Παπαγεωργίου Βασίλης

Ως πρώτος στόχος, γράφει, «προσδιορίζεται η δημιουργία συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης φιλικών προς την απασχόληση»... Που σημαίνει, μεταφορά μέρους του ασφαλιστικού κόστους από τους εργοδότες στο κοινωνικό σύνολο, δηλαδή στους ίδιους τους ασφαλισμένους και επίσης να φύγουν από τη μέση ρυθμίσεις που αποτελούν εμπόδιο για την «απασχολησιμότητα»!

Στόχος δεύτερος, «να προστεθεί ζωή στα χρόνια», ή αλλιώς «δραστήρια γηρατειά»(!), που σημαίνει πολύ απλά δουλιά ως τα βαθιά γεράματα, έτσι για να μην πλήττουμε!

Κάπως έτσι συνεχίζει ο κύριος ευρωβουλευτής, για να επισημάνει προς το τέλος έναν ακόμα «νέο κοινωνικό κίνδυνο, που προέρχεται από τους φιλάσθενους ηλικιωμένους που έχουν ανάγκη μακρόχρονης φροντίδας...»!

Στον Καιάδα, κύριε Κουκιάδη, στον Καιάδα των «δραστήριων γηρατειών»! Ετσι δε θα κοστίζουν τίποτα! Από τη δουλιά, κατ' ευθείαν στα... θυμαράκια!

Διαβάζοντας πιο αναλυτικά το άρθρο του κ. Κουκιάδη, μαθαίνουμε ότι αυτό περί των «δραστήριων γηρατειών» είναι τελικά το νέο σύνθημα, με το οποίο «τίθεται σε νέα βάση το θέμα των ορίων της συνταξιοδότησης». Και εξηγεί: «Μια ολόκληρη νέα πολιτική ξεκινάει για "να προστεθεί ζωή στα χρόνια". Θεωρείται ότι ο στόχος της προώθησης των "δραστήριων γηρατειών" δεν περιορίζεται στις πολιτικές για τους ηλικιωμένους, αλλά επηρεάζει άμεσα τη γενιά που βρίσκεται σε ηλικία εργασίας. Εδώ εντάσσεται ακόμη και το πρόβλημα της φτώχειας των ηλικιωμένων γυναικών, το οποίο απορρέει από τη μικρή συμμετοχή τους στην απασχόληση...».

Πολύ το μπερδεύει το νέο σύνθημα ο κύριος καθηγητής, αλλά μήπως - λέμε, μήπως - θυμάται αυτός και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εκείνο το παλιό σύνθημα για τα «περήφανα γηρατειά»;

Την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας της Θεσσαλίας παρουσίασε, σε χτεσινό ρεπορτάζ, ο «Ριζοσπάστης», επισημαίνοντας ότι το «ΕΣΥ ασθενεί βαρέως», προσβεβλημένο από τον «ιό» της «ανθυγιεινής» πολιτικής της κυβέρνησης και οι επιχειρηματίες - κερδοσκόποι παραμονεύουν, σαν τα κοράκια πάνω από το «υποψήφιο πτώμα», για να πάρουν στα «νύχια» τους την υγεία του λαού της περιοχής, μετατρέποντάς την, από δημόσιο δωρεάν αγαθό, σε, προς πώληση, πανάκριβο εμπορικό προϊόν. Οπως, δε, αποκάλυψε η εφημερίδα μας, υπάρχουν πληροφορίες ότι, ήδη, μεγαλοεπιχειρηματίες επιδεικνύουν ενδιαφέρον για την κατασκευή Ιατρικού Κέντρου στην περιοχή.

Σήμερα επισκέπτεται τη Θεσσαλία ο υπουργός Υγείας, Αλ. Παπαδόπουλος - επιλεγείς από τον Κ. Σημίτη, ειδικώς, για να προωθήσει την περιβόητη «αναμόρφωση» του ΕΣΥ - και είναι σίγουρο ότι οι Θεσσαλοί θ' ακούσουν «μεγάλα λόγια» για τη «νέα» πολιτική της κυβέρνησης στον τομέα της Υγείας που αποσκοπεί στην αναβάθμιση των υπηρεσιών παροχής περίθαλψης και για την αποφασιστικότητα του ίδιου να «βάλει βαθιά το νυστέρι» για ν' αφαιρέσει το «απόστημα» που ταλαιπωρεί το δημόσιο σύστημα Υγείας.

Ομως, ποιος Θεσσαλός θα πιστέψει τον υπουργό Υγείας, όταν εκδηλώνει τη στενοχώρια του για τα χάλια του δημόσιου συστήματος υγείας - μάλιστα, εμφανίζεται να «πενθεί» για το ΕΣΥ, που «ασθενεί βαρέως», πριν ακόμα επέλθει ο «θάνατός» του - αλλά, ταυτόχρονα, «κλείνει πονηρά το μάτι» στους επιχειρηματίες-κερδοσκόπους, καλώντας τους να «συμβάλουν» κι αυτοί στην «αναβάθμιση» των υπηρεσιών υγείας προς τους πολίτες; Μήπως δε γνωρίζουν οι Θεσσαλοί ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υποβαθμίζει, εν γνώσει της, τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας - κόβοντας κονδύλια από τον προϋπολογισμό για προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, για τις αμοιβές των εργαζομένων, για τεχνολογικό και κτιριακό εξοπλισμό - για να δώσει την ευκαιρία στους κερδοσκόπους να μπουν «βαθιά» στο χώρο και να τα κονομήσουν «χοντρά»; Μήπως δεν είναι η κυβέρνηση που, για την εξυπηρέτηση προεκλογικών σκοπιμοτήτων, προχώρησε σε βεβιασμένη και πρόχειρη λειτουργία του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας, με αποτέλεσμα αυτό να υπολειτουργεί και να μην ανταποκρίνεται στις ανάγκες τριτοβάθμιας περίθαλψης του 1.000.000 και πλέον κατοίκων της Θεσσαλίας και των γύρω περιοχών;

«Oπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη...» λέει η παροιμία και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά για τους καρεκλοκένταυρους της διοίκησης της ΠΑΣΕΓΕΣ που, χτες, έσπευσαν να πάρουν θέση στους θιασώτες της ΟΝΕ και χειροκροτητές της κυβέρνησης Σημίτη. Γνωστοι «βαστάζοι» της κυβερνητικής πολιτικής ξεκληρίσματος της αγροτιάς, τα στελέχη της ηγεσίας της ΠΑΣΕΓΕΣ, φυσικά δεν βλέπουν κανένα πρόβλημα με την αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης, που εφαρμόζεται και προωθείται στα πλαίσια της ΟΝΕ. Ούτε οι δραστικές μειώσεις τιμών στα αγροτικά προϊόντα τους πτοούν, ούτε οι περιορισμοί στις καλλιέργειες και την παραγωγή που έχουν οδηγήσει σε πλήρες αδιέξοδο εκατοντάδες χιλιάδες αγροτες. Ούτε, βεβαίως, η «απελευθέρωση» της αγοράς των αγροτικών προϊόντων -μέσω ΠΟΕ και ΟΝΕ- και η ασυδοσία του «ελεύθερου» εμπορίου των μεγαλοβιομηχάνων και εμπόρων αγροτικών εφοδίων και η κατάργηση κάθε μέτρου προστασίας των αγροτών τους προβληματίζει.

Το αντίθετο! Ετσι, για να μην... παραξηγηθούν οι εγκάθετοι της ηγεσίας της ΠΑΣΕΓΕΣ και βαστάζοι της αντιαγροτικής πολιτικής κυβερνησης -ΟΝΕ, έσπευσαν να διευκρινήσουν πως δεν έχουν κανέναν λόγο για να οργανώσουν κινητοποιήσεις των αγροτών. Αυτό έλλειπε δά... Αλλιώς πως θα εξασφάλιζαν τις επιδοτήσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων, που εισπράττουν από υπουργεία και κοινοτικές επιδοτήσεις!

Γιατί, όμως, την «τράβηξαν από τα μαλλιά», για να δείχνει μεγαλύτερη; Γιατί, βέβαια, ο καθένας καταλαβαίνει, πως όταν μαζεύεις κάποιο κόσμο στην Ομόνοια ή στο Πολεμικό Μουσείο, για να δείξεις τις «άκρες» της συγκέντρωσης και στο ενδιάμεσο από το Σύνταγμα έχεις κενά, είναι προφανές ότι πας να κερδίσεις ψευδεπίγραφα τις εντυπώσεις.

Τέλος πάντων, πώς να το κάνουμε, ο Χριστός λένε πως έκανε θαύματα και πολλαπλασίασε ένα καρβέλι ψωμί και μερικά ψάρια και τάισει χιλιάδες ανθρώπους.

Σίγουρα, όμως, άλλο... Χριστός και... άλλο Χριστόδουλος! Η συγκέντρωση δεν έπαιρνε... κλωνοποίηση!

Βέβαια, ίσως θα ξέρει η Εκκλησία πως, αν ήθελαν τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, θα μπορούσαν να... παραβλέψουν αυτά τα φαινόμενα και οι κάμερες να... μην τα δουν όλως τυχαίως.

Πλην όμως, και στη φάση αυτή οι ιδιόκτητές τους θέλουν μια αδιατάρακτη πορεία προς την ΟΝΕ, πέρα και πάνω από όλα...

Μπορεί, βέβαια, και ο Αρχιεπίσκοπος να έχει καλές σχέσεις με αυτούς τους χώρους, πλην όμως σε τέτοια παζάρια... πότε σε αγοράζουν πότε σε πουλάνε!

ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ του Αρχιεπισκόπου ένα καταλάβαμε στα σίγουρα: Εχει πολιτική άποψη και μάλιστα πολύ πολύ συγκεκριμένη. Είναι με την πολιτική του Σημίτη και του δικομματισμού γενικότερα, αυτή του μονόδρομου της ΟΝΕ!

Φρόντισε, μάλιστα, να μας το επαναλάβει αυτό πολλές φορές. Εκεί «κόλλαγε», άλλωστε, και το σύνθημα «Ελλάς - Ευρώπη - Ορθοδοξία»: `Η, με άλλα λόγια, η πεμπτουσία της υπόθεσης ότι η Εκκλησία διαφωνεί με την κυβερνητική πολιτική μόνον εκεί που θίγονται τα στενά συμφέροντά της και έχει και αντιπρόταση για το πώς θα.. συγκεραστούν αυτά τα δύο.

Η επίσημη ανεργία, από το 7% το 1991, σήμερα έχει εκτιναχτεί στο 12% και η ανεπίσημη (δηλαδή η πραγματική) στο 14%. Με δυο λόγια, η ανεργία, από τη στιγμή που η ένταξη στην ΟΝΕ εμφανίστηκε από την άρχουσα τάξη σαν η νέα «μεγάλη ιδέα του Εθνους», έως τη στιγμή που ο Κλίντον, ο Σρέντερ, ο Σιράκ, ο ΣΕΒ και ο... Χριστόδουλος «χειροκροτούσαν» τον κ. Σημίτη για το «ευρω-επίτευγμά του», διπλασιάστηκε!

Πρώτο, επαναβεβαιώθηκε η απόφαση των πολυεθνικών να ενταθεί η πολιτική του «Συμφώνου Σταθερότητας». Ουσιαστικά πρόκειται για την πολιτική της λεγόμενης «οικονομικής σταθερότητας», που ισοδυναμεί με «λιτότητα χωρίς ημερομηνία λήξης». Ειδικά στην Ελλάδα η παραπάνω γραμμή πλεύσης εκφράζεται με τον όρο «διατηρησιμότητα». Με την ένταξη στην ΟΝΕ απλώς «θέσαμε τις βάσεις», όπως είπε ο πρωθυπουργός και συνέχισε: «Εμείς θα προχωρήσουμε μόνοι μας, με ή χωρίς συναίνεση». Συνεπώς μέχρι χτες η προσταγή ήταν «σφίξτε το ζωνάρι» για να «επιτευχθεί» η ΟΝΕ. Τώρα η ίδια προσταγή θα ακούγεται για να... διατηρήσουμε το «κατόρθωμα» της ΟΝΕ.

Δεύτερο, στο όνομα της «διατηρησιμότητας», το αδίστακτο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, συνοδεύεται με τη διεύρυνση του κοινωνικού απαρχάιντ: Τηλεπικοινωνίες, μεταφορές, ενέργεια, αγορά εργασίας «απελευθερώνονται», κατά την πρωθυπουργική δήλωση. Ταυτόχρονα, η επέκταση της μερικής απασχόλησης και της «απασχολησιμότητας», η ταχύτατη επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα, η «περαιτέρω εκλογίκευση» των κοινωνικών δαπανών, τίθενται υπό το καθεστώς των επιταχυνόμενων «διαρθρωτικών αλλαγών».

Τρίτο, στη Σύνοδο της Πορτογαλίας τέθηκε με ολοκληρωμένο τρόπο η γαλλο-γερμανική πλατφόρμα για τη συγκρότηση, αλλά και τη θεσμική κατοχύρωση, πλέον, ενός αδυσώπητου και «σκληρού πυρήνα» στο εσωτερικό της ΕΕ, που θα κάνει κουμάντο, αδιαφορώντας πλήρως για τα συμφέροντα των υπόλοιπων κρατών - μελών. Ιδού τι κρύβεται πίσω από την «πολιτική ένωση» της... Ευρώπης. Ούτε μια μέρα δεν κράτησε, δηλαδή, εκείνο... το πεφωτισμένο πρωθυπουργικό σλόγκαν που υποσχόταν «ποτέ ξανά η Ελλάδα στη δεύτερη ταχύτητα». Αυτό, βέβαια, δεν εμποδίζει τον κ. Σημίτη να εμφανίζεται διαπρύσιος κήρυκας της λεγόμενης «πολιτικής ένωσης» και να εμφανίζει τον ενδοϊμπεριαλιστικό πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ - ΕΕ σαν υπόθεση του ελληνικού λαού!

Τέταρτο, οι «εταίροι» μας προχώρησαν ακόμα περισσότερο στην Πορτογαλία το «όραμά τους» για μια ΕΕ που θα διεξάγει τους δικούς της ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως το ΝΑΤΟ! Ετσι στους 60.000 του ευρωστρατού, στους 5.000 αξιωματικούς της αστυνομίας και στους 1.000 μισθοφόρους που πρέπει να συγκεντρώνονται εντός 30 ημερών (!) για να υπηρετούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια της ΕΕ, θα ανήκουν και ελληνικά νιάτα!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οχι. Αυτή είναι η μόνη απάντηση, που δίνει ο κάθε λογικός -πολύ περισσότερο ο κάθε αριστερός και προοδευτικός - άνθρωπος, που γνωρίζει, στοιχειωδώς έστω, την οικονομική και πολιτική πραγματικότητα.

Προφανώς, όμως, η ηγεσία του ΣΥΝ δε συμπεριλαμβάνεται στους παραπάνω. Οχι μόνο βλέπει «θετικές δυνατότητες» στη συμμετοχή της δραχμής στη ζώνη ευρώ και το μόνο στο οποίο κάνει κριτική είναι η άνιση κατανομή του κοινωνικού κόστους της ένταξης. Αλλά θεωρεί, επίσης, δυνατό και ρεαλιστικό, να αλλάξει αυτό ριζικά, χωρίς, βέβαια, να «στενοχωρεθεί» το μεγάλο κεφάλαιο.

Σαν να λέμε, θέλει και το σκύλο χορτάτο και το ταψί γεμάτο. `Η, αλλιώς, συνεχίζει να πορεύεται στο δρόμο των αυταπατών και των ψευδαισθήσεων...

Σίγουρα, θα είδατε το περασμένο Σαββατοκύριακο τα εγκαίνια του Ιατρικού Διαβαλκανικού Κέντρου (ΙΔΚ), στη Θεσσαλονίκη, τη μεγαλύτερη μέχρι σήμερα εισβολή του μεγάλου κεφαλαίου στο χώρο της υγείας, στη χώρα μας. Τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων αφιέρωσαν μπόλικο χρόνο στο γεγονός, σε αντίθεση με τους διαδηλωτές, που βρίσκονταν έξω από το χώρο των εγκαινίων, μοιράζοντας προκηρύξεις, και οι οποίοι ούτε καν αναφέρθηκαν.

Δεν αναφέρθηκαν, επίσης, κάποιες με ιδιαίτερο νόημα δηλώσεις ορισμένων εκ των προσκαλεσμένων και γι' αυτό σας τις μεταφέρουμε: «Η Θεσσαλονίκη εξελίσσεται σε διεθνές κέντρο ιατρικών υπηρεσιών στη ΝΑ Ευρώπη, μ' ένα σωστό μείγμα δημοσίου και ιδιωτικού τομέα» (Γ. Πασχαλίδης, υπουργός Μακεδονίας - Θράκης), «Το ΙΔΚ απέδειξε τις επιδόσεις της ιδιωτικής πρωτοβουλίας» (αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος).

Οχι, το παραμικρό δεν ειπώθηκε για τη γνωστή διαμάχη κυβέρνησης - Εκκλησίας. Αυτά είναι για άλλες στιγμές... Ισως, γιατί, όπως δήλωσε ο επίσης προσκεκλημένος Μ. Γκορμπατσόφ: «Η πρωτοβουλία του Γ. Αποστολοπούλου δείχνει ότι αλλάζουν οι καιροί και ευχαριστώ το θεό, που έγινε έτσι»..!

Είναι γνωστό ότι οι εργολάβοι της «Αττικής Οδού» με την αποικιοκρατικού τύπου σύμβαση που υπέγραψε μαζί τους η κυβέρνηση, συμμετέχοντας ελάχιστα στη χρηματοδότηση του έργου, θα εισπράττουν επί 23 χρόνια πανάκριβα διόδια από τους 32 σταθμούς διοδίων που θα κυκλώνουν το Λεκανοπέδιο.

Τώρα αποκαλύπτεται ότι με βάση ένα Προεδρικό Διάταγμα, που υπέγραψε πριν ένα χρόνο η κυβέρνηση, προβλέπεται ότι θα εισπράξουν και «πανωπροίκια» δισεκατομμυρίων, τα επονομαζόμενα και «πριμ επιτάχυνσης». Συγκεκριμένα, προβλέπεται να εισπράττουν από το δημόσιο προσαυξήσεις κατά 50% συν ΦΠΑ για εργασίες σε τμήματα του έργου που καθυστερούν με ευθύνη του δημοσίου, όπως, για παράδειγμα, οι αρχαιολογικές ανασκαφές ή οι εμπλοκές στην περιφερειακή Υμηττού, μετά από τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για τη σωτηρία του βουνού. Κι όλα αυτά όταν είναι επίσης γνωστό ότι οι εργολάβοι έχουν καθυστερήσει το έργο πάνω από δύο χρόνια λόγω δικής τους χρηματοδοτικής αδυναμίας και όσο προχώρησε ήταν χάρη στις απανωτές αυξήσεις της προκαταβολής που τους χορηγούσε το ΥΠΕΧΩΔΕ!

Τι θα γίνει τελικά με τα δημόσια έργα; Ως πότε ο λαός θα καλείται να πληρώνει «μαύρες τρύπες», που συστηματικά και σε συμπαιγνία ανοίγουν οι κυβερνώντες και οι «μεγαλοκαρχαρίες»;

Εχει δίκιο να φωνάζει ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Χάνονται μία προς μία οι... παραδόσεις αυτού του τόπου.

Χτες, ο Ε. Γιαννόπουλος ανακάλεσε και δεύτερη, μέσα στον τελευταίο μήνα, μήνυση, τη φορά αυτή κατά του δημοσιογράφου Μ. Τριανταφυλλόπουλου...

Ο τίτλος του μουσικού χορευτικού δρώμενου ήταν «Ο Χορός ΕΞΩ από το ΥΠΠΟ», με τη λέξη «ΕΞΩ» να έχει διττή σημασία, αφού παίχτηκε, προχτές, έξω από το υπουργείο Πολιτισμού, από τη μια, και από την άλλη, υπονοούσε και το λόγο της πρωτότυπης εκδήλωσης, μια και ο χορός βρίσκεται στα... αζήτητα του υπουργείου. Η μουσικοχορευτική διαμαρτυρία οργανώθηκε από το Σωματείο Ελλήνων Χορογράφων, που προσπαθεί μάταια, βδομάδες τώρα, να αποσπάσει μια συνάντηση με τον υπουργό Πολιτισμού και πήραν μέρος σ' αυτή μαθητές σχολών χορού και επαγγελματίες χορευτές. Και μπορεί να μην κατάφεραν ούτε τη φορά αυτή να συναντηθούν με τον υπουργό, αλλά δεν έχασαν στιγμή το κέφι και τη ζωντάνια τους. Ο αγώνας συνεχίζεται.

Βλέπετε, μπορεί ο κ. Πάγκαλος να είναι... μεγάλος τραγουδιστής, να έχει, επίσης, ιδιαίτερες επιδόσεις στη «μικρή οθόνη», αλλά με τους ανθρώπους του πολιτισμού και τα δίκαια αιτήματά τους, δεν τα πάει καθόλου καλά.

Αυτόν το δρόμο, για παράδειγμα, έδειξαν οι μεγάλες κινητοποιήσεις στο Σιάτλ και στην Ουάσιγκτον, καθώς και σε όποια άλλη «ιμπεριαλιστικοσύναξη» από τότε. Αυτήν την πορεία χάραξαν οι αγώνες ενάντια στο ΝΑΤΟ και στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Αυτό δείχνουν οι εργατικοί αγώνες στη Νότια Αφρική, στη Λατινική Αμερική, στην Ινδία, στη Νότια Κορέα, στην Πορτογαλία... σε όλα σχεδόν τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου.

Μια παγκόσμια συνάντηση, όπου οι εκπρόσωποι των κομμάτων θα έχουν την ευκαιρία να ανταλλάξουν εμπειρίες από τους λαϊκούς αγώνες και τις συμμαχίες και τις συνεργασίες των κομμουνιστών σήμερα. Οι καιροί απαιτούν ανάδειξη της κομμουνιστικής ταυτότητας, ενίσχυση της αλληλεγγύης και της κοινής δράσης. Ταυτόχρονα, απαραίτητη είναι η ανταλλαγή εμπειριών, αλλά και προβληματισμών πάνω σε καινούρια ζητήματα που προκύπτουν.

Για παράδειγμα, τέτοιο ζήτημα είναι η σημερινή κατάσταση στα Βαλκάνια. Επίσης, η ενημέρωση και ο προβληματισμός για τις εξελίξεις στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Αλλο, επίσης, ζήτημα είναι η αμφισβήτηση του ιμπεριαλισμού και οι μορφές που παίρνει στην Παλαιστίνη, στην Κολομβία, στη Βενεζουέλα, στο Εκουαδόρ και σε άλλα μέρη του κόσμου. Η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, επίσης, είναι από τα θέματα που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.

Χρόνια τον έχουν

σαν καρά,

αλλά φωνή

δε βγάζει,

μ' αν του θιγούν

τα «ιερά»

τότε φωτιά

αρπάζει

και βγαίνει έξω

με σταυρούς,

«δικέφαλους»

κι εικόνες,

αχ, τέτοιος πάθος

ιερό, γι' άλλους

να 'χε αγώνες!

* * *

Χρόνια του τόπου

ο τρανός

τον στύβει

σαν λεμόνι

και μόνο

αν το «Χριστιανός»

του σβήσουνε

θυμώνει,

τότε στους δρόμους

χύνεται

και το «Υπερμάχω»

ψάλλει,

αχ, ας του έρθει

το μυαλό

γι' άλλα να δίνει

πάλη!