Αναφερθήκαμε στο προηγούμενο σημείωμά μας στις πλευρές εκείνες του «ευρω-συντάγματος», που καθιστούν το εν λόγω αντιδραστικό κατασκεύασμα θεμέλιο λίθο, επί του οποίου θεσμοθετείται και επίσημα ο επιθετικός ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της ΕΕ. Εγινε, ήδη, αναφορά στις ρυθμίσεις που προβλέπονται για περαιτέρω εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών - μελών προς την ΕΕ με την υπεροχή του κοινοτικού Δικαίου έναντι του Δικαίου των χωρών - μελών, για την περίφημη «ρήτρα αλληλεγγύης» και την ενσωμάτωση στο κείμενο του Συντάγματος της πολιτικής των στρατιωτικών επεμβάσεων της ΕΕ σε άλλες χώρες για τα συμφέροντα της Ενωσης, για τη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ μέσα από την πρόβλεψη για δημιουργία Ευρωπαϊκού Οργανισμού Εξοπλισμών, Ερευνών και Στρατιωτικών Δυνατοτήτων, με στόχο την προώθηση της πολεμικής βιομηχανίας των ευρωπαϊκών πολυεθνικών οπλικών συστημάτων κλπ.
*
Στο σημερινό σημείωμα θα σταθούμε κυρίως στις πλευρές του «Ευρωσυντάγματος», που θέτουν στο στόχαστρο τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών της ΕΕ.
*
Οι ρυθμίσεις αυτές, που παραπλανητικά βαφτίζονται «προστασία» των δημοκρατικών δικαιωμάτων, είναι πολύ πιο πίσω από όσα ισχύουν ήδη σήμερα, στο πλαίσιο της «δημοκρατίας» της Σένγκεν, και συνιστούν οπισθοδρόμηση ακόμα και από τα όσα προβλέπουν το Ελληνικό Σύνταγμα ή ο Χάρτης του ΟΗΕ. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι στο Ευρωσύνταγμα κατοχυρώνεται ακόμα και το δικαίωμα των επιχειρηματιών στο «λοκ άουτ».
*
Από εκεί και πέρα και μέσα από το νομοθετικό οικοδόμημα της ΕΕ, οι «εταίροι»:
*
Προς τι, όμως, όλα αυτά; Οι φίλοι της ΕΕ ισχυρίζονται ότι τα παραπάνω στοχεύουν στην προστασία των Ευρωπαίων. Αλλά τι συμφέρον έχουν οι εργαζόμενοι της ΕΕ από μια πολιτική «επέμβασης» και καταστολής, είτε στο εσωτερικό των κρατών - μελών, είτε έναντι τρίτων, εκτός ΕΕ, χωρών;
(συνεχίζεται...)