Οταν βρουν και αποφασίσουν τι ακριβώς συμβαίνει, ας μας το πουν και μας. Μαζί με το πόσα δισεκατομμύρια δραχμές έχουν ξοδέψει, μέχρι σήμερα, για το σύστημα αυτό και πόσα λογαριάζουν ακόμη να ξοδέψουν...
ΥΓ: Οσο για τον ισχυρισμό ότι δεν υπήρχαν δυνατότητες ηλεκτρονικής υποβολής δηλώσεων το 1996 - '97 και, επομένως, ανάγκη ανάλογης προετοιμασίας, τους πληροφορούμε ότι ο ...αναχρονιστικός, ...παλαιοημερολογίτης, κλπ., κλπ., «Ριζοσπάστης» - με τα δικά του, ασύγκριτα φτωχότερα, μέσα - έχει ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο από τις αρχές του 1997.
Ως «πολύ καλή αρχή» - κι ως γνωστόν «αρχή, ήμισυ του παντός» - χαρακτηρίστηκε από τα τοπικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, η κινητοποίηση για το «Ασφαλιστικό», που πραγματοποιήθηκε, προχτές, στις πρωτεύουσες των τεσσάρων θεσσαλικών νομών, με πρωτοβουλίες των Εργατικών Κέντρων Λάρισας και Καρδίτσας και των Συντονιστικών Επιτροπών Σωματείων και Συνδικαλιστών της Μαγνησίας και των Τρικάλων. Μάλιστα, κάποια εφημερίδα υπογράμμισε ότι μ' αυτές τις κινητοποιήσεις οι εργαζόμενοι «βάζουν φώλι» για τη συνέχιση και ένταση του αγώνα, υπενθυμίζοντας ότι των μεγαλειωδών κινητοποιήσεων για το «Ασφαλιστικό» που έγιναν πέρσι την άνοιξη, είχαν πάλι προηγηθεί οι δυναμικές και αποφασιστικές κινητοποιήσεις που είχε διοργανώσει το ΠΑΜΕ...
Πάμπολλοι είναι οι τρόποι, που έχει εφεύρει η ολιγαρχία, για να εκμεταλλεύεται και να ξεζουμίζει τους εργαζόμενους. Η αύξηση των τιμών των προϊόντων, η καθήλωση των ημερομισθίων και των μεροκάματων, η με τον ένα ή άλλο τρόπο αύξηση της απλήρωτης εργασίας, κλπ., κλπ. Από κοντά και οι εκάστοτε κυβερνήσεις και το κράτος των καπιταλιστών αυξάνουν ακόμη περισσότερο τις κοινωνικές ανισότητες και αδικίες, καθώς τα παίρνουν από τους πολλούς και τα δίνουν στους λίγους, ενώ παρέχουν κάθε δυνατή εξυπηρέτηση και διευκόλυνση στους τελευταίους, ώστε να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους.
Οι αποδείξεις για όλ' αυτά είναι πολλές και καθημερινές. Ορισμένες απ' αυτές, όμως, τις παρέχουν και οι κυβερνώντες. Οπως, για παράδειγμα, τα στοιχεία που έδωσαν προχτές στη δημοσιότητα. Στοιχεία, τα οποία δεν είναι, βέβαια, αντικειμενικά, αλλά δεν μπορούν και να τα αμφισβητήσουν. Σύμφωνα με αυτά, λοιπόν, η παραγωγικότητα της εργασίας ανά απασχολούμενο στη χώρα μας αυξήθηκε από το 73,7% του μέσου κοινοτικού όρου το 1991, στο 83,6% το 2001. Αντίστοιχα, η παραγωγικότητα της εργασίας ανά εργατοώρα αυξήθηκε από 63,8% στο 69,5% του μέσου κοινοτικού όρου. Ενώ, η αμοιβή της εργασίας ανά μονάδα προϊόντος (λόγος αποπληθωρισμένων αμοιβών ανά εργαζόμενο προς τη μεταβολή της παραγωγικότητας της εργασίας) παρουσιάζει σε όλη τη δεκαετία συνεχή και σοβαρή μείωση, εκτός των χρόνων 1995 και 1997.
Το πρόγραμμα εορτασμού της 25ης Μάρτη έστειλε η δημοτική αρχή της Γλυφάδας. Διαβάζουμε ότι προβλέπεται «τριήμερος γενικός σημαιοστολισμός από τις 8 π.μ. ως τη δύση του ήλιου, δημαρχείου, δημοσίων καταστημάτων, σχολείων, οργανισμών, τραπεζών, σπιτιών, δρόμων, πλατειών, σκαφών στα λιμάνια, με φροντίδα της Αστυνομίας, του Λιμενικού και των πολιτών της Γλυφάδας». Δηλαδή, όποιος δε βάλει σημαία, θα τον «φροντίσει» η Αστυνομία;
Διαβάζομαι παρακάτω, ότι προβλέπεται «φωταγώγηση της πόλης τις βραδινές ώρες της 27ης και 28ης Οκτωβρίου...». Μήπως βιάζονται; Στο δε πρόγραμμα ορίζεται σαφώς ότι στις 7 π.μ. θα έχουμε «χαρούμενες κωδωνοκρουσίες όλων των ναών της πόλης» και ότι στις 10.20 π.μ. οι προς παρέλαση μαθητές «να βρίσκονται στις θέσεις τους... στην παραλιακή οδό Διαδόχου Παύλου, έξω από το κέντρο ΜΑΡΙΔΑΚΙ (δεν έχει αριθμούς η οδός;). Τα τμήματα της παρέλασης θα κρατούν απόσταση είκοσι μέτρων μεταξύ τους. Διάλυση τμημάτων: 600 μέτρα από τους επισήμους». Οδηγίες, όχι αστεία...
Θα σας ταλαιπωρήσουν, βέβαια, στην είσοδο και στην έξοδο από τις μεγαλουπόλεις τα περίφημα έργα, αλλά τι να γίνει; Στη χώρα του Λαλιώτη και της Βάσως ζείτε, μην το ξεχνάτε, και οι κατασκευαστικές εταιρίες βιάζονται...
Οχι φυσικά να τελειώσουν τα έργα, απλά να ολοκληρωθεί η πρώτη φάση, για να πάρουν «πανωπροίκια» για τη δεύτερη! Να ρέει το χρήμα...
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ. Απλά το υπουργείο Οικονομικών και το «TAXIS NET» εκσυγχρονίζονται, όπως και όλοι οι υπόλοιποι τομείς της δύστυχης αυτής χώρας. Με μπόλικες τυμπανοκρουσίες, θριαμβολογίες υπουργών, προβολή ενός προφίλ σύγχρονης τεχνολογίας και τελικό αποτέλεσμα... την κατάρρευση.
Οσο για το ποιος φταίει, ποιος δεν έκανε καλά τη δουλιά του, ποιος έκανε κακή διαχείριση, ποιος βιάστηκε και ποιος εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις... τρέχα γύρευε. Οσο για το ποιος πλήρωσε την όλη υπόθεση, αυτό πια το ξέρετε.
Ο ίδιος που θα πληρώσει και τη συντριπτική πλειοψηφία των φορολογικών εσόδων του κράτους και γι' αυτή τη χρονιά. Είτε αυτό γίνει ηλεκτρονικά είτε «με το χέρι» και περιμένοντας στις γνωστές ουρές στα ταχυδρομεία και στις εφορίες. Ορισμένα πράγματα, βλέπετε, ούτε αλλάζουν ούτε εκσυγχρονίζονται...
Εν ολίγοις και οι δύο πράττουν με γνώμονα τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Το ΠΑΣΟΚ ασκώντας επί σειρά ετών την κυβερνητική εξουσία δεν έχει αφήσει περιθώρια αυταπατών. Εχει χαράξει την πορεία του και αυτή είναι ανεπίστρεπτη.
Η κυβερνητική πολιτική είναι φιλομονοπωλιακή και δεν υπάρχουν προϋποθέσεις αλλαγής της. Προπαγανδίζοντας κανείς το αντίθετο αντικειμενικά αποπροσανατολίζει το λαό και ρίχνει νερό στο μύλο του δικομματισμού.
«Ο προϋπολογισμός "γεννά τα χρέη των νοσοκομείων"» έχει ομολογήσει ο ίδιος ο υπουργός Υγείας Αλ. Παπαδόπουλος. Φαίνεται, λοιπόν, ότι το 2002 θα υπάρχουν πολλές ...πρόωρες εξελίξεις στα νοσοκομεία, καθώς ο προϋπολογισμός, που αποτελεί ένα βασικό εργαλείο για την εφαρμογή της πολιτικής σε κάθε χώρο, εκφράζει με τον πιο σκληρό τρόπο τις προσπάθειες της κυβέρνησης για τη μεταφορά των βαρών στα ασφαλιστικά ταμεία ή κατ' ευθείαν στους ίδιους τους ασθενείς, ώστε τα νοσοκομεία να λειτουργήσουν ως ανταποδοτικές επιχειρήσεις.
Σε αυτό το φόντο έρχεται ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ) και πιέζει για «ανακοστολόγηση όλων των κυκλοφορούντων φαρμάκων, δεδομένου ότι οι τιμές των φαρμάκων από το 1997 παραμένουν "παγωμένες", παρά την αύξηση του κόστους των πρώτων υλών και του κόστους παραγωγής».
Βέβαια οι τιμές που έχουν τώρα τα φάρμακα είχαν -σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς- διαμορφωθεί τουλάχιστον στο πενταπλάσιο της πραγματικής τους αξίας. Από το σύνολο των δαπανών για την κυκλοφορία ενός καινούριου φαρμάκου, το 5% ξοδεύεται για την ανακάλυψη της νέας χημικής ουσίας, το 15-20% για κλινικές μελέτες και το 75-80% ξοδεύεται για την προώθηση του φαρμάκου στην αγορά (ουσιαστικά δηλαδή για διαφήμιση παρότι απαγορεύεται). Δηλαδή οι φαρμακοβιομήχανοι συσσώρευαν όπως κάνουν όλοι οι επιχειρηματίες τα υπερκέρδη τους που τώρα δεν τα βρίσκουν όσα τα θέλουν και ζητούν ανακοστολόγηση.
Αυτά όμως δε θα συνέβαιναν αν τις κυκλοφορίες των φαρμάκων δεν τις όριζαν οι δίνες της αγοράς, αλλά οι πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων για την αντιμετώπιση των ασθενειών τους.
Η κυβέρνηση έχει εξαιρέσει μια σειρά κλάδους εργαζομένων από την τωρινή αντιασφαλιστική της επίθεση. Ανάμεσα σ' αυτούς είναι και οι δημοσιογράφοι. Βέβαια, οι λόγοι, που το κάνει αυτό, είναι κατανοητοί στον καθένα. Αμφιβάλλει κανείς, όμως, ότι κάποια στιγμή θα στρέψει και σ' αυτούς τα πυρά της; Θα λέγαμε πως όχι. `Η, μήπως, έχει κανείς αμφιβολίες, για το χαρακτήρα και το περιεχόμενο του κυβερνητικού «ενδιαφέροντος», όταν αυτό αποφασίσει να ασχοληθεί και με το Ασφαλιστικό των δημοσιογράφων; Και πάλι θα λέγαμε πως όχι.
Προκαλεί, επομένως, πάμπολλα ερωτηματικά και απορίες η στάση των ΔΣ των δημοσιογραφικών συνδικαλιστικών οργανώσεων και, ιδιαίτερα, αυτού της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας (ΠΟΕΣΥ), τα οποία αποφεύγουν συστηματικά να πάρουν θέση σχετικά με όσα εξελίσσονται αυτές τις μέρες. Πολύ περισσότερο, που, στο τελευταίο Συνέδριο της ΠΟΕΣΥ, υπήρξαν συγκεκριμένες αποφάσεις και θέσεις, σχετικά με το Ασφαλιστικό, οι οποίες βρίσκονται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από την αντεργατική λογική της κυβέρνησης. Τι σημαίνει, λοιπόν, αυτή η σιωπή; Γιατί η ΠΟΕΣΥ δε συμπαρατάσσεται με όσες συνδικαλιστικές δυνάμεις βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση με τις δικές της θέσεις και αποφάσεις; Με ποιο ηθικό - τουλάχιστον - δικαίωμα, θα ζητά αύριο συμπαράσταση και αλληλεγγύη, όταν σήμερα κρατά αυτήν τη στάση;
Μια ΓΣΕΕ
που βάζει πλάτη
στο «διάλογο»
απάτη,
που ευλογεί
και βάζει βούλα
στης κυβέρνησης
τη ζούλα,
μια ΓΣΕΕ
με τέτοια θέση
είναι αίσχος,
είναι «φέσι»!
* * *
Μια ΓΣΕΕ
που «ναι» σε όλα
λέει στο μαύρο
νόμο, φόλα,
που στα ίσια
δίνει χέρι
στη «σφαγή»
και το «μαχαίρι»
στους εργάτες
δεν ανήκει,
άλλων είναι
δεκανίκι!
* * *
Μια ΓΣΕΕ
που 'πιασε πάτο,
κροίσων είναι
συνδικάτο,
και γι' αυτό
η βιοπάλη
απ' αυτή γραμμή
έχει άλλη,
την αντίσταση,
την πάλη!