Παπαγεωργίου Βασίλης

Προφανώς, οι προαναφερόμενοι έχουν ζηλέψει τη δόξα του Ρόναλντ Ρίγκαν κι έχουν βαλθεί να τον μιμηθούν. Θυμίζουμε ότι ο Ρόναλντ Ρίγκαν ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα από την Πολιτεία της Καλιφόρνια, όπου εκλέχτηκε δυο φορές κυβερνήτης της, πριν γίνει Πρόεδρος των ΗΠΑ.

Το ποσό είναι μεγαλύτερο κι από τεράστιο. Κι αν δε μας πιστεύετε, διαβάστε το: Περισσότερα από 8 (οχτώ) δισεκατομμύρια ευρώ ή 2,72 τρισεκατομμύρια δραχμές. Κι αν θέλετε, να μάθετε τι αντιπροσωπεύει, σας πληροφορούμε ότι αποτελεί το μέχρι σήμερα κόστος των πολεμικών εξοπλισμών της χώρας μας, μόνο στη διάρκεια της θητείας του Γ. Παπαντωνίου, η οποία δεν έχει κλείσει ακόμη διετία.

Το τεράστιο αυτό νούμερο προέκυψε από μια σχετική συζήτηση πρόσφατα στη Βουλή και θεωρήσαμε σκόπιμο, να σας το κάνουμε γνωστό, μια και οι λεγόμενες αμυντικές δαπάνες είναι ένας βασικός τρόπος μεταφοράς (διάβαζε: καταλήστευσης) του ιδρώτα του λαού μας στα θησαυροφυλάκια των πολυεθνικών και των εμπόρων των όπλων, με την κυβέρνηση να παίζει το ρόλο του τροχονόμου...

Οταν στη διάρκεια του πολέμου των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας ενάντια στο Ιράκ, οι δημοσιογράφοι ρώτησαν το Πεντάγωνο, για τη χρήση βομβών ναπάλμ, το τελευταίο είχε διαψεύσει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο αυτό και είχε ισχυριστεί, ότι τα όποια αποθέματα τέτοιων βομβών είχαν καταστραφεί πριν από δύο χρόνια. Τώρα, που αποκαλύπτεται, ότι οι εισβολείς έκαναν χρήση εμπρηστικών βομβών, το Πεντάγωνο ισχυρίζεται, ότι δε ρωτήθηκε ποτέ για εμπρηστικές βόμβες, αλλά για ναπάλμ...

Την ίδια στιγμή, βέβαια, οι πάντες γνωρίζουν, ότι οι ναπάλμ είναι ουσιαστικό συνώνυμο των εμπρηστικών βομβών. Και όχι μόνον αυτό, αλλά όποιος ανατρέξει στα επίσημα χαρακτηριστικά της εμπρηστικής βόμβας Μαρκ 77, που χρησιμοποίησαν τελικά οι Αμερικανοί στο Ιράκ, θα μάθει, ότι διαθέτουν αξιοσημείωτες και παρόμοιες επιδόσεις με τις ναπάλμ. «Μπορείτε να τις ονομάσετε όπως θέλετε, εκτός από ναπάλμ. Αλλά είναι ναπάλμ» τονίζει ο Τζον Πάικ, αναλυτής της «Γκλόμπαλ Σεκιούριτι». Το Πεντάγωνο όμως συνεχίζει το χαβά του. Αλλωστε, ούτε το πρώτο, ούτε το μεγαλύτερο ψέμα είναι ο προαναφερόμενος ισχυρισμός...

Στο δρόμο βγήκαν τις προάλλες μερικές δεκάδες κάτοικοι της συνοικίας Νέφσκι του Λένινγκραντ (Αγία Πετρούπολη), διαμαρτυρόμενοι για τη μη παροχή ζεστού νερού. Οι τοπικές δημοτικές αρχές, επικαλούμενες «εργασίες επιδιόρθωσης του κεντρικού συστήματος παροχής ζεστού νερού», είχαν διακόψει την παροχή του επί δύο μήνες. Τελικά, όταν οι κάτοικοι βγήκαν στο δρόμο, ως «εκ θαύματος» το ζεστό νερό άρχισε να τρέχει και πάλι στις βρύσες των σπιτιών τους. Αποδείχτηκε ότι οι εργασίες είχαν τελειώσει εδώ και καιρό, αλλά οι δημοτικές αρχές δε βιάζονταν να στείλουν ζεστό νερό στα σπίτια της συνοικίας, κάνοντας «οικονομία» στα καύσιμα. Παρά το «θαύμα», όμως, οι κάτοικοι συνέχισαν τη διαμαρτυρία τους ενάντια στις αυξήσεις στα δημοτικά τέλη. Εκείνο, πάντως, που προκάλεσε την έκπληξη -ανάμεικτη με αρκετή ανησυχία - των ρωσικών ΜΜΕ, που μετέδωσαν την είδηση είναι ότι οι συγκεκριμένοι κάτοικοι ανταποκρίθηκαν και μετείχαν στην πικετοφορία μετά από έκκληση που είχε τοιχοκολληθεί στην περιοχή με την υπογραφή «Σοβιέτ». Φαίνεται πως ακόμη και ο «ίσκιος» των σοβιέτ προκαλεί σε ορισμένους «κρύο ιδρώτα»!

1) Από τη στιγμή που θεωρείς τον κλέφτη «συνομιλητή», του αναγνωρίζεις, αντικειμενικά, κάποιου είδους «ιδιοκτησίας» στα κλεμμένα. 2) Η πρόταση για υλοποίηση περιοδικών (ή μόνιμων) εκθέσεων στο Βρετανικό Μουσείο, με σημαντικά αρχαία αντικείμενα από ελληνικά μουσεία ως αντάλλαγμα για την επιστροφή των Γλυπτών, θα σημάνει πολλούς κινδύνους για τα πρώτα. 3) Δε γίνεται καν λόγος για μόνιμη επιστροφή αλλά για «μακροχρόνιο δανεισμό», γεγονός που επίσης προσδίδει «άρωμα» ιδιοκτησίας στους Βρετανούς, αφού θα μπορούν πάντα να τα ζητήσουν πίσω. Τότε αναγκαστικά το ελληνικό κράτος θα ανοίξει το νομικό ζήτημα κάτι που η σημερινή κυβέρνηση δε θέλει. 4) Η «επιστροφή» των Γλυπτών δε θα γίνει πάνω στον Παρθενώνα, αλλά στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης, το οποίο όμως καταστρέφει το σημαντικό αρχαιολογικό χώρο του Μακρυγιάννη για να κατασκευαστεί. Η «επιστροφή» σε ακόμη ένα μουσείο δεν προσδίδει καμία «συμβολικότητα» - για την οποία κόπτεται η κυβέρνηση - ενώ ακυρώνει στην πράξη το σχετικό διεθνές δίκαιο για την επιστροφή αντικειμένων της πολιτιστικής κληρονομιάς, σύμφωνα και με το Ελληνικό Τμήμα του ICOMOS (Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών). 5) Το ΥΠΠΟ έφτασε στο σημείο να προτείνει στους Βρετανούς ότι η αίθουσα που θα στεγάσει τα Γλυπτά στο ΝΜΑ, θα είναι κάτι σαν «παράρτημα» του Βρετανικού Μουσείου!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πάντως, ανεξάρτητα από τα γνωστά και από αρκετές άλλες ανάλογες περιπτώσεις «παιγνίδια» των διαφόρων κέντρων εξουσίας στην Ουάσιγκτον, μας φτάνει και μας περισσεύει, ότι στη χώρα μας δρουν οι Αμερικανοί. Και όχι άπλα δρουν, ...αλωνίζουν!

Βέβαια, ελέω Ολυμπιάδας, δεν το κάνουν και με τον πλέον επίσημο τρόπο, μια και η δράση των μυστικών και όχι μόνον υπηρεσιών τους είναι πλήρως... νομιμοποιημένη.

Ακόμη, για παράδειγμα, δεν έχει δοθεί απάντηση στο ερώτημα: Επισήμως ή ανεπισήμως έκαναν «φύλλο και φτερό» το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» οι Αμερικανοί πράκτορες;

Σε ό,τι αφορά, πάντως, στο παιγνιδάκι της τρομολαγνείας που έχει ως αποτέλεσμα την εγκαθίδρυση της αμερικανικής «φύλαξης» στην Ελλάδα κάθε άλλο λήγει με μια ανακοίνωση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών.

Δημοσιεύματα με την ιδία θεματολογία γραφτήκανε πολλά στο παρελθόν και θα γραφτούν πολλά περισσότερα στο μέλλον. Δεν είναι δα και κάτι δύσκολο. Οι «κονδυλοφόροι» που εξυπηρετούν την εξωτερική πολιτική Μπους κάθε άλλο παρά δυσεύρετοι είναι πέραν του Ατλαντικού.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ και αυτά που γράφτηκαν στον αυστραλιανό Τύπο πάντως για την ασφάλεια της Ολυμπιάδας του 2004. Οι Αυστραλοί λέει θέλουν να αποστείλουν δικό τους σώμα επιλέκτων δυνάμεων για τη φύλαξη των αθλητών τους.

Προφανώς και εδώ (όπως και σε παρόμοια «αυθόρμητα» δημοσιεύματα που είχαμε παλιότερα) κάποιοι έχουν «πεταχτεί έξω» από κάποια μοιρασιά. Ποιος και τι όμως... τρέχα γύρευε.

ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΠΕΣΕ από τα σύννεφα ο Αριελ Σαρόν, μετά τις δυο επιθέσεις αυτοκτονίας που αποδίδονται στη «Χαμάς» και τις «Ταξιαρχίες του Αλ Ακσα», ενώ τα πράγματα οδηγούνται σε νέο αιματοκύλισμα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Λες και τα ισραηλινά τανκς και βομβαρδιστικά, τα οποία είναι σε πλήρη ετοιμότητα, μπορεί κανείς να τα εμπιστευτεί όταν πραγματοποιούν ασταμάτητα επιθέσεις τους τελευταίους δύο μήνες.

Πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε το ίδιο «σενάριο» να υλοποιείται στην περιοχή, και τελικά οι εξελίξεις πρέπει να κρίνονται από την απάντηση στο ερώτημα ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετούνται...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τόλμησε, σώθηκε από τους εγκληματικούς βομβαρδισμούς των συμπατριωτών της και τώρα πρέπει να τιμωρηθεί. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε ότι η Φέιθ Φίπιντζερ παραβίασε την αμερικανική νομοθεσία πηγαίνοντας στο Ιράκ. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ υποστήριξε ότι η γυναίκα παραβίασε το αμερικανικό εμπάργκο που δεσμεύει όλους τους Αμερικανούς πολίτες να απέχουν - άκουσον άκουσον - από άμεσες ή έμμεσες εμπορικές ή οικονομικές πράξεις και συναλλαγές με το Ιράκ!

Τώρα πρέπει να πληρώσει και επειδή στη χώρα της «ελευθερίας» τα πάντα έχουν χρηματικό αντίτιμο, καλείται να πληρώσει πρόστιμο ύψους χιλιάδων δολαρίων ώστε να μη φυλακιστεί για 12 έτη... Η Φίπιντζερ αρνείται και σύμφωνα με το σκεπτικό της που το διατύπωσε γραπτώς προς το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, «δε σκοπεύει να δώσει χρήματα στο αμερικανικό Δημόσιο για να διευκολύνει τους εξοπλισμούς του και μάλλον πρέπει να εξεταστεί η εναλλακτική λύση της φυλάκισης»...

Ευτυχώς στη χώρα της «ελευθερίας» υπάρχουν ακόμη άνθρωποι με το Α κεφαλαίο και πραγματικά ελεύθεροι...

Φαίνεται πως αποτελεί πλέον τη συνταγή της επιτυχίας. Αναφερόμαστε σε διάφορους ανά τον κόσμο «λογοτέχνες» και «βιογράφους», οι οποίοι φροντίζουν να διανθίζουν τα όποια έργα τους, με διάφορα αληθοφανή ή όχι - δεν έχει και τόση σημασία - ευρήματα, τα οποία συκοφαντούν πρώην ηγέτες της Σοβιετικής Ενωσης και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Εξασφαλίζουν έτσι, μπόλικη διαφήμιση - τουλάχιστον - αφού τα σχετικά αποσπάσματα αναμεταδίδονται από διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία και αναδημοσιεύονται από διάφορα ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο. Τις προάλλες, ένας βιογράφος του μακαρίτη πλέον Αμερικανού ηθοποιού Τζον Γουέιν ισχυριζόταν, ότι ο τελευταίος είχε γίνει στόχος του Στάλιν, ο οποίος, μάλιστα, υποτίθεται πως είχε διατάξει τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες να τον δολοφονήσουν... Οπως καταλαβαίνετε, ο αυθαίρετος και -τουλάχιστον - συκοφαντικός ισχυρισμός αναμεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο και αναδημοσιεύτηκε από εφημερίδες και περιοδικά, χωρίς κανένας να αναρωτηθεί εάν περιέχει τον παραμικρό κόκκο αλήθειας. Προχτές, τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδωσαν την έρευνα ενός Ινστιτούτου του πανεπιστημίου του Εσεξ, σύμφωνα με την οποία τα παιδιά, με δύσκολη και βασανισμένη παιδική ηλικία, έχουν κατά 60% περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν πολιτική και κοινωνική δραστηριότητα... Αποδεικτικό παράδειγμα - ποιος άλλος... - ο Στάλιν, ο οποίος «γνώρισε μικρός την απόρριψη και την κατακραυγή, εξαιτίας ενός ελαττώματος στο χέρι του», σύμφωνα με κάποιον «βιογράφο», με το όνομα Σιμόν Σεμπάγκ Μοντεφιόρε...

Και πάει λέγοντας. Απ' ό,τι φαίνεται, πάντως, έχουμε να διαβάσουμε και να δούμε πολύ περισσότερα στο μέλλον...

«Ωραίον η πανσέληνος. Ενίοτε μελαγχολικόν, ενίοτε άγριον και σχεδόν πάντα ευγενικό. Κι ευγενικότερον η ιδέα να ανοίγουν οι αρχαιολογικοί χώροι προς τέρψιν ψυχών, απόδοση λατρείας και τιμών στη μυστική θεά με το χλωμό βλέμμα και τον λοξό τρόπο.

Αλλά, κάπου το πράγμα ίσως να 'χει κάπως ξεχειλώσει. Νομίζω και νόμιζα ότι η σχέση με τέτοιες στιγμές ήταν κάποτε, ή ίσως είναι ακόμα, κάτι το πιο προσωπικόν. Κάτι το κατά μόνας ή σε δυικόν αριθμό. Κι αν, έστω, στο πιο παρεΐστικο χωρίς πάντως το όποιο ποδοβολητό των τόσον οργανωμένων, τόσον ορισμένων εκδηλώσεων - να λήγει η μυσταγωγία με το σφύριγμα του αρχαιοφύλακα..!

Εγιναν τόσον το "πολύ" όλα αυτά, που κάτι πια τους λείπει. Συναυλίες στους χώρους της σιωπής -μόνον κατ' οικονομίαν. Η οικονομία απέλιπεν, η αναζήτηση της ιερής Σελάνας πίσω απ' τα κλαριά των δασών, υπεκαταστάθη από διαφημιστικά μηνύματα για το γεγονός κι ο πολιτισμός φαντάζει ακόμα μια φορά πελάτης του κράτους.

Μηδέν άγαν...».

Του Στάθη, από το «Ναυτίλο» της χτεσινής «Ελευθεροτυπίας».

Σταθερά και επίμονα οι επιχειρήσεις αντικαθιστούν τις συμβάσεις αορίστου χρόνου με προσλήψεις μέσω των δουλεμπορικών εταιριών. Η ενοικίαση, από μεμονωμένο φαινόμενο γίνεται μια μορφή εργασίας που διαρκώς επεκτείνεται. Ας είναι καλά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που έδωσε στους δουλέμπορους την κάλυψη της «νομιμότητας».

Συνιστά μια κοινωνική ρεβάνς, των λίγων, που κατέχουν τα μέσα παραγωγής, απέναντι σε εκατομμύρια εργαζόμενους που παράγουν τον πλούτο αυτής της χώρας. Συνιστά ένα μεγάλο πισωγύρισμα ακόμα και με τα μέχρι πρόσφατα δεδομένα για τους όρους πώλησης της εργατικής δύναμης, για τα εργατικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Το καθεστώς της ενοικίασης επιβλήθηκε και νομιμοποιήθηκε με κυβερνητική βούλα. Μια συγκεκριμένη πολιτική, η συγκεκριμένη κυβέρνηση, αλλά και οι γνωστές πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ, το έκαναν ζοφερή πραγματικότητα. Γι' αυτό σήμερα ο ενοικιαζόμενος εργάτης, ο εργάτης που καταδικάστηκε να είναι στον πάτο του βαρελιού, δεν πληρώνει μόνο την αδηφαγία του κεφαλαίου για μεγαλύτερα κέρδη. Πληρώνει και τους κολαούζους της οικονομικής εξουσίας. Πληρώνει αυτή την πολιτική εξουσία, που ψηφίζει νόμους οι οποίοι επιτρέπουν στους δουλέμπορους να αλωνίζουν στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα. Ολοι μαζί συγκροτούν ένα μαύρο μέτωπο και σαν τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά από την εργατική τάξη, ώσπου να ανατραπεί οριστικά.