ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αξονες αφηρημένης προοπτικής

Γρηγοριάδης Κώστας

«Για τα όσα συμβαίνουν στο χώρο της υγείας, οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι αποκλειστικές και μεγάλες» δήλωσε χτες ο Θ. Ρουσόπουλος αμέσως μετά τη συνεδρίαση της ομάδας των συντονιστών για θέματα υγείας υπό την προεδρία του προέδρου της ΝΔ Κ. Καραμανλή. Και κατέληξε: «με τέσσερις άξονες πάνω στους οποίους βασίζεται η πρόταση της ΝΔ για την υγεία και την πρόνοια: Οργάνωση τόσο στη λειτουργία όσο και στα οικονομικά του ΕΣΥ. Σεβασμός στους λειτουργούς της υγείας. Μετατροπή του ΕΣΥ από ιατροκεντρικό σε ανθρωποκεντρικό. Βελτίωση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών και ισότητα πρόσβασης σε αυτήν όλων των πολιτών».

Πρόκειται για άξονες αφηρημένης προοπτικής και για τούτο ολοκληρωτικής αθώωσης της κυβερνητικής πολιτικής, που με γοργούς ρυθμούς εμπορευματοποιεί ό,τι απόμεινε στην Υγεία και κατεδαφίζει τα τελευταία υπολείμματα της πρόνοιας. Μ' άλλα λόγια, η ΝΔ έχει υπερφαλαγγιστεί απ' τη συντηρητική, και αντιδραστική σε αρκετές περιπτώσεις, πολιτική της κυβέρνησης. Μάλιστα χτες το υπουργείο Υγείας, σε απάντησή του, κατηγορεί τη ΝΔ για γενικολογίες και ρίχνει τα βάρη στα ασφαλιστικά ταμεία που δεν πληρώνουν.

Αν η ΝΔ είχε ως γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες, ώστε να κάνει ουσιαστική αντιπολίτευση, θα έπρεπε να έρθει σε σύγκρουση με τον εαυτό της...

Το μικρότερο κακό...

Μπορεί η ελληνική κυβέρνηση, να έδωσε όσες διευκολύνσεις της ζήτησαν οι ΗΠΑ για τον πόλεμο ενάντια στο Ιράκ. Μπορεί ο ρόλος της Ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ, σχετικά με το ίδιο θέμα, να εξαντλήθηκε στη σύγκλιση των αντιτιθεμένων βρετανικών και γαλλογερμανικών συμφερόντων, χωρίς να κάνει το παραμικρό στην κατεύθυνση της αποτροπής του πολέμου, αλλά ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ, Αλ. Αλαβάνος, θα προτιμούσε - όπως ευχήθηκε πρόσφατα στο ευρωκοινοβούλιο - να μείνει ο κ. Σημίτης, άλλο ένα εξάμηνο στην Προεδρία της ΕΕ, παρά να την αναλάβει ο κ. Μπερλουσκόνι.

Και δε λέμε, μπορεί ο Ιταλός πρωθυπουργός, να πορεύεται σε πιο δεξιά λωρίδα του «ευρωμονοδρόμου», απ' αυτή που βαδίζει ο Κ. Σημίτης. Μπορεί, επίσης, να συμπαρατάσσεται περισσότερο ανοιχτά με τις ΗΠΑ, απ' ό,τι ο Ελληνας πρωθυπουργός, αλλά μόνο τα συμφέροντα των λαών της ΕΕ δεν εξυπηρέτησε η 6μηνη Ελληνική Προεδρία. Φαίνεται, όμως, ότι ο Αλ. Αλαβάνος έχει προσχωρήσει στη λογική του μικρότερου κακού...

Περί ναρκωτικών...

«Το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι πολυσύνθετο» και «είναι ένα θέμα που προκαλεί αντιφατικές απόψεις, γιατί δεν μπορούμε να το δούμε μόνο από την επιστημονική του σκοπιά. Θα ήταν πολύ χρήσιμο αυτό. Αλλά υπάρχουν και ιδεολογικές, ακόμα και ηθικές απόψεις, που είναι αντιφατικές μεταξύ τους», είπε, μεταξύ των άλλων, ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου στη συνεδρίαση της Ολομέλειας της Ομάδας του Δουβλίνου για τα ναρκωτικά, που έγινε προχτές στο Ζάππειο.

Ο υπουργός Εξωτερικών είπε, ακόμη, ότι μέσα στην ΕΕ υπάρχει μια πόλωση μεταξύ των «επιεικών» πολιτικών και αυτών που είναι υπέρ των ισχυουσών δομών, για να υπογραμμίσει την «ανάγκη να "βλέπουν" οι πολιτικές μας στο μέλλον». Και πρόσθεσε: «Υπάρχει το ζήτημα της κάνναβης, που, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, είναι η πιο ευρέως διαδεδομένη παράνομη ουσία στον κόσμο και χρειάζεται να συζητήσουμε πώς θα αντιμετωπιστεί αυτό το συγκεκριμένο πρόβλημα. Η ΕΕ πρέπει να προωθήσει ανοιχτό διάλογο για τα ναρκωτικά. Η πολιτική θέληση, η αφοσίωση και η δέσμευση είναι απαραίτητη».

Τι εννοεί, άραγε, με τη θέληση και δέσμευση για την αντιμετώπιση του προβλήματος της κάνναβης ο κ. υπουργός; Αν κρίνουμε απ' τη δική του θέληση - όπως την είχε εκφράσει παλιότερα - τότε θα γεμίσουν τα μπαλκόνια της Ευρώπης με γλάστρες από χασίς.

... και περί κάνναβης

Μια και ο Γ. Παπανδρέου σημείωσε ότι θα ήταν πολύ χρήσιμο να δούμε το θέμα των ναρκωτικών από την επιστημονική του σκοπιά, θυμίζουμε μια διαπίστωση, που έγινε στη συνάντηση των εθνικών συντονιστών για τα ναρκωτικά (9.5.2003), όπου παρουσιάστηκαν και τα αποτελέσματα επιστημονικού συνεδρίου στη Σουηδία. «Οι κίνδυνοι από τη χρήση της κάνναβης έχουν υποτιμηθεί, γεγονός που απομάκρυνε την προσοχή μας από την εντατική προσπάθεια πρόληψης στους εφήβους, με αποτέλεσμα τη μεγάλη διάδοση χρήσης κάνναβης σ' αυτήν την πληθυσμιακή ομάδα», ανέφερε, σε ανακοίνωσή του, ο ΟΚΑΝΑ.

Θα λάβουν υπόψιν τους αυτήν την επιστημονική διαπίστωση εκείνοι, που με τις δήθεν ρηξικέλευθες προτάσεις τους ενίσχυσαν την υποτίμηση της κάνναβης ή θα συνεχίσουν στο καλάμι του ψευτοριζοσπαστισμού;

Τοκογλύφοι με πατέντα

«Το κεφάλαιο είναι πεθαμένη εργασία, που ζωντανεύει μονάχα σαν το βρικόλακα ρουφώντας ζωντανή εργασία και ζει τόσο περισσότερο, όσο περισσότερη ζωντανή εργασία ρουφά»

Τα παραπάνω λόγια του Καρλ Μαρξ επιβεβαιώνονται, για μια ακόμη φορά, από την τοκογλυφική πολιτική της δράκας του τραπεζικού κεφαλαίου. Η ένταξη της χώρας στο «μονόδρομο» της ΟΝΕ, των δήθεν χαμηλών επιτοκίων και του δήθεν χαμηλού πληθωρισμού σηματοδότησε μια άνευ προηγουμένου λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων. Το γεγονός αυτό γίνεται πλέον ορατό «διά γυμνού οφθαλμού»: Μεγάλοι ωφελημένοι και από τις τελευταίες αλλαγές στα επιτόκια που αποφάσισε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι οι τραπεζίτες και οι διάφοροι μεγαλορεντιέρηδες των χρηματεμπορίου και των Χρηματιστηρίων.

Στον αντίποδα βρίσκονται τα λαϊκά νοικοκυριά και οι συνταξιούχοι, που βλέπουν το όποιο «περίσσευμα» της εργασίας τους, του μισθού και της σύνταξης, να λεηλατείται από τις τράπεζες, που βρήκαν μια ακόμη χρυσή ευκαιρία να αυξήσουν τα κέρδη τους. Με τη γλώσσα των αριθμών, η τελευταία μείωση στις καταθέσεις θα φουσκώσει τα θησαυροφυλάκια τους. Με βάση και τα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, προκύπτει το γεγονός ότι με το κόλπο των επιτοκίων στις καταθέσεις οι ντόπιοι τραπεζίτες, από την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ μέχρι πρόσφατα, έβαλαν στο χέρι περί το 1,5 δισ. ευρώ ή περισσότερα από 510 δισ. δρχ. Και αυτό αφορά τη μια πλευρά της ληστείας.

Από την άλλη, βρίσκεται σε εξέλιξη η - επίσης χωρίς προηγούμενο - τοκογλυφία σε βάρος των εργαζομένων και των ανθρώπων από τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, που εξαιτίας της πολύχρονης πολιτικής λιτότητας των πενιχρών μισθών και μεροκάματων, προσφεύγουν για δάνειο στο γκισέ κάποιας τράπεζας. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η διορισμένη από αυτήν διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας δεν έβαλαν απλά και μόνο πλάτες στα συμφέροντα των τραπεζιτών. Με συγκεκριμένες ρυθμίσεις, οδήγησαν σ' αυτό το δρόμο αυξάνοντας τα κέρδη τους. Ο υπερδανεισμός έχει χτυπήσει για τα καλά την πόρτα των λαϊκών νοικοκυριών της χώρας. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ετοιμάζονται να ανακοινώσουν και επίσημα τη λεγόμενη «τελευταία απελευθέρωση» του τραπεζικού συστήματος, που αφορά στην κατάργηση των ορίων για καταναλωτικά δάνεια. Στην κυριολεξία, δηλαδή, τα μελλοντικά εισοδήματα των λαϊκών στρωμάτων υποθηκεύονται στις τράπεζες, στις οποίες παρέχεται μια ακόμη ευκαιρία να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Μια ακόμη απόδειξη για το ποιος, τελικά, είναι ο ωφελημένος και ποιοι οι χαμένοι από τη λεγόμενη πτώση των επιτοκίων προκύπτει από τα δικά τους - επίσημα - στοιχεία. Η Τράπεζα της Ελλάδας μάς πληροφορεί ότι στο τέλος του 2001 το μέσο επιτόκιο ταμιευτηρίου διαμορφωνόταν σε 2,40% και το αντίστοιχο για καταναλωτικά δάνεια σε 13,35%. Η διαφορά, δηλαδή, βρισκόταν στο 10,95%. Το Μάρτη φέτος, πριν ακόμη εκδηλωθεί ο τελευταίος κύκλος λεηλασίας, το χάσμα ανάμεσα στα επιτόκια των δανείων και ταμιευτηρίου τσίμπησε ακόμη 0,50%. Ανάγλυφα, λοιπόν, προκύπτει ότι η η τοκογλυφία σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων αποκτά ολοένα και μεγαλύτερους ρυθμούς. Επομένως, η ανατροπή αυτής της πολιτικής είναι μονόδρομος για το λαό.

Ανδρέας ΣΑΚΑΡΕΛΟΣ

Τα σκανδαλολογικά

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ έχουμε κανένα παράπονο. Τη ...δόση μας από σκανδαλολογία την πήραμε και χτες, ενώ θα συνεχίσουμε ακάθεκτοι και σήμερα. Κάτι η αναμόχλευση των υποθέσεων Κόκκαλη και Μπουμπούλια από τον Κρουσταλάκη, κάτι τα μονοπύθμενα που έλεγε ο Ανωμερίτης, κάτι η υπόθεση του ΔΙΚΑΤΣΑ και ...κλείσαμε.

Το ερώτημα, όμως, που προκύπτει μετά τις αλλεπάλληλες καταγγελίες και υπονοούμενα ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν είναι «με τις τακτικές ποιου κόμματος εξυπηρετούνται ποια συμφέροντα», αλλά το «ποια συμφέροντα ΔΕΝ εξυπηρετούνται» από τις τακτικές και τις πολιτικές αμφοτέρων.

Σε τελική ανάλυση, κανένα «διαπλεκόμενο» δεν πρέπει να έχει παράπονο από τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ολοι λίγο - πολύ «βολεύτηκαν», -καθένας ανάλογα με τις υποθέσεις του - και όλοι ελπίζουν να ξαναβολευτούν σε περίπτωση που γίνει κάποτε κυβέρνηση η ΝΔ.

Αλλωστε, δεν υπάρχει τίποτε πιο ασταθές από αυτού του είδους τις σχέσεις. Ολα αλλάζουν με χαρακτηριστική ευκολία, όταν αλλάζουν οι συνεννοήσεις και οι συμφωνίες.

ΝΕΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ακτοπλοϊκά εισιτήρια εισηγήθηκε, λέει, το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας στο υπουργείο Οικονομικών, υιοθετώντας (φυσικά) σχετικές προτάσεις των εφοπλιστών. Ολα αυτά μερικές βδομάδες πριν αρχίσει να φεύγει ο κόσμος για διακοπές. «Αρπαχτή» κανονικότατη, δηλαδή!

Η Νέα Δημοκρατία συμπράττει με τις εταιρίες που έχουν «μονοπύθμενα» και το ΠΑΣΟΚ με τις εταιρίες που έχουν κέρδη απύθμενα και μάλιστα με υποχρεωτικό χαράτσι.

Μετά θα ψάχνουν από πού ανεβαίνουν οι δείκτες του πληθωρισμού και δεν τους προκύπτουν τα νούμερα καθώς και το πώς προκύπτει η ακρίβεια. Φυσικά, θα καταλήξουν στο πάγιο συμπέρασμα ότι για όλα φταίει το ύψος των μισθών και το μη μισθολογικό κόστος. Αντε, ίσως και ο... καιρός. Ερχεται καύσωνας ακούσαμε...

Γρηγοριάδης Κώστας

«Τσουχτερές» αυξήσεις τιμών

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν το λέμε εμείς, αλλά τα επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης. Σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε προχτές η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας (ΕΣΥΕ), οι αυξήσεις των τιμών σε μια σειρά προϊόντα πρώτης ανάγκης για τους εργαζόμενους, από το Μάη του 2002 μέχρι το Μάη του 2003, ήταν οι παρακάτω:

Νωπά λαχανικά: 55,1%
Νωπά φρούτα: 34,1%
Πατάτες: 15,7%
Ψάρια: 6,9%
Γλυκά και ζαχαρωτά: 15,7%
Είδη διατροφής γενικά και αλκοολούχα ποτά: 10,3%
Μεταλλικό νερό - αναψυκτικά: 6,7%
Εισιτήρια πλοίων: 14,7%
Συντήρηση και επισκευή αυτοκινήτων: 10,5%
Νοσοκομειακή περίθαλψη: 6,8%
Ιατρικές υπηρεσίες: 4,9%
Μόρφωση: 4,5%

Με άλλα λόγια, οι προαναφερόμενες αυξήσεις είναι μιάμιση έως 15 και πάνω φορές από τον επίσημο μέσο πληθωρισμό της αντίστοιχης περιόδου, που ήταν στο 3,6%. Τις συγκρίσεις, με τις όποιες αυξήσεις μισθών, μεροκάματων και συντάξεων ενδεχομένως πήρατε, τις αφήνουμε σε σας...

Πλαστός ο Γενικός Δείκτης

Τα παραπάνω στοιχεία, βέβαια, δεν αποκαλύπτουν μόνο την εντεινόμενη συνεχώς ακρίβεια, που κατατρώγει τα εισοδήματα των λαϊκών στρωμάτων και πυκνώνει τις στρατιές των φτωχών. Αποκαλύπτουν, επίσης, πόσο πολύ απέχει από την πραγματικότητα ο επίσημος Γενικός Δείκτης Τιμών Καταναλωτή (ΓΔΤΚ). Ο τελευταίος υποτίθεται πως έτρεχε με ρυθμό 3,8% στο χρονικό διάστημα Μάιος 2002 έως Μάιο 2003 κι ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι το «καλάθι» των προϊόντων, με το οποίο τον διαμορφώνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες, καμία σχέση δεν έχει με τις σύγχρονες ανάγκες και την κατάσταση, που αντιμετωπίζουν οι λαϊκές οικογένειες. Αρκεί να σκεφθείτε - σύμφωνα με τα στοιχεία και τις επεξεργασίες της ΕΣΥΕ - ότι ο ΓΔΤΚ παραμένει σε χαμηλό ύψος, επειδή σημειώθηκε στην αντίστοιχη χρονική περίοδο μείωση των τιμών των καυσίμων κατά 4,8% και μείωση των τιμών των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων κατά 5,5%. Βέβαια, η τελευταία μείωση συνοδεύτηκε από διπλασιασμό του πάγιου, το οποίο, όμως, δεν παίρνεται υπόψη στη διαμόρφωση του γενικού δείκτη...

Αποκαλυπτικές κρίσεις

Δεν είναι η πρώτη φορά, που τραβά την προσοχή ο εισαγγελέας της Εδρας, στη δίκη της «17Ν», Χρ. Λάμπρου. Στην αρχή ακόμη της διαδικασίας είχε πει ότι στο πλαίσιο του ισχύοντος καθεστώτος δε νοείται η ύπαρξη πολιτικού εγκλήματος κι ότι «κάθε απόδοση εννοίας πολιτικού εγκλήματος σε ενέργειες που σκοπούν στην κατάλυση της εξουσίας των οργάνων που προβλέπονται από το δημοκρατικό Σύνταγμα, είναι πλήγμα στην καρδιά της δημοκρατίας». Προχτές, έβγαλε καταδικαστική απόφαση για κατηγορούμενο, λέγοντας ότι είναι βουτηγμένος στην εγκληματική δράση της «17Ν», ενώ η δικαστική έρευνα - τυπικά τουλάχιστον - έχει πολύ δρόμο ακόμη μπροστά της. Χτες, έδωσε ένα ακόμη δείγμα γραφής, υπερατλαντικής εμβέλειας τούτη τη φορά, χαρακτηρίζοντας τον Φιντέλ Κάστρο δικτάτορα.

Ισως, η τελευταία αυτή κρίση του κ. εισαγγελέα, να ήταν αποτέλεσμα του ενθουσιασμού του, από την προχτεσινή προαγωγή του σε αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου. Ετσι κι αλλιώς, όμως, είναι αρκετά αποκαλυπτική.

Η «ενδεικτική τιμή πώλησης»

Με παλιές, δοκιμασμένες και εν πολλοίς αποτυχημένες συνταγές - πυροτεχνήματα, επιχειρεί εκ νέου η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης να αποπροσανατολίσει τους καταναλωτές από την ασυδοσία των μεγαλοεπιχειρηματιών, που, ελέω «ελεύθερης αγοράς», καταληστεύουν τα λαϊκά εισοδήματα. Ετσι, ο υφυπουργός Ανάπτυξης Χρ. Θεοδώρου υπέγραψε χτες μια κακέκτυπη επανάληψη της παλιότερης αγορανομικής διάταξης - που καταργήθηκε πέρσι - με την οποία υποχρεώνονται οι εταιρίες παραγωγής και εμφιάλωσης νερών και αναψυκτικών να αναγράφουν στις συσκευασίες ενδεικτική τιμή πώλησης.

Για την ιστορία, να αναφέρουμε πως ενώ στην προηγούμενη αντίστοιχη διάταξη προβλεπόταν ότι σε ορισμένα σημεία πώλησης, όπως σε αρχαιολογικούς χώρους, πλοία κλπ., η τιμή αυτή ήταν και υποχρεωτικά (τρόπος του λέγειν «υποχρεωτικά») ανώτατη, στην ...επανέκδοσή της δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο. Επιπλέον, η «νέα» αγορανομική διάταξη δεν περιλαμβάνει τα εισαγόμενα προϊόντα. Για την «αποτελεσματικότητα» της ρύθμισης και παρόμοιων ρυθμίσεων, είναι «ενδεικτικό» το γεγονός ότι όταν εισήχθη το ευρώ, η «ενδεικτική» τιμή στο μικρό εμφιαλωμένο νερό, από 100 δρχ., μετατράπηκε από τις εταιρίες εμφιάλωσης σε «0,50 ευρώ»!

Το οικονομικό αδιέξοδο των δήμων

Η τραγική οικονομική κατάσταση, στην οποία βρίσκονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι δήμοι της χώρας, είναι μια αναμενόμενη εξέλιξη, για την οποία φέρουν ευθύνες τόσο η κυβέρνηση, όσο και οι προσκείμενοι σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ δήμαρχοι και οι ηγεσίες της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ). Από το 1990, οπότε και θεσμοθετήθηκαν με τον νόμο 1828/89 οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι (κρατική επιχορήγηση προς τους δήμους) μέχρι και σήμερα, οι κυβερνήσεις παρακρατούν κατά το δοκούν μέρος των χρημάτων που η ΤΑ δικαιούται. Το ποσόν της παρακράτησης έχει ανέλθει σε περίπου 3 τρισ. δρχ., το οποίο στερούνται σε έργα και υπηρεσίες οι ίδιοι οι δημότες. Την ίδια ώρα, οι δήμοι, με τη σύμφωνη γνώμη δημάρχων προσκείμενων σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ, φορτώνονται με νέες αρμοδιότητες που πριν ασκούσε το κράτος, χωρίς να τους δίνονται τα αντίστοιχα κονδύλια για να τις υλοποιήσουν. Το αποτέλεσμα είναι η τεράστια επιβάρυνση της τσέπης των δημοτών, καθώς φορολογούνται επιπλέον για κάθε υπηρεσία που τους παρέχεται.

Είναι προφανής η πρόθεση της κυβέρνησης να περιορίσει την κρατική επιχορήγηση, που δίνεται προς τους δήμους, στο ελάχιστο, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι δημοσιονομικοί της στόχοι. Αλλωστε, ομολογείται από κυβερνητικά χείλη και επίσημα κείμενα, πως η νέα δήθεν ισχυρή ΤΑ θα πρέπει να λειτουργήσει με ίδιους πόρους, δηλαδή με φόρους που θα επιβάλλει στον δημότη για κάθε υπηρεσία που του παρέχεται ή σε συνεργασία με το ιδιωτικό κεφάλαιο, που συνεπάγεται είτε ξεπούλημα της δημοτικής περιουσίας, είτε ανάθεση παροχής υπηρεσιών των δήμων στους ιδιώτες. Ασκείται έτσι από τους δήμους πολιτική με στόχο το κέρδος.

Αυτά κατοχυρώνονται με το θεσμικό πλαίσιο που διαμορφώνει ο νέος Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων, τον οποίο έχει επεξεργαστεί το υπουργείο Εσωτερικών. Ο νέος Κώδικας δεν είναι απλά σε γνώση της ηγεσίας της ΚΕΔΚΕ, αλλά τυγχάνει και αποδοχής, στο όνομα του δήθεν «απογαλακτισμού» του θεσμού από την κεντρική εξουσία. Οι δήμοι, δηλαδή οι εργαζόμενοι, πληρώνουν σήμερα τη συμμόρφωση που επέδειξε η ηγεσία της ΚΕΔΚΕ σ' αυτή την πολιτική. Θυμίζουμε το έκτακτο συνέδριό της στη Χαλκιδική, το 2000. Σχετικά με τα οικονομικά των δήμων, αποφασίστηκε να τους αποδοθούν οι παρακρατημένοι ΚΑΠ. Η απόφαση δεν υλοποιήθηκε. Αντίθετα, και τότε, όπως και σε άλλα θεματικά συνέδρια, η ηγεσία της ΚΕΔΚΕ, προσπερνούσε τις αποφάσεις της και ικανοποιούνταν με τα ψίχουλα που μοίραζαν οι εκάστοτε υπουργοί Εσωτερικών από τα χρήματα που έτσι κι αλλιώς χρωστούσαν στους δήμους.

Την ίδια τακτική φαίνεται να ακολουθεί η ηγεσία της ΚΕΔΚΕ και τώρα που οι δήμοι, όπως ομολογεί, βρίσκονται λίγο πριν το κλείσιμο. Αρκείται σε μια συνάντηση με τον πρωθυπουργό, ο οποίος ενδεχομένως - ενόψει και των εκλογών - τους υποσχεθεί ότι θα δώσει κάποια επιπλέον επιχορήγηση. Η ανάπτυξη διεκδικητικού κινήματος δήμων και εργαζομένων για μια πραγματική αύξησης της κρατικής επιχορήγησης είναι υποχρέωση των αιρετών και όχι συνδικαλιστικός αναχρονισμός, όπως θεωρούν στελέχη της ηγεσίας της ΚΕΔΚΕ. Ο λαός ταυτόχρονα πρέπει να καταδικάσει αυτή την πολιτική, αποδυναμώνοντας τα κόμματα που την ενισχύουν και την εφαρμόζουν μέσω των δήμων.

Εκεί φτάσαμε

Οποιον θέλει η «νέα τάξη»

να βουτήξει, να αρπάξει,

όποιον έβαλε στο μάτι

στην Ελλάδα ως «τρομοκράτη»

ίσια ας έρθει να τον πάρει

να τον ψήσει, να τον γδάρει!

* * *

Οποιον θεν οι Αμερικάνοι

ας τον πάρουν μάνι, μάνι

κι ας τον στείλουνε σε δίκη,

κάθε Ελλην τους ανήκει,