Στην «τυχόν ολιγωρία»(!) των υπηρεσιών που έχουν την ευθύνη για τον έλεγχο επέρριψε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος την ευθύνη για το διατροφικό σκάνδαλο με το νοθευμένο με ορυκτέλαια ηλιέλαιο, επιβεβαιώνοντας περίτρανα ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει το παραμικρό για να διασφαλίσει ακόμα και στοιχειωδώς τους κανόνες υγιεινής των τροφίμων που φτάνουν στο πιάτο μας. Οπως και στην περίπτωση της ελεύθερης διαμόρφωσης των τιμών των προϊόντων από τα μονοπώλια, έτσι και στην περίπτωση της υγιεινής και ασφάλειας των τροφίμων η κυβέρνηση - όπως και η ΕΕ γενικότερα - αναγνωρίζει, δίχως να το ομολογεί ευθέως, ότι δεν μπορεί να υπάρξει κανένας έλεγχος και ουσιαστικά οι «καταναλωτές» (διάβαζε οι λαϊκές μάζες) είναι ανυπεράσπιστες. Το γεγονός ότι εδώ και χρόνια οι ελεγκτικοί μηχανισμοί σκόπιμα έχουν αποδυναμωθεί και διαλυθεί, ασφαλώς δεν είναι τυχαίο αλλά απόρροια της σχεδιασμένης παρέμβασης των γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων ώστε «να λύσουν τα χέρια» των πολυεθνικών. Κάθε φορά λοιπόν που «σκάει» ένα διατροφικό σκάνδαλο οι κυβερνήσεις θα κάνουν τον ανήξερο και θα προσποιούνται ότι «αιφνιδιάζονται», ενώ αμέσως μετά θα το υποβαθμίζουν και θα το κουκουλώνουν, όπως ακριβώς κάνουν μέχρι σήμερα. Η λύση λοιπόν δεν είναι στη μοιρολατρία και τις ατομικές λύσεις, αλλά στην ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Ολο «νίκες» και «κατακτήσεις»
«Μάλλιασε» η γλώσσα τους να το λένε και να το ξαναλένε μήπως το πιστέψουν και οι ίδιοι. Ο λόγος για την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που επιμένει ότι ο δικομματισμός όπου να 'ναι ξεψυχάει. Το επανέλαβε για πολλοστή φορά ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Ελευθεροτυπία», όπως είπε: «Ζούμε το τέλος εποχής του δικομματισμού. Υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες - δε λέω βεβαιότητες για μια νέα λαϊκή πλειοψηφία με επίκεντρο τις δυνάμεις της αριστεράς».
Και παρακάτω επαναλαμβάνει τα περί «μεγάλης κατάκτησης για την αριστερά» που αφορά στην «κατάρρευση της συνταγματικής αναθεώρησης λόγω του άρθρου 16».
Από κατάκτηση σε κατάκτηση κι από νίκη σε νίκη, δε μένει πια τίποτα άλλο για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ απ' την κατάκτηση του κυβερνητικού θώκου. Ετσι ώστε ο δικομματισμός που «πεθαίνει» να αντικατασταθεί απ' το διπολισμό ή ό,τι άλλο, να αλλάξει δηλαδή ο Μανωλιός και να φορέσει τα ρούχα του αλλιώς.
Το μέγεθος βέβαια της «νίκης» γύρω απ' τη μη αναθεώρηση του άρθρου 16, το αντιλαμβάνονται πλήρως όλοι εκείνοι των οποίων τη νοημοσύνη επιμένει να υποτιμά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Οι εργαζόμενοι, η φτωχολογιά της χώρας και τα παιδιά τους που βιώνουν στο πετσί τους την εμπορευματοποίηση της Παιδείας. Που με ή χωρίς άρθρο 16 προχωρά ακάθεκτη. Η εφαρμογή του νόμου πλαίσιο και μόνο φτάνει για του λόγου το αληθές...
Πού το πάνε με τα Πανεπιστήμια;
Σαν μια εναρμονισμένη ορχήστρα, κυβέρνηση και συγκροτήματα του Τύπου, το τελευταίο διάστημα, ανεβάζουν σκόπιμα τους τόνους για την ανώτατη εκπαίδευση. Ο υπουργός Παιδείας έκανε ένα κάλεσμα συστράτευσης στις πιο αντιδραστικές δυνάμεις των ΑΕΙ προκειμένου να αναλάβουν δράση υπεράσπισης και εφαρμογής των αναδιαρθρώσεων. Παράλληλα, διάφορες αστικές φυλλάδες δίνουν «γραμμή» για ιδιότυπες «μάχες» φοιτητών - πανεπιστημιακών μπροστά στις πρυτανικές εκλογές, για «σπασίματα», «καψίματα» και γενικότερα ...ξεσπάσματα, που δήθεν θα στρέφονται κατά της εφαρμογής του νόμου - πλαισίο. Φαίνεται να τις προκαλούν. Και δεν αποκλείεται αφού στην πραγματικότητα θα αποτελέσουν «βούτυρο στο ψωμί» της κυβέρνησης προκειμένου να χτυπήσει και να αποπροσανατολίσει το κίνημα.
Πριν ακόμα μπουν σε κίνηση οι φοιτητές μετά τις διακοπές του Πάσχα, πριν υπάρξουν αποφάσεις συλλογικών οργάνων των φοιτητών και πριν καλά καλά κατασταλάξουν οι παρατάξεις στις προτάσεις τους και στην τακτική τους, εμφανίστηκαν σε εφημερίδες τίτλοι του τύπου «πόλεμος στα ΑΕΙ», «καθηγητές σε ομηρία», «τεστ δημοκρατίας οι πρυτανικές εκλογές», κ.ά. Τα σχετικά «ρεπορτάζ» και άρθρα υπερτονίζουν βερμπαλισμούς συγκεκριμένων πολιτικών δυνάμεων που δρουν στο χώρο των φοιτητών, αξιοποιούν ακόμα και προβοκατόρικες ενέργειες, τα βαφτίζουν όλα αυτά «φοιτητικό κίνημα» και «προβλέπουν» (διάβαζε υπαγορεύουν) νέο γύρο κινητοποιήσεων (με αυτούς τους όρους όμως, με όρους ξεσπάσματος).
Τι στόχο έχουν άραγε όλα αυτά, αν όχι να χτυπήσουν το κίνημα πριν καν ακόμα εκφραστεί, να το αφοπλίσουν, να το καθοδηγήσουν σε ανώδυνα κανάλια και να στρέψουν την πλειοψηφία του κόσμου ενάντια στους «βάνδαλους φοιτητές»... Απευθύνονται στον εργαζόμενο, λέγοντάς του ότι οι φοιτητές καταστρέφουν τα πανεπιστήμια που τα πληρώνει από το δικό του μόχθο. Απευθύνονται στους πανεπιστημιακούς, λέγοντάς τους ότι η ευθύνη τους είναι να γίνουν χωροφύλακες των φοιτητών και «μάνατζερ» του νόμου - πλαίσιο μέσα στα ιδρύματα ή να φέρουν χωροφύλακες στα Πανεπιστήμια. Απευθύνονται στους ίδιους τους φοιτητές, υποδεικνύοντάς τους ως κορυφαία έκφραση του νόμου - πλαισίο το νέο τρόπο εκλογής των οργάνων διοίκησης των ΑΕΙ.
Ο νέος νόμος - πλαίσιο κι όλοι οι προηγούμενοι νόμοι της κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, δημιουργούν τις προϋποθέσεις ώστε τα ιδρύματα να υπηρετούν καλύτερα την κερδοφορία του κεφαλαίου και τον ιδεολογικό τους ρόλο υπέρ του συστήματος. Γι' αυτό και η ανατροπή του είναι υπόθεση συνολικά του λαϊκού κινήματος, στο δρόμο της σύγκρουσης και της ρήξης με την πλουτοκρατία και την πολιτική της. Τα ανώτατα ιδρύματα δεν μπορούν να αποτελέσουν ανεξάρτητες νησίδες, υπέρ της προκοπής και της προόδου του λαού, όντας ενταγμένα στο σύστημα της ολιγαρχίας, του κεφαλαίου. Για να είναι οι σπουδές πραγματικά δωρεάν (βιβλία, σίτιση, στέγαση, μετακινήσεις, υποδομές), για να βγαίνουν απόφοιτοι υψηλού επιστημονικού επιπέδου που τις γνώσεις τους θα τις υποτάσσουν στη βελτίωση της ζωής του λαού... χρειάζονται ριζικές αλλαγές στο κοινωνικοπολιτικό επίπεδο και στο επίπεδο της οικονομίας. Χρειάζεται μια άλλη οικονομική ανάπτυξη με βάση τις λαϊκές ανάγκες, που δεν μπορεί παρά να σχεδιάζεται από μια λαϊκή εξουσία.
Γι' αυτό και η ανατροπή του νόμου χρειάζεται ένα συγκροτημένο κίνημα, με αντοχή, που θα δώσει σκληρούς αγώνες. Τα βεγγαλικά μπορεί να κάνουν πολύ θόρυβο και εφέ, αλλά εξανεμίζονται ταχύτατα, δε φτάνουν για να φωτίσει η νύχτα...
Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ
Τα λάφυρα του πολέμου
Η παρακάτω, είδηση, που μεταδόθηκε από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων την περασμένη Τρίτη, έχει το δικό της, ξεχωριστό, ενδιαφέρον. «Η Fiat Group Automobiles (FGA) και το υπουργείο Οικονομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης της Σερβίας - αναφέρεται στο τηλεγράφημα του ΑΠΕ - ανακοίνωσαν την υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας, ως βάση για την εξαγορά από τη FGA του εργοστασίου της Zastava στο Kragujevac της Σερβίας, 140 χλμ. νοτιοανατολικά του Βελιγραδίου».
Το ενδιαφέρον της είδησης, δε βρίσκεται στο ότι μια πολυεθνική εταιρεία εξαγοράζει μια άλλη. Παρόμοια γεγονότα, σε συνθήκες μονοπωλιακού καπιταλισμού και διεθνικής δράσης του κεφαλαίου, αποτελούν... ρουτίνα. Το ενδιαφέρον βρίσκεται στο γεγονός ότι η ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία «Φίατ» προχωρά στην εξαγορά της πρώην γιουγκοσλαβικής αυτοκινητοβιομηχανίας «Ζάσταβα», που σήμερα ανήκει στο Δημόσιο της Σερβίας.
Η εξαγορά αυτή δεν είναι τυχαία. Αποτελεί μια ακόμη απόδειξη για τους λόγους που έγινε ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, στους βομβαρδισμούς της οποίας μετείχαν - άμεσα ή έμμεσα - και όλες οι κυβερνήσεις των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ανάμεσα σ' αυτές και η ιταλική κυβέρνηση, που πρόσφερε «γην και ύδωρ» στα αμερικανικά βομβαρδιστικά, και τη βάση του Αβιάνο, προσβλέποντας ακριβώς στην «επόμενη μέρα» για το συμφέρον των κεφαλαιοκρατών της Ιταλίας. Σαν ανταμοιβή για τη συμμετοχή της στον βρώμικο πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, η Ιταλία - δηλαδή τα κεντροαριστερά και κεντροδεξιά κόμματα που υποστήριξαν τους βομβαρδισμούς - πέτυχε δύο τουλάχιστον πράγματα. Πρώτον, να αποκτήσει «κοψοχρονιά» τη ρημαγμένη από τον πόλεμο αυτοκινητοβιομηχανία «Ζάσταβα» (για να τη χαρίσει στα αφεντικά της «Φίατ»). Δεύτερον, η ιταλική κυβέρνηση μαζί με τη «Φίατ» να εμφανίζονται ως... «σωτήρες» στους Σέρβους, που ακόμη προσπαθούν να κλείσουν τις πληγές του πολέμου (όπως η ανεργία), αφού με τη συγκεκριμένη εξαγορά αρκετοί άνεργοι Σέρβοι θα βρουν δουλειά.
Περί ιδιωτικών πανεπιστημίων
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ ο Θοδωρής Ρουσόπουλος, όταν λέει πως «φοβόμαστε» τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα δημιουργηθούν εάν ποτέ αναθεωρηθεί το άρθρο 16.
Φοβόμαστε και χωρίς να αναθεωρηθεί το άρθρο 16. Διότι - όπως έχει αποδείξει η κυβέρνηση - μπορεί να κάνει τα δημόσια πανεπιστήμια ...σαν ιδιωτικά.
Οπως έχει κάνει και τα δημόσια νοσοκομεία, και τους δημόσιους οργανισμούς και τα δημόσια ιδρύματα και τις δημόσιες τράπεζες και τις ΔΕΚΟ.
Ακόμη χειρότερα, μπορεί να κάνει τα πανεπιστήμια να δουλεύουν ακόμη και για το ΝΑΤΟ, όπως πρόσφατα αποκάλυψε ο «Ρ».
Φοβόμαστε ακόμη περισσότερο, γιατί το ίδιο μπορεί ωραιότατα να κάνει και το ΠΑΣΟΚ.
Βλέπετε τα πανεπιστημιακά τμήματα με «χορηγούς» τραπεζίτες ή εφοπλιστές δεν είναι «εφεύρεση» της τωρινής κυβέρνησης. Το ΠΑΣΟΚ τα ξεκίνησε, κι όπως ξέρουμε αυτή παραμένει η θέση του.
Γενικώς, λοιπόν, φοβόμαστε, γιατί ξέρουμε ακριβώς τι λένε οι κατευθύνσεις της Μπολόνια και γνωρίζουμε επίσης ότι υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να τις ακολουθήσουν.
ΩΡΕΣ - ΩΡΕΣ τους πιάνει μια κρίση ειλικρίνειας. Γι' αυτό και ο διοικητής της Εθνικής, Τ. Αράπογλου δήλωσε ότι η πώληση του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου μοιάζει με ...«παιγνίδι πόκερ».
Ολοι, λέει, πρέπει να δηλώσουν «παρών» και εφόσον υπάρξει διαγωνισμός να κάνουν τις προσφορές τους.
Το μόνο που του ...διέφυγε είναι πως όποιος επιλέγει να κάθεται σε «πράσινες τσόχες» πρέπει να «τζογάρει» τα δικά του λεφτά.
Οταν ρίχνει στο τραπέζι τις δημόσιες επιχειρήσεις, δηλαδή τα λεφτά του Ελληνα φορολογούμενου, υπάρχει μια μικρή - μικρή διαφορά.
Σε τελική ανάλυση η - όποια - γοητεία και συγκίνηση του τζόγου είναι υποτίθεται το ότι ρισκάρεις τα δικά σου λεφτά.
Διαφορετικά δε λέγεται «παιγνίδι». Κλοπή και απάτη λέγεται...
Γρηγοριάδης Κώστας
Η σκυτάλη στα συγκροτήματα
Γρηγοριάδης Κώστας
«Τεστ δημοκρατίας οι πρυτανικές εκλογές -"Αντάρτικο" σε σχολές κατά της εφαρμογής του νέου νόμου για τα ΑΕΙ» («Καθημερινή») -«Πανεπιστήμια στο έλεος της βίας - Οι καθηγητές καταγγέλλουν πρωτοφανή φαινόμενα και μιλούν για καθεστώς απειλών» («Βήμα»). Οι παραπάνω τίτλοι των κυριακάτικων φύλλων των δύο καθεστωτικών εφημερίδων δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο αυταπατών για το οργανωμένο χαρακτήρα της ολομέτωπης επίθεσης που θα εξαπολυθεί το επόμενο διάστημα στα Πανεπιστήμια για την εφαρμογή του αντιδραστικού νόμου. Οι προκλητικές δηλώσεις του Ευρ. Στυλιανίδη απλά έδωσαν το σήμα. Τη σκυτάλη πήραν τα συγκροτήματα των ΜΜΕ, εξαπολύοντας συκοφαντική επίθεση, για να διευκολυνθεί η υλοποίηση των αντιδραστικών διατάξεων του νόμου, ενόψει της εκλογής των οργάνων διοίκησης στα ΑΕΙ. Οι φοιτητές, οι καθηγητές, οι εργαζόμενοι γενικότερα οφείλουν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, εντείνοντας τη συσπείρωση και την πάλη τους για την κατάργηση του νόμου - πλαίσιο που ουσιαστικά παραδίδει τα ΑΕΙ στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Από το πόσο ξεκάθαροι θα καταστούν οι στόχοι πάλης θα εξαρτηθεί και η αποτελεσματικότητα των αγώνων και κατά πόσο θα πέσουν στο κενό τα παιχνίδια αποπροσανατολισμού που στήνονται από διάφορες πλευρές...
Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας...
Πλήρη διαστρέβλωση της στάσης της ΠΚΣ και των δυνάμεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθήνας (πρώην ΑΣΟΕΕ), κάνει «Το Βήμα» της περασμένης Κυριακής. Η εφημερίδα, αναφέρεται στην κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά την απομάκρυνση των ταμπλό των παρατάξεων από την είσοδο του ιδρύματος και τις τυχοδιωκτικές ενέργειες μερίδας φοιτητών που ...αφαίρεσαν τον υπολογιστή του πρύτανη, ως «εκβιασμό» μέχρι να επιστραφούν τα ταμπλό.
Στο ...«ρεπορτάζ» εμφανίζονται μέλη της ΠΚΣ να μη σχολιάζουν τα «επεισόδια», απαντώντας με απαξιωτικές εκφράσεις του τύπου «ρωτήστε την κεντρική επιτροπή της ΚΝΕ»... ενώ αξιοποιούνται ανώνυμες δηλώσεις πανεπιστημιακών του ιδρύματος που «γκρουπάρουν» την ΠΚΣ με τις φοιτητικές παρατάξεις ΕΑΑΚ και ΠΑΣΠ, οι οποίες πρωταγωνίστησαν στους τυχοδιωκτισμούς.
Να θυμίσουμε, λοιπόν, στην εφημερίδα ότι οι δυνάμεις της ΠΚΣ, με δυο ανακοινώσεις τους την προηγούμενη βδομάδα καταδίκασαν τόσο την ενέργεια του πρύτανη να απομακρύνει τα ταμπλό, όσο και τους τυχοδιωκτισμούς των ΕΑΑΚ, ΠΑΣΠ, ΑΡΕΝ που αλείφουν βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης για την κατάργηση του ασύλου, αφήνοντας στο απυρόβλητο όλες τις άλλες αντιδραστικές ρυθμίσεις που περνούν στο ίδρυμα. Περιττό, βέβαια, να προσθέσουμε ότι οι δυνάμεις της ΠΚΣ δε συμμετείχαν στο «μπάχαλο» που δημιουργήθηκε όλη την προηγούμενη βδομάδα στο ίδρυμα.
... και ο στόχος της!
Η διαστρέβλωση που επιχειρεί η εφημερίδα όμως, δεν είναι τυχαία. Το εκδοτικό συγκρότημα υπερασπίζεται τις αναδιαρθρώσεις στην ανώτατη εκπαίδευση και επιδιώκει να «χτυπήσει» την ΠΚΣ, την ΚΝΕ και το ΚΚΕ που απαντούν στις αναδιαρθρώσεις με όρους κινήματος. Φοβούνται ακριβώς ένα κίνημα νεολαιίστικο και λαϊκό κίνημα που θα μπορεί να βάλει φραγμό και να ακυρώσει το νόμο - πλαίσιο κι όλες τις άλλες αντιδραστικές τομές που φέρνει η κυβέρνηση με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ.
Γι' αυτό και επιχειρούν να «τσουβαλιάσουν» την ΠΚΣ με τις άλλες δυνάμεις που δήθεν διαφωνούν με τις αναδιαρθρώσεις, οδηγούν όμως το κίνημα σε κανάλια εντελώς ανώδυνα για το σύστημα και ενέργειες πλήρως αξιοποιήσιμες από την κυβέρνηση...
«Κουτσουρεύουν» τους αγώνες
Δείγμα γραφής για το πώς βλέπουν τους αγώνες έδωσαν οι πλειοψηφίες στις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, με αφορμή την κινητοποίηση της ΑΔΕΔΥ στις 15 Μάη. Οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών πρότειναν 24ωρη απεργία για εκείνη την ημέρα, με διεκδικητικό πλαίσιο που απαντά στην επίθεση που δέχονται σήμερα οι εργαζόμενοι. Η μεν πλειοψηφία στο ΔΣ της ΔΟΕ αποφάσισε δίωρη διευκολυντική στάση εργασίας για τις δυο τελευταίες διδακτικές ώρες του διδακτικού ωραρίου και τις δυο πρώτες του απογευματινού, ενώ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ στάση εργασίας 11 π.μ. - 14.00 για τον πρωινό κύκλο και 14.00 - 17.00 για τον απογευματινό. Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά ότι ο σημερινός συσχετισμός υπηρετεί την υποταγή και τη συναίνεση. Σε μία περίοδο όξυνσης της επίθεσης ενάντια στα δικαιώματα των εργαζομένων, αντί οι δυνάμεις αυτές να δημιουργήσουν συνθήκες σύγκρουσης με αυτήν την πολιτική, επιλέγουν συμβολικές κινήσεις εντυπωσιασμού και υπονομεύουν, ουσιαστικά, τις απεργιακές κινητοποιήσεις. Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών καλεί τους εκπαιδευτικούς να δώσουν το «παρών» στους αγώνες και να τους δώσουν το περιεχόμενο που ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες του λαού.
Πλατιά συσπείρωση για την Υγεία
Το ΚΚΕ έδωσε στη δημοσιότητα τις θέσεις του για την Υγεία, σε ειδική ένθετη έκδοση του Κυριακάτικου «Ριζοσπάστη». Πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο ντοκουμέντο, όπλο στα χέρια των εργαζόμενων και του λαού. Δίνει ώθηση στον αναγκαίο αγώνα του εργατικού λαϊκού κινήματος για Υγεία και Πρόνοια απαλλαγμένη από κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα, ταγμένη να εξυπηρετεί τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες. Το πλαίσιο πάλης που προτείνει το ΚΚΕ μπορεί και πρέπει να αποτελέσει τη βάση μιας πλατιάς συσπείρωσης συνδικάτων, φορέων, εργαζόμενων από κάθε κλάδο. Δυνάμεων που αντιλαμβάνονται ότι η λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι στην Υγεία και τα λαϊκά στρώματα, βρίσκεται στη σύγκρουση με την πολιτική που αντιμετωπίζει την Υγεία σαν εμπόρευμα.
ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στάθηκαν και στέκονται με συνέπεια απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, προωθώντας πολύμορφα την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της Υγείας, αποκλείοντας πλατιά λαϊκά στρώματα από τις αναγκαίες υπηρεσίες. Μέρος αυτής της αντιδραστικής πολιτικής είναι οι αντιασφαλιστικές νομοθεσίες, τα ΣΔΙΤ, το νομοσχέδιο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, η πριμοδότηση των ιδιωτών που δραστηριοποιούνται σε όλες τις βαθμίδες του τομέα της Υγείας. Η πολιτική τους εκφράζει τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις. Τα κροκοδείλια δάκρυα για την άσχημη κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις δημόσιες δομές της Υγείας είναι εκ του πονηρού και στόχο έχουν να δικαιολογήσουν τις νέες αντιδραστικές αλλαγές προς όφελος του κεφαλαίου.
Το ΛΑΟΣ, χωρίς να αμφισβητεί τη στρατηγική της εμπορευματοποίησης, λαϊκίζει για να εγκλωβίσει λαϊκές δυνάμεις. Προτείνει «λύσεις» που εξαγνίζουν την επιχειρηματική δραστηριότητα. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει τις συνέπειες της εμπορευματοποίησης, χωρίς να αντιτάσσεται στην ύπαρξη του ιδιωτικού τομέα. Καλλιεργεί συνειδητά την αυταπάτη ότι η επιχειρηματική δράση στην Υγεία μπορεί να συνυπάρξει με τις δημόσιες, δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες προς το λαό αρκεί να υπάρχουν δημόσιος έλεγχος και κανόνες. Αθωώνει έτσι το επιχειρηματικό κέρδος σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, καλώντας επί της ουσίας το Δημόσιο να γίνει πιο «ανταγωνιστικό» στις παροχές του σε σχέση με τους ιδιώτες. Συγκαλύπτει το γεγονός ότι η εμπορευματοποίηση έχει ήδη περάσει την πόρτα των δημόσιων νοσοκομείων και ότι το καπιταλιστικό κράτος δεν μπορεί παρά να δουλεύει για τα συμφέροντα των επιχειρηματιών.
Το ΚΚΕ καλεί σε πάλη για κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στο χώρο της Υγείας και της Πρόνοιας. Για αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε όλες τις βαθμίδες. Αντιμετωπίζει την Υγεία και την Πρόνοια σαν κοινωνικό δικαίωμα που δε χωράει σε κανένα ζύγι, δεν παίρνει καμιά διαπραγμάτευση. Η πρόταση αυτή του ΚΚΕ είναι η μόνη ρεαλιστική, η μόνη πραγματικά συμφέρουσα για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Απαντάει στις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας και σαν τέτοια μπορεί να συσπειρώσει πλατιές λαϊκές δυνάμεις σε κοινό μέτωπο με τους εργαζόμενους στην Υγεία, που πλήττονται εξίσου από την αντιλαϊκή πολιτική. Σ' αυτή την κατεύθυνση, τα ταξικά συνδικάτα και το ΠΑΜΕ θα παίξουν το επόμενο διάστημα πρωταγωνιστικό ρόλο.
Feeds
