Αναφερόμαστε στη συνέντευξη που δημοσιεύει, στην «Καθημερινή» της Κυριακής 27 Μάη, της Φατίμα Γελόεβα. Εν ολίγοις μας λέει πως η ελληνική γλώσσα ήταν στην παρανομία στη Σοβιετική Ενωση και πως όποιος ήθελε να τη μάθει, τη μάθαινε από τους ελληνικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, τις ελληνικές εφημερίδες που κυκλοφορούσαν, στα κρυφά.
Αν το έψαχνε, θα γνώριζε ότι στη Σχολή Ανατολικών Γλωσσών του Πανεπιστημίου του Λένινγκραντ, υπήρχαν τμήματα για τις γλώσσες της Δυτικής Ευρώπης μεταξύ των οποίων και της ελληνικής. Οπως θα μάθαινε ότι στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου υπήρχε Σχολή της Νεοελληνικής Γλώσσας, την οποία για πολλά χρόνια διεύθυνε ο αείμνηστος φιλέλληνας ακαδημαϊκός Μπελιέτσκι (ειρήσθω εν παρόδω, ο συγκεκριμένος ακαδημαϊκός κατείχε 50 γλώσσες), ότι στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας επίσης υπήρχε τμήμα διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας (εκεί δίδασκε για χρόνια η Ρίτα Ποτάποβα, η οποία είχε εκδώσει και εγχειρίδια διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας). Και σε άλλα Πανεπιστήμια της Σοβιετικής Ενωσης υπήρχαν σχολές ή τμήματα διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας.
Εχουν ειπωθεί τόσα διαστρεβλωμένα για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Φαίνεται πως η ελληνική γλώσσα έλειπε απ' αυτό το «οπλοστάσιο»...
Αντιγράφουμε απ' ευθείας από τα ειδησεογραφικά πρακτορεία: «Η Φόλολε Μουλιάγκα, μια 44χρονη Νεοζηλανδή, μητέρα τεσσάρων παιδιών, η οποία είχε πρόσφατα λάβει εξιτήριο από νοσοκομείο όπου είχε νοσηλευτεί και ζούσε χάρη σε μια συσκευή οξυγόνου που λειτουργούσε με ηλεκτρισμό, απεβίωσε όταν η δημόσια εταιρεία ηλεκτροδότησης διέκοψε την παροχή στην κατοικία της λόγω ενός απλήρωτου λογαριασμού, σύμφωνα με το Radio New Zealand.
Η κρατική επιχείρηση ηλεκτροδότησης Mercury Energy διέκοψε την ηλεκτροδότηση στην κατοικία της Μουλιάγκα, λόγω του ότι υπήρχε ένας ανεξόφλητος λογαριασμός. Ο 20χρονος γιος της είπε ότι η μητέρα του παρακάλεσε υπαλλήλους της εταιρείας να μη διακόψουν την παροχή, υποσχόμενη ότι θα αποπλήρωνε την οφειλή της την επόμενη μέρα.
Ο γιος της πρόσθεσε ότι η μητέρα του άρχισε να μην αισθάνεται καλά αμέσως μετά τη διακοπή της ηλεκτροδότησης. Το πλήρωμα ασθενοφόρου που κλήθηκε στο σπίτι της από τους συγγενείς της δεν μπόρεσε να την επαναφέρει. Αλλος συγγενής της είπε στο Radio New Zealand ότι η οικογένειά της τη θρήνησε στο σκοτάδι...». Τι να προσθέσει κανείς για έναν κόσμο, που δε σηκώνει πια καμιά διόρθωση; Τι να σχολιάσει για τη σύμφυτη απονιά του; Είναι πια καιρός να απαλλαγούμε οριστικά απ' αυτόν τον κόσμο της εκμετάλλευσης, το απάνθρωπο κίνητρό του (κέρδος), τους νόμους του, τους εκπροσώπους και τους απολογητές του...
Το ζήτημα των νέων σχολικών βιβλίων ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα μετά από διαμαρτυρίες για την αναφορά του βιβλίου Γλώσσας της Ε` Δημοτικού σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες.
Εσπευσε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο να απαντήσει ότι η αναγραφή των διευθύνσεων διαφόρων διαδικτυακών τόπων στα σχολικά εγχειρίδια είναι υποχρέωση των συγγραφέων εφόσον τις έχουν χρησιμοποιήσει ως πηγή για κάποιο κείμενο, ενώ δηλώνει ότι υπάρχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές για τις ιστοσελίδες, που, αν δεν τηρούνται, τότε οι ιστοσελίδες απαλείφονται από τα εγχειρίδια.
Ομως, το περιεχόμενο και οι στόχοι του νέου διδακτικού υλικού που μπήκε στα σχολεία φέτος επιτάσσουν να μην απαλειφθούν μόνον οι επίμαχες ιστοσελίδες, αλλά και ...τα ίδια τα βιβλία. Για την αποσπασματικότητα που οδηγεί τους μαθητές στη σύγχυση, την αντιεπιστημονικότητα με την ανάμειξη της μυθοπλασίας με την επιστήμη, την ιδεολογική μεροληψία και μονομέρεια με την αποθέωση των αξιών του εκμεταλλευτικού συστήματος, την υποκατάσταση της Παιδείας από δεξιότητες με την υποβάθμιση του περιεχομένου της γνώσης.
«Το σχήμα (ΣΥΡΙΖΑ) πρέπει να πείσει... ότι δεν είναι κομμάτι του παζλ του φθαρμένου πολιτικού σκηνικού». Αυτά υποστήριξε ο Αλ. Τσίπρας χτες, όταν ανέλαβε τη χάραξη της επικοινωνιακής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές. Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ ο ΣΥΡΙΖΑ τονίζει πως το πολιτικό πρόβλημα για τα λαϊκά στρώματα είναι το «φθαρμένο» από τα σκάνδαλα, τους κουμπάρους, τα ρουσφέτια κλπ. πολιτικό σκηνικό, που αν δεν ήταν φθαρμένο, αν δεν υπήρχαν δηλαδή όλα τα παραπάνω θα ήταν όλα «καλά και άγια». Επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει ένα υγιές πολιτικό σκηνικό διέξοδο στα λαϊκά προβλήματα. Ετσι μπαίνει η αυταπάτη του «υγιούς καπιταλισμού» από την πίσω πόρτα. Καπιταλισμός σημαίνει ταυτόχρονα και την αρρώστια της εκμετάλλευσης που φέρνει μαζί της και όλες τις άλλες αντιθέσεις του συστήματος που φθείρουν αυτό και τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Αυτό το σύστημα θέλουν να «εξανθρωπίσουν», να το κάνουν «ηθικό» και σ' αυτό να επιβιώσουν δίπλα στους άλλους εκπροσώπους του...
Είναι περιττή η απάντηση στην ερώτηση. Ανάμεσα στους συνταξιούχους που καταγγέλλουν τις συντάξεις πείνας και στους διεθνείς οργανισμούς που ζητούν «προσαρμογές» και «αναδιαρθρώσεις», προβλέποντας κινδύνους για το ασφαλιστικό σύστημα, η κυβέρνηση προτιμά τους δεύτερους.
Κι όταν λέμε τους «προτιμά», δεν εννοούμε στη θεωρία, αλλά στην πράξη. Σε αυτούς αναφέρονται, γι' αυτούς νομοθετούν και από αυτούς περιμένουν συγχαρητήρια για τις επιλογές και τις πολιτικές τους.
Και τα συγχαρητήρια έρχονται μόνον όταν οι κυβερνήσεις μειώνουν τις συντάξεις, αυξάνουν τα όρια συνταξιοδότησης και απαλλάσσουν εργοδότες από ασφαλιστικές εισφορές με κάθε τρόπο.
Οσο για τους συνταξιούχους, στην καλύτερη περίπτωση τους αντιμετωπίζουν ως ...προεκλογικά θύματα, που είναι δυνατόν να πουλήσουν τις συνειδήσεις τους αν τους υποσχεθούν μερικά ψίχουλα.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ, ΕΧΟΥΝ ακόμη το θράσος να τσακώνονται ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αλληλοκατηγορούμενοι για «ρουσφετολογικές προσλήψεις» και για «γαλάζια» ή «πράσινα» παιδιά. Λες και δεν τους ξέρουμε και τους δύο...
Η μεν Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να καλύψει τα δικά της επικαλούμενη τα όσα έκανε το ΠΑΣΟΚ, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση δηλώνει έκπληκτη απέναντι σε τέτοιες πρακτικές, λες και δεν τις έχει ξαναδεί στη ζωή της.
Κι όλα αυτά τα παρακολουθούν χιλιάδες άνεργοι, χιλιάδες συμβασιούχοι και χιλιάδες εξαπατημένοι και από τα δύο κόμματα. Ο αριθμός τους, άλλωστε, πολλαπλασιάζεται, καθώς οι κυβερνήσεις διαδέχονται η μία την άλλη.
Εμείς απλά θυμίζουμε ότι το ΠΑΣΟΚ έχει πρωτοστατήσει στην παράδοση δημόσιας γης, παραλιών, δασών, δασικών εκτάσεων στο μεγάλο κεφάλαιο. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τη δασοκτόνα αναθεώρηση του άρθρου 24 το 2001; Τους νόμους του 1999, του 2002, του 2003 για τη χωροθέτηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων και την παραχώρησή τους στην εταιρεία «Ολυμπιακά Ακίνητα» προς εκποίηση; Το νόμο που άνοιξε το δρόμο για την επέλαση του κεφαλαίου σε αιγιαλούς και παραλίες το 2001; Το νόμο του 2003 με τον οποίο χαρίζουν χιλιάδες στρέμματα δημόσιων εκτάσεων που βρίσκονται εντός σχεδίων πόλης στους καταπατητές; ΄Η μήπως δεν ήταν η Υπερνομαρχία Αθήνας - Πειραιά που επέτρεψε να χτιστεί υποστηρικτικό κτίριο - μεγαθήριο στην ίδια την παραλία Αγίου Κοσμά, δηλαδή δίπλα από εκεί που βρέθηκε η υπερνομάρχης χτες..;
Η υποκρισία τους δεν έχει όρια. Ας τους κρίνει ο λαός και οι εργαζόμενοι, τους οποίους εμπαίζουν ασύστολα.
Προεκλογική περίοδος και όλα με τον καιρό αποκαλύπτονται. Χτες ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρης, πρότεινε νέο εκλογικό νόμο, που θα εξασφαλίζει «απόλυτη, ανόθευτη, απλή αναλογική». Και αμέσως μετά πρόσθεσε ότι στο πρώτο κόμμα θα δίνονται ως «πριμ» οι ψήφοι που αντιστοιχούν στο ποσοστό που συγκεντρώνουν αθροιστικά όσα κόμματα δεν καταφέρνουν να μπουν στη Βουλή. Ο ίδιος εκτίμησε ότι αυτό το ποσοστό φτάνει έως και το 5%.
Είναι αυτό απλή αναλογική; Είναι ανόθευτη αποτύπωση της λαϊκής βούλησης; Με πριμοδότηση του πρώτου κόμματος; Με κόμματα που δεν μπαίνουν στη Βουλή (άρα παραμένει το εκλογικό όριο 3% ή άλλο, καθότι στην απλή και με 0,3% βγάζεις έδρα); Και γιατί τόσος καημός για πριμοδότηση του πρώτου κόμματος; Μην τυχόν δε φτιάχνει «ισχυρή κυβέρνηση»; Μα εκεί βρίσκεται και ο κόμπος. Γιατί, «ισχυρή κυβέρνηση» από το δικομματικό σύστημα σημαίνει ισχυρή δυνατότητα να περνάει η στρατηγική του κεφαλαίου. Παρά το καμουφλάρισμα με τις τάχα «πρωτοτυπίες» όλο και αποκαλύπτεται τελικά τι επιδιώκει και ποιον στηρίζει αυτό το κόμμα...
Οσο περισσότερο μπαίνουν κανόνες και ρυθμίσεις για να προστατεύσουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τόσο πιο πολύ αποβαίνουν σε βάρος τους. Το καλύτερο είναι ένα τίμιο και απλό νομοθετικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο θα μπορούν να λειτουργήσουν με μέτρα ενίσχυσης και χωρίς απαγορεύσεις!
Τα παραπάνω εξόχως προκλητικά ανήκουν στον υπουργό Ανάπτυξης Δ. Σιούφα, ο οποίος δε δίστασε να κάνει το άσπρο μαύρο, δίνοντας με τον πιο ωμό τρόπο το στίγμα της κυβερνητικής πολιτικής για τις μικρές επιχειρήσεις και κυρίως για τις εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις των αυτοαπασχολούμενων. Κανένα μέτρο προστασίας από τον αδυσώπητο ανταγωνισμό των πολυεθνικών και των ντόπιων μονοπωλίων (θα τους κάνει ...κακό), καμία απαγόρευση ή φραγμός στις αδηφάγες ορέξεις των γιγαντιαίων εμπορικών και επιχειρηματικών ομίλων που εισβάλλουν και καταβροχθίζουν απίθανα μερίδια αγοράς. Οσο για τα μέτρα ενίσχυσης, σ' αυτά είναι γνωστό ποιοι χωράνε. Οι «μικρές επιχειρήσεις», με προσωπικό ...άνω των 40 ατόμων, δηλαδή οι μεγάλες. Ας απαντήσουν με την ψήφο τους οι ΕΒΕ, στην πρόκληση της σημερινής, αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού τα ίδια σχέδια απεργάζονται για το μέλλον τους.