Ας αφήσουν κατά μέρος, λοιπόν, τα φτηνά τεχνάσματα. Οι ρίζες της διαπλοκής - όπως και των όποιων άλλων κοινωνικών προβλημάτων - δε βρίσκονται στο μέγεθος του κράτους, αλλά στον ταξικό χαρακτήρα και περιεχόμενο της εξουσίας. Η πλουτοκρατία και τα συμφέροντά της απαιτούν την αντίστοιχη πολιτική εξουσία και κράτος. Κι όσο αυτά κυριαρχούν, ίδια με σήμερα και ακόμη χειρότερα θα είναι τα πράγματα.
Ξεχείλισε από χολή και πίκρα η «Πανδώρα» του χτεσινού «Βήματος». Γιατί; Επειδή, ο Γραμματέας του ΑΚΕΛ και πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής, Δ. Χριστόφιας, δήλωσε ότι αν οι Αμερικανοί και οι Βρετανοί νομίζουν πως στο πρόσωπό του έχουν βρει τον άνθρωπο που θα ρίξει τον Πρόεδρο Παπαδόπουλο, κάνουν λάθος και να το ξεχάσουν.
Μιλάμε για πολλή χολή. Λες και της πήραν το φαγητό από το στόμα...
Προφανώς, τα 'χουν «μπερδέψει» οι μελετητές του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) ή, απλώς, αναμασούν αβασάνιστα και άκριτα τα αντιεπιστημονικά στερεότυπα της Γιούροστατ. Ετσι ή αλλιώς, όμως, έχουν την ευθύνη των μελετών τους. Σύμφωνα, λοιπόν, με όσα ανακοίνωσαν προχτές, θεωρούν φτωχό το άτομο που μένει μόνο του και έχει ετήσιο εισόδημα κάτω από 4.800 ευρώ (400 ευρώ το μήνα) και την τετραμελή οικογένεια, με ετήσιο εισόδημα έως 10.080 ευρώ (840 ευρώ το μήνα).
Και δε λέμε, εάν κάποιος μένει μόνος του, δεν αντιμετωπίζει το κόστος ενοικίου και διαθέτει 400 ή και 500 ευρώ το μήνα, δε θα πεθάνει από ασιτία. (Αν και μπορεί να πεθάνει, επειδή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το κόστος μιας ασθένειας...). Το ίδιο ισχύει και για μια τετραμελή οικογένεια, η οποία διαθέτει 840 ή και 1.000 ευρώ το μήνα και πάντα με την προϋπόθεση ότι δεν πληρώνουν νοίκι. Τα όρια αυτά, όμως, δεν είναι τα όρια της φτώχειας, αλλά τα όρια της επιβίωσης. Φτωχός είναι όποιος δεν μπορεί - στον έναν ή άλλο βαθμό - να ικανοποιήσει τις ανάγκες της ζωής, όπως αυτές καθορίζονται σε κάθε εποχή (επίπεδο παραγόμενου πλούτου κλπ.). ΄Η, για να το πούμε, όπως το λέει το Μείζον Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλου - Φυτράκη: «φτωχός - ο στερούμενος τα απαραίτητα για τη ζωή. Συνών. ενδεής, πένης - που δεν έχει οικονομική επάρκεια».
Επομένως, είναι ολοφάνερη η επιχειρούμενη λαθροχειρία και πλαστογραφία από το ΕΚΚΕ. Κι όχι μόνον ολοφάνερη, αλλά και «χοντρή». Ισως, τόση εκτίμηση τρέφουν οι μελετητές του, στα πτυχία και την επιστημοσύνη τους...
Κι έτσι, ανακοίνωσαν - σύμφωνα με τα προαναφερόμενα «όρια φτώχειας» - ότι στην Ελλάδα υπάρχουν 2.165.107 φτωχοί. Αρα, τα υπόλοιπα 8 εκατομμύρια των Ελλήνων, είτε δεν είναι φτωχοί και, επομένως, έχουν επάρκεια οικονομικών πόρων και βρίσκονται γύρω στο όριο κάλυψης των σύγχρονων αναγκών της ζωής, είτε -ακόμη περισσότερο - είναι πλούσιοι.
Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Τα προαναφερόμενα 2 και πλέον εκατομμύρια των Ελλήνων βρίσκονται, λίγο - πολύ, γύρω στο όριο επιβίωσης. Και πέρα απ' αυτούς, υπάρχουν αρκετά εκατομμύρια ακόμη, που ζουν σε περισσότερη ή λιγότερη φτώχεια, αφού αδυνατούν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της ζωής. Και, βέβαια, υπάρχει μια πολύ μικρή μειοψηφία, η οποία διαθέτει και απολαμβάνει αμέτρητα πλούτη (παλιότερη έρευνα του ΙΝΕ της ΠΑΣΟΚικής ΓΣΕΕ κατέληγε στο συμπέρασμα ότι το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού απολαμβάνει περισσότερο παραγόμενο πλούτο, από το φτωχότερο 50% του συνολικού πληθυσμού της χώρας).
ΥΓ: Εάν οι μελετητές του ΕΚΚΕ έχουν διαφορετική άποψη απ' όσα επίσημα ανακοινώθηκαν από το Κέντρο, πολύ ευχαρίστως, να φιλοξενήσουμε την όποια διαφοροποίησή τους.
Και όμως, χωρίς υπερβολή, έχουμε πόλεμο. Οχι, βεβαίως, στα χαρακώματα των στρατιωτικών επιχειρήσεων, αλλά στο πεδίο των κοινωνικών και πολιτικών αναμετρήσεων. Εναν πόλεμο ταξικό.
Την ώρα, λοιπόν, που συμβαίνουν όλα αυτά, ή ετοιμάζονται τα ακόμη χειρότερα, η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεπικουρούμενη από την αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, δημιουργεί το προπέτασμα καπνού με τη μορφή της διαπλοκολογίας. Η συζήτηση στη Βουλή για τις εξεταστικές επιτροπές εξαφάνισε και τις τελευταίες αμφιβολίες για τη στόχευση των συνεταίρων του δικομματισμού. Ο συμψηφισμός και, τελικά, η συγκάλυψη της ουσίας θα είναι η κατάληξη και αυτής της υπόθεσης, είτε υπάρξουν «αποδιοπομπαίοι τράγοι», είτε όχι. Ωστόσο, δεν παύει να είναι επανάληψη μιας δοκιμασμένης συνταγής αποπροσανατολισμού.
Το σημαντικότερο, όμως, ήταν ότι ανέδειξε τη μόνη ελπίδα και, ταυτόχρονα, προέβαλε μια καθαρή προοπτική, μπροστά στους εργαζόμενους, στα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού, στη διανόηση, στη νεολαία. Η μόνη ελπίδα βρίσκεται στην ανάκαμψη του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Και η καθαρή προοπτική - όπως προσδιορίζεται στην ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ - αρχίζει από την άμυνα κατά της επίθεσης της κυβερνητικής πολιτικής και εξελίσσεται σε αντεπίθεση, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, τη δημιουργία των προϋποθέσεων για τη λαϊκή εξουσία.
Ομως, για το μόνο που δεν μπορεί να περηφανεύεται το ΠΑΣΟΚ, είναι για το δήθεν γεγονός πως προσπαθεί να στρέψει τους προβολείς της πολιτικής συζήτησης στα ...πραγματικά προβλήματα της χώρας.
Οχι μόνον «έμπλεξε» εύκολα στη σκανδαλολογία των ημερών, αλλά υπερθεμάτισε από πάνω και προτίθεται να συνεχίσει να το κάνει. Αλλωστε, η προσπάθεια συμψηφισμού είναι κάτι παραπάνω από φανερή.
ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ πως ξαναμοιράζονται «πίτες», κονδύλια και προνόμια στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο (και όχι μόνον...) είναι κάτι παραπάνω από προφανές. Και μόνον η εικόνα που παρουσιάζουν τα βραδινά δελτία των τηλεοράσεων το καταδεικνύει.
Αλλωστε ...έτσι είναι αυτές οι υποθέσεις. Συμφέροντα συγκρούονται, ενίοτε άγρια, και βγάζουν μερικά «άπλυτά» τους στη φόρα. Βέβαια, όταν συμβαίνει αυτό, υπάρχει πάντα κάτι θετικό: Κάτι μαθαίνει ο πολίτης και συνειδητοποιεί την πραγματική εικόνα αυτού που αποκαλείται «ενημέρωση».
Τα προβλήματα αρχίζουν, όταν οι καυγάδες τελειώνουν. Τότε σημαίνει ότι οι μοιρασιές και οι αναδιανομές έχουν γίνει και, βέβαια, αυτό που (μεταξύ άλλων) διανέμεται είναι το συμφέρον του ελληνικού λαού και τα δικαιώματά του.
Αυτά σ' μια χώρα, όπου οι «οφσόρ» εταιρίες κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό, ενώ οι δαιδαλώδεις εταιρικοί σχηματισμοί κρύβουν πρόσωπα και συμφέροντα!
Στην ίδια χώρα, όπου ο μέσος άνθρωπος είναι φακελωμένος και παρακολουθούμενος με χίλιους δυο τρόπους και κάθε δραστηριότητά του, οικονομική, κοινωνική, πολιτική ή προσωπική, καταγράφεται. Μιλάμε για ...θράσος.
Καλύτερα, να μην αναρωτιέστε. Χάνουν και οι λέξεις το νόημά τους...
Δε θα μας βρει σύμφωνους η διαπίστωση του Αντ. Καρκαγιάννη στη χτεσινή «Καθημερινή» ότι «η ιστορική έρευνα σταμάτησε εκεί» (σ.σ. στην απελευθέρωση της Ελλάδας) και «δε συμπεριέλαβε στο αντικείμενό της το τρίμηνο από τον Οκτώβριο του 1944 ως τον Ιανουάριο του 1945». Αναρίθμητα είναι τα σχετικά σημειώματα, τα βιβλία, οι μονογραφίες κλπ. Θα μας αντιτείνει, ίσως, ότι αρκετά εξ αυτών δεν εκπληρώνουν τις απαραίτητες επιστημονικές προϋποθέσεις και τα αναγκαία ιστορικά κριτήρια. Δε θα 'χει άδικο. Οι νικητές έγραψαν την ιστορία με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω...
Ετσι ή αλλιώς, όμως, τα βασικά ιστορικά συμπεράσματα έχουν αναδειχτεί. Στο επίμαχο τρίμηνο ξεδιπλώθηκε η πρώτη πράξη της ωμής και βίαιης επιβολής της θέλησης των Αγγλο-αμερικανών, της εγχώριας άρχουσας τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων, ενάντια στη θέληση του ελληνικού λαού. Ο ελληνικός λαός δεν αγωνίστηκε και δεν έχυσε το αίμα του, στην περίοδο της φασιστικής κατοχής, για να του βάλουν «καπέλο» τον βασιλιά, τους Αγγλο-αμερικανούς και το ΝΑΤΟ, τους «μαυραγορίτες» και συνεργάτες των κατακτητών, που «μεταμορφώθηκαν» σε μεγαλοεπιχειρηματίες, το καθεστώς των απερίγραπτων διώξεων και της αστυνομοτρομοκρατίας κλπ., κλπ. Οσο για την ήττα - τελικά - του λαϊκού κινήματος, η τελευταία δεν οδηγεί στο αντιιστορικό συμπέρασμα του «αναπόφευκτου της υποταγής» ή στην ψευτο-θεωρία του μεταπολεμικού μοιράσματος του κόσμου, όπως θέλει ο κ. Καρκαγιάννης. Αλλα είναι τα χρήσιμα συμπεράσματα και διδάγματα εκείνης της περιόδου και - ευτυχώς για το λαό μας - το ΚΚΕ τα έχει δημόσια καταθέσει.
Αμείωτη θα συνεχιστεί η «μετανάστευση» εγχώριων επιχειρήσεων σε άλλες χώρες και στην επομένη τετραετία. Στο συμπέρασμα αυτό οδηγεί έρευνα της «Kapa Researche», που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα και στην οποία έλαβαν μέρος 676 υψηλόβαθμα στελέχη ελληνικών και ξένων επιχειρήσεων, που δραστηριοποιούνται σήμερα στην Ελλάδα. Από τις απαντήσεις τους συνάγεται ότι μία στις τέσσερις επιχειρήσεις, είτε ελληνική είτε ξένη, προσανατολίζεται σε μεταφορά εκτός Ελλάδας μέρους - τουλάχιστον - των δραστηριοτήτων της, για τα επόμενα τρία με τέσσερα χρόνια. Η τάση αυτή αποτελεί συνέχεια των τάσεων, που κυριάρχησαν και στην προηγούμενη τριετία, κατά την οποία μία στις τέσσερις επιχειρήσεις μετέφεραν μέρος των δραστηριοτήτων τους εκτός Ελλάδας, ενώ θα είναι ελαφρά εντονότερη μεταξύ των ξένων επιχειρήσεων.
Αυτά λέει η έρευνα της «Kapa Researche». Εμείς σημειώνουμε, πως η πολιτική της ΕΕ και των ντόπιων οπαδών του «ευρω-μονόδρομου», οι νόμοι της αγοράς και οι κάθε λογής «απελευθερώσεις», κλπ., κλπ., καθιστούν το δικαίωμα στην εργασία και στη ζωή, έρμαιο του κυνηγητού των επιχειρηματικών κερδών και της διαβόητης ανταγωνιστικότητας.
Η συμμετοχή μας στην πανεξόρμηση της επόμενης Κυριακής επιβάλλεται, όμως, και για έναν επιπλέον λόγο: Γιατί αποτελεί τη συνέχεια της πολύπλευρης και αξιόλογης δραστηριότητας που αναπτύξαμε όλο το προηγούμενο διάστημα, όταν παλεύαμε για την εκλογική ενίσχυση του Κόμματός μας, όταν προετοιμάζαμε το πανελλαδικό συλλαλητήριο του προηγούμενου Σαββάτου. Γιατί μόνο με τη συμμετοχή μας μπορεί να αξιοποιηθούν το πλατύ άνοιγμα που προηγήθηκε και οι δυνατότητες που αυτό ανέδειξε, για ακόμα πιο αποτελεσματική παρέμβαση στις λαϊκές συνειδήσεις. Δυνατότητες, απ' τις οποίες δεν έχουμε δικαίωμα να παραιτηθούμε, απεναντίας έχουμε το καθήκον να τις εκμεταλλευτούμε στο έπακρο. Πόσο μάλλον, που κανένα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης δεν πρόκειται να προβάλει τις Θέσεις για το Συνέδριο του ΚΚΕ.