τη μετάβαση απ' τις 17 στις εφτά Διοικητικές Υγειονομικές Περιφέρειες (ΔΥΠΕ) συνοδεύτηκε η προχτεσινή συγκέντρωση των εφτά διοικητών στο υπουργείο Υγείας που είχε και το χαρακτήρα της ορκωμοσίας των διοικητών. Ηδη έχει συγκροτηθεί ομάδα εργασίας για τη μετάβαση και η χτεσινή συγκέντρωση έγινε «σεμνά και ταπεινά», όπως σχολιάστηκε στη στήλη.
Είτε «σεμνά και ταπεινά», είτε με πανηγυρικό τρόπο - όπως έγινε την επαύριο της έγκρισης των διοικητικών απ' την αρμόδια επιτροπή της Βουλής και στο τραπέζι του Αβραμόπουλου στην Πλάκα - η πολιτική που θα υλοποιήσουν οι νέοι διοικητές θα υπακούει στη γενικότερη πολιτική περιορισμού των κοινωνικών δαπανών της κυβέρνησης, ακόμα κι αν παρουσιάσουν κάποιες διαχειριστικές διευθετήσεις των οικονομικών. Το μάρμαρο στα νοσοκομεία θα εξακολουθήσουν να το πληρώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία και οι εργαζόμενοι...
Σε αποκλεισμό ορισμένων εφημερίδων, μεταξύ αυτών και του «Ριζοσπάστη», από την αποστολή στο Παρίσι με αφορμή τα εγκαίνια έκθεσης έργων του Πραξιτέλη στο Μουσείο του Λούβρου, προχώρησε η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού με το, επιεικώς διάτρητο, «επιχείρημα» του «υπεράριθμου»! Αν και (πρέπει να) είναι αυτονόητο, ωστόσο οφείλουμε να σημειώσουμε ότι από τη στιγμή που ένα υπουργείο αποφασίζει τη δημοσιογραφική κάλυψη ενός γεγονότος, είναι φανερό πως οι τελευταίοι που πιθανόν δε θα «χωράνε» θα πρέπει να είναι... οι δημοσιογράφοι. Από τη στιγμή όμως που το αυτονόητο γίνεται «ζητούμενο», τότε και τα κριτήρια του αποκλεισμού, όσο κι αν είναι ενδιαφέρον για την ιστορία, αλλά και λόγω της στοιχειώδους ηθικής τάξης, να τα μάθουμε, λίγη σημασία έχουν.
Επαίνους - αριστεία στα παιδιά των υπαλλήλων του υπουργείου Πολιτισμού για τις μαθητικές τους επιδόσεις στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο απένειμε χτες ο Γ. Βουλγαράκης. Τους μισθούς που χρωστά στους γονείς τους πότε θα τους... «απονείμει»;