Δε θα μας βρει σύμφωνους η διαπίστωση του Αντ. Καρκαγιάννη στη χτεσινή «Καθημερινή» ότι «η ιστορική έρευνα σταμάτησε εκεί» (σ.σ. στην απελευθέρωση της Ελλάδας) και «δε συμπεριέλαβε στο αντικείμενό της το τρίμηνο από τον Οκτώβριο του 1944 ως τον Ιανουάριο του 1945». Αναρίθμητα είναι τα σχετικά σημειώματα, τα βιβλία, οι μονογραφίες κλπ. Θα μας αντιτείνει, ίσως, ότι αρκετά εξ αυτών δεν εκπληρώνουν τις απαραίτητες επιστημονικές προϋποθέσεις και τα αναγκαία ιστορικά κριτήρια. Δε θα 'χει άδικο. Οι νικητές έγραψαν την ιστορία με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω...

Ετσι ή αλλιώς, όμως, τα βασικά ιστορικά συμπεράσματα έχουν αναδειχτεί. Στο επίμαχο τρίμηνο ξεδιπλώθηκε η πρώτη πράξη της ωμής και βίαιης επιβολής της θέλησης των Αγγλο-αμερικανών, της εγχώριας άρχουσας τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων, ενάντια στη θέληση του ελληνικού λαού. Ο ελληνικός λαός δεν αγωνίστηκε και δεν έχυσε το αίμα του, στην περίοδο της φασιστικής κατοχής, για να του βάλουν «καπέλο» τον βασιλιά, τους Αγγλο-αμερικανούς και το ΝΑΤΟ, τους «μαυραγορίτες» και συνεργάτες των κατακτητών, που «μεταμορφώθηκαν» σε μεγαλοεπιχειρηματίες, το καθεστώς των απερίγραπτων διώξεων και της αστυνομοτρομοκρατίας κλπ., κλπ. Οσο για την ήττα - τελικά - του λαϊκού κινήματος, η τελευταία δεν οδηγεί στο αντιιστορικό συμπέρασμα του «αναπόφευκτου της υποταγής» ή στην ψευτο-θεωρία του μεταπολεμικού μοιράσματος του κόσμου, όπως θέλει ο κ. Καρκαγιάννης. Αλλα είναι τα χρήσιμα συμπεράσματα και διδάγματα εκείνης της περιόδου και - ευτυχώς για το λαό μας - το ΚΚΕ τα έχει δημόσια καταθέσει.