Πέμπτη 20 Απρίλη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κάλεσμα αντίστασης από τον Χ. Πίντερ

Εκρηκτικός, παρά τα 70 του χρόνια, ήταν ο Χάρολντ Πίντερ, προχτές, ο διάσημος, Βρετανός θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος, στη διάρκεια της αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ.

«Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος πυρηνικής καταστροφής, υπογράμμισε ο Χ. Πίντερ στην ομιλία του, που δε θα προκληθεί από τα επικίνδυνα κράτη, όπως ισχυρίζονται οι ΗΠΑ, αλλά από την ίδια την Αμερική... Οι ΗΠΑ διακηρύσσουν, ότι θα προστατεύσουν τα συμφέροντα της ανθρωπότητας και η βρετανική κυβέρνηση ακολουθεί με προθυμία, που αξίζει την αηδία μας. Δεν υπάρχουν λέξεις που να περιγράφουν τον κυνισμό και το σαδισμό με τον οποίο επιβάλλονται οι κυρώσεις εναντίον του Ιράκ και οι βομβαρδισμοί κατά της Σερβίας. Η εισβολή του ΝΑΤΟ στη Σερβία δεν έχει σχέση με ανθρωπιστικές παρεμβάσεις. Ηταν σαφής επιβεβαίωση της δύναμης των ΗΠΑ με σειρά παράνομων, παράλογων και ανήθικων πράξεων ενάντια στο διεθνές δίκαιο και τα Ηνωμένα Εθνη... Πρέπει να αντισταθούμε σε αυτή την κτηνώδη, μοχθηρή μηχανή με την οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι».

Ο,τι θυμούνται χαίρονται...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δε χάνουν ευκαιρία διάφοροι δημοσιογράφοι αλλά και πολιτικοί, κυρίως από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, που να μην επαναφέρουν ανιστόρητα την ευθύνη του ΚΚΕ γιατί δήθεν δεν αξιοποίησε το '89 την «ιστορική ευκαιρία», όπως γράφουν, να ψηφιστεί η απλή αναλογική από τη Βουλή.

Ξεχνούν, άλλοι σκόπιμα, άλλοι λόγω απόστασης χρόνου, ότι η συγκεκριμένη πρόταση τότε έγινε από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ακριβώς επειδή ήταν κάτι τέτοιο ανέφικτο. Και λόγω του ότι αλλαγή του εκλογικού νόμου απαιτούσε την υπερψήφισή του από τα 2/3 των βουλευτών, πράγμα που δεν μπορούσε να γίνει, αφού η ΝΔ διαφωνούσε, αλλά και λόγω του γεγονότος ότι άμεσος και ολοφάνερος στόχος της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ τότε ήταν η πτώση της τρίμηνης κυβέρνησης Τζαννετάκη, η οποία είχε αποκλειστικό σκοπό ύπαρξης τη μη παραγραφή του σκανδάλου Κοσκωτά που είχε ταλανίσει τη χώρα και για το οποίο οι ίδιοι δημοσιογραφικοί κύκλοι και οι ίδιοι πολιτικοί που τα ισχυρίζονται κατά καιρούς αυτά είχαν πρωτοστατήσει κραδαίνοντας τη ρομφαία της Δικαιοσύνης κατά των δικών τους συντρόφων μέσα στο ΠΑΣΟΚ.

Αλλωστε, τι χρεία άλλων αποδείξεων έχομεν, όταν από τότε πέρασε πάνω από μια δεκαετία κατά την οποία είχαν άπειρες ευκαιρίες να αλλάξουν τον εκλογικό νόμο και να ψηφίσουν την απλή αναλογική; Γιατί δεν το έπραξαν; Ομως επί αυτού είναι πασίγνωστη η απάντηση.

Το κρίσιμο ερώτημα

«Το κρίσιμο ερώτημα που θα έπρεπε να κάνετε είναι αν θα μπούμε μαζί στο ασανσέρ», είπε χτες με... ανεκδοτολογική διάθεση ο Ε. Βενιζέλος στους δημοσιογράφους, μπαίνοντας αλά... μπρατσέτα με τον υπουργό Πολιτισμού στη Χαριλάου Τρικούπη, και αφού προηγουμένως είχαν δώσει και οι δύο την... παράστασή τους μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες.

Βέβαια, το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι αν αντέχει το ασανσέρ μαζί τους κ.κ. Βενιζέλο και Πάγκαλο. Το κρίσιμο ερώτημα είναι, για πόσο ακόμη θα τους αντέχει ο ελληνικός λαός...

Με μια... τυχαία συνάντηση μπροστά στις κάμερες, άρχισε χτες το πρωί το νέο επεισόδιο της σειράς «Οβελίξ εναντίον Οβελίξ» (πιστεύουμε να μην χαρακτηριστεί και αυτό «ρατσιστικό», από τον κύριο Βενιζέλο...).

Τώρα, όσοι αναρωτιούνται γιατί όλες οι... τυχαίες μεταξύ τους συναντήσεις τυχαίνει να γίνονται μπροστά στις κάμερες, δεν είναι μόνο «ρατσιστές», γιατί είπαν το χοντρό «χοντρό», αλλά θα χαρακτηριστούν και καχύποπτοι...

Απλουστεύσεις...

Τουλάχιστον άστοχος - για να μην πούμε τίποτε άλλο... - ήταν ο χτεσινός τίτλος του «Βήματος», στο σχετικό με τις εξελίξεις στη Ζιμπάμπουε ρεπορτάζ. «Παγιδευμένη στο ρατσιστικό μίσος παραμένει η Ζιμπάμπουε», ισχυριζόταν ο σχετικός τίτλος, απλουστεύοντας τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτή η χώρα και παραγνωρίζοντας παντελώς την πραγματικότητα. Για παράδειγμα, μπορεί να έχουν περάσει 20 χρόνια από την απόκτηση της τυπικής ανεξαρτησίας της Ζιμπάμπουε, αλλά μια ελάχιστη μειοψηφία λευκών έχει στην κατοχή της τη συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία της γης. Και πολλά πολλά άλλα ακόμη...

«Αδειο κοστούμι» χαρακτήρισε το ΠΑΣΟΚ ο Θ. Πάγκαλος, σε πρόσφατο άρθρο του στα «Νέα». Φανταζόμαστε, ότι εξίσου άδειες είναι και οι τσέπες του «κοστουμιού». Ας μας κάνει, λοιπόν, τη χάρη, στο επόμενο σημείωμά του, να μας εξηγήσει την εξής απορία: Από πού προέρχονται τα όχι λίγα δισεκατομμύρια δραχμές, που ξόδεψε το ΠΑΣΟΚ στην προεκλογική περίοδο;

Πάντως, από το «άδειο κοστούμι» αποκλείεται...

Για ποιους αγώνες;

Hταν εύλογη η απορία και αγανάκτηση μαζί της Ειρήνης, μιας 17χρονης μαθήτριας της Γ` Λυκείου. Πού πήγαν οι μεγάλοι αγώνες ενάντια στην αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση; Γιατί δεν εκφράστηκαν με ψήφο καταδίκης στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στη ΝΔ; Οι γονείς των μαθητών και οι καθηγητές, οι οποίοι από κοινού αντιπάλευαν την εφαρμογή ενός νόμου που υψώνει φραγμούς στη μόρφωση για τα παιδιά του λαού, γιατί δεν εξέφρασαν αυτήν την αντίθεση και με την ψήφο;

Εύλογα, επίσης, και τα ερωτηματικά του Στέλιου, ενός απλού ανθρώπου του μόχθου, για το ίδιο ζήτημα, σε σχέση με τους αγώνες των εργατών στο προηγούμενο χρονικό διάστημα, όπως και των αγροτών και των συνταξιούχων, με δεδομένη την αποφασιστικότητα του ίδιου για συμμετοχή στους νέους αγώνες, που έρχονται.

Αυτές οι σκέψεις βάζουν ένα ουσιαστικό ζήτημα, αυτό της σχέσης των λαϊκών αγώνων με την πολιτική, στο σύνολό της.

Η ίδια η πείρα των αγώνων, που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, από τμήματα της εργατικής τάξης ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, ενάντια στην κατάργηση του 8ωρου και του 7ωρου, ενάντια στην ανεργία, αλλά και από τους αγρότες για την υπεράσπιση του εισοδήματός τους, οι πανεκπαιδευτικοί ενάντια στην αντιδραστική μεταρρύθμιση, ανέδειξε ένα ουσιαστικό ζήτημα. Την αποφασιστικότητα να προχωρήσουν οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, γεγονός που φανερώνει ότι χωρίς την ανατροπή αυτής της πολιτικής δεν υπάρχουν λύσεις στα προβλήματα που δημιουργεί. Ακόμη και οι όποιες επουσιώδεις μικροβελτιώσεις μπορεί να προκύψουν, όπως αυτές οι προσωρινές εξαγγελίες του νέου υπουργού Παιδείας στο «εξεταστικό» για τη φετινή χρονιά, δεν αλλάζουν την ουσία αυτής της πολιτικής. Για παράδειγμα, οι αγρότες αγωνίστηκαν ενάντια στις ποσοστώσεις στις καλλιέργειες, για να μειωθεί το κόστος της παραγωγής τους, για να αυξηθούν οι τιμές των προϊόντων τους, αλλά χωρίς ουσιαστικό όφελος. Η πείρα των αγώνων αποδεικνύει ότι η σύγκρουση της κυβέρνησης της ολιγαρχίας με τα λαϊκά συμφέροντα είναι υπαρκτή, αρκετά σκληρή και εντείνεται.

Επομένως, ακόμη και η παραμικρή μεταρρύθμιση προς όφελος του λαού απαιτεί σκληρούς κοινωνικοπολιτικούς αγώνες, ρήξη με την πολιτική των επιχειρηματιών για να κατακτηθεί. Μέσα από τους αγώνες, σ' όλα τα μέτωπα, αναδείχτηκε και η ταξική ουσία της πολιτικής που εφαρμόζεται. Σε κάθε μέτωπο, οι ίδιοι οι αγώνες έβαζαν επί τάπητος το ζήτημα αλλαγής πολιτικής προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων. Δεν αρκούν οι διεκδικητικοί αγώνες για επί μέρους ζητήματα, ώστε να υπάρχει ορατό αποτέλεσμα προς όφελος του λαού. Αντικειμενικά λοιπόν, η πάλη ενάντια στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις παίρνει χαρακτήρα πολιτικής πάλης για τη μη εφαρμογή τους, αλλά και για την εφαρμογή πολιτικής προς όφελος της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, σ' όλους τους τομείς που τα αφορούν. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι η συνειδητοποίηση αυτής της ανάγκης. Που απαιτεί την ανάπτυξη παλλαϊκού αγώνα, κοινής πάλης της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, σε κάθε μέτωπο, που θα συνδέει τη διεκδίκηση λύσεων στα προβλήματα με την εφαρμογή πολιτικής προς όφελός τους.

Μόνο τότε οι αγώνες μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα την αποτροπή αντιδραστικών εφαρμογών, την απόσπαση λύσεων σε ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική και την ανάδειξη της αναγκαιότητας ανατροπής της πολιτικής των μονοπωλίων και της εξουσίας που την εφαρμόζει και την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας. Το Μέτωπο, που θα χτίζεται μέσα από τέτοιους αγώνες, μπορεί να ανοίξει το δρόμο σ' αυτήν την προοπτική.


Στέφανος ΚΡΗΤΙΚΟΣ

Μεσαίοι...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΟΙΟ ΚΟΜΜΑ του μεσαίου χώρου έχει έκτακτο συνέδριο; Α, ναι, η Νέα Δημοκρατία... Συγνώμη κιόλας, γιατί μπερδευόμαστε με αυτά τα κόμματα του «κέντρου» ως γνήσιοι ...οπισθοδρομικοί, αφού μιλάμε για αριστερές και δεξιές πολιτικές.

Τι έγινε με αυτούς χθες! Παραλίγο να 'χαμε τον Ανδρεουλάκο γραμματέα της Κοινοβουλευτικής τους Ομάδας, αλλά τελικά ο Σιούφας ...άντεξε. Αν, πάντως, θέλανε με αυτό να αμφισβητήσουν τον Καραμανλή, μάλλον πρόκειται για πολύ έμμεσο τρόπο. Τουλάχιστον, σε ένα κόμμα με ...δημοκρατική έκφραση.

Οσο για το έκτακτο Συνέδριο, φαίνεται πως ο πρόεδρος αισθάνεται ...περιχαρής, που έγινε «η σκιά» του Σημίτη και η ΝΔ «η σκιά» του ΠΑΣΟΚ, όπως είπε, και αποφάσισε να το εξαργυρώσει σε εσωκομματικές διεργασίες. Μήπως θα φτιάξει και «σκιώδη κυβέρνηση», κατά τις συνήθειες του παρελθόντος;

«Θα υποχρεωθούν να μας ακούσουν», πρόσθεσε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, εννοώντας τους κυβερνώντες, πράγμα για το οποίο καθόλου δεν αμφιβάλλουμε, αφού είναι πάντα χρήσιμες στον Σημίτη οι νεοφιλελεύθερες συμβουλές.

ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΠΑΣΟΚΟΙ είναι περίεργο είδος, να το ξέρετε. Αυτό που φαίνεται αρχικά να τους χωρίζει τελικά ...μάλλον αυτό είναι που στο τέλος τους ενώνει. Ο λόγος για την «κόντρα» Πάγκαλου - Βενιζέλου, που μόνο που δε φιλήθηκαν στην είσοδο της Χαριλάου Τρικούπη, πριν τη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Γραφείου.

Φαίνεται ότι κυριάρχησαν τελικά περισσότερο ώριμες σκέψεις και η ψυχραιμία. Προφανώς, κατάλαβαν ότι αν αρχίσουν όλοι οι υπουργοί, που μετέχουν στο ΕΓ, να τρώγονται μεταξύ τους για τέτοια θέματα, μάλλον πολλά θα βγουν στη φόρα και όλοι έχουν να χάσουν.

Οσο για την περίφημη παρέμβαση Σημίτη στην όλη υπόθεση, αν και «διαρρέει» ότι τους έδωσε συμβουλές να είναι ...πιο καλά παιδιά, μάλλον υποσχέσεις έδωσε ότι θα πάρει υπόψη του τις απαιτήσεις όλων στην παραπέρα μοιρασιά της τράπουλας, ώστε όλοι να μείνουν ευχαριστημένοι...


Γρηγοριάδης Κώστας

Το δίδαγμα

Χιλιάδες ήταν οι διαδηλωτές στην Ουάσιγκτον. Χιλιάδες, όμως, ήταν και οι σιδερόφραχτοι αστυνομικοί και οι άνδρες των ειδικών δυνάμεων, που τους αντιμετώπισαν με ωμή βία και συλλήψεις εκατοντάδων διαδηλωτών. Κι έτσι, η συνεδρίαση του ΔΝΤ πραγματοποιήθηκε, έστω κι αν κάποιοι αντιπρόσωποι σ' αυτή παρέμειναν για ώρες αποκλεισμένοι στα ξενοδοχεία τους...

Ποιος αμφιβάλλει, όμως, ότι συνεχώς θα πληθαίνουν οι φωνές κατά της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης και του ιμπεριαλισμού; Ποιος αμφιβάλλει, ότι οι συγκρούσεις θα γίνονται όλο και περισσότερο έντονες, καθώς τα δισεκατομμύρια των φτωχών και πεινασμένων της Γης, δεν έχουν τίποτε να χάσουν, παρά τις αλυσίδες τους;

Και μπορεί, μερικοί μερικοί, να αισθάνονται σίγουροι, μέσα στα πολυτελή γκέτο τους κι έχοντας στα χέρια τους την εξουσία και όλα όσα αυτή συνεπάγεται, αλλά τίποτε δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στη δύναμη των λαών. Αυτό διδάσκει ολόκληρη η ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών.

Τεχνοκρατική ... ανακάλυψη

Γρηγοριάδης Κώστας

Είδατε για να είναι τεχνοκράτης ο νέος υπουργός Εργασίας; Εχει, λέει, σοβαρούς ενδοιασμούς για το αν πράγματι η ανεργία είναι 11,3% και βάλθηκε να αποδείξει ότι είναι μικρότερη, όπως διαβάζουμε στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία». Πώς; Μα αποδεικνύοντας ότι στη χώρα μας υπάρχει μαύρη εργασία, η οποία δεν καταγράφεται, εξ ου και τα «φουσκωμένα» ποσοστά ανεργίας!

Καλά, μιλάμε για συγκλονιστική... ανακάλυψη! Ισως αν συνεχίσει με τον ίδιο ζήλο ο νέος υπουργός της Εργασίας, να ανακαλύψει και τα επίσημα στοιχεία του ΙΚΑ, τα οποία εδώ και αρκετό καιρό καταγράφουν μαύρη - ανασφάλιστη - εργασία πάνω από 25%, χωρίς αυτό να επηρεάσει βεβαίως τα σταθερά ανερχόμενα ποσοστά ανεργίας...

Αλλά το μεγάλο ερώτημα που ανακύπτει από αυτό το νέο χόμπι του κ. Γιαννίτση είναι άλλο. Με τη μαύρη εργασία τι θα κάνει, όταν θα την... ανακαλύψει; Θα φροντίσει να ασφαλιστούν οι ανασφάλιστοι Ελληνες και αλλοδαποί εργάτες και να δώσει έτσι και μια γερή ανάσα ζωής στο ασφαλιστικό σύστημα που το πάνε για θάψιμο ή θα περιοριστεί να παίζει με τα ποσοστά της ανεργίας; Πάντως να του πούμε ότι πολλοί προκάτοχοί του αποδείχτηκαν άριστοι αλχημιστές με τα στοιχεία της ανεργίας -τόσο, που ακόμα και οι ευρωπαϊκοί εταίροι τους να μην τα λαμβάνουν υπόψη ως αναξιόπιστα - αλλά η ανεργία έχει γίνει σαν το βήχα, δεν κρύβεται!

Θέλει και ο ΣΕΒ ... δεκαχίλιαρο

Κατά ένα καλοκαίρι (πάντα καλοκαίρι έρχονται και ψηφίζονται αντιασφαλιστικοί νόμοι) φαίνεται ότι αναβάλλεται ο ενταφιασμός του ασφαλιστικού συστήματος, αν κανείς πάρει τοις μετρητοίς το χρονοδιάγραμμα που περιέγραψε προχτές ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Στο μεταξύ, όμως, το έδαφος προετοιμάζεται πυρετωδώς. Οχι μόνο μέσω των ξένων οίκων που ανέλαβαν να... μελετήσουν τις ανατροπές, αλλά και μέσω μιας συστηματικής αποψίλωσης των ταμείων -κυρίως του ΙΚΑ- ώστε σύντομα να εμφανίσουν την εικόνα «καμένης γης». Εκεί αποσκοπεί και η, προεκλογικά, εξαγγελθείσα από την κυβέρνηση -μετά από παραπλήσια πρόταση του ΣΕΒ- απαλλαγή από τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων που αμείβονται με το κατώτατο ημερομίσθιο, με την υποχρέωση οι εισφορές αυτές να καταβληθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό. Μέτρο, που από τη μια απαλλάσσει τους εργοδότες από την υποχρέωση ουσιαστικών αυξήσεων στα κατώτατα εξευτελιστικά ημερομίσθια και από την άλλη υπονομεύει τα ίδια τα θεμέλια της κοινωνικής ασφάλισης, αφού: Χτυπά την καθολικότητα και την υποχρεωτικότητα του συστήματος, θέτει τις προϋποθέσεις για νέες εισφοροαπαλλαγές και εισφοροεκπτώσεις στους εργοδότες (ήδη ο ΣΕΒ ζητά τα δικά του... δεκαχίλιαρα!), απειλεί με χρεοκοπία το μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό, αφού οι πάντες γνωρίζουν ότι ουδέποτε εξυπηρετήθηκαν από τον κρατικό προϋπολογισμό οι θεσμοθετημένες υποχρεώσεις του απέναντι στο ΙΚΑ.

Η προχτεσινή παρέμβαση του ΣΕΒ, ο οποίος λίγα 24ωρα μετά τις εκλογές ζήτησε μείωση των εργοδοτικών εισφορών και ταυτόχρονα έκανε για μια ακόμα φορά ξεκάθαρες τις θέσεις του για τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για το τι προετοιμάζεται.

Εικόνες του σύγχρονου καπιταλισμού

Μπορεί το χρηματιστήριο της Γουόλ Στριτ να ταρακούνησε τις μέρες αυτές τις ανά τον κόσμο χρηματιστηριακές αγορές, αλλά οι μεγάλοι Αμερικάνικοι χρηματοοικονομικοί κολοσσοί εμφανίζουν τεράστια και πέρα κάθε φιλοδοξίας των ιθυνόντων τους κέρδη, σύμφωνα με τα όσα ανακοινώνουν, για τα αποτελέσματα του πρώτου τριμήνου του τρέχοντος έτους. Για παράδειγμα, η «Σιτιγκρούπ» ανακοίνωσε ότι τα κέρδη της φτάνουν το αστρονομικό ποσό των 3,6 δισ. δολαρίων, σημειώνοντας αύξηση κατά 49%. Η «Μπαν οφ Αμέρικα» ανακοίνωσε ότι φθάνουν τα 2,24 δισ. δολάρια και η «Μέριλ Λιντς» τα 1,04 δισ.

Την ίδια στιγμή, σε ανακοίνωση της Ασιατικής Τράπεζας Επενδύσεων διαβάζουμε ότι 800 εκατομμύρια Ασιάτες δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, ενώ δύο δισεκατομμύρια στερούνται υγειονομικών εγκαταστάσεων.

Από τη μια, μια ελάχιστη μειοψηφία μετρά τα δισεκατομμύρια δολάρια και από την άλλη, δισεκατομμύρια άνθρωποι μετράνε τη μεγάλη και ανείπωτη φτώχεια τους. Αυτός είναι ο σύγχρονος ιμπεριαλισμός ή ο σύγχρονος «παγκοσμιοποιημένος» καπιταλισμός...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Συμβολή στο δικομματισμό

Δέκα μέρες μετά τις εκλογές και ο κύκλος των συζητήσεων γύρω από το εκλογικό αποτέλεσμα δε λέει να κλείσει. Πολλά ειπώθηκαν και περισσότερα γράφτηκαν για την ενίσχυση του δικομματισμού, τη σταθερότητα και την αντοχή του ΚΚΕ, την αποδυνάμωση του Συνασπισμού και του ΔΗΚΚΙ.

Τις πταίει, λοιπόν, για την πραγματικότητα που διαμόρφωσε η κάλπη; Είναι γεγονός ότι οι συνθήκες, υπό τις οποίες διεξήχθησαν οι εκλογές, ήταν, πάνω - κάτω, εξίσου δύσκολες για τα κόμματα της ήσσονος αντιπολίτευσης. Από κει και πέρα, όμως, τα αίτια της σοβαρής υποχώρησης του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ πρέπει να αναζητηθούν στην πολιτική τους.

Ητακτική τους στην προεκλογική περίοδο, παρά την οξυμένη, πολλές φορές, φραστική καταδίκη του δικομματισμού, ουσιαστικά έριξε «νερό στο μύλο του». Απαιτούσαν καταδίκη του στις εκλογές, ο μεν ΣΥΝ για να σταματήσει η αλαζονεία των μονοκομματικών κυβερνήσεων, το δε ΔΗΚΚΙ γιατί ήταν έτοιμο να συμβάλει σε κυβέρνηση συνεργασίας και με το ΠΑΣΟΚ. Καθένας καταλαβαίνει ότι αυτή η τακτική δεν οδηγεί σε καταδίκη του δικομματισμού. Η ηγεσία του ΣΥΝ, λίγες μέρες πριν τις εκλογές, όταν ένιωσε να απειλείται σοβαρά απ' αυτόν η κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση, πρόβαλε ότι δεν επιδιώκει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, αλλά ήταν μάλλον αργά.

Ομως, και όλη την προηγούμενη τετραετία, τα δύο αυτά κόμματα με την πολιτική τους κατεγράφησαν ως πολιτικοί οργανισμοί που η όποια πρότασή τους, παρά την κριτική στην κυβέρνηση, περιορίστηκε στα ασφυκτικά πλαίσια του συστήματος και σε μικροδιαφοροποιήσεις ως προς τη διαχείριση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Αποδυνάμωσαν τις άμυνες και τις αντιστάσεις των ψηφοφόρων, τους έκαναν πιο ευάλωτους, καλλιεργώντας τους αυταπάτες ότι στο καθεστώς της πλουτοκρατίας μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά οι ισχυροί επιχειρηματίες και ο λαός, ότι μπορούν εξίσου να μοιραστούν το κόστος που συνεπάγεται η ένταξη της χώρας μας σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως η ΕΕ και η ΟΝΕ, το ΝΑΤΟ κ.α.

Οταν η ηγεσία του ΣΥΝ, την περίοδο του ΝΑΤΟικού πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, καταδίκαζε την υποτιθέμενη «εθνοκάθαρση» που ήταν η αφορμή για τους βομβαρδισμούς, ακύρωνε στην πράξη την όποια φραστική αντιΝΑΤΟική στάση της. Αυτή η τακτική, αντικειμενικά, έδινε άλλοθι και στη στάση της κυβέρνησης. Οταν υπερθεμάτιζε για την απόφαση του Ελσίνκι, που υιοθετούσε λύσεις στα πλαίσια της «νέας τάξης» για το Κυπριακό, (διχοτόμηση), για τις ελληνοτουρκικές διαφορές (αποδέχτηκε τις διεκδικήσεις της Τουρκίας σε βάρος του λαού μας), στήριζε ουσιαστικά την κυβέρνηση. Το Σύμφωνο Σταθερότητας, από σχέδιο αποσταθεροποίησης των Βαλκανίων, αίφνης μετατράπηκε για το ΣΥΝ σε Σύμφωνο εξαιρετικής σημασίας για την ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Και τα δύο κόμματα, με την πολιτική της ΟΝΕ με κοινωνικό πρόσωπο, βοήθησαν το δικομματισμό, προσφέροντας «αριστερό» άλλοθι στις επιλογές του για την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, επιλογές αποδεδειγμένα αντιλαϊκές, με βαρύτατο κοινωνικό κόστος, ενώ καλλιεργούσαν συγχύσεις στο λαό, εμποδίζοντας την ανάπτυξη της πάλης του.

Ηδύναμη του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ μειώθηκε, αφού η πολιτική τους, στις λαϊκές συνειδήσεις, δικαίως ταυτίστηκε σχεδόν με αυτήν του ΠΑΣΟΚ, σπρώχνοντας ψηφοφόρους στις αγκάλες του δικομματισμού. Είναι δε αλήθεια ότι το ΚΚΕ επέδειξε αντοχή και σταθερότητα, γιατί η πολιτική του και η πρότασή του για συγκρότηση του λαϊκού μετώπου πάλης δεν κατεγράφησαν ως μια ακόμα πρόταση, αλλά ως η πραγματικά διαφορετική, εναλλακτική πρόταση διεξόδου.

Το αίνιγμα

Τρία χρόνια

τους μουντζώνει

για την «κούρα»

και τη «ζώνη»,

μα ο τέταρτος

σαν φτάνει,

λες τον μπούσουλα

και χάνει,

πάει ο δόλιος

και ψηφίζει

ακριβώς αυτούς

που βρίζει!

* * *

Τρία χρόνια

δίνει μάχη

να τους διώξει

απ' τη ράχη,

μα ο τέταρτος

σαν μπαίνει,

το ανεξήγητο

συμβαίνει,

τα ξεχνάει

ο δόλιος όλα

και ξανά

δαγκώνει «φόλα»!


Ο οίστρος



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ