ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Στο σφυρί» και το νερό!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τη στιγμή που οι κάτοικοι της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της λειψυδρίας, η κυβέρνηση της ΝΔ, ακολουθώντας κατά γράμμα την πολιτική των προηγούμενων του ΠΑΣΟΚ, αντί να πάρει μέτρα για να τους εξασφαλίσει νερό, ετοιμάζεται να παραχωρήσει νέα ποσοστά των μετοχών της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, στο μεγάλο ντόπιο και πολυεθνικό κεφάλαιο.

Για το θέμα αυτό, ο «Ρ» είχε γράψει από τον περασμένο Δεκέμβρη. Τώρα το επιβεβαιώνουν και άλλα δημοσιεύματα, άλλων εφημερίδων. Ο βασικός μνηστήρας, όπως έχουμε γράψει ήδη, είναι ο γαλλικός πολυεθνικός κολοσσός Suez, ο οποίος έχει «μυριστεί» τεράστια κέρδη.

Βέβαια, ζημιωμένος θα βγει ο λαός του Λεκανοπεδίου Αττικής και της Θεσσαλονίκης, αφού δε φτάνει που θα παραδοθεί ένας στρατηγικός φυσικός πόρος, όπως το νερό, στα χέρια μιας πολυεθνικής, αλλά θα κληθεί να πληρώνει και το νερό για ...χρυσάφι, αφού ένα φυσικό κοινωνικό αγαθό υποτάσσεται στην άκρατη κερδοφορία. Ηδη μετά την πρώτη ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ η τιμή του νερού αυξήθηκε έως και 145%, ενώ στην ΕΥΑΘ έχουν ήδη προαναγγελθεί ανάλογες αυξήσεις που θα επιβληθούν σταδιακά μέχρι το 2012!

Ο λαός, λοιπόν, που πλήρωσε τις υποδομές για τα δίκτυα ύδρευσης, τώρα καλείται να πληρώνει και πρόσθετα χαράτσια στο βωμό της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ...

Πιέζουν για τα ψευτοκολέγια

«Το Σύνταγμα δεν είναι χαραγμένο σε πέτρα», δήλωσε με θράσος στο χτεσινό «Ελεύθερο Τύπο» ο επίτροπος της ΕΕ για την Παιδεία, Γιαν Φίγκελ, απαντώντας στο ότι το άρθρο 16 του ελληνικού Συντάγματος δεν επιτρέπει τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, άρα και την αναγνώριση των ψευτοκολεγίων που λειτουργούν στη χώρα μας. Πάλι καλά που δεν είπε ότι τα Συντάγματα είναι «χαραγμένα» στα παλιά μας τα παπούτσια! Αυτό εννοούσε πάντως...

Κι εδώ, αντί να του δώσουν τα παπούτσια στο χέρι και να τον στείλουν από κει που 'ρθε, τον προσκάλεσαν «με δόξες και τιμές» να μιλήσει σε ημερίδα ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων (υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας) για το «σχολείο του μέλλοντος» και να δώσει οδηγίες για το πώς θα υποταχθεί καλύτερα η εκπαίδευση όλων των βαθμίδων στις απαιτήσεις των επιχειρήσεων.

Κάποιος πρέπει να ενημερώσει όμως τον επίτροπο ότι εδώ στην Ελλάδα, υπάρχει κι ένα κίνημα που έχει απορρίψει τα ψευτοκολλέγια και την ισοπέδωση των πτυχίων που προωθούν από κοινού η ΕΕ με τις ελληνικές κυβερνήσεις.

Πρόληψη με ημερομηνία λήξης!

Το ότι η πρόληψη συνιστά τη μόνιμη, σταθερή, υποχρεωτική διαδικασία από τα πρώτα βήματα του παιδιού ως το τέλος του ανθρώπινου βίου, έρχονται να επιβεβαιώσουν τα στοιχεία απ' τις εξετάσεις που έγιναν το μήνα Μάρτη, στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τον καρκίνο του παχέος εντέρου, που πραγματοποιήθηκαν με πρωτοβουλία της Υπερνομαρχίας Αθηνών-Πειραιώς και τη συμβολή εθελοντικών ομίλων του Κέντρου Μελετών Υπηρεσιών Υγείας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και φαρμακευτικών εταιρειών. Οι εξετάσεις έγιναν δωρεάν σε μεγάλο διαγνωστικό κέντρο και πήραν μέρος 4.010 πολίτες, εκ των οποίων 394 (δηλαδή 9,83%) πήραν θετική απάντηση, που σημαίνει ότι μπορεί να έχουν έναν πολύποδα ή ακόμα και να νοσούν από καρκίνο.

Οι οργανωτές βρήκαν την ευκαιρία να υπογραμμίσουν ότι η πρόληψη πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο της καθημερινής φροντίδας του πολίτη, απαλλάσσοντας έτσι το κράτος απ' την υποχρέωσή του να προσφέρει αυτή την υπηρεσία μέσα από ένα κεντρικά σχεδιασμένο δημόσιο Πρωτοβάθμιο Σύστημα Υγείας με τα Κέντρα Υγείας (αστικού και αγροτικού τύπου), τα περιφερειακά ιατρεία, το δίκτυο των οικογενειακών γιατρών και παιδιάτρων και την κατ' οίκον νοσηλεία.

Και πάνω απ' όλα πρόληψη στον τομέα Υγείας, με εκδηλώσεις που κρατούν μόλις ένα μήνα, δηλαδή με ημερομηνία λήξης, είναι κοροϊδία...

Στην πεπατημένη με την ακρίβεια

Στην πεπατημένη της «εντατικοποίησης των ελέγχων» στην αγορά κινείται για άλλη μια χρονιά η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης ενόψει του Πάσχα. Εχοντας αφήσει στο έλεος των κάθε λογής κερδοσκόπων τα λαϊκά εισοδήματα, που καθημερινά γίνονται βορά στην κερδοσκοπική ασυδοσία, παραμονές γιορτών, η κυβέρνηση επιχειρεί συστηματικά να θολώσει τα νερά και να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων γύρω από το γεγονός ότι με την πολιτική της - τόσο η σημερινή όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις - έχει εκχωρήσει «γην και ύδωρ» στους κερδοσκόπους. Ετσι, δημοσιοποιούν εγκυκλίους για εντατικοποίηση των ελέγχων που τις προβάλλουν με το ανάλογο ύφος ...αυστηρότητας και δήθεν αδιαλλαξίας, αφού στην πραγματικότητα τίποτα περισσότερο δεν είναι διατεθειμένη να κάνει προκειμένου να προστατεύσει αποτελεσματικά τα εισοδήματα των εργαζομένων. Και στο μεταξύ, οι τιμές στα αμνοερίφια στη χονδρική εμφανίζονται αυξημένες μέχρι και 13% σε σύγκριση με την προηγούμενη εβδομάδα κι ακόμα είμαστε αρκετές μέρες πριν από το Πάσχα. Το έχουμε δει το έργο...

Η εμπειρία της Ιταλίας

Το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών στην Ιταλία προσφέρεται για να βγάλουν πολύμορφα συμπεράσματα και οι εργαζόμενοι στη χώρα μας, κυρίως για τη λεγόμενη κεντροαριστερή ή αριστερή διαχείριση που δήθεν μπορεί να δώσει λύση στα λαϊκά προβλήματα. Η κατρακύλα της Αριστεράς στην Ιταλία με 3,1% εκλογικό ποσοστό, έρχεται να προστεθεί σε αντίστοιχα αποτελέσματα σε άλλες χώρες, όπως στη Γαλλία και την Ισπανία. Οι λογικές της συνεργασίας σε κυβερνητικό και ευρύτερο επίπεδο, με τη σοσιαλδημοκρατία, ο οπορτουνισμός του κυβερνητισμού για να αποτρέψουμε τα χειρότερα, οδήγησαν στον αφοπλισμό του λαϊκού εργατικού κινήματος. Η αυταπάτη ότι μπορούν να υπάρξουν λύσεις που θα προκύψουν χωρίς συγκρούσεις, όπου και το κεφάλαιο και οι εργάτες θα είναι ευχαριστημένοι, είναι η πεμπτουσία του συμβιβασμού με το εκμεταλλευτικό σύστημα.

Στην Ιταλία βεβαίως ο λεγόμενος ιστορικός συμβιβασμός έχει μακρά παράδοση, όπως και ο «ευρωκομμουνισμός». Αποδεικνύεται και τώρα περίτρανα ότι η μετάλλαξη του κομμουνιστικού κινήματος στο όνομα της ανανέωσής του, οδηγεί στον πλήρη εκφυλισμό. Η χρεοκοπία αυτής της στρατηγικής, που είναι και στρατηγική του λεγόμενου Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (κόμμα που πρωτοστατεί και ο εδώ Συνασπισμός), έχει πλήρως αποδειχτεί.

Αυτό το κατάντημα δεν ήρθε τυχαία. Οι υποτιθέμενοι αριστεροί στην Ιταλία στήριξαν την κυβέρνηση του Ντ' Αλέμα, που συμμετείχε στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Από τη βάση του Αβιάνο έφευγαν τα ευρωατλαντικά βομβαρδιστικά. Συμμετέχοντας στην κυβέρνηση Πρόντι, συμβιβάστηκαν, μετά την αποχώρηση των ιταλικών στρατευμάτων από το Ιράκ, να πάνε σε άλλη ιμπεριαλιστική επέμβαση, στο Αφγανιστάν. Δέχτηκαν να μπουν στην «κλίνη του Προκρούστη» εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων, για τα οποία οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες προκάλεσαν και δημοψήφισμα ανάμεσα στους εργάτες για το ποια αυτά θα περικοπούν. Ολα αυτά «ντύθηκαν» με αριστερή φρασεολογία και δήθεν κοινωνική ευαισθησία, από ηγέτες όπως ο Μπερτινότι, των οποίων η αντίληψη ότι η «"αριστερά" μπορεί να αλλάξει την κατάσταση από τα μέσα» κυριάρχησε και εφησύχασε τους εργαζομένους.

Μπορεί τώρα οι εγχώριοι οπορτουνιστές του Συνασπισμού να έχουν «καταπιεί τη γλώσσα τους» ή να ψελλίζουν κάτι περί «κυβερνητισμού» που... πλήρωσε η «αριστερά» στην Ιταλία, αλλά ήταν οι ίδιοι που πανηγύριζαν τη μεγάλη «κεντροαριστερά», και την κατάκτηση της θέσης του προέδρου της Βουλής από τον Μπερτινότι, της «Επανίδρυσης». Φυσικά από καιροσκόπους και συμβιβασμένους μπορούμε να περιμένουμε τις επόμενες μέρες και άλλα, για να εξηγηθεί το «φαινόμενο Μπερλουσκονισμού» και της «επιστροφής της κακιάς δεξιάς».

Αυτό που δεν πρόκειται να ακούσουμε είναι ότι η αριστερά της ενσωμάτωσης οδηγεί αναγκαστικά σε αυτή την κατάληξη. Οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στην «εναλλακτική διαχείριση» που προτείνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που είναι μια από τα ίδια με αυτά που έκανε η ιταλική «αριστερά». Οι εργαζόμενοι πρώτ' απ' όλα πρέπει να μπουν δυναμικά στην ταξική πάλη με τις δυνάμεις και το πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Κόντρα στα μονοπώλια που πρέπει να ανατρέψουν. Σε ρότα ανυπακοής, ρήξης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος. Να εμπιστευτούν την πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ. Εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, που βάζει την οικονομία να λειτουργεί για την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Είναι ο μόνος δρόμος για να απαλλαγούν οι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου από τους εκμεταλλευτές τους και τους... πρόθυμους διαχειριστές.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Το άλλοθι της ... οικονομικής συγκυρίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΑΝΗΣΥΧΟΣ για την παγκόσμια οικονομική συγκυρία δηλώνει όπου βρεθεί και όπου σταθεί ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδας, Νίκος Γκαργκάνας. Θα ...πάει ψηλά ο πληθωρισμός, μας λέει.

Πάντως, δεν πρέπει να έχει παράπονο από την πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ με την ευτελιστική για τους εργαζόμενους σύμβαση που εξασφάλισε!

Το λέμε, γιατί είναι γνωστές οι απόψεις του διοικητή ότι οι μισθοί του κοσμάκη φταίνε πάνω από όλα για την αύξηση του πληθωρισμού.

Παρόλη την ...ανησυχία, όμως, εμείς τις μετοχές των τραπεζών (για παράδειγμα) τις βλέπουμε να ανεβαίνουν στα χρηματιστήρια και τα κέρδη τους να πολλαπλασιάζονται...

«ΜΟΝΟ μια τριτοκοσμική χώρα θα πουλούσε δημόσιο πλούτο και αντί να κερδίζει το κράτος, να κερδίζει ένας ιδιώτης»!

Το ύψιστης πολιτικής σημασίας απόφθεγμα ανήκει στον Γιώργο Παπανδρέου και αφορά, βέβαια, στην υπόθεση του ΟΤΕ.

Ως εκ τούτου, όταν μια χώρα ξεπουλάει τις δημόσιες επιχειρήσεις και το αντίτιμο μπαίνει στα κρατικά ταμεία, τότε είναι ...σύγχρονη και ανεπτυγμένη.

Τι άλλο, βέβαια, θα μπορούσε να πει. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είχαν το ξεπούλημα ως ...εθνικό σπορ.

Η αλήθεια - δυστυχώς για το ΠΑΣΟΚ - είναι πως τόσο αυτοί όσο και η ΝΔ συμπεριφέρονται στις πολυεθνικές και τους ιδιώτες ως υπάλληλοι. Κι αν αυτή η συμπεριφορά είχε ως αντικείμενο τον εαυτό τους και μόνον, ουδόλως θα μας ενδιέφερε.

Ομως, αφορά τον ελληνικό λαό. Που πρέπει να τις διεκδικήσει παλεύοντας για τη δική του εξουσία, για να δει άσπρη μέρα στέλνοντας οριστικά και τους ιδιώτες και τους πολιτικούς τους στον Καιάδα της Ιστορίας.

ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΜΑΣ έρθει στην Αθήνα ο Μ. Νίμιτς, αν ανησυχούσατε για το ...τι απέγινε. Ο Αμερικάνος διπλωμάτης ντε, που μας βοηθάει να συζητήσουμε με την ΠΓΔΜ...

Γρηγοριάδης Κώστας

Αυτός με τον οποίο η κυβέρνηση συζητά αποκλειστικά και μόνο διαδικαστικά θέματα του διαλόγου και ουδέποτε κάνει διαπραγματεύσεις για άλλα θέματα, όπως το Κόσσοβο...

Υποτριπλασιάστηκε...

Γρηγοριάδης Κώστας

Μετά τα χαμηλά ποσοστά στις πρόσφατες φοιτητικές εκλογές, που έλαβε ο ΣΥΝ - ΣΥΡΙΖΑ, άλλη μια απόδειξη για την αναντιστοιχία ανάμεσα στις δημοσκοπήσεις και την πραγματικότητα ήρθε από το συνδικαλιστικό κίνημα. Στις πρόσφατες αρχαιρεσίες στο ενιαίο Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, όπου οι εργαζόμενοι ενίσχυσαν και έδωσαν την αυτοδυναμία στις ταξικές δυνάμεις της «Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας», το ψηφοδέλτιο της «Αυτόνομης Παρέμβασης» υποτριπλασιάστηκε σε ψήφους (44 από 128, καμία έδρα στο ΔΣ, κανένας αντιπρόσωπος για Ομοσπονδία και Εργατικό Κέντρο Αθήνας). Εχουν περάσει μόλις λίγοι μήνες, απ' όταν οι εργαζόμενοι στον «Αστέρα Βουλιαγμένης» έδιναν μάχη με τη στήριξη των ταξικών δυνάμεων, ενάντια στις απολύσεις και στο πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου που έβαζε σε εφαρμογή η εργοδοσία. Εκείνοι συνδιαλέγονταν με την εργοδοσία για να βάλουν φρένο στις κινητοποιήσεις. Για να αποκαλυφθεί στη συνέχεια ότι πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΣΥΝ στον κλάδο και εργαζόμενος στον «Αστέρα» πήρε το «πακέτο» της εθελούσιας εξόδου από τον «Αστέρα» και εξαφανίστηκε από το ξενοδοχείο! Δηλωτικό της αδυναμίας της «Αυτόνομης Παρέμβασης» να συσπειρώσει ακόμα και τους οπαδούς της είναι ότι υποψήφιοι με το ψηφοδέλτιό της στις πρόσφατες αρχαιρεσίες δεν ήρθαν καν να ψηφίσουν.

Οι εργαζόμενοι του κλάδου γύρισαν κυριολεκτικά την πλάτη, σε αυτούς που όλα τα προηγούμενα χρόνια, και στο συγκεκριμένο συνδικάτο, έβαζαν πλάτη μαζί με τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ για να μην «κουνιέται φύλλο». Συνεργάζονταν άψογα, για να έχουν υποταγμένους τους εργαζόμενους και να περνούν τα πιο αντιδραστικά εργοδοτικά μέτρα. Οι εργαζόμενοι βγάζουν συμπεράσματα για το ποιος πραγματικά στέκεται αλληλέγγυος στα προβλήματά τους, για το ποιος οργανώνει την αντίσταση και τον αγώνα του ενάντια στο σύνολο της αντεργατικής πολιτικής. Γι' αυτό και εμπιστεύτηκαν το σωματείο τους στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Εμπαίζουν τους καπνοπαραγωγούς

Συλλαλητήριο κοροϊδίας των καπνοπαραγωγών διοργανώνουν σήμερα οι καρεκλοκένταυροι των διοικήσεων της ΠΑΣΕΓΕΣ και της ΓΕΣΑΣΕ. Οι θιασώτες της νέας ΚΑΠ και των αντιαγροτικών κανονισμών της ΕΕ εντελώς καιροσκοπικά και υποκριτικά ζητούν να μην κοπεί το 50% της επιδότησης στον καπνό, από το 2010.

Εδώ και βδομάδες προπαγανδίζουν τη σημερινή συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στην Αθήνα, ημέρα όπου θα βρίσκεται και η επίτροπος Γεωργίας της ΕΕ. Ομως οι διοικούντες της ΠΑΣΕΓΕΣ και της ΓΕΣΑΣΕ είναι αυτοί που πανηγύριζαν όταν ψηφίστηκε η νέα ΚΑΠ τον Ιούνη του 2003 από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και με βάση αυτή ψηφίστηκε ό,τι ψηφίστηκε από την κυβέρνηση της ΝΔ τον Απρίλη του 2004. Το πρόβλημα με τα καπνά δεν είναι μόνο διαχειριστικό και διαπραγματευτικό, όπως θέλουν να το εμφανίζουν. Ο Β' πυλώνας και η ενίσχυση των εξωγεωργικών δραστηριοτήτων που επιβάλλει είναι μια πραγματικότητα, που οι διοικήσεις της ΠΑΣΕΓΕΣ και ΓΕΣΑΣΕ στηρίζουν και προπαγανδίζουν. Μόνο για τον καπνό τους πήρε ο πόνος;... Να τα δούνε όλα αυτά οι καπνοπαραγωγοί και να τους απομονώσουν συντασσόμενοι με το συνεπές αγωνιστικό αγροτικό κίνημα όπως αυτό εκφράζεται μέσα από το αγωνιστικό πλαίσιο και την αγωνιστική δράση της ΠΑΣΥ.

Καμιά συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους

«Με την επίσκεψη αυτή αναγνωρίζονται οι ιδιαίτερες και σύγχρονες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις στο πλαίσιο της ισχυροποίησης της θέσεως της Ελλάδας στον ευρύτερο διεθνή χώρο, καθώς καλούνται να συμβάλλουν ουσιαστικά στη βελτίωση των συνθηκών ασφαλείας, στην ανασυγκρότηση του Αφγανιστάν, την ανάπτυξη σύγχρονων δομών, την εξασφάλιση συνθηκών ειρήνης στην περιοχή και τη δημιουργία φιλικών σχέσεων με το λαό του Αφγανιστάν». Με αυτή τη θρασύτατη και προκλητική δήλωση ο Μ. Βαρβιτσιώτης, πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής, επιχειρεί να δικαιολογήσει την επίσκεψη δέκα βουλευτών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ στην Καμπούλ. Στην αποστολή μετέχουν επίσης, ο αρχηγός ΓΕΣ Δημ. Βούλγαρης, ο διοικητής του Β' Σώματος Στρατού Σπ. Παπαδάκης καθώς και 60 Ελληνες στρατιωτικοί οι οποίοι θα αντικαταστήσουν ισάριθμους συναδέλφους τους που συμπλήρωσαν τον προβλεπόμενο χρόνο παραμονής τους στο Αφγανιστάν. Τα παραμύθια περί «ισχυροποίησης της χώρας» και ανασυγκρότησης του Αφγανιστάν, το μόνο που κάνουν είναι να συνεχίζουν στο ρόλο της «ύαινας» στη λεία συμμετέχοντας στους πολέμους. Καμία δουλειά δεν έχουν οι ένοπλες δυνάμεις στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ και της ΕΕ. Και πρέπει, αυτό είναι το κοινό λαϊκό αίσθημα και αίτημα, να έρθουν πίσω οι Ελληνες στρατιωτικοί. Κανένας έξω από τα σύνορα!

Ο τραπεζικός δανεισμός

Από την προηγούμενη δεκαετία, που πρωτοεμφανίστηκαν τα διαφόρων ειδών τραπεζικά δάνεια, ο δανεισμός των ελληνικών νοικοκυριών έχει φτάσει στο 50% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της χώρας. Πάνω από 100 δισ. ευρώ, δηλαδή, έχουν «πέσει» και τζιράρονται στην αγορά. Βολικό, θα πει κανείς, αφού τα ποσά αυτά, που έχουν εισπραχθεί από τις διάφορες επιχειρηματικές ομάδες, οι οποίες πωλούν εμπορεύματα και υπηρεσίες, αποτελούν την κινητήρια δύναμη για τη μεγάλη κερδοφορία τους, ενώ σε περίπτωση που δεν υπήρχαν, τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά, για τους εκπροσώπους του κεφαλαίου. Την ίδια ακριβώς περίοδο και κυρίως χάρη στην εξάπλωση του δανεισμού των νοικοκυριών, οι τράπεζες που λειτουργούν στη χώρα έχουν γνωρίσει μια περίοδο θεαματικής αύξησης των υπερκερδών τους. Μόνο πέρσι, το 2007, τα καθαρά τραπεζικά κέρδη έφτασαν τα 7 δισ. ευρώ!

Οι κατά καιρούς κυβερνώντες, πριν το ΠΑΣΟΚ και τώρα η ΝΔ, και μαζί τους οι ποικιλώνυμοι απολογητές του συστήματος, προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ιστορία «τραπεζικός δανεισμός» είναι ένα πολύ καλό εργαλείο της καπιταλιστικής κοινωνίας, από τη χρήση του οποίου βγαίνουν όλοι κερδισμένοι. Πρώτα και κύρια, λένε, τα λαϊκά νοικοκυριά, που χάρη στην πρόσβαση που έχουν στα δάνεια μπορούν και καλύπτουν διάφορες ανάγκες τους. Μαζί και η «αγορά», η οποία παραμένει «ζεστή» χάρη στα δανειζόμενα χρήματα, και από κοντά και οι τράπεζες που διαθέτουν τα κεφάλαιά τους με τη μορφή δανείων.

Ολα αυτά, βεβαίως, αποτελούν ένα πολύ ωραίο παραμύθι, εμπαιγμού και αποπροσανατολισμού των εργαζομένων. Είναι απόλυτα σίγουρο ότι οι τραπεζίτες και άλλες επιχειρηματικές ομάδες κερδίζουν -και μάλιστα με το παραπάνω - από τα δάνεια. Ομως, πάει πολύ και αποτελεί πρόκληση ο ισχυρισμός πως τάχα κερδίζουν και όσοι δανείζονται. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών που αναγκάζονται να προσφύγουν στον τραπεζικό δανεισμό, αποτελούν θύματα της άγριας πολιτικής λιτότητας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Είναι οικογένειες εργαζομένων που προσπαθούν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες της καθημερινής διαβίωσής τους. Στην πραγματικότητα, είναι δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά που μετατρέπονται σε ομήρους των τραπεζών, υποθηκεύοντας μεροκάματα και μισθούς χρόνων και χρόνων. Κι όλα αυτά επειδή η ασκούμενη πολιτική της «επιχειρηματικότητας» και της «ανταγωνιστικότητας» επιδιώκει και εξασφαλίζει την ευρωστία των επιχειρηματικών ομίλων και των εκπροσώπων του κεφαλαίου σε βάρος όλων εκείνων που καθημερινά μοχθούν και συμμετέχουν στην παραγωγή του πλούτου, τον οποίο καρπώνονται οι ολίγοι.

Υποστηρίζουν την άποψη ότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Αφού ο κόσμος, σου λέει, έχει ανάγκες μεγαλύτερες από το εισόδημά του, πάντα θα υπάρχουν οι τράπεζες και ο δανεισμός. Το ψεύδος είναι ολοφάνερο. Ας το σκεφτούμε. Σε μια κοινωνία που το κράτος, αξιοποιώντας τον ίδιο τον πλούτο που παράγεται, θα παραχωρούσε στους εργαζόμενους στέγη, κανείς δε θα είχε ανάγκη τα στεγαστικά δάνεια. Σε μια κοινωνία, που το κράτος θα εξασφάλιζε αξιοπρεπή εργασία σε όλους με αμοιβές που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες διαβίωσής τους, θα κάλυπτε πραγματικά τις ανάγκες για τη μόρφωση και τις σπουδές των νέων, θα κάλυπτε την ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη των πολιτών, θα εξασφάλιζε δημόσιες και δωρεάν υποδομές για ανθρώπινες συνθήκες ζωής, το περιβόητο εργαλείο «τραπεζικά δάνεια» θα φάνταζε σαν ανάμνηση από την προϊστορία του ανθρώπου. Και μαζί με αυτά, ιστορία του παρελθόντος θα αποτελούσαν και οι ίδιες οι τράπεζες.