Η έρευνα έγινε για λογαριασμό της Κομισιόν και δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη βδομάδα. Σύμφωνα με τα ευρήματά της, ο μέσος όρος της συμμετοχής των ψηφοφόρων στο σύνολο της ΕΕ στις επερχόμενες ευρωεκλογές δεν πρόκειται να ξεπεράσει το 45%...

***

Ας σημειωθεί ότι το 49% που ήταν το ποσοστό συμμετοχής στις ευρωεκλογές του 1999, αποτέλεσε την αφορμή για να ακουστούν τότε πολλά ηχηρά περί «μέτρων» και άλλα παρόμοια περί «ρυθμίσεων» για την «αντιμετώπιση» του περίφημου «ελλείμματος δημοκρατίας» στο εσωτερικό της ΕΕ.

Το αποτέλεσμα που προκύπτει λίγο πριν τις ευρωεκλογές του 2004 δείχνει την «ποιότητα» αυτών των μέτρων...

***

Εξαιρετικά σημαντικό από την έρευνα είναι το σημείο με τα ποσοστά των ψηφοφόρων που λένε ότι θα ψηφίσουν στις ευρωεκλογές και που προέρχονται από τις χώρες της διεύρυνσης: Λετονία (49%), Λιθουανία (49%), Σλοβενία (42%), Πολωνία (35%), Σλοβακία (27%), Εσθονία (26%), Τσεχία (20%).

Ιδού πόσο «εμπνέονται» οι πολίτες του... «παραπετάσματος» από τη «δημοκρατία» της Δύσης.

***

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι το πολιτικό σύστημα σε ευρωενωσιακό επίπεδο δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου «λάθους».

Οι πολυεθνικές και τα μονοπώλια θέλουν τους λαούς της ΕΕ απλούς επικυρωτές των αποφάσεων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Για την επικύρωσή τους αρκούν ακόμα και κάποιες οικτρές μειοψηφίες, κατά το πρότυπο των αμερικανικών εκλογών.

Ως προσχηματική νομιμοποιητική διαδικασία ακολουθείται η δοκιμασμένη μέθοδος των δήθεν «δημοκρατικών» κοινοβουλευτικών διαδικασιών που λειτουργούν ως επίπλασμα «συμμετοχής».

Η άλλη όψη του ίδιου αυτού νομίσματος είναι η εκπαίδευση των λαϊκών στρωμάτων σε μια παθητική αποδοχή των αποφάσεων που λαμβάνουν τα «επιτροπάτα» πριν από αυτούς, χωρίς αυτούς και ενάντια σε αυτούς.

***

Εντούτοις, αυτή η απόσταση των λαών της ΕΕ από το πολιτικό εποικοδόμημα των πολυεθνικών, αποτελεί ταυτόχρονα και χαραμάδα ελπίδας.

Με μια προϋπόθεση: Οτι η αμερικανοποίηση στο πεδίο της πολιτικής συμπεριφοράς δε θα περάσει στο έδαφος της πλούσιας σε πολιτική Ιστορία ευρωπαϊκής Ηπείρου. Οτι η αποστροφή των λαών απέναντι στην ΕΕ, δε θα παραμείνει στο επίπεδο της ακίνδυνης για το κεφάλαιο «αδιαφορίας» των λαϊκών στρωμάτων, αλλά θα μετουσιωθεί σε ενεργητική αντίσταση, απειθαρχία, ανυπακοή και αντίσταση στο αντιλαϊκό «ευρω-μοντέλο».

Σε αυτή την κατεύθυνση, η ψήφος, δεν είναι το μόνο «όπλο» που έχουν οι εργαζόμενοι, ούτε το κύριο. Είναι όμως ένα «όπλο» που πρέπει να χρησιμοποιηθεί. Και να χρησιμοποιηθεί σωστά.