Παρασκευή 29 Ιούλη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Οι ... διαφωνίες

Γρηγοριάδης Κώστας

Βεβαίως και υπάρχει πρόβλημα ανταγωνιστικότητας στην ελληνική οικονομία. Βεβαίως και υπάρχουν «αγκυλώσεις και δυσλειτουργίες στην αγορά εργασίας της χώρας μας». Βεβαίως και χρειάζονται τομές και γενναίες μεταρρυθμίσεις, στην κατεύθυνση της ευελιξίας της εργασίας, της «διευθέτησης» του εργασιακού χρόνου, ακόμη και της οικονομικής ενίσχυσης των εργοδοτών. Τα προαναφερόμενα είναι ορισμένες από τις θέσεις, που ανέπτυξαν τις μέρες αυτές στη Βουλή ο Γ. Παπανδρέου και άλλα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, στη διάρκεια της συζήτησης του κυβερνητικού αντεργατικού νομοσχεδίου για τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας και είναι αποκαλυπτικά της πλήρους συμφωνίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την πολιτική της κυβέρνησης.

Κατά τ' άλλα, βέβαια, το ΠΑΣΟΚ διαφωνεί και καταψηφίζει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, όπως έκανε και η ΝΔ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Αλλωστε, στο πλαίσιο της ίδιας πάντα φιλομονοπωλιακής πολιτικής του «ευρωμονόδρομου», υπάρχουν πολλοί τρόποι να «σφάξεις» τους εργαζόμενους. Με ή χωρίς «διάλογο», με ή χωρίς «συναίνεση», δίνοντάς τους λίγα ή ακόμη λιγότερα ψίχουλα, κλπ.

Προσυπογράφει...

«Προσυπογράφω την αγόρευση του προέδρου του Συνασπισμού κυρίου Αλαβάνου» αφού «η τοποθέτησή του ήταν προσανατολισμένη πολιτικά με ορθό και σαφή τρόπο. Γιατί, όλα αυτά τα πολύ ενδιαφέροντα και σωστά που είπε, τα είπε στραμμένος στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί έτσι διαμορφώνονται, και ιστορικά και ιδεολογικά και κοινωνικά, αλλά και πολιτικά τα πραγματικά μέτωπα». Η τοποθέτηση ανήκει στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, Ε. Βενιζέλο και έγινε στην προχτεσινή συνεδρίαση της Βουλής, στη διάρκεια της συζήτησης του αντεργατικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης.

Τα συμπεράσματα είναι δικά σας...

Το πλεόνασμα...

«Πρέπει πρώτα να συμβάλουμε στο να δημιουργηθεί εθνικό πλεόνασμα και από εκεί και πέρα να περάσουμε σε πολιτικές αναδιανομής, που είναι απαραίτητες για να ενισχυθούν οι χαμηλόμισθοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι άνεργοι». Αυτά είπε προχτές στη Βουλή ο υπουργός Απασχόλησης, Π. Παναγιωτόπουλος. Την απάντηση, όμως, την είχε ήδη πάρει, λίγη ώρα προηγούμενα και, μάλιστα, με επίσημα στοιχεία, από την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα: «Από το 1995 έως το 2002 σε κάθε εκατό ευρώ αύξησης του παραγόμενου πλούτου, τα σαράντα δύο ευρώ πάνε στην κεφαλαιοκρατία, δηλαδή σε μια μικρή μειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας και τα είκοσι εφτά ευρώ πάνε στα εκατομμύρια εργαζόμενους. Κι εδώ δεν είναι πρόβλημα κακής διανομής, όπως πολλές φορές ακούμε από στελέχη του Συνασπισμού. Είναι πρόβλημα ιδιοκτησίας του πλούτου. Είναι πρόβλημα ταξικής εκμετάλλευσης».

Τώρα, η κυβέρνηση της ΝΔ θέλει να κάνει ακόμη χειρότερη για τους εργαζόμενους την προαναφερόμενη από την Αλέκα Παπαρήγα πραγματικότητα των προηγούμενων χρόνων. Δήθεν, για να δημιουργηθεί πλεόνασμα και υποσχόμενη κάποια μελλοντικά ψίχουλα στους χαμηλόμισθους, στους χαμηλοσυνταξιούχους και τους ανέργους...

Το πολιτικό παράδοξο

Τον περασμένο Δεκέμβρη, μετά το τότε Συμβούλιο Κορυφής της ΕΕ, οι κυβερνώντες και διάφοροι άλλοι πανηγύριζαν, ισχυριζόμενοι ότι οι αποφάσεις του Συμβουλίου υποχρεώνουν την Τουρκία, να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου Τελωνειακής Σύνδεσης και, πάντως, πριν από την αναμενόμενη έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων στις 3 Οκτώβρη. Οκτώ περίπου μήνες μετά, οι εξελίξεις έρχονται να δικαιώσουν τα όσα αντίθετα εκτιμούσε τότε ο «Ριζοσπάστης». Η προχτεσινή δήλωση του Βρετανού πρωθυπουργού και προεδρεύοντος την περίοδο αυτή στην ΕΕ είναι σαφής και δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία. «Υπενθυμίζεται σαφώς ότι η υπογραφή του Πρωτοκόλλου από την Αγκυρα δεν αφορά στην αναγνώριση της Κύπρου», δήλωσε ο Τ. Μπλερ, μετά τη συνάντησή του με τον Τούρκο ομόλογό του.

Ας μη μιλά, επομένως, για «πολιτικά παράδοξα» ο εκπρόσωπος του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, παριστάνοντας τον αφελή. Το μόνο πολιτικό παράδοξο στην όλη υπόθεση είναι το θράσος της κυβέρνησης, να επιμένει στην πώληση φούμαρων για μεταξωτές κορδέλες...

Στη «φάκα» του κέρδους

Η κυβέρνηση επιμένει ότι με την πολιτική της διατήρησε τις μικρότερες τιμές υγρών καυσίμων σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι πικρή η «παρηγοριά» για τους εργαζόμενους, που έζησαν αύξηση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης κατά 50% τον περασμένο χειμώνα και της αμόλυβδης περίπου 28% από την αρχή του χρόνου. Με κερδισμένες τις εταιρίες του χώρου, που κατέγραψαν κέρδη πολλών εκατομμυρίων ευρώ, όπως και επί ΠΑΣΟΚ. Σ' αυτή τη λογική, κινείται και η νέα ρύθμιση για την τιμολόγηση του πετρελαίου, που είναι σίγουρο ότι η κυβέρνηση θα τη χρησιμοποιήσει για αύξηση των κρατικών εσόδων και οι εταιρίες για να βγάλουν περισσότερα κέρδη. Ο χειμώνας θα 'ρθει και το νέο χαράτσι, ανεξάρτητα από τη ρύθμιση, πλησιάζει.

Η «κρίση» με τα καύσιμα εμπεριέχει τα διεθνή κερδοσκοπικά παιχνίδια, την εγχώρια κοροϊδία περί «αναπόφευκτης» αύξησης των τιμών, τις θεωρίες για τις αλυσιδωτές αντιδράσεις, με συνέπεια την ακρίβεια και τα ασύστολα ψεύδη των εταιριών περί ...«αυτοσυγκράτησης». Ολοι ξέρουν, όμως, ότι η διαμόρφωση της λιανικής τιμής των υγρών καυσίμων είναι μια σύνθετη υπόθεση. Ο πρόεδρος των ΕΛΠΕ, Τ. Χριστοδούλου, έθεσε πριν από λίγο καιρό, μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό, και μια άλλη παράμετρο. Αυτή των τιμών διύλισης, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων: «Στο δυτικό κόσμο, Ευρώπη και Αμερική, δεν υπήρχε ούτε ένα νέο διυλιστήριο να χτιστεί, γιατί τα περιθώρια της διυλίσεως, το κέρδος δηλαδή ήταν περιορισμένο. Και εφόσον ήταν περιορισμένο δεν υπήρχε και κανένα μεγάλο κίνητρο να γίνουν καινούρια διυλιστήρια και το γεγονός ήταν ότι υπήρχε πάντοτε κάποιο πλεόνασμα δυνατότητας διυλίσεως, το οποίο κρατούσε και τις τιμές πιο χαμηλά, το διύλιστρο δηλαδή πιο χαμηλά. Αυτό, λοιπόν, το πληρώνουμε τώρα».

Τα λεγόμενα του Τ. Χριστοδούλου αποκαλύπτουν μία από τις αιτίες της τεχνητής αύξησης των τιμών των υγρών καυσίμων. Περισσότερα διυλιστήρια σήμαινε μεγαλύτερο κόστος σε υποδομή για τους ιδιώτες, αλλά και διύλιση μεγαλύτερων ποσοτήτων πετρελαίου, άρα μεγαλύτερη προσφορά πετρελαϊκών προϊόντων. Η μεγαλύτερη προσφορά μπορεί να οδηγεί σε πτώση τιμών συγκυριακά όμως, γιατί υπάρχει και η διαμόρφωση των μονοπωλιακών τιμών, και εδώ οφείλεται βασικά η αύξηση. Στο να αποκομίζουν οι εταιρίες μεγαλύτερα κέρδη.

Επιβεβαιώνεται έτσι ξανά η δράση του μεγάλου κεφαλαίου. Που αυτή την περίοδο, με τις «ευλογίες» της ΕΕ και της κυβέρνησης, με προκλητικές παροχές και προνομιακούς όρους, ετοιμάζει την εισβολή του συνολικά στο χώρο της ενέργειας με την ολοκλήρωση του θεσμικού πλαισίου για την «απελευθέρωση» των αγορών ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου. Ακόμα και τώρα, που όλα «σκιάζονται» από τη «φοβέρα» του ευρωμονόδρομου και των πολιτικών υπηρετών του, δεν είναι αργά για προβληματισμό. Αυτή την ώρα, που η κυβέρνηση υπόσχεται στους καταναλωτές, στους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους έναν «ενεργειακό παράδεισο», ποιος αμφιβάλλει για τον τρόπο που θα λειτουργήσουν οι μεγαλοϊδιώτες παραγωγοί και έμποροι; Με κριτήριο το μεγαλύτερο κέρδος. Για το λαό μονόδρομος είναι μόνο η αντίσταση σ' αυτή την πολιτική με κατεύθυνση την ανατροπή της. Αλλωστε, μόνο αν ο τομέας της ενέργειας γίνει λαϊκή περιουσία θα γίνει φτηνή για το λαό.


Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Τα ... ευγενικά

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΩΡΑ, ΓΙΑ ΝΑ γελάει κανείς είναι όλ' αυτά ή για να οργίζεται; Ισως και τα δύο μαζί. Για τον «Κώδικα Συμπεριφοράς Δημοσίων Υπαλλήλων» που παρουσίασε χτες η κυβέρνηση μιλάμε, προκειμένου - όπως λέει - να εμπεδώσει μια νέα διοικητική κουλτούρα.

Μήπως πρέπει, όμως, πρώτα να ...ασχοληθεί η κυβέρνηση με τη δική της συμπεριφορά; Αραγε, πόσο ...ευγενικό είναι να διατηρεί κανείς τους σημερινούς εξευτελιστικούς μισθούς στο Δημόσιο κι από πάνω να δίνει αυξήσεις κάτω κι από τον πληθωρισμό; Πόσο ευγενικό είναι να έχεις εσωτερικούς κανονισμούς, που εμποδίζουν στοιχειώδη ατομικά δικαιώματα;

Επίσης, πόσο ευγενικό είναι να συμπεριφέρεσαι στο δημόσιο τομέα σαν να είναι ...το χωράφι του πατέρα σου και να διορίζεις όποιους θέλεις, όπου θέλεις και όπως θέλεις, όπως έκαναν και οι προηγούμενοι;

Μάλλον είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να γίνουν ...αγενείς προς αυτούς, που τόσα χρόνια τώρα και μέχρι σήμερα έχουν φέρει τα πράγματα στη σημερινή τους κατάσταση.

ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΕΙΣ για τις διαστάσεις, που θα πάρει, τελικά, η αντιτρομοκρατική παράνοια στην Ευρώπη. Οι συλλήψεις με διαδικασίες ανύπαρκτες δίνουν και παίρνουν στη Βρετανία, ενώ στην Ιταλία αναζητούν στρατόπεδα «καμικάζι» σε κάθε γειτονιά.

Το πού οδηγούν όλα αυτά το γνωρίζουμε, γιατί έχουμε το προηγούμενο των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου μια εκστρατεία τρομο-λαγνείας προηγείται άθλιων αντιδημοκρατικών μέτρων.


Γρηγοριάδης Κώστας

Ισως εκεί πρέπει να αναζητήσουμε και το «μέτρο» της κατάστασης, που διαμορφώνεται τώρα στην Ευρώπη. Η κινδυνολογία θα είναι ανάλογη του μεγέθους των αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων, που ετοιμάζονται σιωπηρά.

Πρέπει πρώτα να μας «τρομοκρατήσουν», μιλώντας για «τρομοκράτες». Και μετά θέλουν να μας ...τρομοκρατήσουν, για τα καλά και μια για πάντα, εμφυτεύοντας, ει δυνατόν, μια κάμερα παρακολούθησης στον καθέναν μας.

Δασοκτόνα πολιτική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ

Γρηγοριάδης Κώστας

Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως άλλωστε και αυτή του ΠΑΣΟΚ - εκτός πολλών άλλων - δε διαθέτει κονδύλια για την προστασία των δασών, γιατί δεν αντέχει ο προϋπολογισμός και η οικονομία. Αλλη μια χρονιά διέθεσε ψίχουλα στον τομέα της πρόληψης, να φτιαχτούν δηλαδή δίκτυα υδροληψίας στα δάση, συστήματα πυρόσβεσης, να γίνει αποψίλωση κ.ο.κ. Λεφτά δεν υπήρχαν ούτε και για νέες προσλήψεις.... Κι όμως, η κυβέρνηση της ΝΔ πριν λίγες μέρες πρόσφερε 1,1 δισ. ευρώ στη «Λόκχιντ» για την αγορά 30 «F-16», ενώ πριν από ένα μόλις χρόνο βρήκε άλλο 1,1 δισ. ευρώ για τα συστήματα ασφάλειας της CIA για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Κι όχι μόνο αυτά. Χτεσινές πληροφορίες φιλοκυβερνητικών εφημερίδων ανέφεραν ότι η κυβέρνηση ετοιμάζεται να παραγγείλει κι άλλες κάμερες - χαφιέδες για να τις τοποθετήσει σε όλη την Αθήνα, διπλασιάζοντας τον αριθμό τους.

Με άλλα λόγια η προστασία των δασών και του περιβάλλοντος δεν είναι στις «προτεραιότητες» της κυβέρνησης της ΝΔ, όπως δεν ήταν και των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις έχουν προγράψει τα εναπομείναντα δάση με το δασοκτόνο νόμο 3208/2003 που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και εφαρμόζει μέχρι κεραίας η κυβέρνηση Καραμανλή, παρά τα όσα έλεγε περί κατάργησής του, όταν ήταν αντιπολίτευση.

ΥΓ: Ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο Κ. Καραμανλής δεν έχανε την ευκαιρία να φωτογραφίζεται στα καμένα και να προβαίνει σε δηλώσεις ανάλογες με το φόντο. Τώρα μια βιαστική περατζάδα και ούτε μία λέξη για την καταστροφή...

Κράτα με να σε κρατώ...

Ο υφυπουργός Απασχόλησης Γεράσιμος Γιακουμάτος δήλωσε χτες στο «Φλας» τα εξής: «Ξέρετε η Δημοκρατία μας έχει ανάγκη και πάνω από όλα την αξιωματική αντιπολίτευση, γιατί αυτή είναι η ελπίδα του λαού αν δεν πάει καλά η κυβέρνηση. Αρα λοιπόν, πρέπει να υπάρχει μια αξιόπιστη φωνή και γι' αυτό λοιπόν πρέπει να είναι πιο σοβαρό, πιο υπεύθυνο το ΠΑΣΟΚ και να κάνει κριτική όχι για την κριτική, να κάνει κριτική εποικοδομητική. Θα έλεγα δε ότι αυτό, ότι θα καταργήσει το νόμο, έχει ειπωθεί σε δεκάδες νόμους. Νομίζω ότι και στο Εργασιακό θα δει ότι θ' αποδώσει καρπούς αυτός ο νόμος και δεν πρόκειται να τον αλλάξει».

Δηλαδή, κράτα με να σε κρατώ να περάσουμε και τούτο το νόμο τον αντεργατικό(!) αφού και οι δύο -ΠΑΣΟΚ και ΝΔ- έχουν θεοποιήσει την ανταγωνιστικότητα, ορκίζονται στην ανάπτυξη και ονειρεύονται -όπως ο ΣΕΒ- την κερδοφορία του κεφαλαίου, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια την αντοχή του εργάτη και τις ανάγκες της οικογένειάς του. Και βέβαια η ΝΔ τους πήρε χαμπάρι εκεί στο ΠΑΣΟΚ και τους δουλεύει ψιλό γαζί(!) με τους λεονταρισμούς για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων της «επάρατης Δεξιάς», όπως έλεγε και ο Α. Παπανδρέου, πρώην ηγέτης του ΠΑΣΟΚ και πατέρας του νυν προέδρου του ΠΑΣΟΚ...

Πλάτη και στους δύο

Απ' τις πρώτες ...απειλές του ΠΑΣΟΚ για κατάργηση των νόμων της ΝΔ την περίοδο 1990-1993 ήταν η κατάργηση της διάταξης που αποσυνδέει τις κατώτερες συντάξεις απ' τα 20 Ημερομίσθια του Ανειδίκευτου Εργάτη (ΗΑΕ). Την είχε υποσχεθεί ο ίδιος ο Α. Παπανδρέου σε συνταξιούχους και αποτέλεσε ένα βασικό προεκλογικό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ στις μετέπειτα βουλευτικές εκλογές του 1993...

Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές, αλλά η υπόσχεση έμεινε ανεκπλήρωτη. Οι κινητοποιήσεις και πορείες των συνταξιούχων δεν έφεραν αποτέλεσμα. Κανένα αίτημά τους δεν ικανοποιήθηκε. Και το Μάρτη του 1995 έφαγαν και ξύλο από τις δυνάμεις καταστολής έξω απ' το Μέγαρο Μαξίμου. Και τα κατώτερα όρια των συντάξεων παραμένουν κάπου στα 16,9 ΗΑΕ, ενώ η καθιέρωση της ελεημοσύνης του ΕΚΑΣ δημιούργησε ανισότητες και σε αυτές τις εξαθλιωμένες συντάξεις.

Κάπως έτσι έφτασε το 80% των συνταξιούχων να ζει κάτω απ' το όριο φτώχειας και στο περιθώριο. Γι' αυτό και δεν είναι καθόλου δύσκολο να παριστάνει ο Μάκης (ο Γιακουμάτος) τον προφήτη, για την πρακτική του ΠΑΣΟΚ - αν γίνει κάποτε κυβέρνηση. Κι έτσι θα πορεύονται τα πράγματα όσο τα λαϊκά στρώματα δε γυρίζουν μαζικά την πλάτη τους και στους δύο.

Συναντήσεις

Σε δύο συναντήσεις με ιδιαίτερη σημασία, συμμετείχε προχτές ο υπουργός Ανάπτυξης, Δ. Σιούφας. Η μία αφορούσε σε σύσκεψη με τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της ΔΕΗ, όπου εξετάστηκε η πορεία «απελευθέρωσης» του τομέα της ενέργειας και η πορεία της ΔΕΗ στο νέο «ανταγωνιστικό» περιβάλλον. Στην άλλη συμμετείχαν -εκτός του υπουργού - ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Ανάπτυξης και ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα με τους συνεργάτες του. Θέμα της τελευταίας - σύμφωνα με όσα είπαν οι αρμόδιοι - ήταν οι προοπτικές για περαιτέρω έλευση αμερικανικών επενδύσεων στη χώρα μας, ειδικά στον τομέα της ενέργειας, μετά την απελευθέρωση των αγορών ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου, καθώς και του νέου συστήματος αδειοδότησης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, που βρίσκεται στο τελικό στάδιο της επεξεργασίας.

Με άλλα λόγια, απ' την παραγωγή στην κατανάλωση...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Καμιά νομιμοποίηση!

Πεντακάθαρο μήνυμα ασυμβίβαστης και αδιάλειπτης πάλης για την κατάργηση στην πράξη του αντεργατικού τερατουργήματος ήταν η αποχώρηση του ΚΚΕ από τη συζήτηση του νομοσχεδίου για τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας». Η πράξη της αποχώρησης θέλησε να υπογραμμίσει την κραυγαλέα αντίθεση του Κόμματος, με το βλέμμα, όμως, στην «επόμενη μέρα», όταν, δηλαδή, ο αντεργατικός νόμος θα κρίνεται καθημερινά και σε κάθε τόπο δουλιάς.

Και εδώ ακριβώς στόχευε, «γράφοντας» αγωνιστικές υποθήκες, η παρέμβαση του ΚΚΕ. «Μη νομιμοποιείτε στη συνείδησή σας τους αντεργατικούς νόμους - Μην αποδέχεστε το πισωγύρισμα στον εργασιακό μεσαίωνα - Καταργήστε τους στην πράξη», ήταν το μήνυμα προς την εργατική τάξη, που εκφράστηκε με σαφήνεια από την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Δεν ήταν, λοιπόν, μια αβασάνιστη και εντυπωσιοθηρική κίνηση η αποχώρηση του Κόμματος, ούτε, βέβαια, σήμαινε υπεκφυγή και αναχωρητισμό, όπως θα ήθελαν ορισμένοι. Ηταν ένα κάλεσμα αντίστασης, ταξικής συσπείρωσης και αντεπίθεσης. Η στάση αυτή υπαγορευόταν και από τις εκτιμήσεις που κάνει το Κόμμα για το νομοσχέδιο, το οποίο «σαρώνει κυριολεκτικά όσα δικαιώματα άφησε η σκούπα του ΠΑΣΟΚ στους εργαζόμενους» και «μας γυρίζει στο 19ο αιώνα». Η εργατική δύναμη γίνεται πιο φθηνή, αυξάνεται απότομα ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Καταργείται το 8ωρο - 7ωρο, ενισχύονται οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, υπονομεύονται οι συλλογικές συμβάσεις για χάρη των ατομικών! Αποδιοργανώνεται πλήρως η οικογενειακή και ατομική ζωή, καθώς ο εργαζόμενος «θα υπάρχει» για να εργάζεται... Χωρίς δικαιώματα και «πιο παραγωγικά» για το κεφάλαιο. Τίποτα, όμως, δεν έχει κριθεί και πολύ περισσότερο δεν έχει χαθεί, από τη στιγμή που δεν έχει νομιμοποιηθεί στις συνειδήσεις των εργαζομένων.

Η κυβέρνηση της ΝΔ μπορεί να ψήφισε το νομοσχέδιο, αλλά δεν κέρδισε καμιά μάχη, πολύ περισσότερο δεν κέρδισε τον πόλεμο. Η συζήτηση στη Βουλή κατέδειξε ακόμα μια φορά ότι το ΠΑΣΟΚ είναι απέναντι από τα συμφέροντα των εργαζομένων, στρατευμένο στην επιβολή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Το είπε χωρίς περιστροφές ο Γ. Παπανδρέου: «Χωρίς μεταρρυθμίσεις δεν επιβιώνουμε», είπε χαρακτηριστικά, υποστηρίζοντας, μάλιστα, ότι είναι λαϊκή απαίτηση «οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου να τολμήσουν σοβαρές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις». Σε αυτές τις πολιτικές δυνάμεις πάντως δεν ανήκει, ούτε θα μπορούσε, το ΚΚΕ, το οποίο και σ' αυτές τις πολύ δύσκολες στιγμές της ολομέτωπης επίθεσης, που σαρώνει τα δικαιώματα των εργαζομένων, μπαίνει μπροστά για να υπάρξει συνολική απάντηση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Είναι ανάγκη να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης προς όφελος των δυνάμεων, που παλεύουν αδιάλλακτα και ασυμβίβαστα τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Αυτός ο συσχετισμός δύναμης πρέπει να αλλάξει παντού. Στα σωματεία, στην αγροτιά, στους ΕΒΕ, στη νεολαία, παντού όπου υπάρχουν συμβιβασμένες πλειοψηφίες, που έχουν βάλει πλάτη να περάσουν τα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Να αλλάξει και στο πολιτικό επίπεδο, με την εγκατάλειψη μαζικά από τους εργαζόμενους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και την ενίσχυση του ΚΚΕ. Μόνον έτσι μπορεί να οργανωθεί το δικό τους κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης, που θα οργανώσει τη δική τους αντεπίθεση, για να καταργήσει οριστικά κάθε αντεργατικό νομοθέτημα της Βουλής της πλουτοκρατίας μαζί με την πολιτική της.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ