«Ωραία. Είσαι, είμαι, είναι με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αφού, λοιπόν, κατά τη γνώμη του Αβραμόπουλου, της Διαμαντοπούλου και του Παπαδημούλη άπαντες είμαστε με την EE, τι διάολο τις θέλουμε τις εκλογές; Αλλη δουλειά δεν είχαμε, να ρίχνουμε χαρτιά στις κάλπες, για το παχουλό μεροκάματο των επερχόμενων ευρωβουλευτών. Κάπως έτσι πορευόμαστε ως χώρα, ως εκλογές και ως γραφείο ευρέσεως εργασίας 24 εκλεκτών της κομματικής νομενκλατούρας. Και κάπου εκεί, στους δρόμους και στα τσιμέντα, εκατομμύρια Ευρωπαίοι, χωρίς λάπτοπ, χωρίς Internet και χωρίς βουλευτική και υπουργική εξάρτηση και πελατεία, βλέποντας την Αννα να χαριεντίζεται με τον Δημήτρη και τον Δημήτρη με τον Παπαδημούλη, υποβάλλουν τις εξής απλοϊκές ερωτήσεις: Αυξήθηκε το μεροκάματο; Οχι! Περιορίστηκε η ανεργία; Οχι! Εξασφαλίστηκαν τα Ταμεία; Οχι! Οχυρώθηκαν τα ανατολικά μας σύνορα με την Τουρκία; Οχι! Επιβλήθηκε δικαιότερη λύση στην Κύπρο; Οχι! Μπορούμε να καλλιεργούμε ό,τι γουστάρουμε; Οχι! E, τότε, Οχι εσύ, Οχι κι εγώ!»
Του Δημήτρη Δανίκα, από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».