ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τα πάντα στην υπηρεσία της νέας τάξης

Γρηγοριάδης Κώστας

Είναι πια ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση Σημίτη επιχειρεί, στα ευρωΝΑΤΟικά πάντα πλαίσια, μια επιθετική ιμπεριαλιστική επέμβαση στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, αποσκοπώντας στην προώθηση ιδιαίτερων συμφερόντων της άρχουσας τάξης και συμμετέχοντας στη διαμάχη για τις «ζώνες επιρροής» που γίνεται και μέσα από το περιβόητο Σύμφωνο Σταθερότητας. Αν δεν αρκούν τα όσα είπε ο Κ. Σημίτης στη ΔΕΘ για τη Γιουγκοσλαβία, το ταξίδι του Γ. Παπανδρέου, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ωμή ανάμειξη στα εσωτερικά των γειτονικών κρατών, ήρθε χτες και ο Α. Τσοχατζόπουλος από τη Θεσσαλονίκη να καταστήσει σαφές ότι το νέο αμυντικό δόγμα της χώρας είναι στην πραγματικότητα στοχοπροσηλωμένο, πλέον, «προς το Βορρά», προκειμένου να υπερασπιστεί τη «σταθερότητα στην περιοχή»!

Με άλλα λόγια, το αμυντικό δόγμα της χώρας έχει ευθυγραμμιστεί απόλυτα με τις ΝΑΤΟικές, ιμπεριαλιστικές προτεραιότητες και αυτές εξυπηρετεί κατά απόλυτη προτεραιότητα. Η, για να το πούμε διαφορετικά, διπλωματία, άμυνα, οικονομική πολιτική κ.ο.κ., τα πάντα έχουν επιστρατευτεί για να επιβληθούν οι στόχοι της νέας τάξης, προσδοκώντας κάποια ψίχουλα από τη μοιρασιά.

Μια ανολοκλήρωτη αλλαγή

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία των Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) στις 4.8.2000 ανακοίνωσε «νηφάλια και υπεύθυνα» ότι «συμφωνεί με τους άξονες της εξαγγελθείσας μεταρρύθμισης».

Προχτές συνεδρίασε το Γενικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας και -όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση - η «εκτίμηση της ΠΟΕΔΗΝ είναι πως το περιβόητο Σχέδιο είναι ψευδεπίγραφο και δεν πρόκειται να αναβαθμίσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες του πολίτη και ότι οι άξονες αυτοί υποβαθμίζουν το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της υγείας και ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες για την τελική άλωσή του από τον ιδιωτικό τομέα και τα συμφέροντα που έχουν αναπτυχθεί».

Φαίνεται λοιπόν ότι η πρώτη εκτίμηση δεν ήταν καθόλου «νηφάλια και υπεύθυνη». Ωστόσο, όμως, η αλλαγή της εκτίμησης πρέπει να συνοδεύεται και από τον καταλογισμό των ευθυνών στους υπεύθυνους για την κατάσταση στο χώρο της υγείας, καθώς και από την αγωνιστική απάντηση σε τέτοια άκρως ανθυγιεινά σχέδια - κατεύθυνση που απορρίπτει η φιλοκυβερνητική πλειοψηφία στην ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ.

Αλλιώς, μπορούν να καταλογιστούν στην πλειοψηφία της ηγεσίας της Ομοσπονδίας προθέσεις ξένες από την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας.

Η λογική του αποκλεισμού...

Δεν ήταν και οι... καλύτερες οι στιγμές που πέρασε χτες ο Τηλ. Χυτήρης κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών. Βλέπετε πώς να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα, σχετικά με τη συμπεριφορά της κυβέρνησης απέναντι στον Τύπο; Κάτι που ωστόσο δεν εμπόδισε τον υφυπουργό Τύπου να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο για μονιμοποίηση(!) της αντιδημοκρατικής πρακτικής και τον αποκλεισμό των «ενοχλητικών» φωνών (δημοσιογράφων και ΜΜΕ) στις «στημένες» συνεντεύξεις του πρωθυπουργού. Ιδού μια γεύση απ' όσα διαμείφθησαν χτες στο «πρες - ρουμ».

Δημοσιογράφος: «Κύριε Υπουργέ, ο "Ριζοσπάστης", σήμερα, κατηγορεί την κυβέρνηση για "Μακαρθισμό" σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η συνέντευξη Τύπου, στη Θεσσαλονίκη. Θέλω ένα σχόλιο».

Τηλ. Χυτήρης: «Κοιτάξτε, σχόλια επί σχολίων εφημερίδων εγώ δε θα κάνω».

Δημ.: «Μπορείτε να μου πείτε, γιατί στη Θεσσαλονίκη - πέραν όλων των άλλων - αποκλείστηκαν και οι εφημερίδες της Αριστεράς και βέβαια όχι μόνο. Αλλά γιατί ειδικά της Αριστεράς; Εχετε κάποια εξήγηση γι' αυτό;».

Τηλ. Χυτήρης: «Εγώ δεν πιστεύω στη θεωρία του αποκλεισμού. Στις συνεντεύξεις, συνήθως, συμβαίνουν αυτά».

Δημ.: «Πότε έχει ξανασυμβεί; Μπορείτε να μου θυμίσετε;».

Τηλ. Χυτήρης: «Δε θυμάμαι, αλλά μπορεί να συμβεί αυτό σε συνεντεύξεις. Δεν είναι δυνατό να ρωτούν όλοι...».

Δημ.: «Αφήνετε, δηλαδή, ανοιχτό το ενδεχόμενο να ξανασυμβεί, από ό,τι καταλαβαίνω».

Τηλ. Χυτήρης: «Αυτό πάντα συμβαίνει, όταν υπάρχουν πάρα πολλές οι ερωτήσεις και είναι περιορισμένος ο χρόνος...».

Νομίζουμε ότι κάθε επιπλέον σχόλιο περιττεύει...

... και του τσιφλικιού

Εκεί όμως που ο κ. Χυτήρης υπήρξε εξόχως αποκαλυπτικός για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση την υπόθεση «ενημέρωση του πολίτη» ήταν όταν κλήθηκε να σχολιάσει - ως πολιτικός προϊστάμενος της ΕΡΤ - μια πολύ... «ειδική» δραστηριότητα της κρατικής τηλεόρασης:

«Ως αρμόδιος υφυπουργός θα ήθελα να μου εξηγήσετε ποια ανάγκη ενημέρωσης καλύπτεται από τα κρατικά τηλεοπτικά Μέσα, τα οποία συνηθίζουν να δίνουν τεράστιο τηλεοπτικό χρόνο για να παρουσιάζουν τις βόλτες και τις δραστηριότητες της κ. Δάφνης Σημίτη, όπως συνέβη στη Θεσσαλονίκη», ήταν το ερώτημα που τέθηκε στον... ξαφνιασμένο υφυπουργό.

Θαυμάστε απάντηση: «Η ερώτησή σας δε γίνεται καν αποδεκτή, διότι αυτό το είδαμε από όλα τα ΜΜΕ, από όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Τώρα, πώς εσείς επιλεκτικά μιλάτε μόνο για τα κρατικά;».

Μα επί των κρατικών είστε αρμόδιος να μιλήσετε κ. Χυτήρη. Και μιλήσατε. Αφού όπως ουσιαστικά μας είπατε η κυβέρνησή σας εγγυάται ότι η «ποιότητα» των κρατικών καναλιών είναι (και θα παραμείνει) ίδια με εκείνη των ιδιωτικών... Εύγε!

Το τι έγινε και, ιδιαίτερα, ποια είναι η ακριβής «μετάφραση» του προχθεσινού περιστατικού, με το αεροπλάνο της «Ολυμπιακής», που μετέφερε τον Κ. Σημίτη στη Νέα Υόρκη, και τις γιουγκοσλαβικές αρχές, το έγραφαν χτες όλες σχεδόν οι εφημερίδες. Μόνο το «Καρφί» είχε την εξής εκδοχή: «Μπλόκο εν πτήσει - Θα έριχναν το αεροπλάνο του Σημίτη; - Εντονο διάβημα στη Σερβία».

Ε, «Καρφί» είναι αυτό...

Ταξική, «αντιδιαπλεκόμενη» παρέμβαση

Ενα νέφος έχει δημιουργηθεί το τελευταίο διάστημα πάνω στην πολιτική ζωή της χώρας, προκαλώντας θολούρα και μεγάλη σύγχυση στις λαϊκές μάζες. Πρόκειται για τον περίφημο «πόλεμο των διαπλεκομένων», ο οποίος τείνει να αποκτήσει ενδημικό χαρακτήρα και επανέρχεται συχνά πυκνά στο προσκήνιο λιγότερο ή περισσότερο άγρια, ανάλογα με τα συμφέροντα που διακυβεύονται κάθε φορά. Σε αυτόν τον «πόλεμο», που δεν είναι τίποτα περισσότερο από ανελέητη σύγκρουση για τη μοιρασιά μεγάλων έργων και προμηθειών του δημοσίου, ύψους πολλών δισ. και τρισ., εμπλέκονται τόσο τα κόμματα της διαχείρισης του συστήματος, όσο και μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, μέσω και των ΜΜΕ που ελέγχουν.

Κάθε φορά που το θέμα επανέρχεται, με αρκετό θόρυβο συνήθως, στην επιφάνεια, οι πάντες καλούνται να τοποθετηθούν και να πάρουν θέση, ακριβώς γιατί στόχος είναι να χρησιμοποιηθούν ως μοχλοί πίεσης στη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Στην πραγματικότητα κάθε φορά επανέρχεται το «δίλημμα» με «ποια πλευρά είσαι», με ποιο επιχειρηματικό και πολιτικό στρατόπεδο τάσσεται, ποια συμφέροντα, σε τελική ανάλυση, υπηρετείς. Ταυτόχρονα, δημιουργούν πλήθος αυταπατών ότι τάχα μέσω κανόνων διαφάνειας και διαφόρων θεσμών μπορεί να χαλιναγωγηθεί και ελεγχθεί το «φαινόμενο της διαπλοκής», ενώ την ίδια στιγμή ακολουθούν σταθερά φιλομονοπωλιακή πολιτική και ψηφίζουν νόμους που «νομιμοποιούν» την παράδοση των πάντων στο κεφάλαιο! Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και ηγεσία της ΝΔ κατά πρώτο λόγο, αλλά και η ηγεσία του ΣΥΝ, σπεύδουν να πάρουν θέση και έχουν εμπλακεί βαθιά στη διαμάχη. Δεν μπορούν, βέβαια, να κάνουν διαφορετικά, από τη στιγμή που είναι διαχειριστές των συμφερόντων της άρχουσας τάξης. Ο Κ. Καραμανλής, για παράδειγμα, έχει δημιουργήσει, κάθε άλλο παρά αβάσιμα, την εντύπωση ότι μάχεται εναντίον συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων και αγωνίζεται να γίνει η μοιρασιά σε περισσότερους. Από την άλλη, ο Κ. Σημίτης απάντησε ωμά στη συνέντευξη Τύπου στη ΔΕΘ ότι η μοιρασιά των έργων και της πίτας, θα γίνει όπως η κυβέρνηση θέλει. Από κοντά ο πρόεδρος του ΣΥΝ, ο οποίος δεν έχει κρύψει τις εκλεκτικές σχέσεις του με συγκεκριμένα οικονομικοεκδοτικά συμφέροντα και επιχειρηματίες.

Στο πλαίσιο αυτό η παρέμβαση του ΚΚΕ, όπως εκφράστηκε από την επιστολή της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα, ήρθε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Ηταν μια σφαιρική παρέμβαση από ταξική σκοπιά, με στόχο την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων, την προφύλαξή τους από τον αποπροσανατολισμό που επιχειρείται, την τόνωση του ταξικού κριτηρίου τους, ώστε να μην πέφτουν στις διάφορες παγίδες που τους στήνουν. Η πεισματική άρνηση του ΚΚΕ να διαλέξει «στρατόπεδο διαπλεκομένων» και να συναινέσει στον εμπαιγμό των λαϊκών μαζών, έγινε προσπάθεια από ορισμένους να ερμηνευτεί ως «ουδετερότητα» ή ακόμα και ως εμπλοκή υπέρ κάποιων συμφερόντων! Η θέση όμως του ΚΚΕ είναι ξεκάθαρη και δεν υπάρχουν περιθώρια παρερμηνειών: «Το θέμα δε βρίσκεται στην τοποθέτηση κατά ή υπέρ του α` ή β` επιχειρηματία, αλλά στην αντίθεση και στη σύγκρουση με την ταξική πολιτική, που υπηρετεί συνολικά την εγχώρια και ξένη πλουτοκρατία». Και ακόμα ότι «πραγματικός έλεγχος και πολύ περισσότερο ουσιαστική διαφάνεια δεν μπορεί να υπάρξει, ακριβώς γιατί τα μονοπωλιακά συμφέροντα είναι διαφανώς κατοχυρωμένα και νομιμοποιημένα...».

Είναι προφανές, λοιπόν, ότι «δουλιά» των εργαζομένων είναι να αγωνιστούν κατά της κυρίαρχης πολιτικής που τρέφει το φαινόμενο της διαπλοκής και να συγκεντρώνουν δυνάμεις για την ανατροπή του καθεστώτος των πολυεθνικών και των μονοπωλίων. Μέσα από αυτούς τους αγώνες θα κρίνουν και το ποιος είναι μαζί τους και ποιος με τα διαπλεκόμενα.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Παραπαιδείας το ανάγνωσμα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΣΩΡΕΙΑ οι διαφημίσεις στις τηλεοράσεις, αυτό τον καιρό, από τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, κολέγια, ινστιτούτα, ιδρύματα, εργαστήρια ελεύθερων σπουδών και οτιδήποτε άλλο υπάρχει, τέλος πάντων, για την προσέλκυση αποφοίτων λυκείων.

Την ίδια ακριβώς ώρα, που συνεχίζονται οι εξετάσεις των πάμπολλων αποτυχόντων στις προαγωγικές εξετάσεις του Ιούνη κι ενώ, οι πρώτες πληροφορίες λένε, πως ακόμη μικρότερος αριθμός μαθητών, απ' ό,τι πέρυσι, εγγράφεται στην Α' Λυκείου των δημόσιων σχολείων! Με το δίκιο τους, βέβαια, επενδύουν σε διαφήμιση οι σχολάρχες όπως καταλαβαίνετε...

Τις προϋποθέσεις κερδοφορίας των επιχειρήσεών τους (γιατί, για επιχειρήσεις πρόκειται, είναι σαφέστατο) τις διασφαλίζει η πολιτική του υπουργείου Παιδείας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

ΝΑΤΗΝ ΠΑΛΙ η πολύμορφη φιλολογία, για τα... φτηνά δάνεια, που μας... προσφέρουν αφειδώς οι ιδιωτικές ή οι ιδιωτικών κριτηρίων τράπεζες, μετά την πτώση των επιτοκίων!

Βέβαια, όσοι έχουν... δοκιμάσει αυτό το φρούτο ξέρουν πολύ καλά την ξινή γεύση του και είναι γνωστό πού έχει οδηγήσει πολύ κόσμο. Αλλά... ας όψεται η έλλειψη ρευστού για την οποία βέβαια δε φταίνε οι εργαζόμενοι.

Και το φαινόμενο αυτό, πάντως, η κυβέρνηση το λέει... ανάπτυξη και πολιτική σταθερότητας! Ετσι, για να συνεννοούμαστε.

ΜΑΥΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ σήμερα, καθώς κλείνει ένας χρόνος ακριβώς από τον περυσινό φονικό σεισμό, που έπληξε την Αττική. Προχτές, πάντως, σεισμός δεν έγινε, αν και ο Κ. Λαλιώτης έκανε ό,τι πέρναγε από το χέρι του γι' αυτό.

«Εμείς, δήλωσε, έχουμε ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις μας. Χρειάζεται ανταπόκριση και από τους δικαιούχους. Οι ίδιοι πρέπει να κινήσουν τις διαδικασίες».

Πάντως, θα συμφωνήσουμε σ' ένα πράγμα με τον υπουργό. Πράγματι, τόσο οι σεισμόπληκτοι, όσο και οι εργαζόμενοι γενικότερα, πρέπει να κινήσουν οι ίδιοι τις διαδικασίες και να αντιπαλέψουν ενωμένοι τις αντιλαϊκές πολιτικές και μέτρα της κυβέρνησης. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ερωτήματα ουσίας (1)

Δε λέμε, καλό κάνουν γενικώς οι δροσερές κομπρέσες σ' έναν άρρωστο με βαριά πνευμονία και ψηλό πυρετό, αλλά δεν μπορούν, βέβαια, να αντιμετωπίσουν την ασθένεια. Ολοι γνωρίζουν, ότι είναι κατώτερες των απαιτήσεων και των αναγκών. Αλίμονο δε στον άρρωστο, αν ξεγελαστεί και αποπροσανατολιστεί από την προσωρινά ανακουφιστική επίδραση των κομπρεσών και αρκεστεί σ' αυτές, πιστεύοντας ότι αντιμετώπισε το πρόβλημά του. Οι συνέπειες θα είναι βαριές, ίσως, επέλθει και το μοιραίο.

Ας έρθουμε, όμως, και στα ανάλογα ζητήματα της πολιτικής επικαιρότητας και δη των «διαπλεκομένων». Διαφωνεί ο πρόεδρος και η ηγεσία του ΣΥΝ, με τη διαπίστωση, ότι «η απόδοση της σημερινής κατάστασης στη διαπλοκή του ενός ή του άλλου κόμματος με ένα συγκεκριμένο επιχειρηματικό όμιλο, η ανάδειξη των αναμφισβήτητα ιδιαίτερων σχέσεων της κυβέρνησης, με συγκεκριμένους επιχειρηματίες είναι προσπάθεια πολύ κατώτερη των σημερινών απαιτήσεων και αναγκών», όπως σημειώνει η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην επιστολή της; `Η, μήπως, διαφωνεί, με την εκτίμηση, «ότι πραγματικός έλεγχος και, πολύ περισσότερο, ουσιαστική διαφάνεια δεν μπορεί να υπάρξει, ακριβώς γιατί τα μονοπωλιακά συμφέροντα είναι διαφανώς κατοχυρωμένα και νομιμοποιημένα, γιατί λειτουργούν κυρίως βάσει θεσμικού πλαισίου που έχει νομιμοποιηθεί τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από κόμματα της αντιπολίτευσης»;

Αντί, λοιπόν, να εκφράζει κατάπληξη ο πρόεδρος του ΣΥΝ ή να καταφεύγει σε χαρακτηρισμούς και εικασίες, ας πάρει θέση επί της ουσίας.

Ερωτήματα ουσίας (2)

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κι ας πάμε και παρακάτω. Συμφωνούν ή όχι, ο πρόεδρος και η ηγεσία του ΣΥΝ, ότι όσο περισσότερο προωθούνται και κυριαρχούν οι «νόμοι της αγοράς», η απελευθέρωση της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου, οι πολύμορφες πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων και όλα όσα αποτελούν το λεγόμενο μονόδρομο της παγκοσμιοποίησης και της ΟΝΕ, τόσο περισσότερο θα φουντώνουν τα φαινόμενα της «διαπλοκής»; Συμφωνούν, δηλαδή, πως οι πολιτικές αυτές αποτελούν τις πραγματικές αιτίες του πολλαπλασιασμού και της σημερινής έντασης των φαινομένων και, επομένως, μόνο η αντιμετώπιση και το αποφασιστικό αντιπάλεμά τους μπορεί να αντιμετωπίσει ουσιαστικά και τη «διαπλοκή»; Διαφωνούν, άραγε, ότι αποτελεί τουλάχιστον αφέλεια να ισχυρίζεσαι ότι τα όποια μέτρα διαφάνειας και ελέγχου μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, όταν την ίδια στιγμή θεσμοθετούνται καθημερινά μέτρα και νόμοι, που παραδίνουν τα πάντα στις κερδοσκοπικές ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου, ενώ η «ιδιωτική πρωτοβουλία», το κυνηγητό του κέρδους και ο ανταγωνισμός ανακηρύσσονται σε ύψιστες αξίες της κοινωνίας;

Δε λέμε, χρήσιμες είναι οι αποκαλύψεις των όποιων συγκεκριμένων «διαπλοκών» και μπορούν να παίξουν θετικό ρόλο. Το ίδιο και οι όποιοι μηχανισμοί και μέτρα δημόσιου ελέγχου και διαφάνειας, παρά τον περιορισμένο αντικειμενικά ρόλο τους στις σημερινές συνθήκες. Αρκεί, να μη χρησιμοποιούνται, για να κρύβουν τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος. Αρκεί, να ενισχύουν ακόμη περισσότερο την πάλη του λαού ενάντια σ' αυτές τις αιτίες.

Ποιο απ' όλα;

Αυτά είναι τα ερωτήματα ουσίας, στα οποία καλούνται να απαντήσουν ο πρόεδρος και η ηγεσία του ΣΥΝ. Και τα σημειώνουμε όχι μόνο γιατί τίθενται αντικειμενικά και εκ των πραγμάτων, αλλά και γιατί στις προχτεσινές δηλώσεις του ο Ν. Κωνσταντόπουλος αποτόλμησε να αμφισβητήσει την ολοκάθαρη στάση του ΚΚΕ, έναντι των «διαπλεκομένων». Είπε συγκεκριμένα: «Αντίθετα, η σιωπή και ο εξορκισμός του προβλήματος, στο όνομα γενικότερων θεωρήσεων, πολύ φοβάμαι ότι προκαλεί σύγχυση και ανακυκλώνει τις υπάρχουσες καταστάσεις. Κερδίζει άραγε ο ελληνικός λαός από το να μην αγγίζουν τα κόμματα το θέμα της διαπλοκής; `Η κερδίζει ο ελληνικός λαός από την ύπαρξη κακών σχέσεων ανάμεσα στον ΣΥΝ και το ΚΚΕ;».

Να σημειώσουμε το ολοφάνερο, πως όλ' αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με τα όσα ξεκάθαρα σημειώνει στην επιστολή της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ; Να εκλάβουμε τα λεχθέντα από τον Ν. Κωνσταντόπουλο ως προφάσεις εν αμαρτίαις και προσπάθεια αποφυγής της ουσίας; `Η να θεωρήσουμε ότι η απαντητική δήλωση του προέδρου του ΣΥΝ δόθηκε στη δημοσιότητα, πριν διαβάσει με προσοχή την επιστολή; Ας επιλέξει ό,τι της ταιριάζει περισσότερο της ηγεσίας του ΣΥΝ. Ετσι κι αλλιώς, οι εργαζόμενοι βγάζουν τα συμπεράσματά τους.

Η... λύση

«Πώς οι ΗΠΑ ελέγχουν τα ολιγοπώλια - Πρότυπο και για την Ελλάδα...». Αυτά έλεγε ένας χτεσινός τίτλος, πρωτοσέλιδου θέματος της «Καθημερινής». Στο σχετικό ρεπορτάζ παρουσιαζόταν η ύπαρξη και λειτουργία στις ΗΠΑ «ανεξάρτητων αρχών» ελέγχου των μονοπωλίων και του ανταγωνισμού, ως την καθοριστική απάντηση και λύση στο πρόβλημα των «διαπλεκομένων».

Πόση αλήθεια, βέβαια, κρύβεται στην εκτίμηση αυτή, φαίνεται από τα όσα επισήμανε στο πρόσφατο συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ, ένας γερουσιαστής του. Ο τελευταίος σημείωσε, πως έχει παραγίνει το κακό της χρηματοδότησης της προεκλογικής εκστρατείας κάθε υποψηφίου από τις μεγάλες επιχειρήσεις, καθιστώντας όποιον εκλεγεί όμηρο των χρηματοδοτών του. Κι αυτά, τα είπε γερουσιαστής του Δημοκρατικού Κόμματος...

'Η, να θυμίσουμε, ότι οι όποιες «ανεξάρτητες αρχές» στις ΗΠΑ διορίζονται από τον Πρόεδρο και την κυβέρνηση και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους που θεσμοθετούν οι χρηματοδοτούμενοι από τα μονοπώλια γερουσιαστές και βουλευτές;

Οι εργαζόμενοι στο προσκήνιο

Δύσκολες ώρες περνάει η τακτική της κυβέρνησης, καθώς το τερατόμορφο σχήμα του «κοινωνικού διαλόγου», σαν μέσο εύκολης προώθησης των αντεργατικών σχεδίων της, δέχεται συνεχή χτυπήματα αμφισβήτησης από τους εργαζόμενους. Ο σκοπός της δεν μπορεί να κρυφτεί, οι τελευταίες εξαγγελίες του υπουργού Εργασίας, Τ. Γιαννίτση, είναι αποκαλυπτικές. Η κατάσταση αυτή τη στιγμή, διαμορφώνεται από τις πιέσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος ενάντια στο «διάλογο» της απάτης και στη συμμετοχή της ΓΣΕΕ σ' αυτόν, την ολοένα αυξανόμενη αγανάκτηση των εργαζομένων, καθώς και από τα ίδια τα μέτρα, που παραπέμπουν σε ένα «χειροπιαστό» εργασιακό μεσαίωνα. Η πραγματικότητα αυτή αποτυπώθηκε εν μέρει και στην απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ χτες, η οποία αν και προσέρχεται αύριο στο «διάλογο» καταθέτοντας τις θέσεις της, ωστόσο εξάγγειλε 24ωρη απεργία τον Οκτώβρη. Η συγκεκριμένη απόφαση και η στάση της πλειοψηφίας στη διοίκηση της ΓΣΕΕ, απαιτεί ακομη μεγαλύτερη επαγρύπνηση από τους εργαζόμενους για παραπέρα διεύρυνση και κλιμάκωση του αγώνα.

Είναι τέτοια η ένταση της επίθεσης της κυβέρνησης και του κεφαλαίου στα δικαιώματα των εργαζομένων, διακυβεύονται τόσα πολλά, που οι εργατοϋπάλληλοι, και όχι μόνο αυτοί, πρέπει να προσδώσουν νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά στην πάλη τους για να αντιμετωπίσουν αυτή τη λαίλαπα. Η συνολική απόρριψη των θέσεων της κυβέρνησης και η άμεση αποχώρηση από τον «κοινωνικό διάλογο» της απάτης, είναι αυτονόητες επιλογές. Δεν αρκεί ωστόσο, μόνο η άρνηση. Ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχει η διεκδίκηση μέτρων που θα στηρίζουν τους εργαζόμενους και τους άνεργους. Μέτρων που θα στηρίζουν την πλήρη απασχόληση, με πλήρη δικαιώματα και θα προβλέπουν τη γενικευμένη εφαρμογή του 35ωρου - 7ωρου - 5ήμερου. Ολα αυτά και ακόμη περισσότερα, δεν μπορούν να γίνουν αν η πλειοψηφία των εργαζομένων δε συνειδητοποιήσει τη σημασία της συμμετοχής της στον αγώνα.

Η παρέμβαση του ΠΑΜΕ για ανέβασμα των μορφών πάλης και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων. Για ανάληψη δράσης από τα πρωτοβάθμια σωματεία, ώστε να ενεργοποιήσουν τους εργαζόμενους. Για συντονισμό της δράσης της εργατικής τάξης και με τη φτωχή αγροτιά, τους επαγγελματοβιοτέχνες και τη νεολαία, που επίσης δέχονται επίθεση, δίνει με ακρίβεια την κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθηθεί. Η οποιαδήποτε συνδικαλιστική παράταξη θα κριθεί από όλα τα παραπάνω. Κινητοποιήσεις αποσπασματικές, υπονομευμένες στην πράξη και με «κούφιο» διεκδικητικό πλαίσιο, σημαίνουν απλώς συνέχιση του «διαλόγου» με άλλα μέσα.

Η στιγμή αυτή απαιτεί αγώνα σκληρό, ταξικό και με συγκεκριμένους στόχους. Η μοναδική εγγύηση για τη διεξαγωγή ενός τέτοιου αγώνα, μόνο από τους ίδιους τους εργαζόμενους μπορεί να δοθεί. Μόνο αν πάρουν οι ίδιοι την υπόθεση της πάλης στα χέρια τους, αν συνεχίσουν να πιέζουν τις κορυφές του συνδικαλιστικού κινήματος και αν τις ξεπεράσουν ακόμη στη πράξη, θα εξασφαλιστεί η πορεία του αγώνα και το αποτέλεσμά του. Η επίθεση μπορεί να αναχαιτιστεί. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, με σαφείς στόχους, με συγκεκριμένο πρόγραμμα δράσης, με ξεκάθαρο πλαίσιο αιτημάτων, έπεισε για τις επιλογές του, έδωσε ισχυρά μηνύματα στην κυβέρνηση, τους βιομήχανους και τους υποστηρικτές τους. Οι θέσεις του δίνουν προοπτική, συνενώνουν και μπορούν να ανατρέψουν τα αντεργατικά σχέδια.

Μαύρη επέτειος

Ερείπια,

χαλάσματα,

παράγκες

και οδύνη

σαν ο σεισμός

μόλις εχτές

να έχει τάχα,

γίνει.

Κι όπως θωρείς

ανέπαφα

της φρίκης