ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πλασιέ μονοπωλίων

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τον ορυκτό πλούτο του τόπου βορά στα μονοπώλια του εξωτερικού θέλουν οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής διαφημίζοντας ανοιχτά εταιρείες εκμετάλλευσης τέτοιων κοιτασμάτων. Γράφουν σε ανάρτηση στην ιστοσελίδα τους π.χ. για τα κοιτάσματα Καλλιράχης και Καβάλας: «Γιατί δεν μεγιστοποιείται η εκμετάλλευσή τους; Ηδη το 2004 η Regal Petroleum είχε ανακοινώσει ότι το κοίτασμα Καλλιράχης στο Βόρειο Αιγαίο περιέχει έως 1 δισ. βαρέλια αργού πετρελαίου. Ανεξάρτητοι εμπειρογνώμονες επιβεβαίωσαν τη μελέτη της Regal Petroleum». Σημειωτέον ότι η «Regal Petroleum» που αναφέρουν οι εν Ελλάδι νεοναζί, έχει έδρα τη Βρετανία και εκμεταλλεύεται κοιτάσματα καυσίμου στην ανατολική Ουκρανία. Από ό,τι φαίνεται έχει βλέψεις και αλλού... Συνεχίζουν παρακάτω οι νεοναζί διαφημίζοντας κι άλλη τέτοια εταιρεία: «(...) η κοινοπραξία Scandic (συμφερόντων Σουηδίας, Νορβηγίας, Δανίας, Ισλανδίας, Εσθονίας, Λετονίας, Λιθουανίας) πρότεινε στην Ελλάδα δάνειο ύψους 250 δισ. ευρώ πενταετούς διάρκειας με αντάλλαγμα τα δικαιώματα για τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου του ελλαδικού χώρου. Η προσφορά περιλάμβανε ότι το 80% των κερδών θα το εκμεταλλευόταν η Ελλάδα και το 20% η κοινοπραξία».

Η προσπάθεια των νεοναζί είναι συντονισμένη και μεθοδευμένη. Η ανάρτηση έρχεται σαν συνέχεια επίσκεψης, μέσα Απρίλη στην Καβάλα του βουλευτή των νεοναζί, Αρτέμη Ματθαιόπουλου, όπου συναντήθηκε με ορισμένους εργαζομένους της «KAVALA OIL» και σύμφωνα με ανακοίνωση των φασιστοειδών, συζήτησαν «και το θέμα εξεύρεσης στρατηγικού επενδυτή για την εξόρυξη νέων κοιτασμάτων». Δηλαδή, ψευτοπατριώτες και λαοπλάνοι, τσιράκια ντόπιων και ξένων μονοπωλίων οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής, αναζητούν κεφαλαιοκράτη να πατήσει πόδι και να καρπώνεται τον ορυκτό πλούτο της περιοχής με «κοινοπρακτικά σχήματα» που μόνο ωφελημένο έχουν το μεγάλο κεφάλαιο.

Η ρύθμιση για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά

Σύντομα θα πρέπει να αναμένεται στη Βουλή και η ρύθμιση για την αναθεώρηση των διατάξεων του νόμου για τα «υπερχρεωμένα νοικοκυριά». Μετά από αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης και αφού η τρόικα, οι τραπεζίτες , κανόνισαν να περάσουν διάφορες δικές τους θέσεις στην τελική πρόταση, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΚΤ) γνωμοδότησε θετικά.

Η ΕΚΤ επισημαίνει συγκεκριμένα ότι δεν έχει πρόβλημα με την προτεινόμενη ρύθμιση εφόσον δεν έρχεται σε αντίθεση με το τελευταίο μνημόνιο και την όποια μετατροπή του στο μέλλον, αλλά και εφόσον δε βλάψει τις τράπεζες. Είναι προφανές ότι πρόκειται για μια τυπική επικύρωση. Τι επικυρώνει; Τις ρυθμίσεις της κυβέρνησης για τα ληξιπρόθεσμα δάνεια που δεν μπορούν να ανακουφίσουν πραγματικά τους περισσότερους ανθρώπους που έχουν υποστεί τη φρικαλεότητα της αντιλαϊκής πολιτικής που υλοποιείται.

Πρόκειται για ένα παιχνίδι εντυπώσεων. Μπας και ξεγελαστεί κάποιο θύμα, ότι προσπαθούν να το βοηθήσουν και για να «αποκοιμηθούν» όσοι ακόμη μπορούν και πληρώνουν, ότι θα τα «κουτσοβολέψουν». Ε, ούτε το ένα θα γίνει, ούτε το άλλο. Ο οικονομικός και συνακόλουθα αφανισμός ενός τμήματος του πληθυσμού έχει ήδη οριστεί ως «δικαιολογημένο ποσοστό απωλειών» της καπιταλιστικής κρίσης. Οι υπόλοιποι που θα «διασωθούν», θα κληθούν να συνεισφέρουν στην καπιταλιστική ανόρθωση από πολύ χειρότερες θέσεις σε επίπεδο διαβίωσης και προοπτικών.

Ονειρεύονται φούρνους...

Το αποκρουστικό πρόσωπο του ναζισμού έδειξαν πάλι (και το προβάλλουν κιόλας) οι φασίστες της Χρυσής Αυγής που μαζώχτηκαν την Κυριακή στη Νίκαια να ακούσουν τον αρχηγίσκο τους. Σε μια προσφυγομάνα περιοχή που στην κατοχή εκατοντάδες παλικάρια, αγωνιστές του λαού εξοντώθηκαν εν ψυχρώ από τους τότε ναζί, οι σημερινοί τους επίγονοι έχυναν όλο το ρατσιστικό τους δηλητήριο, στην προσπάθειά τους να διασπάσουν την εργατική τάξη απέναντι στον εχθρό της, τα αφεντικά των ναζί, τα μονοπώλια, ανακράζοντας συνθήματα όπως «Εξω οι ξένοι απ' την Ελλάδα» και κραυγές όπως «Ανοίξτε τους φούρνους», φράση που ακούγεται πεντακάθαρα και στο βίντεο που έσπευσαν να αναρτήσουν περήφανοι οι μισάνθρωποι στην ιστοσελίδα τους.

Πλαστοί και επικίνδυνοι διαχωρισμοί

Αριστερά ή Δεξιά το πραγματικό δίλημμα», ισχυρίζεται ο πηχυαίος πρωτοσέλιδος τίτλος της κυριακάτικης «Αυγής» και την ίδια μέρα ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ σε συνέντευξή του στο «Εθνος» δηλώνει: «Μπαίνουμε σε μια περίοδο πολιτικής πόλωσης ανάμεσα στο δίπολο που εκφράζουν στη χώρα οι πολιτικές δυνάμεις με ξεκάθαρη τοποθέτηση τόσο πάνω στο Μνημόνιο όσο και πάνω στην παραδοσιακή ιδεολογική αντίθεση Δεξιάς - Αριστεράς. Και αυτή η αντίθεση στη χώρα μας ήδη εκφράζεται ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στη ΝΔ». Η τοποθέτηση αυτή, αντικειμενικά ευνοεί και τα δύο μέρη του «δίπολου». Η ίδια η αστική εξουσία και οι διαχειριστές της -νυν και επίδοξοι- ωφελούνται όταν στις λαϊκές συνειδήσεις καλλιεργούνται κίβδηλα και αποπροσανατολιστικά διλήμματα.

Η ανάσυρση ενός τέτοιου ψευτο-διλήμματος, δοκιμασμένου στο παρελθόν και από το ΠΑΣΟΚ, που έλεγε «να φύγει η δεξιά», δεν είναι τυχαία. Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περισσότερους λόγους να υπερασπίζεται επίπλαστα τείχη μέσα στο λαό, να συγκαλύπτει την πραγματική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα απ' τη μια και στα μονοπώλια απ' την άλλη. Σ' αυτή την πλευρά έχει τοποθετηθεί πλέον ξεκάθαρα ο ΣΥΡΙΖΑ και εκεί συναντιέται με τις άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις: Στο στόχο ενίσχυσης των καπιταλιστών, ώστε να βγουν απ' την κρίση. Οι αντιδικίες για το ποιος θα διευθύνει τη διαχείριση και με ποιο μείγμα δεν αναιρούν την κοινή τους ανάγκη να συρθούν εργατικές - λαϊκές δυνάμεις μακριά από εκεί που ορίζει το ταξικό τους συμφέρον, σε λογική διαχείρισης, μειωμένων απαιτήσεων, αποδοχής των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης.

Να, γιατί τους είναι πολύτιμα τα κάλπικα διλήμματα, στο βαθμό που απομακρύνουν το λαό απ' την αιτία των προβλημάτων του, απ' την ανάγκη να οργανώσει την πάλη του εναντίον της, με γνώμονα τα δικά του αποκλειστικά συμφέροντα. Γι' αυτούς τους λόγους, ο ΣΥΡΙΖΑ πρότασσε και προεκλογικά τη γραμμή της «αντιδεξιάς» συσπείρωσης. Για τέτοιους λόγους δυνάμεις του επεδίωξαν ως και το στήσιμο «αριστερών» συνδικάτων, διαχωρίζοντας τους εργαζόμενους με βάση τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, για να μην ενωθούν με βάση το ταξικό τους συμφέρον απέναντι στον κοινό τους αντίπαλο. Δεν μπορούμε, ωστόσο, να μη σημειώσουμε και την υποκρισία του, καθώς την ίδια ώρα που ξορκίζουν τη «δεξιά», συμπορεύεται με κόμματα όπως οι «Ανεξάρτητοι Ελληνες», κάνοντας λόγο για κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» από τη σοσιαλδημοκρατία μέχρι τη «λαϊκή δεξιά».

Ο διαχωρισμός που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επικίνδυνος για το λαό, γιατί συγκαλύπτει τον πραγματικό διαχωρισμό που είναι ταξικός, ανάμεσα στο λαό και τα μονοπώλια. Γιατί καλλιεργεί αυταπάτες ότι λύση υπέρ του λαού θα δώσει μια άλλη κυβέρνηση, δηλαδή μια άλλη διαχείριση της εξουσία των μονοπωλίων, που παραμένει ακλόνητη. Αναμενόμενο, απ' τη στιγμή που θέλει να διαχειριστεί τις υποθέσεις της πλουτοκρατίας από αναβαθμισμένη θέση. Σήμερα, το συμφέρον του λαού μπορεί να εκφραστεί και να υπηρετηθεί με μία μόνο επιλογή, πέρα κι έξω από πεποιθήσεις, καταβολές, αναφορές: Τη συμμετοχή και δράση του στο πλαίσιο της Λαϊκής Συμμαχίας, με ισχυρό ΚΚΕ στην πάλη εναντίον των μονοπωλίων.

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Απέτυχαν τότε, θα αποτύχουν και τώρα

Γρηγοριάδης Κώστας

Την ιδιωτικοποίηση του ιερού χώρου του Σκοπευτηρίου της Καισαριανής δρομολογεί η κυβέρνηση μετά την ένταξή του στη λίστα του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) πριν από λίγες μέρες. Στο άκουσμα αυτής της είδησης η αντίδραση του λαού της περιοχής, και όχι μόνο, ήταν μία και μοναδική. Ο χώρος αυτός δεν υπάρχει περίπτωση να ξεπουληθεί σε ιδιώτες.

Είχε προηγηθεί η προσπάθεια από την Πανελλήνια Σκοπευτική Εταιρεία - μέσω της δικαστικής οδού - να αποστερήσει μια έκταση 710 στρεμμάτων στο χώρο του Σκοπευτηρίου (της είχε παραχωρηθεί με νόμο το 1930 αλλά ανακλήθηκε το 1987) από τους Καισαριανιώτες και τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Η προσπάθεια αυτή έπεσε τελικά στο κενό χάρη στους μακροχρόνιους αγώνες των κατοίκων της Καισαριανής, με επικεφαλής τον τότε κομμουνιστή δήμαρχο Π. Μακρή, καθώς η έκταση του Σκοπευτηρίου επανήλθε στο Δημόσιο και ο δήμος προγραμμάτισε την αξιοποίηση του χώρου προς όφελος των κατοίκων.

Το Σκοπευτήριο της Καισαριανής είναι ένας χώρος - σύμβολο των λαϊκών αγώνων για την απελευθέρωση από τους ξένους και ντόπιους δυνάστες, για το τσάκισμα του φασισμού. Χώρος ταυτόσημος στη συλλογική μνήμη με τον ηρωισμό και την περηφάνια του λαού και ιδιαίτερα του πρωτοπόρου κομματιού που είναι οι κομμουνιστές. Είναι ο τόπος εκτέλεσης των 200 κομμουνιστών το 1944 από τους ναζιστές Γερμανούς κατακτητές. Οπως απέτυχαν τότε να αφαιρεθεί τμήμα του Σκοπευτηρίου από το λαό της Καισαριανής, έτσι θα αποτύχουν και τώρα. Αλλωστε, η ανακοίνωση των Κομματικών Οργανώσεων Καισαριανής του ΚΚΕ, που καλούν το λαό της Καισαριανής σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα, ξεκαθαρίζει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τη στάση που θα κρατήσουν - ανάλογα με τις βουλές της κυβέρνησης - με μια μόνο πρόταση: «Ούτε να το σκέφτεστε να ακουμπήσετε το Σκοπευτήριο».

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δημοσιεύματα για τις πανελλαδικές

Γρηγοριάδης Κώστας

Με αφορμή τις πανελλαδικές εξετάσεις που είναι σε εξέλιξη, οι κρίσεις, οι αναλύσεις, τα αφιερώματα και οι γκρίνιες γύρω από το εξεταστικό σύστημα έχουν και πάλι την τιμητική τους αυτές τις μέρες στις εφημερίδες. Και ενώ η δοκιμασία των μαθητών βρίσκεται σχεδόν στη μέση της, οι αναλυτές βρίσκουν ευκαιρία ξανά να πουν για ένα σύστημα που «έχει κάνει τον κύκλο του», «που έχει φάει τα ψωμιά του», «που δημιουργεί αδιέξοδα και αδικίες»... Είναι άραγε τυχαίο ότι αυτές οι αναλύσεις δημοσιεύονται τώρα, που η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει ότι θα δώσει στη δημοσιότητα το σχέδιο για το νέο Λύκειο και το εξεταστικό; Μάλλον δε μοιάζει τυχαίο... Μάλλον μοιάζει να θέλουν να καλλιεργήσουν προσδοκίες για ένα πιο δίκαιο, πιο ελκυστικό σύστημα πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση. Μάλλον θέλουν να προετοιμάσουν το έδαφος για μια ευνοϊκή υποδοχή του κυβερνητικού σχεδίου που αναμένεται.

Κατά παρόμοιο τρόπο έκαναν την εμφάνιση τους και τα πρώτα δημοσιεύματα που επιχειρούν να προβλέψουν(!) την κίνηση των βάσεων -άκουσον άκουσον!- πριν ακόμα δηλώσουν οι υποψήφιοι τις προτιμήσεις τους, πριν ανακοινωθεί ο αριθμός των εισακτέων και πριν ακόμα τελειώσουν οι εξετάσεις!!! Αυτά τα δημοσιεύματα άραγε ποιον εξυπηρετούν; Παίζουν με την αγωνία των παιδιών ενώ ακόμα δίνουν εξετάσεις και τα κατευθύνουν στις επιλογές τους, υπαγορεύοντας ποιες σχολές «πιάνονται» και ποιες όχι.

Η ευαισθησία έχει στερέψει πλήρως.

Κριτική στο ΚΚΕ...

Υποθέτουμε ότι δε διεκδικεί δάφνες πολιτικού αναλυτή ο αρθρογράφος του «Πριν» που καταπιάστηκε την περασμένη Κυριακή με το ΚΚΕ, παραδίδοντας στους αναγνώστες του ένα έξοχο δείγμα τρικυμίας εν κρανίω. Ο τίτλος: «ΚΚΕ: Σε ρόλο αριστερής Κασσάνδρας - Επαναστατική φρασεολογία, ρεφορμισμός στην πράξη». Στον πρόλογο του άρθρου ασκεί τηλεκριτική, σχολιάζοντας την παρουσία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σε πρόσφατη συνέντευξή του στη ΝΕΤ. Δεν του άρεσε του αρθρογράφου, μεταξύ άλλων και γιατί - άκουσον, άκουσον - δεν αναφέρθηκε στη λαϊκή συμμαχία παρά μόνο μία φορά! Συνήγορος της λαϊκής συμμαχίας το «Πριν»; Ε, όχι δα!

Δεν του άρεσε ακόμα και για το λόγο ότι «δεν μπορεί η κριτική ενός κομμουνιστικού κόμματος σε συνθήκες κοινωνικού πολέμου να έχει κύριο μέτωπο τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Λαφαζάνη και την υπόλοιπη αριστερά και να έρχεται ή να φαίνεται ότι έρχεται σε δεύτερη μοίρα η επιτακτική αναγκαιότητα της ανατροπής της σημερινής βίαιης επίθεσης». Τα περί κύριου μετώπου είναι δικές του αυθαίρετες ερμηνείες. Αλλά γιατί τέτοια η πρεμούρα της εφημερίδας του ΝΑΡ με τον ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως δεν κάνει ζημιά στο λαϊκό κίνημα με τη στρατηγική και τη δράση της ως επίδοξος διαχειριστής της κρίσης, προπαγανδίζοντας την ανάπτυξη της «δημιουργικής επιχειρηματικότητας»; Η επιτακτική αναγκαιότητα της ανατροπής, όχι μόνο της σημερινής επίθεσης αλλά και των αιτιών που την προκαλούν, προϋποθέτει μέτωπο σε όλους όσοι στέκονται εμπόδιο στην οργάνωση και επίτευξή της. Και εδώ συνωστίζονται ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Λαφαζάνης και μερικοί ακόμα της «υπόλοιπης αριστεράς».

Συνεχίζει με λαθροχειρίες ότι τάχα το ΚΚΕ άγεται και φέρεται απ' το «πας μη Ελλην βάρβαρος», ότι θεωρεί όποιον δεν είναι με το ΚΚΕ σαν βάρβαρο ή εξωραϊστή της βαρβαρότητας. Κι εδώ κατατάσσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που «αυτοχαρακτηρίζονται ως αριστεροί». Λέει ψέματα και το κάνει συνειδητά. Γιατί το ΚΚΕ παλεύει για να μπουν την ταξική πάλη όλοι οι εργαζόμενοι, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, όλοι δηλαδή όσοι πλήττονται ανεξάρτητα από το πώς αυτοί αυτοχαρακτηρίζονται.

... με το μυαλό στην καπιταλιστική διαχείριση

Είναι με τη φτωχολογιά, που δεν τη διαχωρίζει βάσει πολιτικών πεποιθήσεων, μοχθεί να την ενώσει με βάση το ταξικό της συμφέρον. Η συμπόρευση με το ΚΚΕ δίνει σ' αυτόν τον κόσμο προοπτική σύμφωνη με τα συμφέροντά του, ακριβώς την προοπτική που οι αυτοαποκαλούμενες «αριστερές» δυνάμεις συσκοτίζουν, συκοφαντούν, πολεμούν.

Ο αρθρογράφος αξιώνει απ' το ΚΚΕ να σταματήσει να ασκεί κριτική σε δυνάμεις που πίνουν νερό στο όνομα της αστικής διαχείρισης, που θέλουν να ξελασπώσουν τον καπιταλισμό απ' την κρίση του στις πλάτες του λαού. Να πάψει, λέει, να είναι «Κασσάνδρα που θα προμηνύει την αποτυχία, τον εκφυλισμό και την ενσωμάτωση κάθε ανταγωνιστικού πολιτικού σχεδίου». Να κηρύξει, δηλαδή, σιωπητήριο και να αφήσει να αλωνίζουν στις λαϊκές συνειδήσεις οι προπαγανδιστές της φενάκης, της «φιλολαϊκής» διαχείρισης του καπιταλισμού.

Γιατί, κακά τα ψέματα, με τη διαχείριση είναι αυτός που γράφει ότι ο κόσμος «δεν έχει την πολυτέλεια να περιμένει δεκαετίες για την αλλαγή των ασφυκτικών συσχετισμών και την υπόσχεση μιας λαϊκής συμμαχίας», η οποία επιπλέον δε σφυρηλατείται με τον «επαναστατικό βερμπαλισμό στα λόγια και τον ρεφορμισμό απομονωτισμό στην πράξη του ΚΚΕ». Και τα λένε αυτοί που βγάζουν δήθεν αντικαπιταλιστικούς λόγους, προβάλλοντας ενδιάμεσες λύσεις και μεταβατικά στάδια που θα ανακουφίσουν τάχα το λαό, σπρώχνοντάς τον στην αναζήτηση λύσης εντός των τειχών, γιατί έτσι τάχα του ανοίγουν το δρόμο της ανατροπής. Αυτό και αν είναι ρεφορμισμός. Μήπως επειδή στο μέτωπο που κατά καιρούς εμφανίζουν ως διέξοδο οι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΝΑΡ συγκαταλέγουν και το «Αριστερό Ρεύμα» και το «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής» του Α. Αλαβάνου που τώρα έγινε «Σχέδιο Β», τους πείραξε η κριτική του ΚΚΕ στον ΣΥΡΙΖΑ;

Αναμορφώνουν το πολιτικό σκηνικό

Παρά την προσπάθεια των αστικών επιτελείων να πείσουν για το αντίθετο, η κρίση στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη παραμένει δύσκολα διαχειρίσιμη και οι ανταγωνισμοί μεγαλώνουν. Οχι μόνο ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που «βασανίζονται» να σώσει το καθένα τα δικά του μονοπώλια, αλλά και μέσα στην ίδια την Ευρωζώνη. Στη βάση αυτή αναπτύσσονται φυγόκεντρες τάσεις στην Ευρωζώνη και από τμήματα της αστικής τάξης καλλιεργείται ο «ευρωσκεπτικισμός». Το βάθος της οικονομικής κρίσης έχει αντανάκλαση στο πολιτικό σύστημα. Η λαϊκή δυσαρέσκεια για τα μέτρα μεγαλώνει σε όλη την καπιταλιστική Ευρώπη. Η ΕΕ θολώνει και απαξιώνεται στα μάτια των λαϊκών στρωμάτων, χωρίς αυτό να σημαίνει και αμφισβήτηση της εξουσίας των μονοπωλίων. Παραδοσιακά αστικά κόμματα εξαφανίζονται ή επαναπροσδιορίζουν τις συμμαχίες τους για να παραμείνουν στο παιχνίδι της διακυβέρνησης.

Η αστική τάξη ξέρει καλά πως ακόμα κι αν έρθει ανάπτυξη, θα είναι πρόσκαιρη και αναιμική. Οτι δεν πρόκειται να απορροφήσει τις συνέπειες που είχε για τα λαϊκά στρώματα η μεγάλη καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, με πρώτη την εργατική δύναμη. Η καπιταλιστική ανάκαμψη δεν πρόκειται να αντιστρέψει την πορεία φτωχοποίησης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού. Στην Ελλάδα, ήδη έχει δρομολογηθεί η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, εντείνονται οι διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη. Διάφορα τμήματα που αποσπάστηκαν από το ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σε κινητικότητα (π.χ. Λοβέρδος, Φλωρίδης, Διαμαντοπούλου κλπ.), υπάρχουν τριγμοί στους Ανεξάρτητους Ελληνες, υπάρχουν διεργασίες στην ίδια τη ΝΔ, όπως και στο ΠΑΣΟΚ με τους λεγόμενους Παπανδρεϊκούς και Βενιζελικούς... Οι ανακατατάξεις στα υπάρχοντα κόμματα και η δημιουργία νέων με τα ίδια παλιά υλικά αυτό επιβεβαιώνουν.

Το δίπολο που διαμορφώνουν έχει για πυρήνα τη ΝΔ από τη μια και το ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη. Οι μεταξύ τους αντιθέσεις αφορούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και όχι του λαού. Ολοι εκτός από το ΚΚΕ, λένε στο λαό ότι λύση στα προβλήματά του θα δώσει η ανάπτυξη, που θα είναι καπιταλιστική. Λένε ακόμα πως η διέξοδος για το λαό θα προέλθει από μια κυβέρνηση, με τα μονοπώλια ακλόνητα στην οικονομία. Ο βασικός άξονας στον οποίο οικοδομείται ο μεταξύ τους ανταγωνισμός, είναι το μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, με διακηρυγμένο στόχο -όλων πλην ΚΚΕ- να επαναφέρουν το κεφάλαιο σε τροχιά ανάκαμψης το ταχύτερο δυνατό. Εκεί ταυτίζονται στρατηγικά οι δύο πόλοι. Διαφωνούν στο πώς θα γίνει, αντανακλώντας ο καθένας συμφέροντα και επιδιώξεις μερίδων της αστικής τάξης που ανταγωνίζονται μεταξύ τους.

Η προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, δείχνει τα ζόρια τους στη διαχείριση της κρίσης, χωρίς βεβαίως ακόμη να υπάρξει ένα ρωμαλέο λαϊκό κίνημα σε αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Αυτά τα ζόρια, ένα τέτοιο κίνημα μπορεί να τα οξύνει, για να ανοίξει ρήγματα στην πολιτική εξουσία των αστών, που επιτίθενται ανεξάρτητα από μείγμα στη διαχείριση. Επομένως χρειάζεται οργάνωση στους τόπους δουλειάς, ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, ανασυγκρότηση του κινήματος, προϋπόθεση για να στεριώσει και να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία, με στρατηγική ενάντια στην εργοδοσία, το κράτος της και την ΕΕ. Ο λαός έχει συμφέρον να φτάσει την πάλη του μέχρι το τέλος: Στην ανατροπή της αστικής εξουσίας, που θα γκρεμίσει το σάπιο και θα φέρει στο προσκήνιο το πραγματικά καινούριο, τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, το Σοσιαλισμό.