Και πολύ καλά κάνουν. Πίσω από την πολυδάπανη βιτρίνα των Ολυμπιακών έργων και των Ολυμπιακών Αγώνων της «Κόκα Κόλα», οι ανάγκες άθλησης των εργαζομένων και της νεολαίας ασφυκτιούν και περιορίζονται στα πλαίσια κάποιων ιδιωτικών γυμναστηρίων.
Πάνω από δυο χρόνια παραμένουν απλήρωτοι οι γυμναστές που εργάζονται στα προγράμματα μαζικού αθλητισμού, (προγράμματα «Αθλησης για Ολους»), των δήμων. Το θέμα έφεραν, με Ερώτησή τους, στη Βουλή, βουλευτές του ΚΚΕ, ζητώντας από τη νέα κυβέρνηση λύση σ' ένα πρόβλημα, που ταλανίζει χιλιάδες εργαζόμενους σ' όλη τη χώρα.
Η απάντηση, όμως, που έδωσε ο υφυπουργός Αθλητισμού είναι απογοητευτική, καθώς ο Γ. Ορφανός, αν και αναγνωρίζει το μέγεθος του προβλήματος, αρνείται την επίλυσή του, επικαλούμενος την κακή οικονομική κατάσταση που άφησε στο χώρο αυτών των προγραμμάτων η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ετσι, συνεχίζεται η ...ορφάνια των γυμναστών, στους οποίους η πολιτεία - είτε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, είτε με κυβέρνηση ΝΔ - συμπεριφέρεται λες και είναι αποπαίδια της, παρά το γεγονός ότι προσφέρουν τα μέγιστα στην άθληση των νέων, αλλά και των ηλικιωμένων και των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες...
Παραπονιούνται μερικοί στη χώρα μας που οι ΗΠΑ εμφανίζονται ν' αγαπούν πιότερο την Τουρκία από ό,τι την Ελλάδα. Ομως κι αυτοί καταλαβαίνουν πως δεν πρόκειται για αγάπη από ...αίσθημα, αλλά από συμφέρον, καθώς η Τουρκία, λόγω σημαντικότερης γεωστρατηγικής θέσης και μεγαλύτερης ισχύος, εξυπηρετεί καλύτερα τα σχέδια και τα συμφέροντα των Αμερικανών στην περιοχή μας. Οι ΗΠΑ, πάντως, δε σταματούν να ζητούν «όρκους αγάπης» από την Τουρκία και πρόσφατα ζήτησαν την «άδειά» της ν' αναπτύξουν δεκάδες μαχητικά αεροσκάφη στη βάση του Ιντσιρλίκ, προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουν, αν και όταν τους χρειαστεί, είτε στο Ιράκ, ή σε άλλη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Απ' ό,τι φαίνεται, η Τουρκία ανταποκρίνεται στο αμερικανικό «αίτημα» κι έτσι αναθερμαίνονται οι σχέσεις ανάμεσα στις δύο συμμαχικές χώρες, που είχαν κάπως ψυχρανθεί - γίνονται αυτά μεταξύ «ερωτευμένων»... - επειδή, κατά την έναρξη του πολέμου στο Ιράκ, η τουρκική ηγεσία αρνήθηκε να επιτρέψει στα αμερικανικά στρατεύματα να διέλθουν μέσω του τουρκικού εδάφους, κάτι που, ειρήσθω εν παρόδω, δεν έπραξε η ελληνική κυβέρνηση στην περίπτωση του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία ή του Ιράκ...
Τώρα, η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή ψάχνει για να βρει τι περισσότερο θα προσφέρει στις ΗΠΑ, ως αντίβαρο των τουρκικών προσφορών. Και πάει λέγοντας...
Καταλαβαίνουμε την αδυναμία του Θ. Μαργαρίτη, μέλους της ΠΓ του ΣΥΝ και υποψήφιου ευρωβουλευτή, να κατανοήσει την πρόταση του ΚΚΕ. Γι' αυτόν, ο όποιος δρόμος βγαίνει από τα πλαίσια του ευρωμονόδρομου, της ΕΕ και της «παγκοσμιοποίησης» (διάβαζε: σύγχρονου ιμπεριαλισμού) είναι απλά ακατανόητος. Το ΚΚΕ, όμως, έχει κάνει απολύτως σαφή την πρότασή του (λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία, κλπ.), εδώ και χρόνια. Αυτό έκανε και στην πρόσφατη προεκλογική περίοδο. Το ίδιο κάνει και σήμερα και δεν κρύβει απολύτως τίποτε. Ισα ίσα, λέει ξεκάθαρα και φωνάζει προς κάθε κατεύθυνση ότι η ουσιαστική ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, μια Ελλάδα της κοινωνικής προκοπής και δικαιοσύνης, όπου θα κάνει πραγματικά κουμάντο ο λαός, δε χωρούν στα πλαίσια της ευρωένωσης των κεφαλαιοκρατών. Για μια τέτοια Ελλάδα παλεύει το ΚΚΕ και θεωρεί την πάλη του αυτή, ως την καλύτερη συμβολή - μαζί με τις άοκνες προσπάθειες για διεθνή συντονισμό - στο γενικότερο αγώνα των ευρωπαϊκών λαών, για μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη, της φιλίας, της ισότιμης συνεργασίας, της ειρήνης και του σοσιαλισμού.
Είπαμε, όμως, όλ' αυτά είναι ακατανόητα για τον Θ.Μ. Οι αυταπάτες για ...εξανθρωπισμό της ΕΕ και μετατροπής του πολυεθνικού κεφαλαίου σε μοχλό προώθησης της ...κοινωνικής δικαιοσύνης, δεν επιτρέπουν τέτοιες «πολυτέλειες»...
Στόχος αυτών που καλλιεργούν ένα τέτοιο κλίμα, είναι ο εγκλωβισμός του λαού στις μέχρι τώρα επιλογές τους και η συντήρηση του πολιτικού σκηνικού που διαμορφώθηκε με τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές. Να κρατηθεί, δηλαδή, ο δικομματισμός όσο γίνεται πιο κοντά στη συσπείρωση που επιτεύχθηκε στην κάλπη της 7ης Μάρτη.
Η προσπάθειά τους αυτή δεν είναι άσχετη με όσα σχεδιάζεται να γίνουν σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων, καθώς ήδη έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτή η «γεύση» των όσων θ' ακολουθήσουν. Συνδέεται άμεσα με την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται και αναμένεται να ενταθεί το επόμενο διάστημα από την κυβέρνηση της ΝΔ, με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ, όταν θα ξετυλιχτεί μετά το φθινόπωρο η πολιτική της κυβέρνησης σε όλη της την έκταση.
Οι εργαζόμενοι, λοιπόν, και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, οι νέοι, όλοι αυτοί που υποφέρουν και εκφράζουν δυσαρέσκεια απέναντι στις πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που έχουν γνωρίσει την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι αριστεροί που αντιστέκονται και διεκδικούν, όλοι αυτοί στις 13 Ιούνη, με την ψήφο στο ΚΚΕ, έχουν μια ευκαιρία να στείλουν μήνυμα λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης, ανυπακοής και αντίστασης και να δώσουν ώθηση, ώστε ν' αλλάξει προς όφελός τους ο συσχετισμός δυνάμεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.
Ομως, από το «διαθέτει η Ελλάδα» μέχρι το «διαθέτουν οι Ελληνες», δυστυχώς, η απόσταση συνεχώς μεγαλώνει! Για τις περίφημες «ιδιωτικές παραλίες» μιλάμε, που φυτρώνουν παντού σαν μανιτάρια, εκνευρίζοντας και προκαλώντας, δικαίως, τους κατοίκους πολλών περιοχών της χώρας.
Στη μια περίπτωση, κάποιος τοπικός μεγαλοσχήμονας περιφράζει το οικόπεδο που βρίσκεται πάνω από την παραλία απαγορεύοντας την πρόσβαση, σε κάποια άλλη ξενοδοχειακή μονάδα αποκλείει μια παραλία και τη διαθέτει μόνο στους πελάτες της.
Το πραγματικό δυστύχημα είναι πως, αν και στις περισσότερες περιπτώσεις γίνονται υπερβολές, με την ανοχή δυστυχώς των αρχών, πολλές φορές όλα αυτά είναι νόμιμα. Βλέπετε, τα αποτελέσματα των νομοσχεδίων για την ιδιωτικοποίηση του Αιγιαλού, που ψηφίστηκαν πέρυσι το χειμώνα, τώρα θα τα διαπιστώσουμε για τα καλά...
ΚΑΛΥΤΕΡΑ να μη μιλήσει κανείς για την ταλαιπωρία που τράβηξαν χιλιάδες από τους δυστυχείς, που επέλεξαν να περάσουν το 3ήμερο «του Αγίου Πνεύματος» σε κάποιο νησί, κυρίως του Αιγαίου.
Ταλαιπωρία στα λιμάνια, πλοία με ανθρώπους σε καθεστώς «κονσέρβας», υπεράριθμοι επιβάτες, καταγγελίες για τραγικά λάθη και παραλείψεις, ήταν η εικόνα που εύκολα διαπίστωνε κανείς.
Οπως καταλαβαίνετε, οι γνωστοί «κύριοι» της ελληνικής ακτοπλοΐας βρήκαν ευκαιρία να κερδίσουν κάτι παραπάνω και την αξιοποίησαν στο έπακρο, σε βάρος, φυσικά, του κόσμου. Μόνον όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν κάποιο καθημερινό δρομολόγιο σε απομονωμένο νησί δυσκολεύονται.
Εσείς τι λέτε; Πώς γίνεται ο κύκλος εργασιών (τζίρος) να αυξάνεται κατά 8%, αλλά τα καθαρά προ φόρων κέρδη να αυξάνονται κατά 23%; Το στοιχείο προκύπτει από την ανάλυση των ισολογισμών των μεγάλων επιχειρήσεων στο χώρο του εμπορίου, για το έτος 2003. Η αντίστοιχη ανάλυση των ισολογισμών των επιχειρήσεων στο χώρο της βιομηχανίας δίνει αντίστοιχα ποσοστά 7,1% και 10,1%. Με δυο λόγια, δηλαδή, τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων αυξάνονται με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς, απ' ό,τι αυξάνονται οι πωλήσεις τους. Και αυτό συμβαίνει, όταν μειώνονται τα έξοδα (συνήθως, με τη μείωση του λεγόμενου εργατικού κόστους) και δυναμώνει η εκμετάλλευση των εργαζομένων, έτσι ώστε να αυξάνεται το κέρδος ανά μονάδα προϊόντος.
Τα προαναφερόμενα στοιχεία για το χώρο του εμπορίου είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και για έναν ακόμη λόγο. Εάν πάρει κανείς υπόψη του ότι ο επίσημος δείκτης τιμών στα τρόφιμα και ποτά, το 2003, αυξήθηκε περισσότερο από 8%, τότε, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι οι εργαζόμενοι κατανάλωσαν περίπου τα ίδια ή και λιγότερα απ' το 2002, αλλά τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων σημείωσαν σημαντική άνοδο. Ας είναι ...καλά η πολιτική των πρώην και νυν κυβερνώντων, η «ελεύθερη αγορά», η μονόπλευρη σκληρή λιτότητα, η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, κλπ., κλπ...
«Ωραία. Είσαι, είμαι, είναι με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αφού, λοιπόν, κατά τη γνώμη του Αβραμόπουλου, της Διαμαντοπούλου και του Παπαδημούλη άπαντες είμαστε με την EE, τι διάολο τις θέλουμε τις εκλογές; Αλλη δουλειά δεν είχαμε, να ρίχνουμε χαρτιά στις κάλπες, για το παχουλό μεροκάματο των επερχόμενων ευρωβουλευτών. Κάπως έτσι πορευόμαστε ως χώρα, ως εκλογές και ως γραφείο ευρέσεως εργασίας 24 εκλεκτών της κομματικής νομενκλατούρας. Και κάπου εκεί, στους δρόμους και στα τσιμέντα, εκατομμύρια Ευρωπαίοι, χωρίς λάπτοπ, χωρίς Internet και χωρίς βουλευτική και υπουργική εξάρτηση και πελατεία, βλέποντας την Αννα να χαριεντίζεται με τον Δημήτρη και τον Δημήτρη με τον Παπαδημούλη, υποβάλλουν τις εξής απλοϊκές ερωτήσεις: Αυξήθηκε το μεροκάματο; Οχι! Περιορίστηκε η ανεργία; Οχι! Εξασφαλίστηκαν τα Ταμεία; Οχι! Οχυρώθηκαν τα ανατολικά μας σύνορα με την Τουρκία; Οχι! Επιβλήθηκε δικαιότερη λύση στην Κύπρο; Οχι! Μπορούμε να καλλιεργούμε ό,τι γουστάρουμε; Οχι! E, τότε, Οχι εσύ, Οχι κι εγώ!»
Του Δημήτρη Δανίκα, από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».
Μέχρι εκεί φτάσανε... Να παρέχουν - με διακριτικό τρόπο φυσικά - στα στρατεύματα των ΗΠΑ που αναχωρούν για το εξωτερικό, τις... καλύτερες και πλέον αισθησιακές αναμνήσεις πριν την αποχώρηση. Νέες κοπέλες έχουν δημιουργήσει την «Επιχείρηση: "Πάρτε Εναν Στρατιώτη" για την Πατρίδα», με σκοπό να βοηθήσουν τη χώρα, με οποιοδήποτε τρόπο, όπως λένε. Πηγαίνουν σε μπαρ και εστιατόρια που βρίσκονται κοντά σε στρατιωτικές βάσεις και συχνάζουν οι στρατιώτες και τους παρέχουν την παρέα τους και ό,τι προκύψει... ώστε «οι άνδρες να φεύγουν από την πατρίδα ικανοποιημένοι, με ανυψωμένο το ηθικό τους (...), ξεκούραστοι και γεμάτοι αυτοπεποίθηση(...)». Οπως αναφέρουν, «πιστεύουμε ότι τα μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ αξίζουν την υποστήριξή μας και είμαστε πρόθυμες να δώσουμε τις περιποιήσεις μας για να τους κάνουμε χαρούμενους».
Θα μπορούσε να είναι και φάρσα. Εμείς, πάντως, το βρήκαμε στο διαδίκτυο.