Είχα να δω την ταινία από τότε που πρωτοπαίχτηκε (1957). Τη ρούφηξα πάλι σαν να την έβλεπα για πρώτη φορά (έχω πάντα καθαρά στο νου μου το βιβλίο του Καζαντζάκη). «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» είναι μια βαθιά σκεπτόμενη ταινία! Γιατί βάζει ζητήματα που έχουν να κάνουν με δυνατές αξίες. Μιλάει για την εσωτερική, αλλά και την εθνική και κοινωνική ελευθερία, μιλάει για το προσωπικό, αλλά και για το εθνικό και το κοινωνικό δικαίωμα - και το χρέος - του ξεσηκώματος ενάντια στην προσωπική, στην εθνική και την κοινωνική καταπίεση, ενάντια στον ξένο και τον ντόπιο εχθρό. Μιλάει, με άλλα λόγια, για τη ζωή και την εξέλιξή της. Βρισκόμαστε στα 1920 στην Κρήτη. Ο υψηλός κλήρος και οι προύχοντες, αγκαλιά...