Κατά ένα καλοκαίρι (πάντα καλοκαίρι έρχονται και ψηφίζονται αντιασφαλιστικοί νόμοι) φαίνεται ότι αναβάλλεται ο ενταφιασμός του ασφαλιστικού συστήματος, αν κανείς πάρει τοις μετρητοίς το χρονοδιάγραμμα που περιέγραψε προχτές ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Στο μεταξύ, όμως, το έδαφος προετοιμάζεται πυρετωδώς. Οχι μόνο μέσω των ξένων οίκων που ανέλαβαν να... μελετήσουν τις ανατροπές, αλλά και μέσω μιας συστηματικής αποψίλωσης των ταμείων -κυρίως του ΙΚΑ- ώστε σύντομα να εμφανίσουν την εικόνα «καμένης γης». Εκεί αποσκοπεί και η, προεκλογικά, εξαγγελθείσα από την κυβέρνηση -μετά από παραπλήσια πρόταση του ΣΕΒ- απαλλαγή από τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων που αμείβονται με το κατώτατο ημερομίσθιο, με την υποχρέωση οι εισφορές αυτές να καταβληθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό. Μέτρο, που από τη μια απαλλάσσει τους εργοδότες από την υποχρέωση ουσιαστικών αυξήσεων στα κατώτατα εξευτελιστικά ημερομίσθια και από την άλλη υπονομεύει τα ίδια τα θεμέλια της κοινωνικής ασφάλισης, αφού: Χτυπά την καθολικότητα και την υποχρεωτικότητα του συστήματος, θέτει τις προϋποθέσεις για νέες εισφοροαπαλλαγές και εισφοροεκπτώσεις στους εργοδότες (ήδη ο ΣΕΒ ζητά τα δικά του... δεκαχίλιαρα!), απειλεί με χρεοκοπία το μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό, αφού οι πάντες γνωρίζουν ότι ουδέποτε εξυπηρετήθηκαν από τον κρατικό προϋπολογισμό οι θεσμοθετημένες υποχρεώσεις του απέναντι στο ΙΚΑ.

Η προχτεσινή παρέμβαση του ΣΕΒ, ο οποίος λίγα 24ωρα μετά τις εκλογές ζήτησε μείωση των εργοδοτικών εισφορών και ταυτόχρονα έκανε για μια ακόμα φορά ξεκάθαρες τις θέσεις του για τη διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για το τι προετοιμάζεται.