Παπαγεωργίου Βασίλης

Και, όμως, η πρόσφατη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, όπου έγινε έντονη και σε υψηλούς τόνους συζήτηση για την κατάπτυστη συμφωνία του ΟΤΕ και τα προωθούμενα από την κυβέρνηση μέτρα στις πρώην ΔΕΚΟ και το δημόσιο γενικότερα, κατέληξε στο εξής: Οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν με γνώμονα την ανταγωνιστικότητα και την προστασία των συμφερόντων των εργαζομένων, με διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης.

Με άλλα λόγια, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται να θέλει και την πίτα στο ταψί και το σκύλο χορτάτο. Και μη νομίζετε πως δε γνωρίζουν ότι αυτό δε γίνεται. Πολύ καλά το γνωρίζουν. Αλλωστε, ο Γ. Παπανδρέου απάντησε, ως εξής, σε όσα μέλη του Συμβουλίου έκαναν κριτική για αμηχανία και έλλειψη συγκεκριμένων θέσεων: «Εχουμε ιδεολογία. Υπάρχουν σαφείς αποφάσεις του συνεδρίου για όλα τα θέματα κι εγώ δεν είμαι πολιτικά ουδέτερος, είμαι αντικρατικιστής».

Απλά, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θέλει να στηρίζει την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, αλλά οι εργαζόμενοι να νομίζουν ότι κάνει αντιπολίτευση... Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους.

Τι έγινε, βρε παιδιά; Γιατί τόσο «μούγκα» σχετικά με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ολλανδία; Ετσι εκτιμήσατε τη σημασία του; Μετά τους πρωτοσέλιδους τίτλους για το γαλλικό «όχι», πέσαμε σε κάτι μικρά αναγγελτικά, μικρότερα κι απ' το «βαθύ λαρύγγι» και την παραίτηση Μπάγεβιτς από τον Ολυμπιακό, ενώ κάποιες προγραμματισμένες τηλεοπτικές εκπομπές, για προχτές βράδυ, τελικά δεν πραγματοποιήθηκαν.

Τι έγινε; Τόσο μεγάλη είναι η ανησυχία;

Μα δεν μπορούμε να έχουμε εργαζόμενους δύο ή τριών κατηγοριών ή ταχυτήτων. Αλλο καθεστώς στον ιδιωτικό τομέα κι άλλο στον ΟΤΕ ή τη ΔΕΗ. Πρέπει να υπάρχουν ίσα δικαιώματα και καθεστώς δικαιοσύνης για όλους. Αυτά λένε οι κυβερνώντες, επιχειρηματολογώντας υπέρ της κατάργησης της μονιμότητας στον ΟΤΕ και προετοιμάζοντας το κλίμα, για την επέκταση του μέτρου στις άλλες πρώην ΔΕΚΟ και το δημόσιο τομέα γενικότερα.

Τι σημαίνουν αυτά; Να επεκταθεί το σημερινό και συνεχώς χειρότερο καθεστώς εργοδοτικής αυθαιρεσίας, τρομοκρατίας, ανασφάλειας και αβεβαιότητας του ιδιωτικού τομέα στους χώρους των πρώην ΔΕΚΟ και του δημόσιου τομέα. Ετσι ώστε, μαζί, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας, χωρίς «εξαιρέσεις» και παρασπονδίες, να προχωρήσουν στην εφαρμογή του σύγχρονου Μεσαίωνα, όπως επιβάλλουν οι κατευθύνσεις της Λισαβόνας, η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, τα ευλύγιστα ωράρια, η μερική απασχόληση, τα διευθυντικά δικαιώματα, η «απελευθέρωση» των απολύσεων, κλπ., κλπ. Κι όλ' αυτά - ισχυρίζονται - για να γίνει η οικονομία περισσότερο ανταγωνιστική. Με άλλα λόγια, για να γίνουν οι λίγοι πλούσιοι πολύ πλουσιότεροι και οι φτωχοί ακόμη περισσότεροι και φτωχότεροι.

Οσοι, δε, νομίζουν ότι η κυβέρνηση ανοίγει πόλεμο στην «τεμπελιά», είναι - δυστυχώς - βαθιά νυχτωμένοι. Το στοιχειώδες και αναφαίρετο δικαίωμα στη σταθερή και πλήρη δουλιά, με ό,τι δικαιώματα αυτό συνεπάγεται, βρισκόταν και βρίσκεται στο στόχαστρο, τόσο των κυβερνώντων, όσο και των υπολοίπων οπαδών της αγοράς και του «ευρωμονόδρομου».

Βέβαια, λένε κι άλλα οι κυβερνώντες - όπως και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Συχνά - πυκνά αναφέρονται στα «βαρίδια» του δημόσιου τομέα, το κυρίαρχο σ' αυτόν καθεστώς ανοργανωσιάς και χάους, την πολυπλόκαμη γραφειοκρατία, τα φαινόμενα αδιαφορίας, διαφθοράς, κλπ., κλπ.

Δε θα αντικρούσουμε τα παραπάνω. Ετσι και χειρότερα έχουν τα πράγματα. Αλλωστε, το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του και μέχρι σήμερα, θεωρούσε και θεωρεί, ως βασική και αναντικατάστατη προϋπόθεση, για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, το γκρέμισμα του σημερινού κράτους των κεφαλαιοκρατών και την αντικατάστασή του απ' αυτό της εξουσίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Το σημερινό κράτος, όμως, είναι δικό τους δημιούργημα. Δικές τους είναι και οι αμαρτίες, που το σφραγίζουν. Οσο, για τα όσα σχετικά εξαγγέλλουν και προωθούν τώρα, μόνο τους εργαζόμενους και το λαό δε θα ωφελήσουν. Στον καπιταλιστικό εκσυγχρονισμό του κράτους στοχεύουν οι κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις και μέτρα. Να γίνει περισσότερο παραγωγικό και αποτελεσματικό στη διασφάλιση και εξυπηρέτηση των επιδιώξεων και των συμφερόντων της πλουτοκρατίας και των πολυεθνικών. Και, βέβαια, ακόμη «φτηνότερο», ώστε να διευρυνθεί ακόμη περισσότερο ο αναδιανεμητικός του ρόλος, προς όφελος των κεφαλαιοκρατών.

Γρηγοριάδης Κώστας

Συμπλήρωσε, όμως, ότι είναι αποφασισμένος και τελικά θα τις προωθήσει, ακόμη και εάν δεν υπάρξει συμφωνία. Προφανώς κάτι θα γνωρίζει παραπάνω για να θέτει έτσι τα πράγματα.

Μπορεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να συμφωνεί πλήρως με την «αντικρατικιστική» λογική του Κ. Καραμανλή και τις προωθούμενες μεταρρυθμίσεις. Μπορεί ο δημόσιος τομέας να βρίθει από συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, συντεχνιακές αντιλήψεις, κλπ., κλπ., αλλά δύσκολα να ξαναπάθει τέτοιο «χουνέρι» το ΠΑΣΟΚ, σαν αυτό του ΟΤΕ...

Εκτός των άλλων, η λειτουργία του δικομματισμού απαιτεί να συμφωνούν... διαφωνώντας. Αλλιώς, πώς θα ξεγελιέται ο κόσμος και θα το «παίζουν» μια ο ένας και μια ο άλλος...

Α ΜΑΛΙΣΤΑ βρήκε τρόπο να μειώσει το κόστος των εισιτηρίων των πλοίων το υπουργείο Ναυτιλίας! Φυσικά ούτε λόγος για τα κέρδη των εφοπλιστών, θα περιορίσει - όπως δηλώνει - τις κρατήσεις που γίνονται υπέρ εργαζομένων!!!

Διότι βέβαια κάπως πρέπει να περιορίσει τη δυσαρέσκεια του κόσμου που θα αρχίσει σιγά - σιγά να φεύγει για διακοπές και φυσικά θα διαπιστώσει πόσο βαριές είναι στο πορτοφόλι του οι απανωτές αυξήσεις που επέτρεψε το υπουργείο και η προώθηση της «απελευθέρωσης» στην ακτοπλοΐα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μόνο που οι πάντες γνωρίζουν και πώς διατίθενται και πού διατίθενται αυτά τα λεφτά. Πιστεύει κανείς ότι θα δει μεγαλοσχήμονες της δημόσιας και οικονομικής ζωής να συνωστίζονται στις ουρές των ΚΕΠ για να μάθουν και να παραλάβουν τις επιδοτήσεις τους;

Εκτος πια κι αν τα προσωπικά γραφεία των αρμοδίων για το θέμα υπουργών, θα μετατραπούν και αυτά σε ΚΕΠ ή θα μετακομίσουν στα τελευταία...

Γρηγοριάδης Κώστας

Η αποδοτικότητα των κεφαλαίων στον κλάδο «σούπερ μάρκετ - πολυκαταστήματα», τα τελευταία χρόνια είχε την εξής πορεία:

• Το 2001 ήταν της τάξης του 8,5%
• Το 2002 πήγε στο 18,6%
• Το 2003 εκτοξεύτηκε στο 21,3%

Βεβαίως, οι εκπρόσωποι των σούπερ μάρκετ αποφεύγουν, όπως ο διάολος το λιβάνι, να αναφερθούν σ' αυτά τα προκλητικά στοιχεία και προτιμούν να προβάλλουν άλλους... επιχειρηματικούς δείκτες όπως το περιθώριο κέρδους, αναφέροντας ότι βρίσκεται γύρω στο 2%. Ομως, και πάλι αποσιωπούν το γεγονός ότι το 2003 ο όγκος των επίσημων, καθαρών κερδών τους έφτασε στο αστρονομικό ποσό των 209,5 εκατ. ευρώ. Και, μάλιστα, το ποσό αυτό είναι αυξημένο κατά 33,6% σε σχέση με το 2002, όταν τα καθαρά κέρδη ήταν της τάξης των 156,8 εκατ. ευρώ.

Ας πάψουν, επομένως, οι... φτωχοί ιδιοκτήτες των σούπερ μάρκετ να παριστάνουν τους αγωνιούντες για τις τιμές και την ακρίβεια...

Η ανάπτυξη της Σουηδίας ακολουθεί την κατιούσα τα τελευταία 50 χρόνια. Αυτή τη στιγμή έχει χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης από τις χώρες της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης, αλλά και επιπλέον από τη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ισπανία και τη Δανία. Οσον αφορά την κατά κεφαλήν ιδιωτική κατανάλωση, κατέχει την 19η θέση ανάμεσα στις 30 χώρες του ΟΟΣΑ. Ψέματα είναι, επίσης, τα περί χαμηλών ποσοστών ανεργίας. Πρόσφατα το LO, το μεγαλύτερο συνδικάτο της χώρας και ένθερμος υποστηριχτής των σοσιαλδημοκρατών, παραδέχτηκε ότι τα πραγματικά ποσοστά ανεργίας στη Σουηδία είναι 20 - 25%. Και πέρα απ' αυτό, οι 4 στους 10 Σουηδούς παραγωγικής ηλικίας δεν εργάζονται.

Τα παραπάνω στοιχεία είναι ορισμένα απ' όσα περιέχονται σε άρθρο δυο Σουηδών επιστημόνων - ερευνητών, που δημοσιεύεται στο χτεσινό «Βήμα» και καταδείχνει το έντονο αδιέξοδο, μπροστά στο οποίο έχει περιέλθει το λεγόμενο «σουηδικό μοντέλο ανάπτυξης» και, στην πραγματικότητα, η καπιταλιστική ανάπτυξη στη Σουηδία. Και σε ό,τι αφορά, βέβαια, τους προαναφερόμενους αρθρογράφους, θεωρούν ότι «η χώρα χρειάζεται μεταρρύθμιση βάσει των νόμων της αγοράς». Συμπέρασμα, στο οποίο διαφωνούμε κατηγορηματικά. Ετσι κι αλλιώς, όμως, παραμένει η αξία όλων των προαναφερθέντων στοιχείων, για όσους εγχώριους «πραματευτάδες» πουλάνε εσχάτως «σουηδικά φούμαρα» για μεταξωτές κορδέλες...

Προβλήματα αντιμετωπίζει η ηγεσία του ΣΥΝ στην προσπάθειά της να «περάσει» τη «θολή» εκλογική τακτική της στις ερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Ενα μέρος των ψηφοφόρων του κόμματος αντιδρούν στη λογική των επιλεκτικών συνεργασιών με τα κόμματα του δικομματισμού κι αντιρρήσεις εκδηλώνονται και στις κομματικές οργανώσεις του.

Κάτι τέτοιο φαίνεται να συμβαίνει και στην οργάνωση του ΣΥΝ στα Τρίκαλα, όπου το τελευταίο διάστημα έχει ξεσπάσει «πόλεμος», που οδηγεί σε διαγραφές μελών και αποχωρήσεις στελεχών.

Μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής, που αποχώρησε πρόσφατα, καταγγέλλει ότι η τοπική οργάνωση βρίσκεται στα χέρια μιας «ομάδας», η οποία κινείται στη λογική των συνεργασιών και των «κεντροαριστερών λύσεων» και, όπως υποστηρίζει, οδηγεί το κόμμα σε παράλυση και σε διάλυση.

Να σημειώσουμε ότι η εσωκομματική διαμάχη ανάμεσα σε στελέχη του ΣΥΝ στα Τρίκαλα είναι σφοδρή και καθημερινά στον τοπικό Τύπο φτάνουν δημοσιεύματα με αλληλοκατηγορίες και αλληλοκαρφώματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι τοπικό στέλεχος διαγράφεται με την κατηγορία ότι, ως δικηγόρος, ζήτησε πρόσθετη αμοιβή από πελάτες του, που κατηγορούνταν και καταδικάστηκαν για εμπορία ναρκωτικών, προκειμένου να «τραπεζώσει» δικαστή και να εξασφαλίσει την εύνοιά του...

Απιαστο όνειρο για το μέσο εργαζόμενο οι καλοκαιρινές διακοπές. Ακόμα και ένας οικονομικός προορισμός να βρεθεί, οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες για μια λαϊκή οικογένεια είναι απλησίαστες...

Για να υπηρετηθεί πιο αποτελεσματικά το εφοπλιστικό κεφάλαιο και να... ευημερούν τα τρία βασικά εταιρικά σχήματα που ελέγχουν το σύνολο σχεδόν των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, έτσι απλά και ωμά, «ξεζουμίζουν» τους Ελληνες εργαζόμενους. Επιβάλλονται τσουχτερές αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων, καταργούνται τα μειωμένα εισιτήρια για φοιτητές, συνταξιούχους, ΑΜΕΑ κλπ., μειώνονται ή καταργούνται ασύμφορα δρομολόγια, ενώ πολλά πλοία είναι παμπάλαια και κακοσυντηρημένα, άρα και επικίνδυνα για επιβάτες και ναυτεργάτες.

Εν ολίγοις, να βάλουμε όλοι «βαθιά το χέρι στην τσέπη», γιατί οι εφοπλιστές ...«δε βγαίνουν»! Θα πέσουν τα καράβια τους έξω, όπως λέει κι ο λαός. Την καπιταλιστική ανάπτυξη και τον οξυμένο ανταγωνισμό των κεφαλαιοκρατών πάντα ο «κοσμάκης» τον πληρώνει. Μέχρι να τους ρίξει όλους αυτούς τους «καραβοκύρηδες» στη θάλασσα και να ησυχάσει...