ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Βαφτίζει το αντιλαϊκό «εθνικό»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν «άντεξε» ο Κ. Καραμανλής και στη χτεσινή πρωτομιλία του στη Βουλή ανακήρυξε τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις ως «εθνικό στόχο»(!): «Οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις αποτελούν εθνική στρατηγική. Αποτελούν καθολικό αίτημα της κοινωνίας. Αποτελούν τη μεγάλη πρόκληση για τη χώρα στα επόμενα χρόνια. Αποτελούν εθνικό στόχο», είπε επί λέξει, δεσμευόμενος για την επίτευξη αυτού του στόχου «με οποιοδήποτε κόστος».

Δεν είναι βέβαια πρώτη φορά που οι ιδιοτελείς και στενά εγωιστικοί στόχοι της εγχώριας άρχουσας τάξης αναγορεύονται ως «εθνικοί στόχοι». Το ίδιο είχε γίνει επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ όταν ως εθνικός στόχος είχαν αναγορευτεί η ένταξη στην ΟΝΕ ή ακόμα και η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Η κυβέρνηση της ΝΔ το πάει ακόμα πιο πέρα και θεωρεί ως εθνικό στόχο τις ανατροπές στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και της Υγείας κ.ο.κ., που απορρέουν ευθέως από τις δεσμεύσεις της στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας. Αν όμως «εθνικό» σημαίνει ό,τι είναι αντιλαϊκό και αντεργατικό, τότε, ναι, εμείς είμαστε στο άλλο έθνος...

Η κοροϊδία με τα αυθαίρετα...

Καθώς μπήκαμε, ουσιαστικά με τον ένα ή άλλον τρόπο σε προεκλογική περίοδο θα ήταν αδύνατον να αποφύγουμε το καθιερωμένο πολιτικό παιχνίδι με τα αυθαίρετα.

Οπως θυμάστε, η προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο τέλος του 2003 είχε φροντίσει με νόμο να καταστήσει ομήρους τους χιλιάδες ιδιοκτήτες αυθαιρέτων, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να ρευματοδοτηθούν, υπό αίρεση, για τρία χρόνια!

Τώρα, όμως, η κυβέρνηση της ΝΔ έχοντας τον ίδιο στόχο, της πολιτικής ομηρίας τους, αλλάζει τακτική. «Οχι δε θα κάνω οποιαδήποτε ρύθμιση προ των εκλογών, δήλωσε χτες ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς. Θα τις κάνω μετά τις εκλογές, μετά τις οποίες ελπίζω να είμαι και πάλι στη θέση μου».

Δηλαδή, «ψηφίστε μας και ...βλέπουμε»!

Πρόκειται, φυσικά, για το άκρον άωτον της προεκλογικού τύπου εναλλασσόμενης δικομματικής κοροϊδίας. Αν ήθελαν τα δύο αυτά κόμματα να λύσουν το πρόβλημα θα εφάρμοζαν προγράμματα λαϊκής στέγης, ώστε να μην υποχρεώνεται ο λαός να χτίζει αυθαίρετα. Οι κυβερνήσεις όμως αυτές, αλλού έχουν το νου τους: Πώς θα εμπορευματοποιήσουν τη δημόσια περιουσία (ακόμη και τον αιγιαλό και τα δάση) προσφέροντάς τη βορά στην κερδοσκοπία του κεφαλαίου. Σιγά μην τους νοιάξουν τα αυθαίρετα και ο κόσμος που ζει σ' αυτά, πολλές φορές και με κίνδυνο της ζωής του...

Δεν είναι κοινά τα συμφέροντα...

«Σχετικά με την αντιμετώπιση των ελληνικών ΜΜΕ τόσο για τον όμιλο Louis, όσο και για τον ίδιο τον κ. Κ. Λουίζου, εκφράζουμε τη βαθύτατή μας απογοήτευση. Η πορεία του ομίλου Louis είναι διεθνώς γνωστή με 72 χρόνια παρουσίας (...) Με την έναρξη της λειτουργίας της Louis Hellenic Cruises το 2004 αναβίωσε η ελληνική κρουαζιέρα (...) Θεωρούμε απαράδεκτες τις καθημερινές "καταγγελίες" για τον όμιλο Louis και προσωπικά για τον Πρόεδρο του ομίλου (...) Φαίνεται ότι αυτοί οι οποίοι ασκούν την πολιτική αυτή, δεν ενδιαφέρονται πραγματικά για τα ελληνικά συμφέροντα στον τομέα του τουρισμού και της ναυτιλίας».

Διαβάζοντας κανείς την ανακοίνωση από την οποία προέρχονται τα παραπάνω αποσπάσματα, θα περίμενε αυτονόητα στο τέλος της να δει την υπογραφή του γραφείου Τύπου της Louis Hellenic Cruises, της πλοιοκτήτριας του SEA DIAMOND που βυθίστηκε στη Σαντορίνη. Δεν είναι όμως έτσι. Την ανακοίνωση υπογράφουν οι υπάλληλοι της Louis Hellenic Cruises (120 στον αριθμό όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται) στον Πειραιά! Δεν ξέρουμε αν η πρωτοβουλία για την ανακοίνωση ανήκει στους ίδιους, αν η σύνταξή της και το περιεχόμενό της προήλθαν από ομόφωνη απόφαση ή αν η εργοδοσία τούς την υπαγόρευσε.

... ευκαιρία να το καταλάβουν

Οπως και να έχει, είναι πραγματικά λυπηρό να υπερασπίζονται οι εργαζόμενοι με τέτοιο σθένος την εργοδοσία τους, που κερδίζει από τον δικό τους ιδρώτα και μόνο, σαν να πρόκειται για δική τους εταιρεία. Πολύ περισσότερο, είναι λυπηρό όταν αποδεδειγμένα κινδύνεψαν 1.600 άνθρωποι, 2 ακόμη αγνοούνται και η Σαντορίνη κινδυνεύει με περιβαλλοντολογική καταστροφή, να μετατρέπονται οι εργαζόμενοι σε τιμητές του τουρισμού και της ναυτιλίας του κεφαλαίου και των εφοπλιστών. Το ίδιο το ναυάγιο δίνει μια πρώτης τάξης ευκαιρία και σ' αυτούς να βγάλουν συμπεράσματα για τους εφοπλιστές, τα κέρδη τους και την πολιτική που τα στηρίζει. Μην τη χάσουν...

Εμπαίζει το λαό...

Πρόσφατα η υπεύθυνη του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ, Αν. Διαμαντοπούλου, με συνέντευξή της στο «ΕΘΝΟΣ» προτείνει στα κόμματα της Αριστεράς και στο ΚΚΕ να συγκροτήσουν μαζί με το ΠΑΣΟΚ «αντιδεξιό μέτωπο». Είναι γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ κάνει εναγώνιες προσπάθειες να πείσει ότι η πολιτική του είναι διαφορετική, και μάλιστα αντίθετη απ' αυτήν της ΝΔ. Την οποία κατηγορεί για αντιλαϊκή πολιτική που οδήγησε σε έναν «άγριο» και «άπληστο» καπιταλισμό. Ενώ η πολιτική του ΠΑΣΟΚ είναι «κοινωνικά ευαίσθητη». Καλεί λοιπόν σε «αντιδεξιό μέτωπο» για να φύγει η ΝΔ από την κυβερνητική εξουσία και να έρθει το ΠΑΣΟΚ. Ωστε ο καπιταλισμός από «άπληστος» να γίνει «κοινωνικά ευαίσθητος»!

Πράγματι οι αποπροσανατολιστικές προτάσεις «συνεργασίας» που απευθύνει προς την Αριστερά το ΠΑΣΟΚ, εντάσσονται στην ταχτική εξαπάτησης του ελληνικού λαού, να αποδεχτεί μια άλλη, τάχα καλύτερη διαχείριση του καπιταλισμού, από την τάχα χειρότερη της ΝΔ. Και μ' αυτή την ταχτική να εγκλωβίζει λαϊκές δυνάμεις μέσα στο δικομματικό σύστημα εναλλαγής στην εξουσία και κυρίως στη διατήρηση και ενίσχυση του συστήματος της εκμετάλλευσης υπηρετώντας όπως και η ΝΔ τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να δείξει φιλολαϊκό προφίλ και να αρθρώσει «αριστερή» τάχα φρασεολογία γι' αυτό και απευθύνει προτάσεις «συνεργασίας» στην Αριστερά. Νομίζει ότι λαϊκές δυνάμεις θα «τσιμπήσουν» και θα το ενισχύσουν κόντρα στην «κακή Δεξιά». Αναζητά «αριστερά πιστοποιητικά» τα οποία θα χρησιμοποιήσει σαν «φύλλο συκής» για να απενοχοποιήσει το έργο των κυβερνητικών του ημερών και κυρίως για να προωθήσει πιο αποτελεσματικά την αντιδραστική του πολιτική. Μια επιχείρηση που «σιγοντάρουν» και στελέχη του ΣΥΝ, όταν κατά καιρούς, εμποδίζοντας τη ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων, καλλιεργούν επικίνδυνες αυταπάτες ιδιαίτερα στο λαϊκό κίνημα περί μιας «κεντροαριστερής» διαχείρισης του συστήματος που θα φέρει φιλολαϊκές λύσεις.

Αλλά υπάρχει ήδη εμπειρία. Και από τη δική του διακυβέρνηση στη χώρα μας αλλά και σε χώρες - μέλη της ΕΕ όπου η εναλλαγή των κομμάτων του δικομματισμού υπηρετεί τα ίδια ακριβώς ταξικά συμφέροντα. Στη Γαλλία όλες οι «αντιδεξιές» συνεργασίες που αναδείχτηκαν στην κυβέρνηση, υπηρέτησαν τα μονοπώλια αποτελεσματικά, όπως π.χ. η κυβέρνηση του «σοσιαλιστή» Ζοσπέν με τη συμμετοχή και του Γαλλικού ΚΚ που εφάρμοσε την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων ενώ συμμετείχε στο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας. Στην Ιταλία του «κεντροαριστερού» Ντ' Αλέμα την ίδια περίοδο η κυβέρνηση «συνεργασίας» συνέβαλε στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, ενώ σήμερα ο «κεντροαριστερός» Πρόντι ακολουθεί την πολιτική των κυβερνήσεων Μπερλουσκόνι... Το ΠΑΣΟΚ εμπαίζει το λαό ζητώντας «συνεργασία» με την Αριστερά, για να αναρριχηθεί στην εξουσία και να προωθήσει αύριο την ίδια πολιτική μ' αυτή που εφαρμόζει σήμερα η ΝΔ.

Στη Γαλλία αυτή η πολιτική «αντιδεξιάς συνεργασίας» οδήγησε τις λαϊκές δυνάμεις στην αγκαλιά του δικομματισμού, και στην αδυναμία συσπείρωσης δυνάμεων, παρά τους εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες. Οδήγησε σε αδιέξοδο ακόμη και ως προς τις διεκδικήσεις για καλυτέρευση της ζωής τους, πολύ περισσότερο δεν αναπτύχθηκε σε γραμμή σύγκρουσης με την εξουσία των μονοπωλίων. Βασικός στόχος των λαϊκών δυνάμεων πρέπει να είναι η παρεμπόδιση της εναλλαγής του δικομματισμού στην κυβέρνηση. Κι αυτό μπορεί να γίνει και να ανοίξει ένα δρόμο, μόνο με την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ. Για τη συγκρότηση ενός ισχυρού λαϊκού μετώπου, που θα θέτει στόχο να αλλάξει η τάξη που κυβερνά.

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Περί ... αντιπαράθεσης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ζήτησε από το ΠΑΣΟΚ να επιστρέψει τα λεφτά των Ταμείων που χάθηκαν επί κυβέρνησης Σημίτη μέσω της «Ακρόπολις Χρηματιστηριακή». Ο Παπανδρέου ζήτησε από τη ΝΔ να επιστρέψει τα λεφτά των Ταμείων που χάθηκαν επί κυβέρνησης Καραμανλή μέσω της ίδιας χρηματιστηριακής.

Το αποτέλεσμα, όπως καταλαβαίνετε, θα είναι να μην επιστρέψει κανείς τους ούτε ένα ευρώ. Πόσο, δε, μάλλον τα λεφτά των Ταμείων, που επί δεκαετίες παίρνουν μέσω ομολόγων οι γνωστοί τραπεζο-χρηματιστηριακοί κύκλοι.

Ακόμη χειρότερα μάλιστα! Ολο αυτό το ...πανηγύρι θα συνεχιστεί κανονικότατα και μάλιστα με «θεσμική κατοχύρωση» και «αντικειμενικά συστήματα» εκλογής των διοικήσεων των Ταμείων.

Τελικά, η μόνη χρησιμότητα της αντιπαράθεσής τους χτες στη Βουλή ήταν ότι μπόρεσε να ακούσει ο κόσμος και τους δυο να βγάζουν «τ' άπλυτά τους (ή κάποια από αυτά) στη φόρα».

ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΣ ...εντυπωσιακό το «σαρδάμ» του Γιώργου Παπανδρέου χτες, που μετέτρεψε τη φράση «με το βλέμμα στραμμένο» στη λέξη «βλαμμένο». Κρίμα μόνο που χάλασε λίγο τον αντιπολιτευτικό του οίστρο.

Βλέπετε, στο επίπεδο που έχει φτάσει η πολιτική αντιπαράθεσή τους, κάτι τέτοια είναι που μετράνε και όχι ...αυτά που λένε. Ούτως ή άλλως, είναι δεδομένη η δυσκολία τους να διαφωνήσουν. Μόνο να κατηγορούν και να κατηγορούνται μπορούν.

Γρηγοριάδης Κώστας

Προεκλογικό αλισβερίσι...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ολόκληρη επιχείρηση δημιουργίας και έκδοσης σημειώσεων για μαθήματα έχουν στήσει η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Αρκεί μια βόλτα από τις σχολές για του λόγου το αληθές.

Στη Νομική (στο αίθριο, στην είσοδο της σχολής, έξω από τις αίθουσες διδασκαλίας...) τα τραπεζάκια της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ είναι τίγκα από φυλλάδια σημειώσεων, λυμένων ασκήσεων και θεμάτων από προηγούμενες εξεταστικές!

«Ολα στο πιάτο» τα δίνουν ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, προκειμένου να τους ψηφίσουν οι φοιτητές στις εκλογές. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι σημειώσεις - ρουσφέτια είναι τόσες που ουσιαστικά αποτελούν τον κορμό του προεκλογικού τους υλικού! Οι προκηρύξεις που εξηγούν τις θέσεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ και τους λόγους για τους οποίους καλούν τους φοιτητές να τους στηρίξουν στις 9 Μάη, είναι ελάχιστες αν όχι ανύπαρκτες... Αλλωστε, τι τους νοιάζει τους ΔΑΠίτες και τους ΠΑΣΠίτες το υλικό που να αναλύει τις θέσεις τους. Μήπως με βάση τις θέσεις τους (σ.σ. υπεράσπιση της ιδιωτικοποίησης και της υποβάθμισης των σπουδών) θα πείσουν τον φοιτητή ότι έχει συμφέρον να τους στηρίξει στις εκλογές;

Αν μπορούσαν (ή μήπως μπορούν;) και μαθήματα θα πέρναγαν στους φοιτητές, και... πτυχία θα χορηγούσαν, προκειμένου να αποσπάσουν τη φοιτητική ψήφο...

Φύλακες της εργοδοσίας

«... Δε σας επιτρέπουμε να πραγματοποιήσετε τη συνάντηση που έχετε ζητήσει με το γραφείο προσωπικού».

Αυτή η φράση - εντολή απευθύνεται στη διοίκηση του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Αθήνας, η οποία είχε ζητήσει συνάντηση με την υπεύθυνη ανθρωπίνου δυναμικού του ξενοδοχείου «Αστέρας Βουλιαγμένης», προκειμένου να συζητήσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στο ξενοδοχειακό συγκρότημα, μετά από καταγγελίες τους. Ποιοι έδωσαν αυτήν την εντολή; Οχι, δεν πρόκειται για κάποιο στέλεχος του ξενοδοχείου, αλλά για το επιχειρησιακό σωματείο στον «Αστέρα» το οποίο ελέγχεται από την ΠΑΣΚΕ και την «Αυτόνομη Παρέμβαση»! Είναι δε τόσο αγαστή η συνεργασία του σωματείου με την εργοδοσία που η διευθύντρια ανθρώπινου δυναμικού ανέβαλε το ραντεβού με το κλαδικό σωματείο. Ενα είναι σίγουρο πάντως, η διοίκηση του «Αστέρα» αποκλείεται να έβρισκε καλύτερους υπερασπιστές των συμφερόντων της, από τους συγκεκριμένους συνδικαλιστές και τις παρατάξεις τους.

Τα κέρδη της LAFARGE...

Πρόκληση για τους 550 εργαζόμενους της ΑΓΕΤ στη Χαλκίδα, αλλά και συνολικά για την εργατική τάξη, αποτελούν τα κέρδη για το πρώτο τρίμηνο του 2007 που ανακοίνωσε χτες η γαλλική πολυεθνική LAFARGE, η οποία συμμετέχει σε ποσοστό 79,17% στο μετοχικό κεφάλαιο της «ΑΓΕΤ Ηρακλής». Σύμφωνα με όσα δημοσιοποίησε η μεγαλύτερη τσιμεντοβιομηχανία στον πλανήτη, μετά και την επέκταση των δραστηριοτήτων της στην Κίνα και σε άλλες «αναδυόμενες αγορές», τα καθαρά κέρδη της εξαπλασιάστηκαν και έφτασαν τα 362 εκατ. ευρώ, από 58 εκατ. ευρώ το περσινό πρώτο τρίμηνο!

Την ίδια ώρα, η γαλλική πολυεθνική έχει κηρύξει «λοκ άουτ» στο εργοστάσιό της στη Χαλκίδα, εκβιάζοντας ωμά τους εργαζόμενους να δεχτούν τη συρρίκνωση των εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων τους και την επέκταση της εργολαβικής δραστηριότητας στην επιχείρηση, με καταφανέστατο στόχο να μειωθούν τα λειτουργικά και μισθολογικά κόστη και άρα να αυξηθεί η κερδοφορία της εταιρείας. Δηλαδή, τα 362 εκατ. ευρώ δεν είναι αρκετά για την πολυεθνική, η οποία φιλοδοξεί μέσα από την ευόδωση των αντεργατικών της σχεδίων να αυξήσει κι άλλο την υπεραξία που απομυζά από τον ιδρώτα των εργαζομένων στη Χαλκίδα και σε όλον τον κόσμο.

... και οι παραγωγοί του πλούτου

Τι επιβεβαιώνεται και από αυτό το στοιχείο, όπως και από το γεγονός ότι ο πολλαπλασιασμός της κερδοφορίας της πολυεθνικής προήλθε από τη δραστηριοποίησή της σε χώρες όπου το λεγόμενο εργατικό κόστος είναι χαμηλό; Οτι μοναδικοί παραγωγοί του πλούτου είναι οι εργαζόμενοι. Και ότι μόνο με τη δική τους δύναμη μπορούν να δουλέψουν τα εργοστάσια. Σ' αυτή τη διαδικασία της παραγωγής, οι εργοστασιάρχες, είτε λέγονται «LAFARGE», είτε όπως αλλιώς, δεν είναι τίποτε άλλο από παράσιτα που οικειοποιούνται τον παραγόμενο από τους εργάτες πλούτο. Και αυτό φαίνεται να γίνεται αντιληπτό από ολοένα και περισσότερους εργάτες τόσο στη Χαλκίδα, όσο και σε κάθε άλλο τόπο δουλιάς. Μαζί και η ανάγκη να πάρουν πόδι τα παράσιτα και οι πολιτικοί τους εκφραστές, χωρίς τους οποίους τα εργοστάσια μπορούν να λειτουργήσουν και μάλιστα προς όφελος και μόνο των εργαζομένων και του λαού.

Πολιτική τζόγου

Οποιος επιχείρησε να συνδέσει την αποπομπή Τσιτουρίδη με αλλαγές στην πολιτική για τα ασφαλιστικά ταμεία και την περιβόητη διαχείριση των αποθεματικών τους, πήρε χτες, από τη Βουλή, την απάντηση. Μοναδικός στόχος αυτής, αλλά και των άλλων κινήσεων που κάνει η κυβέρνηση, είναι να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό, με άνευ ουσίας παρεμβάσεις, ώστε να συνεχιστεί η ίδια πολιτική. Ετσι, η εκδίωξη Τσιτουρίδη αποδεικνύει ότι τα δύο κόμματα διατηρούν ένα καλό επίπεδο μεταξύ τους συνεννόησης. Κυρίως, διατηρούν ακόμα τη δυνατότητα να ελέγχουν το πλαίσιο των εμφανιζόμενων αντιπαραθέσεών τους, στα δευτερεύοντα για τις λαϊκές μάζες ζητήματα. Με αυτή την έννοια, ο Γ. Παπανδρέου προσέφερε εκδούλευση στην κυβέρνηση εστιάζοντας το όλο πρόβλημα των αποθεματικών στο συγκεκριμένο πρόσωπο και στους κουμπάρους, αφού σ' αυτό το πεδίο απαντάει και ο Κ. Καραμανλής, αξιοποιώντας τις καρατομήσεις εκτόνωσης.

Σε ό,τι αφορά στα ίδια τα αποθεματικά και τη λεηλασία που έχουν υποστεί για τόσες και τόσες δεκαετίες, κανένα από τα δύο κόμματα δε σκοτίζεται. Μπορεί τα αποθεματικά να κυριαρχήσουν στην προεκλογική περίοδο και είναι πιθανό οι φραστικοί διαξιφισμοί να ενταθούν ακόμα περισσότερο, όμως οι εξελίξεις είναι προδιαγεγραμμένες με απόλυτη ακρίβεια: Οπως ακριβώς η ΝΔ έχει παραγράψει τις απώλειες που είχαν τα Ταμεία την περίοδο της «χρηματιστηριακής φούσκας», έτσι και το ΠΑΣΟΚ θα αφήσει κάποια στιγμή να ξεθυμάνει και το σκάνδαλο με τα ομόλογα. Οπως ακριβώς κανένα από τα δύο κόμματα δεν έβγαζε τσιμουδιά για την τεράστια ληστεία των προηγούμενων δεκαετιών, έτσι ακριβώς και τώρα θεωρούν «λήξαν» το θέμα της απροκάλυπτης λεηλασίας που γινόταν τόσα χρόνια. Επιπλέον, και οι δυο τους, συνεπικουρούμενοι μάλιστα και από τον ΣΥΝ, δε θα σταματήσουν στιγμή να προάγουν την πολιτική του τζόγου με τα αποθεματικά.

Οι εξελίξεις των δύο τελευταίων μηνών αποδεικνύουν πως κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι διαθέτουν μια ευρεία γκάμα μεθόδων να βάζουν στο χέρι τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Αποδεικνύουν, ακόμα, πως όπου υπάρχουν συναλλαγές δισεκατομμυρίων, από τις οποίες κάποιοι προσπαθούν να αποκομίσουν κέρδη, τα συνθήματα για «διαφάνεια» και «καταπολέμηση των σκανδάλων» είναι τουλάχιστον αστεία, αφού οι αρχές της «ελεύθερης αγοράς» και της προστασίας του επιχειρηματικού κέρδους οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην επικράτηση των οικονομικά ισχυρών (τράπεζες- χρηματοοικονομικοί όμιλοι) σε βάρος των λιγότερο ισχυρών συναλλασσομένων τους (ασφαλιστικά ταμεία- αποθεματικά). Το γεγονός ότι κοντά στο επιχειρηματικό κέρδος που επιχειρούν να αποσπάσουν οι ισχυροί, κατά καιρούς εμφανίζονται και καραμπινάτες κομπίνες που ανάγονται στον αστικό ποινικό κώδικα, δε σημαίνει ότι η προσοχή μας πρέπει να ξεφύγει από το καθεαυτό σκάνδαλο, που είναι η λεηλασία των αποθεματικών η οποία γίνεται μέσα από τις συναλλαγές των Ταμείων με τα αρπαχτικά των χρηματαγορών.

Οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να αποτρέψουν τις αντεργατικές αντιασφαλιστικές μεθοδεύσεις και πολιτικές. Με την ενίσχυση των αγώνων τους, μπορούν να θέσουν τέλος στη ληστεία των συλλογικών τους αποταμιεύσεων, να απαιτήσουν επιστροφή των κλεμμένων, να επιβάλουν την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, να διεκδικήσουν μέτρα για ουσιαστικές αλλαγές στο κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα, ώστε να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών.