ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ελσίνκι και «μοιρασιά» στο Αιγαίο

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, η πολιτική μας εδράζεται στις αποφάσεις του Ελσίνκι... Αναμένουμε από την Τουρκία κινήσεις, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Ελσίνκι». Η φράση αυτή του πρωθυπουργού μετά τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου την περασμένη βδομάδα, αποτυπώνει με σαφήνεια την κυβερνητική πολιτική στα ελληνοτουρκικά. Είναι χρήσιμο όμως να θυμίσουμε τι ακριβώς ορίζει η σχετική απόφαση της Συνόδου Κορυφής στο Ελσίνκι. Συγκεκριμένα, στην παράγραφο 4 που αναφέρεται στις υποχρεώσεις των υποψηφίων για ένταξη χωρών σημειώνεται: «Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τονίζει την αρχή της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών, σύμφωνα με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και παροτρύνει τα υποψήφια κράτη να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για την επίλυση κάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων. Αλλως, θα πρέπει να φέρουν τη διαφορά εντός εύλογου χρονικού διαστήματος. Το αργότερο στα τέλη του 2004, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα επανεξετάσει την κατάσταση ως προς κάθε εκκρεμή διαφορά, ιδίως όσον αφορά τις επιπτώσεις στην ενταξιακή διαδικασία, προκειμένου να προαγάγει την επίλυσή τους μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου». Είναι φανερό ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει αποδεχτεί «πολιτικό διάλογο» με την Τουρκία για το Αιγαίο και από αυτή την άποψη δεν ήταν τόσο μετέωρα αυτά που είπε τις προάλλες ο Ετσεβίτ. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι αν η κυβέρνηση ταυτόχρονα έχει αποφασίσει και «τι θα μοιραστεί» με την Τουρκία, όπως είπε ο Τούρκος πρωθυπουργός...

Με τον Μαμμωνά

Ζωντανή απόδειξη ότι η ιεραρχία της εκκλησίας στρατεύεται σταθερά με τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας είναι ο μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος (Καρδίτσας). Ο Θ. Κουμαριανός σε συνέντευξή του προχτές στον «Φλας» (Ν. Κακαουνάκη) παρουσιάστηκε ως ο «διαβασμένος» προπαγανδιστής των κυβερνητικών ιδεολογημάτων και συκοφαντιών σε βάρος των αγροτών, αναμασώντας τα περί διασπάθισης των κοινοτικών επιδοτήσεων σε σκυλάδικα και άλλα «πολιτιστικά ιδρύματα» κ.ο.κ. Φυσικά, δεν τον έβγαλαν τυχαία «στον αέρα» λίγες μέρες πριν το αγωνιστικό ραντεβού των αγροτών. Προφανώς ο ποιμενάρχης δε γνωρίζει ή αδιαφορεί σε ποια κατάσταση βρίσκεται το ποίμνιό του και αντί να υπερασπίζεται το δίκιο τους, προτιμά τον Μαμμωνά...

Από στοίχημα...

Από στοίχημα σε στοίχημα πηγαίνει ο λαός μας τα τελευταία 30 χρόνια. Στη δεκαετία του 1970 και αμέσως μετά την κατάρρευση της χούντας, το στοίχημα που μπήκε μπροστά στον ελληνικό λαό ήταν αυτό της ένταξης της χώρας στην τότε ΕΟΚ. Κερδίζοντας το στοίχημα θα τρώγαμε με χρυσά κουτάλια, έλεγαν οι τότε «πραματευτάδες» των ψεύτικων οραμάτων και τεχνητών ελπίδων. Το 1981 η χώρα έγινε μέλος της ΕΟΚ, αλλά «χρυσά κουτάλια» οι εργαζόμενοι ποτέ δεν είδαν. Αντ' αυτών βρέθηκαν μπροστά σε νέο στοίχημα. Εμπρός, για να πετύχουμε την «ενιαία εσωτερική αγορά», έλεγαν οι «πραματευτάδες», υποσχόμενοι, ταυτόχρονα, καλύτερες μέρες. Τα χρόνια πέρασαν, η ενιαία εσωτερική αγορά έγινε, αλλά οι καλύτερες μέρες δεν ήρθαν και πάλι, για τους εργαζόμενους. Εμφανίστηκε, όμως, νέο στοίχημα: Το ευρώ. Αντε πάλι υπομονή, μονόπλευρες λιτότητες και όλα τα συμπαρομαρτούντα, για να κερδίσουν το νέο στοίχημα και να απολαύσουν μετά τους καρπούς των κόπων και των θυσιών τους. Ηρθε και το ευρώ, αλλά οι καρποί δε φαίνονται πουθενά. Κάνουμε λάθος;

... σε στοίχημα

Οσοι, πάντως, αμφιβάλλετε για την εκτίμησή μας, διαβάστε τι είπε προχτές ο Κ. Σημίτης: «Τα χρόνια που έρχονται έχουμε μια νέα πρόκληση να αντιμετωπίσουμε. Την πραγματική οικονομική και κοινωνική σύγκλιση. Να φτάσει το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού το βιοτικό επίπεδο των λαών της Ευρώπης. Για να πετύχουμε αυτό τον σκοπό, πρέπει να συνεχίσουμε τις αλλαγές, τις μεταρρυθμίσεις. Πρέπει να συνεχίσουμε με αμείωτη ένταση». Αντε πάλι υπομονή, δηλαδή. Αντε πάλι ψίχουλα για τους πολλούς και αμύθητα κέρδη για τους λίγους. Εχουμε, πλέον, νέο στοίχημα μπροστά μας: «Την πραγματική οικονομική και κοινωνική σύγκλιση». Τώρα, πώς γίνεται, να κερδίσουμε το συγκεκριμένο, νέο στοίχημα, συνεχίζοντας τις κυβερνητικές πολιτικές, που κάνουν τους εργαζόμενους να λένε «κάθε φέτος και χειρότερα», μόνον ο Σημίτης μπορεί να το εξηγήσει... Ισως στέρεψε η ευρηματικότητά τους. Ισως το ξανασκεφθούν και μας ξεφουρνίσουν κάτι άλλο στην πορεία. Ενα είναι ολοφάνερο πάντως: Η συνέχιση αυτής της πολιτικής μόνον τους εργαζόμενους και το λαό δε θα ωφελήσει.

Τα μυστικά κονδύλια

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ και πάλι τα «μυστικά κονδύλια» του υπουργείου Εξωτερικών. Τούτη τη φορά, με αφορμή την παραίτηση του πρώην, πλέον, υφυπουργού Γ. Ζαφειρόπουλου. Ο τελευταίος διαφωνούσε - λένε οι πληροφορίες - με τη διαχείριση των κονδυλίων αυτών και, ιδιαίτερα, με τη χρηματοδότηση μιας σειράς Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ).

Οπως καταλαβαίνετε, το θέμα δεν είναι οικονομικής φύσης. Η χρηματοδότηση ΜΚΟ, και μάλιστα για δραστηριότητες που έχουν να κάνουν με τα Βαλκάνια, αποτελεί στην πράξη άσκηση εξωτερικής πολιτικής στις γειτονικές μας χώρες και στην ευρύτερη περιοχή.

Και δε γνωρίζουμε, βέβαια, το ακριβές περιεχόμενο των διαφωνιών του πρώην υφυπουργού, αλλά δεν μπορούμε να μη συνδυάσουμε τα προηγούμενα με παλιότερες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης και, συγκεκριμένα, του υπουργείου Εξωτερικών. Για παράδειγμα, την επί Μιλόσεβιτς συνάντηση της τότε γιουγκοσλαβικής αντιπολίτευσης με τον πρώην βασιλιά της γειτονικής μας χώρας, που πραγματοποιήθηκε σε πολυτελές ξενοδοχείο της Αττικής.

Η διοργάνωση της συνάντησης έγινε από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο, προφανώς, πλήρωσε και τα σχετικά έξοδα. Επικεφαλής δε της όλης υπόθεσης ήταν ο Αλεξ Ρόντος, με τον οποίο - όπως λένε πάλι οι πληροφορίες - δεν τα πήγαινε καθόλου καλά ο Γ. Ζαφειρόπουλος.

Είμαστε σίγουροι, πάντως, ότι η προηγούμενη πρωτοβουλία θα φαντάζει πολύ πολύ αθώα μπροστά σε άλλες. Αλλιώς, γιατί να είναι μυστικά τα κονδύλια... Για να μην αναφέρουμε, πώς και πόσο κομπορρημονούσε ο Αλ. Ρόντος, για τη συμβολή της κυβέρνησης Σημίτη στη νίκη της γιουγκοσλαβικής αντιπολίτευσης, όταν έχασε ο Σλ. Μιλόσεβιτς τις εκλογές...

Η ΒΑΣΙΚΗ αιτία της προωθούμενης μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού συστήματος βρίσκεται στην επιτακτική ανάγκη να προσαρμοστεί στο παραγωγικό μοντέλο. Το είπε προχτές ο υφυπουργός Εργασίας, Ρ. Σπυρόπουλος, σε σχετική ημερίδα.

Γρηγοριάδης Κώστας

Με άλλα λόγια, όπως το 8ωρο και η σταθερή απασχόληση θεωρούνται πλέον αναχρονιστικά και αντικαθίστανται από τις διάφορες μορφές μερικής απασχόλησης, έτσι και η Ασφάλιση πρέπει να γίνει ευλύγιστη και μερική. `Η, αλλιώς, στο μοντέλο του «απασχολήσιμου», πρέπει να αντιστοιχίσουμε τον «ασφαλίσιμο», τον «συνταξιοδοτήσιμο» και πάει λέγοντας.

Θα τους αφήσουμε;

Αντιαγροτική Ευρω -ΣΥΝαίνεση

Η Ευρώπη είναι η ευρύτερη χώρα μας» (εννοείται η Ευρωπαϊκή Ενωση), είναι εντελώς φυσιολογικό να υποστηρίζει ο ΣΥΝ, όπως το πρόβαλε, την περασμένη Κυριακή από τη Θεσσαλονίκη, ο ευρωβουλευτής του Μ. Παπαγιαννάκης. Ο οποίος και παραπονέθηκε πως και εδώ, στην Ελλάδα, «Αριστερά» χαρακτηρίζεται μόνο το ΚΚΕ και ίσως ο ΣΥΝ... Και όχι όπως στην Ευρώπη όπου «Αριστερά» χαρακτηρίζονται: Τα κεντροαριστερά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα των Ζοσπέν, Σρέντερ και Μπλερ, που συγκυβερνούν υλοποιώντας την ΟΝΕ και βομβαρδίζουν μαζί με τους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ, πριν, τη Γιουγκοσλαβία και το λαό της και, τώρα, όλους τους άλλους λαούς που δεν υποτάσσονται στην ιμπεριαλιστική τάξη τους, δεν αποδέχονται τη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση των πολυεθνικών του κεφαλαίου, τη βάρβαρη λιτότητα που επιβάλλουν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα ΕΕ, ΗΠΑ, ΠΟΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ και λοιπά τέτοια ...ευαγή ιδρύματα.

Με τέτοιες... ευρωπαϊκές θέσεις, άλλο στέλεχός του, ο Δ. Χατζησωκράτης, διευκρίνισε πως ο ΣΥΝ στηρίζει τα απογευματινά ιδιωτικά ιατρεία στα δημόσια νοσοκομεία ή το νόμο για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών - και των σχολικών μονάδων μαζί - για να μην πηγαίνουν τα χρήματα στα υποβαθμισμένα σχολεία των φτωχών παιδιών και συνοικιών, γιατί έτσι θα καθορίζονται τα σχετικά κονδύλια... Το κυριότερο, τάσσεται υπέρ της κατάργησης των επιδοτήσεων της ΕΕ προς τους Ελληνες αγρότες και της μείωσης της καλλιεργήσιμης έκτασης στη χώρα μας -αυτό ακριβώς που επιδιώκει η Ευρωπαϊκή Ενωση. Ταυτόχρονα, άλλοι «συμμέτοχοί» τους στη σύσκεψη της «Ανανεωτικής Συσπείρωσης», του ΣΥΝ στη Θεσσαλονίκη, το προχώρησαν παραπέρα θεωρώντας φυσιολογικό... να φτάσει στο 3% επί του οικονομικά ενεργού πληθυσμού ο αγροτικός κόσμος!

Απ' όλα τα παραπάνω προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα, που απασχολούν τους μικρούς και μεσαίους αγρότες. Μπορεί ο ΣΥΝ να κόπτεται ότι στηρίζει τα αιτήματα των αγροτών, όταν ο ευρωβουλευτής του είναι υπέρ της κατάργησης των επιδοτήσεων, πολιτική που πρεσβεύει η ΕΕ και η κυβέρνηση; Και τι άραγε ψηφίζει στο Ευρωκοινοβούλιο, την κατάργηση των επιδοτήσεων στα αγροτικά προϊόντα;

Ακόμη μπορούν οι μικροί και μεσαίοι αγρότες να εμπιστεύονται μια πολιτική δύναμη όπως ο ΣΥΝ, όταν ηγετικά στελέχη του εκφράζουν την άποψη για αναγκαιότητα μείωσης του αγροτικού πληθυσμού στο 3% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού (η ίδια η ΕΕ μέχρι τώρα επιδιώκει τη μείωσή του στο 6%); Δηλαδή συμφωνούν με το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς και την καπιταλιστική αναδιάρθρωση στην αγροτική οικονομία, με τη συγκέντρωση της γης σε λίγους (3%) καπιταλιστές μεγαλοαγρότες.

Ετσι, η όποια υποτιθέμενη στήριξη των αιτημάτων των αγροτών από την ηγεσία του ΣΥΝ μετά απ' όλα τα παραπάνω φαίνεται ότι είναι σκέτη δημαγωγία και κοροϊδία σε βάρος των αγροτών. Γι' αυτό και οι αγρότες μπορούν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους μπροστά και στις κινητοποιήσεις τους, για το ποιος είναι μαζί τους και ποιος με τους αντιπάλους τους, την ευρωπαϊκή πολιτική, τη συμφωνία μ' αυτήν της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ αλλά και του ΣΥΝ.

Γιάννης ΖΑΓΓΑΝΑΣ

Ολοι ενάντια...

Γρηγοριάδης Κώστας

Στην τελική ευθεία για τις προεδρικές εκλογές της ερχόμενης άνοιξης, βρίσκεται η Γαλλία και όλοι οι υποψήφιοι, από τον γκολικό Ζακ Σιράκ, μέχρι τον Λιονέλ Ζοσπέν και τον Ζαν Πιερ Σεβενεμάν, εμφανίζονται να ασκούν αριστερή κοινωνική κριτική στην «παγκοσμιοποίηση» ή, για να είμαστε περισσότερο ακριβείς, στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο της, που σήμερα κυριαρχεί και προωθείται. Κατάσταση, η οποία οδήγησε την εφημερίδα «Λιμπερασιόν» να κυκλοφορήσει το περασμένο Σαββατοκύριακο με τον εξής πηχυαίο τίτλο: «Παγκοσμιοποίηση: Είμαστε όλοι εναντίον της;».

Βέβαια, όλοι εναντίον της είναι... Αλλά μόνο στα λόγια και μόνο στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Μόλις ξεγελάσουν τους εργαζόμενους και κλέψουν τις ψήφους τους, συναγωνίζονται μεταξύ τους, για το ποιος είναι ο καλύτερος και αποτελεσματικότερος εκφραστής της, προωθώντας τα συμφέροντα των πολυεθνικών και της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων.

ΥΓ: Κάθε ομοιότητα της σύγχρονης γαλλικής πραγματικότητας με την αντίστοιχη ελληνική και τα πολύμορφα «ανοίγματα» των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ προς την Αριστερά, ενόψει των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, αποτελεί αποκλειστικά και μόνο σύμπτωση...

Συνεπής με την ιστορία του...

«Δε θέλω να αναφερθώ εδώ, σήμερα, στις σχέσεις της ΕΔΑ με το ΚΚΕ. Θα αποτελέσουν αντικείμενο της ιστορικής ημερίδας στο πλαίσιο του γιορτασμού. Οι σχέσεις ήταν δύσκολες. Θα ήταν, όμως, άδικο να μην πω ότι, χωρίς τη συμμετοχή των κομμουνιστών και την ηρωική τους δουλιά, το θαύμα της ΕΔΑ θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί, κυρίως στον οργανωτικό τομέα». Είναι ένα μικρό απόσπασμα από την προχτεσινή ομιλία του Λ. Κύρκου (σπολλάτη του...) στις εκδηλώσεις για τα 50χρονα της ΕΔΑ. Εκδηλώσεις, οι οποίες αποφασίστηκαν από την ηγεσία του ΣΥΝ και αφού δρομολογήθηκαν, κάποια στιγμή, προσκλήθηκαν και οι κομμουνιστές, για να προσφέρουν το απαραίτητο άλλοθι. Κι επειδή οι τελευταίοι αρνήθηκαν να παίξουν αυτόν το ρόλο, ο Λ. Κύρκος έχει το θράσος να δηλώνει πως «είναι αξιοθρήνητο γεγονός ότι η ηγεσία του ΚΚΕ φρόντισε να είναι απούσα από τη χθεσινή εκδήλωση», όπως έκανε χτες στο κρατικό ραδιόφωνο.

Δεν περιμέναμε τίποτε διαφορετικό. Πάμπολλα τα ανάλογα παραδείγματα από την πολιτική του ιστορία. Από την εποχή της ΕΔΑ ακόμη...

Δημόσια υγεία και Βρυξέλλες

Ωστε όλος αυτός ο θόρυβος για την κεντρική κρεαταγορά στου Ρέντη έγινε για να αναδειχτεί το «καλό» πρόσωπο της ΕΕ και να εμφανιστούν οι Βρυξέλλες «δύναμη εκσυγχρονισμού»; Αυτό συνέβη, αν πιστέψουμε τον εκδότη του «Βήματος» Στ. Ψυχάρη, ο οποίος στο κυριακάτικο σχόλιό του αποφαίνεται ότι «τα μέτρα για να διασφαλιστεί η δημόσια υγεία θα ληφθούν κάτω από τις εντολές που θα έρθουν από τις Βρυξέλλες»(!). Με αφορμή ότι επιθεωρητές της ΕΕ «αποκάλυψαν» το πρόβλημα στην κρεαταγορά (σ.σ. λες και δεν το ήξεραν «οι δικοί μας»...) αναγορεύει «τα όργανα της ΕΕ δύναμη εκσυγχρονισμού». Προφανώς τον βολεύει να ξεχνάει ότι η ΕΕ και τα όργανά της είναι αυτά που πρωτοστάτησαν για την απελευθέρωση της αγοράς των τροφίμων και της κατάργησης κάθε ουσιαστικού ελέγχου, ο οποίος μάλιστα επαφίεται με ειδικές «οδηγίες» στον... «πατριωτισμό» των πολυεθνικών. Ξεχνάει ότι με την ανοχή, αν όχι ενθάρρυνση, των Βρυξελλών, η κυβέρνηση Σημίτη έχει ξεχαρβαλώσει κάθε αρμόδια κρατική υπηρεσία ελέγχου (επόπτες υγείας, αντίστοιχες υπηρεσίες στα υπουργεία, κ.ο.κ.). Με λίγα λόγια, δεν μπορεί να προέλθει κάτι καλό για τη δημόσια υγεία από ένα σύστημα που λατρεύει τα κέρδη των πολυεθνικών.

ΥΓ: Ο εξωραϊσμός της ΕΕ είναι ολοφάνερο ότι εξυπηρετεί το πέρασμα των νέων αντιλαϊκών μέτρων που έρχονται μέσω Βρυξελλών, π.χ. Ασφαλιστικό...

«Σαν πολλά νέφη ξαναμαζεύονται κ. Πανταγιά μου! Υγεία, Παιδεία, Σαρωνικός, Αγροτικό, Ελληνοτουρκικά, 2004! δεν κάνουμε κάνα Συνέδριο να τα αντιμετωπίσουμε; κάναν Ανασχηματισμούλη;

Εκτος κι αν αρκούν οι Δημοτικές Εκλογές (για να λύσουμε το πρόβλημα Υγείας ή της Παιδείας) - οπότε πάσο!...».

Του Στάθη από το χτεσινό «Ναυτίλο» του.

Μας αφορά ο αγώνας των Παλαιστινίων

Εχει πάρει φόρα ο ιμπεριαλισμός και με πρόσχημα τη λεγόμενη τρομοκρατία επιδιώκει να ξεκαθαρίσει όλους τους παλιούς του λογαριασμούς και να ανοίξει καινούριους. Ζητήματα που του «έτρωγαν χρόνο» πριν λίγο καιρό, για να στήσει τα κατάλληλα άλλοθι, να παρασύρει συνενόχους, να εκβιάσει πιθανούς συμμάχους - ανταγωνιστές, τώρα νιώθει πως έχει την ευκαιρία να τα ξεμπερδεύει στα γρήγορα. Μια «ευκαιρία», που δεν έχει ακόμα αποδειχτεί, αν του δόθηκε, ή αν την έφτιαξε μόνος του για να προωθήσει ακριβώς με τα λιγότερα πιθανά εμπόδια τα σχέδιά του.

Σ' αυτήν τη δίνη ιμπεριαλιστικής βίας και τρομοκρατίας πάνω στους λαούς, πολλοί είναι αυτοί που παριστάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και μπερδεύουν σκόπιμα τους αληθινούς ενόχους με τους αθώους. Για παράδειγμα, σαν να ξύπνησαν απότομα σήμερα το πρωί όλοι οι ιμπεριαλιστές, με πρώτες, φυσικά, τις ΗΠΑ και την ΕΕ, ανησυχούν, τάχα, για «τη βία στη Μέση Ανατολή». Οι τελευταίες, όμως, εξελίξεις στην περιοχή αποδείχνουν με κάθε τρόπο πως αυτή η ιμπεριαλιστική «ανησυχία» είναι ακριβώς η στολή παραλλαγής για να γεννηθεί ακόμα μεγαλύτερη βία ενάντια στον παλαιστινιακό λαό.

Αχνα δε βγαίνει από τα ιμπεριαλιστικά χείλη, όταν οι Ισραηλινοί στρατιώτες «μαθαίνουν σημάδι» στα κεφάλια ανήλικων παιδιών της Παλαιστίνης. Πολλές φορές απ' όταν ξεκίνησε η δεύτερη Ιντιφάντα τέτοιες από τις εκατοντάδες δολοφονίες δεν αποτελούσαν ούτε καν είδηση. Αχνα, επίσης, στις λεγόμενες «επιλεγμένες εκτελέσεις» στελεχών του παλαιστινιακού κινήματος. Λέξη δε βρισκόταν να ειπωθεί για τα «έμπα - έβγα» του ισραηλινού στρατού στα αυτόνομα εδάφη, όταν γκρεμίζει σπίτια, ξεκληρίζει οικογένειες. Μιλιά για τις απαγορεύσεις των μετακινήσεων. Καμιά έννοια για το πώς θα ζήσει ένας ολόκληρος λαός, όταν τον αποκλείεις, όχι μόνον από οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα, αλλά του στερείς και το νερό και τον ίδιο τον αέρα που αναπνέει.

Ο ιμπεριαλιστικός «καημός» για την «κλιμακούμενη βία» ξεκινά, όταν οι Παλαιστίνιοι στις συνθήκες που τους έχουν επιβάλει κάνουν «την καρδιά τους χειροβομβίδα» και αρνούνται να υποταχτούν. Τότε είναι που οι διάφοροι περί τον Μπους αλλά και οι σύμμαχοι - συνένοχοι διεθνώς βρίσκουν «δικαιολογημένα» τα ισραηλινά αντίποινα. Μ' αυτό τον τρόπο στέλνουν μήνυμα και προς όλους τους λαούς να μην περιμένουν κανένα άλλο «δίκαιο», παρά μόνο να υποταχτούν στις ιμπεριαλιστικές επιθυμίες.

Γι' αυτό ο αγώνας του παλαιστινιακού λαού δεν είναι μόνο δικός του. Εκείνα τα παιδιά που «βγάζουν γλώσσα» στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, με μόνο όπλο μια πέτρα, αντιστέκονται αντικειμενικά με ό,τι τους έχει απομείνει για την αξιοπρέπεια των λαών όλου του κόσμου. Η αλληλεγγύη στον αγώνα τους είναι το λιγότερο που μπορούμε να προσφέρουμε στη διαρκή προσπάθεια ανατροπής των ιμπεριαλιστικών σχεδίων όπου Γης. Να μη λείψει κανένας από το συλλαλητήριο συμπαράστασης στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού την Πέμπτη στα Προπύλαια.

«Ευρωζώνη»

Τι κι αν εμπήκαμε

στην «ευρωζώνη»,

τίποτε, κόσμε,

δεν τελειώνει,

πάλι αφαίμαξη

θα 'χεις και «κούρα»

και νέα βάρη

πα' στην καμπούρα.

Τι κι αν αλλάξαμε

πλέον το χρήμα,

πάλι κοσμάκη