Πέμπτη 4 Οχτώβρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Μια «τρύπα στο νερό»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Περίπου ως πανάκεια για την προστασία των καμένων από τις πυρκαγιές δασών, προσπαθούν να αναγορεύσουν, τόσο ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γ. Σουφλιάς, όσο και γενικότερα η κυβέρνηση, μία υπό κατάθεση ...τροπολογία! Πρόκειται, συγκεκριμένα, για διάταξη, που θα καταργεί το δικαίωμα αναστολής από την κατεδάφιση νέων αυθαιρέτων σε περιοχές που κηρύσσονται αναδασωτέες.

Κι όμως. Η τροπολογία αυτή, στην κυριολεξία, δεν αποτελεί παρά μια «τρύπα στο νερό». Κι αυτό γιατί:

  • Δεν αφορά τα παλιότερα αυθαίρετα που βρίσκονται μέσα σε περιοχές που κάηκαν, αλλά θα έχει ισχύ μόνο για νέες κατασκευές.
  • Δεν ορίζει τι θα γίνει με τις χιλιάδες κατεδαφίσεις αυθαιρέτων μέσα σε δάση που εκκρεμούν, αλλά καμιά δεν εκτελείται. (Μόνο στο Δασαρχείο Πεντέλης εκκρεμούν πάνω από 5.000 αποφάσεις κατεδαφίσεων).
  • Και, κυρίως, η απόφαση δεν έχει ισχύ σε όλες τις δασικές εκτάσεις που κάηκαν από τις πυρκαγιές, αλλά μόνο σε όσες τελικά κηρυχτούν ως αναδασωτέες. Ωστόσο, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με το περιβόητο «κόλπο» της εξαίρεσης από την κατεδάφιση, παρέδωσαν κατά καιρούς - και πρόσφατα τα 62,5 στρέμματα στο Καζίνο της Πάρνηθας - στην τσιμεντοποίηση χιλιάδες στρέμματα καμένων δασικών εκτάσεων, όπως της Πεντέλης, της Χαλκιδικής κ.ά.

Ας μην το παίζει, λοιπόν, η κυβέρνηση και ως προστάτης των δασών και ας φροντίσει τουλάχιστον να αποσύρει όλους τους δασοκτόνους νόμους και να σταματήσει τη νέα καταστροφική αναθεώρηση του άρθρου 24.

Περί φορολογικής «δικαιοσύνης»

Να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, για τις αντιδράσεις που προκάλεσαν στην κοινή γνώμη τα δημοσιεύματα του Τύπου, σύμφωνα με τα οποία η κυβέρνηση ετοιμάζει νέα φορολογική επιδρομή στα λαϊκά νοικοκυριά, επιχειρεί η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών. Με αφορμή τις προαναγγελθείσες αλλαγές στο καθεστώς φορολογίας ακινήτων και την ενοποίηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα υγρά καύσιμα κ.λπ. - όπως αποτυπώνονται στο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2008 - η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών έσπευσε χτες να ...διαβεβαιώσει πως κανένας συνεπής φορολογούμενος δε θα επιβαρυνθεί από το νέο σύστημα διακίνησης και διάθεσης του πετρελαίου.

Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση ...«η αποφασιστική αντιμετώπιση του λαθρεμπορίου και της φοροδιαφυγής είναι πράξη φορολογικής δικαιοσύνης, που συμβάλλει στην ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και των οικονομικά ασθενέστερων συμπολιτών μας»! Η διαβεβαίωση αυτή μόνο ως κακόγουστο - χιλιοειπωμένο - ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί, καθώς η φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο, που γίνεται κυρίως από το μεγάλο κεφάλαιο, δεν αντιμετωπίζεται με λόγια αλλά με έργα. Απαιτεί πολιτική βούληση για ρήξεις με το μεγάλο κεφάλαιο. Και τέτοια πολιτική βούληση δεν τη διαθέτουν τα κόμματα της δικομματικής εναλλαγής. Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι τα τελευταία 33 χρόνια αντί για περιορισμό η φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο καλπάζουν στα ύψη διευρύνοντας παράλληλα τις φορολογικές και κοινωνικές ανισότητες.

Η τιμή του πετρελαίου

Η φιλολογία των τελευταίων ημερών για τον ειδικό φόρο στο πετρέλαιο θέρμανσης είναι βέβαιο ότι ανάμεσα στις άλλες σκοπιμότητες, προσπαθεί να σιγοντάρει και την ασυδοσία των επιχειρηματικών ομίλων που ελέγχουν το κύκλωμα παραγωγής και διακίνησης των καυσίμων. Να κρύψει το γεγονός ότι θα πληρώσουμε το πετρέλαιο σε πολλαπλάσια τιμή, όχι μόνο επειδή η κυβέρνηση επινόησε το γνωστό μηχανισμό επιστροφής της διαφοράς φόρου, αλλά και επειδή οι εταιρείες πετρελαιοειδών έχουν οδηγήσει τις τιμές του πετρελαίου στα ύψη.

Πέρσι τον Οκτώβρη, τα 1.000 λίτρα πετρελαίου θέρμανσης πωλούνταν με 429 ευρώ. Αν στην τιμή αυτή προσθέσουμε τα 255 ευρώ του επιπλέον φόρου που θα πληρώσουμε φέτος και ο οποίος υποτίθεται πως θα μας επιστραφεί, τότε κανονικά η τιμή του χιλιόλιτρου θα πήγαινε περίπου στα 684 ευρώ.

Ε, λοιπόν, κάθε λεπτό που θα κληθούμε να πληρώσουμε πάνω από αυτά τα 684 ευρώ, θα είναι η αιμορραγία στην οποία θα επιβάλει η κυβέρνηση τα λαϊκά νοικοκυριά για να εξασφαλίσουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη οι Λάτσηδες και οι Βαρδινογιάννηδες.

Με αυτή την έννοια όσοι μιλούν για επικείμενη τιμή πετρελαίου στο 1 ευρώ, μόνο «παπαγαλάκια» και «βαποράκια» των εταιρειών μπορούν να χαρακτηριστούν και τίποτα παραπάνω. Γιατί μια τέτοια τιμή θα ισοδυναμεί με σχεδόν διπλασιασμό της τιμής του πετρελαίου, μέσα σε ένα χρόνο...

Ο λογαριασμός του προϋπολογισμού

Δυο βδομάδες μετά τις εκλογές, επιβεβαιώθηκε πλήρως ο αντιλαϊκός ταξικός προσανατολισμός της πολιτικής της κυβέρνησης. Με τις προγραμματικές της δηλώσεις και το προσχέδιο για τον προϋπολογισμό του 2008, αποδεικνύει πως στη δεύτερη τετραετία θα συνεχίσει, με μεγαλύτερη επιθετικότητα και αποφασιστικότητα, την ίδια και χειρότερη - σε σχέση με την πρώτη τετραετία - αντιλαϊκή πολιτική. Μια πολιτική, που «παίρνει τα πολλά (με φόρους και άλλα χαράτσια) από τους πολλούς και φτωχούς για να τα ξαναμοιράσει στους λίγους και πάμπλουτους (μεγαλοεπιχειρηματίες - μεγαλοϊδιοκτήτες και μεγαλοεισοδηματίες) με τη μορφή των σκανδαλωδών φοροαπαλλαγών, επιχορηγήσεων και άλλων προνομίων».

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του υπουργού Οικονομίας και του φιλοκυβερνητικού Τύπου να πείσουν την κοινή γνώμη ότι με το νέο προϋπολογισμό μειώνονται τα φορολογικά και άλλα βάρη για τους οικονομικά ασθενείς και, παράλληλα, ενισχύονται οι παροχές για τους φτωχούς (χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους, ανέργους ή απόρους), η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Αδιάψευστος μάρτυρας, τα ίδια τα στοιχεία του προσχεδίου του προϋπολογισμού, σύμφωνα με τα οποία το 2008, συγκριτικά με φέτος, τα πρόσθετα έσοδα του κράτους (κυρίως από φόρους) θα αγγίξουν τα 6 δισ. ευρώ, ενώ οι πρόσθετες δαπάνες για μισθούς και συντάξεις του δημοσίου και άλλες παροχές (ΕΚΑΣ, ενίσχυση συντάξεων ΟΓΑ, επιδόματος ανεργίας, κλπ.) θα περιοριστούν σε μόλις 3 δισ. ευρώ.

Δηλαδή, για κάθε 1 επιπλέον ευρώ που θα ξοδέψει το κράτος για την ενίσχυση των οικονομικά ασθενέστερων, θα παίρνει πίσω από τα λαϊκά νοικοκυριά (μέσω της αύξησης των φόρων στα ακίνητα, στο πετρέλαιο θέρμανσης, στις βενζίνες ή της μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας) τουλάχιστον 2 ευρώ, εξανεμίζοντας έτσι τις ισχνές ονομαστικές αυξήσεις των μισθών και συντάξεων! Η φορολεηλασία θα γίνει ακόμη μεγαλύτερη, αν - με οποιοδήποτε πρόσχημα - η κυβέρνηση προχωρήσει στην αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ και της έμμεσης φορολογίας στα τσιγάρα και τα ποτά, κάτι που δεν το απέκλεισε και ο υπουργός Οικονομίας.

Αν διαιρέσουμε τα 6 δισ. ευρώ πρόσθετων φόρων που προϋπολογίζει να εισπράξει η κυβέρνηση το 2008 με τον πληθυσμό της χώρας (περίπου 11 εκατομμύρια κάτοικοι, ή περίπου 3,7 εκατομμύρια τριμελείς οικογένειες), θα διαπιστώσουμε ότι την ερχόμενη χρονιά αναλογούν πρόσθετοι φόροι 550 ευρώ για κάθε Ελληνα ή 1.614 ευρώ για κάθε τριμελή οικογένεια! Εννοείται πως οι απώλειες που θα προκληθούν στην αγοραστική δύναμη των λαϊκών νοικοκυριών θα είναι πολύ μεγαλύτερες, καθώς στις τσουχτερές αυξήσεις των άμεσων και έμμεσων φόρων θα προστεθούν και οι ανατιμήσεις που επιβάλλουν στα είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης τόσο οι ιδιώτες μεγαλοεπιχειρηματίες όσο και οι πρώην ΔΕΚΟ.

Στον επερχόμενο αντιλαϊκό «χειμώνα», που επιφυλάσσει η κυβέρνηση για τους ανθρώπους του μόχθου και της δουλιάς με την εισοδηματική πολιτική λιτότητας, τις τσουχτερές αυξήσεις φόρων, τις ανατιμήσεις σε εισιτήρια, διόδια, τσιγάρα, ποτά και τις μεθοδεύσεις με το πετρέλαιο θέρμανσης, οι εργαζόμενοι οφείλουν να κλιμακώσουν ακόμα περισσότερο τους αγώνες τους, οφείλουν να προετοιμαστούν από τώρα ώστε να δώσουν αποφασιστικά τη μάχη για την ανατροπή της πολιτικής του «ευρωμονόδρομου».


Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Συντηρητισμός και «συντηρητισμός»...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΑΛΛΟΝ τα έχει μπερδέψει λίγο ο πρωθυπουργός, αφού κατηγορεί για «άρνηση» σε αλλαγές όσους «μυρίζονται» τις προθέσεις του για μεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό και καλούν τον κόσμο να αντιδράσει.

Μάλιστα, φαίνεται ότι του αρέσει να παίζει με τις λέξεις, υποστηρίζοντας πως είναι «συντηρητισμός» το να μη θέλει κανείς να υιοθετήσει τις προτάσεις που ετοιμάζει η κυβέρνησή του και να προτιμά την ακινησία.

Αφού, λοιπόν, θέλει «κινητικότητα» στο θέμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, γιατί δεν υιοθετεί τη θέση για αύξηση των συντάξεων, ώστε να ζουν οι συνταξιούχοι αξιοπρεπώς; Αυτό δεν είναι αλλαγή και μάλιστα σοβαρή και επιβεβλημένη;

Μια και επιζητά τη «βιωσιμότητα» του ασφαλιστικού συστήματος, γιατί δεν εισπράττει τις εισφορές των μεγαλοεργοδοτών αντί να τις χαρίζει με διάφορες ρυθμίσεις κατά καιρούς; Γιατί δεν επιστρέφει τις απώλειες των Ταμείων από τα περίφημα ομόλογα των τελευταίων 10ετιών;

Δυστυχώς όμως, η κυβέρνηση θεωρεί «μεταρρύθμιση», «κίνηση» και «εκσυγχρονισμό» μονάχα ό,τι αποβαίνει σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Οπότε, τέτοια μέτρα δεν έχουν θέση στη λογική της...

ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΔΕΣΟΥΜΕ λίγο το θέμα του Ασφαλιστικού με τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ σάς υπενθυμίζουμε τι είπε ο υποψήφιος πρόεδρός του Ε. Βενιζέλος για το θέμα: Θα εμποδίσει, λέει, την κυβέρνηση να πάρει επαχθή μέτρα τα οποία ...δε θα διασφαλίζουν τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του όλου συστήματος.

Αν το διαβάσετε ανάποδα, σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ θα βρει σωστά τα μέτρα που θα πάρει η κυβέρνηση, μόνο που θα υποστηρίξει ότι θα πρέπει να υλοποιηθούν μόνο εάν το ΠΑΣΟΚ γίνει κυβέρνηση, γιατί αυτοί θα είναι οι μόνοι αξιόπιστοι.

Τα ίδια πάνω - κάτω υποστηρίζουν φυσικά και ο Γ. Παπανδρέου και ο Κ. Σκανδαλίδης.


Γρηγοριάδης Κώστας

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, τι ...φοβερός διάλογος έχει να γίνει για το Ασφαλιστικό και πόσο θα προσπαθήσουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να κοροϊδέψουν τον κόσμο, ενώ συμφωνούν με την ουσία των αντιλαϊκών μέτρων που σχεδιάζονται.

Πάλι το παραμύθι για «προνομιούχους»

Γρηγοριάδης Κώστας

«Δεν έχουμε το δικαίωμα να υποκύπτουμε σε αντιδράσεις που μεθοδεύονται από οργανωμένες μειοψηφίες και ομάδες προνομιούχων». Δεν είναι η πρώτη φορά που οι εργαζόμενοι ακούνε τον Κ. Καραμανλή να μιλάει για τους προνομιούχους και τις οργανωμένες μειοψηφίες. Το είχε ξανακάνει το καλοκαίρι του 2005, όταν η κυβέρνησή του είχε βάλει μπροστά για την ανατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των τραπεζοϋπαλλήλων. Πράγματι, μετά από αυτή τη «μεταρρύθμιση» οι εργαζόμενοι έχασαν τα «προνόμιά» τους: Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αυξήθηκαν κατά 7 χρόνια και βάλε, οι συντάξεις μειώθηκαν μέχρι και 20%, καταργήθηκε η «πρόωρη» συνταξιοδότηση για τις γυναίκες, κ.ο.κ. Από την άλλη, οι ...«μη προνομιούχες» τράπεζες απαλλάχτηκαν από ασφαλιστικές εισφορές, γεγονός που συνέβαλε σημαντικά ώστε τα κέρδη τους να εκτοξευτούν σε πρωτοφανή ύψη συνεχίζοντας μέχρι τώρα... Γνωρίζουν πολύ καλά, λοιπόν, οι εργαζόμενοι τι κρύβεται πίσω από τις παραπάνω προειδοποιήσεις του πρωθυπουργού και «πού το πάει» η κυβέρνηση με τις ανατροπές στο Ασφαλιστικό. Αλλωστε, τα ίδια ακριβώς είχαν ακούσει και από τον Κ. Σημίτη όταν προωθούσε το «νόμο Γιαννίτση» (2000). Κανένα, λοιπόν, δεν πτοεί η επίδειξη πυγμής των κυβερνώντων. Οι εργαζόμενοι ένα δρόμο πρέπει να βαδίσουν: Να αναμετρηθούν και να ανατρέψουν την πολιτική που γκρεμίζει τα δικαιώματά τους.

Το ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζει

Επιμένουν ακόμα οι διάφοροι «έγκυροι» αναλυτές να αναμασάνε τον ισχυρισμό ότι τάχα η κυβέρνηση «αξιοποιεί την κρίση στο ΠΑΣΟΚ» για να περάσει στα γρήγορα τα νέα αντιλαϊκά μέτρα. Επιμένουν ακόμα και όταν η πραγματικότητα τούς διαψεύδει πανηγυρικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση του ΠΑΣΟΚ στο Ασφαλιστικό. Ακόμα και τώρα που βρίσκεται σε εσωκομματική κρίση, που οι πάντες ομνύουν στην «αριστερή στροφή», επίσημα η ηγεσία αλλά και όλοι οι υποψήφιοι αρχηγοί, τα στρατόπεδα, γενικώς το «όλο ΠΑΣΟΚ», σπεύδει να βάλει πλάτες λέγοντας ένα περήφανο «ναι» στο «διάλογο» με τις προαποφασισμένες λύσεις σε βάρος των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Το ΠΑΣΟΚ είναι «κόμμα εξουσίας», δηλώνουν τα στελέχη του επιχειρώντας να δικαιολογήσουν τη συμμετοχή στο διάλογο - παγίδα. Δεν αντιλέγουμε. Είναι κόμμα - πυλώνας της αντιλαϊκής εξουσίας και αυτό επιβεβαιώνει σε κάθε κίνησή του. Ας σταματήσουν λοιπόν τα αστεία ότι τάχα το ΠΑΣΟΚ θα κάνει «αντιπολίτευση» όταν βγει από την κρίση του. Αντίθετα, όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά, θα συμμετάσχει πιο ενεργά στην υλοποίηση της αντιδραστικής πολιτικής.

«Οχι» στην πολιτική του κεφαλαίου

«Αυτή η στείρα άρνηση, το ΟΧΙ σε όλα, δεν ωφελεί τον τόπο», αποφάνθηκε με ύφος που δε σήκωνε αντιρρήσεις ο Κ. Καραμανλής, απευθυνόμενος προφανώς σε αυτούς που δε λένε «ναι» σε όλες τις κυβερνητικές επιλογές. Αυτό που δεν μπορεί να δει ο πρωθυπουργός είναι ότι η πολιτική που εφαρμόζει είναι που λέει ένα κατηγορηματικό ΟΧΙ σε όλες τις σύγχρονες ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών. Είναι η κυρίαρχη πολιτική που έχει θέσει υπό διωγμό τα λαϊκά δικαιώματα, που εξωθεί στη φτώχεια και την εξαθλίωση την πλειοψηφία του λαού... Το «όχι» σε όλα, λοιπόν, από την πλευρά των «από κάτω» είναι επιτακτική ανάγκη, προκειμένου να μην οδηγηθούν ολοταχώς στον εργασιακό Μεσαίωνα. Και αυτό θα το αντιληφθούν, θέλοντας και μη οι κυβερνώντες αργά ή γρήγορα.

ΥΓ: Μετά τα παραπάνω, ακούγεται μόνο ως υποκριτική η έκκληση που απηύθυνε χτες ο πρωθυπουργός προς τους βουλευτές του κόμματός του να «καταπολεμήσουν την απαξία της πολιτικής»...

Στα μέτρα τους...

Με απολύσεις εκβιάζουν οι πολυεθνικές αλυσίδες σούπερ μάρκετ εάν εφαρμοστεί ο πρόσφατος νόμος για το ψήσιμο ψωμιού στα σούπερ μάρκετ γιατί, λένε στελέχη τους, είναι ...ασύμφορο το κόστος! Το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν εδραιώσει την κυριαρχία τους και την ολοένα αυξανόμενη προκλητική κερδοφορία τους είναι προφανές ότι δεν αναιρεί το ότι αξιώνουν και οι παραμικρές ρυθμίσεις να προσαρμόζονται στα μέτρα και τις απαιτήσεις τους. Δεν έχει όρια η ασυδοσία τους.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ο «διάλογος» είναι απάτη

Οι προσκλήσεις που απηύθυνε η κυβέρνηση της ΝΔ για συμμετοχή στον «κοινωνικό διάλογο» σηματοδοτούν μια στρατηγικής σημασίας τακτική κίνηση της κυβέρνησης για την υλοποίηση των αντιδραστικών αλλαγών στο ασφαλιστικό σύστημα, οι οποίες είχαν δρομολογηθεί προεκλογικά. Ο «κοινωνικός διάλογος» δεν έχει στόχο, ούτε και μπορεί, να αλλάξει στο ελάχιστο το χαρακτήρα των προαποφασισμένων αλλαγών. Δεν είναι αυτός ο ρόλος για τον οποίο τον επινόησαν το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του. Πραγματικός του στόχος είναι να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι το κεφάλαιο και οι εργαζόμενοι είναι δυνατόν να συνεργαστούν και να βρουν, δήθεν, τη «χρυσή τομή» που να εξυπηρετεί και τους δύο. Με άλλα λόγια, ο «κοινωνικός διάλογος» στοχεύει να συγκαλύψει ότι το κεφάλαιο και οι εργάτες έχουν εκ διαμέτρου αντίθετα συμφέροντα.

Τη διαδικασία του «κοινωνικού διαλόγου» έχουν εδώ και χρόνια αποδεχτεί οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση». Ηταν αυτοί που συμμετείχαν στο «αλισβερίσι», το οποίο οδήγησε στο νόμο Ρέππα. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΛΑ.Ο.Σ, όπως αναμενόταν, δήλωσαν «παρών» στο προσκλητήριο της κυβέρνησης. Οσο για τον ΣΥΝ, κάτω από την άρνηση για συμμετοχή στο «διάλογο» κρύβει επιμελώς την πάγια τακτική του οπορτουνισμού. Οτι, δηλαδή, αντιμετωπίζει αυτή τη διαδικασία όχι από θέση αρχών, ούτε από θέση υπεράσπισης των εργατικών συμφερόντων, άλλωστε το παρελθόν του το 'χει αποδείξει, αλλά ευκαιριακά, ανάλογα με το τι νομίζει ότι τον συμφέρει στη δοσμένη στιγμή. Στη σχετική ανακοίνωση άφησε να εννοηθεί ότι μέχρι και την τελευταία ώρα σκεφτόταν τη συμμετοχή του, η οποία απορρίφθηκε μόλις μετά τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης. Σαν να περίμενε να ακούσει κάτι διαφορετικό από τη ΝΔ.

Αυτή είναι η μια πλευρά. Η άλλη έχει να κάνει με τον προσανατολισμό όλων αυτών που όψιμα και δημαγωγικά εμφανίζονται να διαφωνούν με τους αντιασφαλιστικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης, όπως κάνει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, προβάλλοντας αντιρρήσεις σε επιμέρους μόνο πλευρές των προωθούμενων αλλαγών. Οι προτάσεις που θέτει, τα αιτήματα που διατυπώνει η συνδικαλιστική πλειοψηφία, κινούνται στη λογική του εφικτού και των αντοχών της οικονομίας. Δεν ξεστρατίζουν από τη στρατηγική επιλογή εξυπηρέτησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Και τελικά συγκλίνουν στη λογική ότι είναι δυνατόν να συγκεραστούν τα συμφέροντα εργαζομένων και κεφαλαίου, ότι είναι εφικτή η ταξική συνεργασία χωρίς να θιχτούν εργασιακά ή άλλα δικαιώματα!

Από την αρχή το ΚΚΕ τάχθηκε κατά του «κοινωνικού διαλόγου». Στάση συνεπής και πάγια, όχι αποτέλεσμα ευκαιριακών χειρισμών. Μπροστά στη νέα επίθεση, καλεί τους εργαζόμενους σε ανειρήνευτη ταξική πάλη. Με αιτήματα ξεκάθαρα, διαμορφωμένα με κριτήριο τα συμφέροντα των εργαζομένων. Να μην περάσουν οι αντιασφαλιστικοί σχεδιασμοί. Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Υιοθέτηση και διεκδίκηση του πλαισίου αιτημάτων του ΠΑΜΕ για την Κοινωνική Ασφάλιση. Στους εργαζόμενους μένει να απορρίψουν κάθε «κοινωνικό διάλογο», να απορρίψουν τα «ναι μεν αλλά», τη διγλωσσία και το εμπόριο ψεύτικων ελπίδων. Να συμμετάσχουν ενεργά στην υπόθεση υπεράσπισης των συμφερόντων της τάξης με τη μαζική παρουσία τους στα συλλαλητήρια που οργανώνουν οι ταξικές δυνάμεις στις 7 του Νοέμβρη, σε τροχιά κλιμάκωσης του αγώνα.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ