Παπαγεωργίου Βασίλης

...Αν η κυβέρνηση θέλει να προχωρήσει στην υλοποίηση της εκπαιδευτικής της πολιτικής, έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει, αναλαμβάνοντας όμως και την πολιτική ευθύνη των επιλογών της. Αυτό που δεν έχει δικαίωμα είναι να κοροϊδεύει την ελληνική κοινωνία, προσποιούμενη ότι συνδιαλέγεται με τα κόμματα και τους εκπαιδευτικούς φορείς...».

Τα παραπάνω είναι ορισμένα από τα όσα δήλωσε προχτές ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ στο λεγόμενο «εθνικό διάλογο» της κυβέρνησης για την Παιδεία. Και τα σημειώνουμε, για δυο λόγους: Πρώτον, γιατί αποτελούν ένα χαρακτηριστικό δείγμα της απέραντης υποκρισίας και διγλωσσίας του ΣΥΝ, αφού ο προσχηματικός χαρακτήρας του κυβερνητικού «διαλόγου» ήταν ολοφάνερος πριν ακόμη ξεκινήσει. Και, δεύτερον, επειδή οι ευθύνες του ΣΥΝ είναι τεράστιες, καθώς μετέχει ακόμη στο «διάλογο», παριστάνοντας το φύλλο συκής στην κυβερνητική επιχείρηση κοροϊδίας του λαού, υπονομεύοντας το κίνημα Παιδείας και αποδυναμώνοντας τις αντιδράσεις του.

Το «πράσινο φως» του Υπουργικού Συμβουλίου πήρε τις προάλλες ένα ακόμη «αμυντικό» νομοσχέδιο της κυβέρνησης του Ιάπωνα πρωθυπουργού Γιουνισίρο Κοϊζούμι: Ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων - λέει το νομοσχέδιο - θα δίνει εφεξής το τελικό πρόσταγμα για την εκτόξευση πυραύλου σε περίπτωση πυραυλικής επίθεσης...

Ομως, μολονότι η κυβέρνηση Κοϊζούμι προώθησε αυτή τη μεταρρύθμιση λέγοντας πως αφορά μόνο την ενίσχυση της «αυτοάμυνας» της χώρας, εμείς αναρωτιόμαστε εάν στο λεξικό της ιαπωνικής ηγεσίας η λέξη «άμυνα» έχει ως συνώνυμα και τις λέξεις «προληπτική επίθεση»... Η ιαπωνική κυβέρνηση (όπως και εκείνη της Αυστραλίας) δεν ήταν πριν τρία χρόνια που υιοθετούσε κατά γράμμα το ιμπεριαλιστικό δόγμα «προληπτικών επιθέσεων» του Τζ. Ου. Μπους; Οπως φαίνεται, για την άρδην στρατιωτικοποίηση της Ιαπωνίας δε φταίνε οι γείτονες (Κίνα, ΛΔ Κορέας κλπ.) και ας καμώνεται το Τόκιο για το αντίθετο...

«Η Δρέσδη βομβαρδίστηκε όπως κάθε άλλη γερμανική πόλη, διότι έπρεπε να βομβαρδιστεί κάθε γερμανική πόλη». Αυτά γράφει -ανάμεσα σε αρκετά άλλα - ο Στάθης στη στήλη του, στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία», με αφορμή τη συζήτηση των ημερών αυτών, σχετικά με το βομβαρδισμό της Δρέσδης από αμερικανικά και βρετανικά αεροπλάνα στις 13-14 Φλεβάρη 1945. Στο σημείωμα απορρίπτει το γελοίο ισχυρισμό, ότι ο βομβαρδισμός έγινε κατ' απαίτηση των Σοβιετικών και επιχειρεί να τον εξηγήσει και να τον δικαιώσει στη βάση της στρατιωτικής στρατηγικής και τακτικής των Δυτικών συμμάχων, θεωρώντας τον αναγκαίο, για τη γρηγορότερη και οριστική ήττα της φασιστικής Γερμανίας.

Πράγματι, αυτά λένε μια σειρά ιστοριογράφοι, εντάσσοντας το βομβαρδισμό της Δρέσδης στη γενικότερη τακτική των αεροπορικών βομβαρδισμών σε βάρος του Γ' Ράιχ και τη σημασία των τελευταίων στην ήττα της φασιστικής στρατιωτικής μηχανής. Τις μέρες αυτές, όμως, δε συζητείται η γενικότερη τακτική των αεροπορικών βομβαρδισμών των Δυτικών συμμάχων, αλλά ο συγκεκριμένος βομβαρδισμός και η μετατροπή της Δρέσδης σ' ένα απέραντο νεκροταφείο (30.000 καταμετρημένοι νεκροί, 85% των κτιρίων ισοπεδώθηκαν)...

«Τις μέρες των βομβαρδισμών της Δρέσδης τα σοβιετικά στρατεύματα βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής από την πόλη. Στη Δρέσδη δεν υπήρχαν πια οργανωμένα χιτλερικά στρατεύματα, καμιά οργανωμένη αντίσταση. Το αντίθετο, μάλιστα, οι χιλιάδες πρόσφυγες από τις ανατολικές επαρχίες του καταρρέοντος Ράιχ είχαν κατακλύσει την πόλη και οι αρχές, υπό το βάρος των προβλημάτων, την είχαν ήδη εγκαταλείψει». Αυτά έγραφε προχτές στο «Ριζοσπάστη» ο Δημ. Αμπατιέλος, μόνιμος κάτοικος της Δρέσδης.

Σε τι, λοιπόν, μπορούσε να βοηθήσει ο μαζικός βομβαρδισμός μιας μεγαλούπολης, που βρισκόταν σ' αυτή την κατάσταση, χωρίς την παραμικρή στρατηγική σημασία και χωρίς ίχνος ουσιαστικής αντίστασης, είτε την προέλαση του Κόκκινου Στρατού, είτε, πολύ περισσότερο, την τελική και γρηγορότερη έκβαση του πολέμου; Στο ερώτημα δε χωράνε πολλές απαντήσεις. Και σίγουρα, η λογική, ότι «ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος χαρακτηρίστηκε από τη σύγκρουση των δυνάμεων της ελευθερίας με τις δυνάμεις της τυραννίας», δεν προσφέρεται ως ασφαλής βάση, για σωστές εξηγήσεις, τόσο του συγκεκριμένου γεγονότος, όσο και αρκετών άλλων αυτής της περιόδου. Δυστυχώς, για τον Στάθη, είναι περισσότερο σύνθετα τα πράγματα. Αλλωστε, όπως γνωρίζει, οι ίδιες «δυνάμεις της ελευθερίας», με αυτές που βομβάρδισαν τη Δρέσδη, οργάνωσαν τα Δεκεμβριανά, ματοκύλισαν την Αθήνα και επέβαλαν το μεταδεκεμβριανό καθεστώς στη χώρα μας και ό,τι επακολούθησε. Και, μάλιστα, την ίδια χρονική περίοδο...

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, στη διάρκεια της χτεσινής συνέντευξης ισχυρίστηκε ότι το κόμμα του, αν ήταν κυβέρνηση, θα ακολουθούσε διαφορετική εισοδηματική πολιτική. Ο Γ. Παπανδρέου απαντώντας σε ερώτηση που του έθεσε ο «Ρ», με την οποία του ζήτησε να σχολιάσει την τοποθέτηση του υπεύθυνου του προεκλογικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ, Αλ. Παπαδόπουλου, ότι «η χώρα τουλάχιστον μέχρι το 2008 θα βρίσκεται σε περίοδο περιοριστικής πολιτικής και όποιος λέει το αντίθετο, απλά δε λέει την αλήθεια», υποστήριξε ότι «περιοριστική πολιτική, για να διατηρήσουμε τη μείωση του χρέους μας, δε σημαίνει ότι δεν προχωρούμε σε παροχές»!!!

Η εικονική αντιπαράθεση του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, που συντηρεί ο Γ. Παπανδρέου, είναι ο θεμέλιος λίθος πάνω στον οποίο στηρίζεται το οικοδόμημα του πολιτικού συστήματος. Ενα οικοδόμημα που προσφέρει απλόχερα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο και του διασφαλίζει τη μεγιστοποίηση των κερδών του. Μπροστά στις δικές τους «κολιγιές», η λαϊκή αντίδραση και η καταδίκη των «μονομάχων», είναι μονόδρομος. Είναι η απάντηση στον «ευρωμονόδρομο» της εξαθλίωσης που θέλουν να μας επιβάλουν.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μόνον, που, αν δεν το έχει παρατηρήσει, σε καθεστώς ...παπικού Μεσαίωνα βρίσκεται όλη η Ελλάδα! Οι λέξεις «κάθαρση» και «αυτοκάθαρση» κυριαρχούν παντού και είναι θέμα χρόνου το πότε ανεξάρτητες αρχές, επόπτες Δικαιοσύνης και διαφόρων ειδών επιτροπές θα αρχίσουν να πουλάνε «συγχωροχάρτια»!

Και βέβαια μέσα στο γενικό χαμό, ο πρωθυπουργός παίζει το ρόλο του αρχιερέα της Τιμιότητας και της Διαφάνειας, περιμένοντας από τους πάντες να ...απεμπολήσουν τις αμαρτίες τους και να του παραδώσουν τους θεσμούς αγνούς και αμόλυντους.

Πάντως, τούτη τη φορά, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν είναι μόνος του. Τα στελέχη της κυβέρνησης και της ΝΔ, το ένα μετά το άλλο, επαναλαμβάνουν το ίδιο πράγμα: Ούτε συζήτηση για το διαχωρισμό του κράτους και της Εκκλησίας, ούτε συζήτηση ακόμα και για τις σχέσεις τους.

Φαίνεται ότι τους αρκεί και τους ικανοποιεί το επίπεδο της πολιτικής συζήτησης για το θέμα που διεξάγεται αυτές τις μέρες, κυρίως από τα τηλεοπτικά παράθυρα. Προφανώς, το όλο πρόβλημα είναι οι διάφοροι απίθανοι τύποι, όπως ο Βαβύλης που κινούνταν στους εκκλησιαστικούς κόλπους, μαζί με ...κάποιους άλλους, βέβαια.

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ όλο χαμό, μας προέκυψε και η ρηξικέλευθη πρόταση -τσάμπα είναι γιατί να μην την κάνει;- περί δημοψηφίσματος για τις σχέσεις κράτους και Εκκλησίας, από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ξαφνικά, θυμήθηκε τη γνώμη και την άποψη του ελληνικού λαού.

Μια άποψη, που δε βρίσκει σημαντική το ΠΑΣΟΚ για το λεγόμενο «ευρωσύνταγμα» ή, παλιότερα, για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Φαίνεται πως τέτοια θέματα δεν αφορούν στους θεσμούς, στο κράτος και τη ζωή του Ελληνα πολίτη...

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Χρειάζεται, άραγε, να υπενθυμίσουμε, ότι η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα και άλλες ελληνικές πόλεις - σύμφωνα με τις επίσημες μετρήσεις - είναι ευρωπρωταθλητές στους λεγόμενους μοντέρνους ρύπους της ατμοσφαίρας; Να θυμίσουμε ακόμη, ότι η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή έκανε δραστικές περικοπές στα - έτσι κι αλλιώς, ανεπαρκέστατα - κονδύλια για το περιβάλλον στον προϋπολογισμό του 2005; Μάλλον όχι. Χρειάζεται, όμως, να υπογραμμίσουμε, για μια ακόμη φορά, ότι ανθρώπινο και υγιεινό περιβάλλον με «εμπόριο ρύπων», κυνηγητό των κερδών, ανταγωνισμό, «ελεύθερη αγορά» κλπ, κλπ, δε γίνεται.

Τον πήραν τηλέφωνο και του άρχισαν «Κώστα μου» από δω, «Κώστα μας» από εκεί και του εξηγούσαν ότι «ο Γιώργος μας περιμένει την Κυριακή το πρωί» και άλλα παρόμοια. Και το έπαιζαν τόσο γνώριμοι, που ο άνθρωπος δίστασε να μιλήσει, να αντιδράσει από την πρώτη στιγμή, μπας και κάνει καμιά γκάφα με κανέναν γνωστό.

Από την άλλη πλευρά του τηλεφώνου όμως, οι άθλιοι συνέχισαν και του έλεγαν πως μπορεί να ψηφίσει όπου εκείνος επιλέξει και άλλες μπαρούφες, ώσπου ο Ντίνος, ο σύντροφος Ντίνος Παναγιωτόπουλος από την Καλλιθέα, άστραψε και βρόντησε:

-- Εγώ βρε είμαι 65 χρόνια μέλος του ΚΚΕ, σε μένα βρήκατε να κάνετε τις απατεωνιές του Γιώργου σας και του ΠΑΣΟΚ σας; Μέχρι εκεί, βρε, φτάνει η απάτη σας; Μετά τις τόσες επιστολές που στείλατε σε κομμουνιστές, τώρα μας παίρνετε και στο τηλέφωνο;

Η στήλη δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τι άλλο τους είπε ο σύντροφος Ντίνος. Πάντως είναι απόλυτα βέβαιο ότι στα επόμενα τηλεφωνήματα που έκαναν θα ήταν, τουλάχιστον κουμπωμένοι...

«Διάλογο» κάνει η κυβέρνηση για την Παιδεία, τις εργασιακές σχέσεις, το Ασφαλιστικό, κλπ., κλπ. Πρωτοβουλίες... διαλόγου παίρνει και ο Γ. Παπανδρέου. Ανάμεσα στις τελευταίες συμπεριλαμβάνεται και ένα ερωτηματολόγιο, που καλούνται να απαντήσουν όλοι όσοι πάρουν μέρος στις εσωκομματικές διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ για το επικείμενο συνέδριό του. Το ερωτηματολόγιο περιέχει διάφορες ερωτήσεις και μία απ' αυτές αφορά στη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων. Ερωτηθείς σχετικά, χτες, ο Γ. Παπανδρέου αρνήθηκε να πάρει θέση στην ουσία του ζητήματος και το παρέπεμψε στις απαντήσεις που θα δώσουν τα μέλη του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, στο ...διάλογο.

Αλήθεια, πόσοι «διάλογοι», σαν τους προαναφερόμενους, πρέπει να γίνουν ακόμη, για να καταλάβουν οι εργαζόμενοι, μέλη και ψηφοφόροι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, ότι αποτελούν, αποκλειστικά και μόνο, το καμουφλάζ της επιβολής αντιλαϊκών πολιτικών και μέτρων; Οτι γίνονται, μόνο και μόνο, για να ρίχνεται στάχτη στα μάτια του λαού, να αποδυναμώνονται οι δίκαιες αντιδράσεις και να ελαχιστοποιείται το πολιτικό κόστος;

Για το μέλλον των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων στενοχωριέται η «Καθημερινή» και χτες, με αφορμή την προχτεσινή, σχετική συνέντευξη Τύπου των υπουργών Γ. Σουφλιά και Φ. Πετραλιά, ασκεί κριτική στην κυβέρνηση και τονίζει στον πρωτοσέλιδο τίτλο της: «Χωρίς σχεδιασμό η μεταολυμπιακή χρήση των έργων». Δεν υπάρχουν «αποκρυσταλλωμένες αποφάσεις για κάθε εγκατάσταση, πέραν της κεντρικής γραμμής να διατεθεί το 10% της επιφάνειας καθεμιάς για εμπορική εκμετάλλευση» σημειώνεται στο σχετικό ρεπορτάζ. Η ξεκάθαρα εκφρασμένη από τους δυο υπουργούς θέληση της κυβέρνησης, να παραδώσει όλες τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις στις κερδοσκοπικές ορέξεις των κεφαλαιοκρατών, δεν αρκεί στην «Καθημερινή», αφού, «για τη νομή των εγκαταστάσεων ερίζουν δήμοι, αθλητικοί φορείς και επιχειρηματικά συμφέροντα». Κι αφού υπογραμμίσει, ότι «η τωρινή καθυστέρηση των σχετικών αποφάσεων είναι τραυματική για την οικονομία και καταστρεπτική για τα έργα», θεωρεί «αναγκαία την "επιβολή" τελικής γραμμής πλεύσης στους εμπλεκόμενους υπουργούς» από τον Κ. Καραμανλή.

Βλέπετε, είναι έντονο το ενδιαφέρον των «μεγάλων συμφερόντων» για το πολλών δισεκατομμυρίων «πακέτο» των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων και την αντίστοιχη «επιχείρηση διανομής» του. Πάντα, βέβαια, στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης...