ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στον ίδιο ακριβώς δρόμο

Γρηγοριάδης Κώστας

«Η χώρα χρειάζεται μια διαφορετική δημοσιονομική πολιτική», δήλωσε προχτές ο υπεύθυνος της ΝΔ για την οικονομική πολιτική, βουλευτής Γ. Αλογοσκούφης, με αφορμή την κατάθεση του σχεδίου κρατικού προϋπολογισμού και συμπλήρωσε: «Τα κύρια ζητούμενα είναι τρία:· Αποκατάσταση της ειλικρίνειας και της διαφάνειας στους λογαριασμούς του Δημοσίου... Υιοθέτηση μιας συνεπούς πολιτικής συγκράτησης των αυξήσεων των καταναλωτικών δημοσίων δαπανών και μείωσης της σπατάλης στο Δημόσιο. Αμεση προώθηση ενός νέου φορολογικού καθεστώτος, που πρέπει να οδηγήσει σε ένα απλούστερο φορολογικό σύστημα, σε διαφορετική φιλοσοφία φορολογικών ελέγχων, σε σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών και σε ελαχιστοποίηση των αδικιών του συστήματος».

Οπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας, η οικονομική πολιτική της ΝΔ, όχι μόνο δεν έχει την παραμικρή ουσιαστική διαφορά με αυτήν της κυβέρνησης, αλλά είναι ίδια με την τελευταία, ακόμη και στο επίπεδο της διαχείρισης. Η διαφάνεια βρίσκεται συνεχώς στο στόμα του Χριστοδουλάκη και η μείωση των λεγομένων καταναλωτικών δαπανών του Δημοσίου θεωρείται στόχος υψίστης σημασίας από την κυβέρνηση, ενώ ετοιμάζεται ήδη νέο φορολογικό νομοσχέδιο και προχτές εξαγγέλθηκε νέα, σοβαρότατη και σκανδαλωδέστατη μείωση συντελεστών φορολογίας για τις «μεγάλες επενδύσεις».

Μαθήματα στον ΣΕΒ

Δεν είναι η πρώτη φορά που το κράτος, ως «συνολικός εργοδότης», δίνει μαθήματα αντεργατικής συμπεριφοράς στους ιδιώτες κεφαλαιοκράτες. Το «πρωτοπόρο βήμα» αυτή τη φορά έκανε ο ΕΛΓΑ (Ελληνικές Γεωργικές Ασφαλίσεις), ο οποίος απολύει τις γυναίκες γεωπόνους όταν μείνουν έγκυες! Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται σε χτεσινό δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας», ο ΕΛΓΑ προσέλαβε στις 23 Σεπτέμβρη 44 γεωπόνους «με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου διάρκειας οκτώ μηνών», για να καλύψουν, όπως λένε, εποχικές ή άλλες πρόσκαιρες ανάγκες. Ομως, στο άρθρο 6 της σύμβασης προβλέπεται: «Στην περίπτωση γυναικός σε κατάσταση εγκυμοσύνης η οποία αδυνατεί, λόγω της φύσεως της εργασίας των εκτιμήσεων... να ανταποκριθεί στα καθήκοντά της, διακόπτεται η σύμβαση εργασίας της με δυνατότητα επαναπρόσληψής της μετά το τέλος της άδειας λοχείας και εφόσον υφίστανται υπηρεσιακές ανάγκες». Σημειώνεται ότι οι 21 από τους 44 γεωπόνους είναι γυναίκες. Τέτοια βλέπει ο ΣΕΒ και αισθάνεται ότι υστερεί σε «κοινωνική ευαισθησία»!

Ο Μ. Μουρ βάζει ερωτήματα...

Ο τίτλος του νέου βιβλίου του Αμερικανού σκηνοθέτη και συγγραφέα Μάικλ Μουρ (Οσκαρ για το ντοκιμαντέρ «Ακήρυχτος πόλεμος», που έχει προβληθεί και στη χώρα μας) είναι «Μάγκα, πού είναι η χώρα μου;» και το περιεχόμενό του αρκετά αποκαλυπτικό, όπως μαρτυρούν και τα παρακάτω αποσπάσματα:

«1. Κύριε Μπους, είναι αλήθεια, ότι η οικογένεια Μπιν Λάντεν είχε επιχειρηματικές σχέσεις με την οικογένειά σας τα τελευταία 25 χρόνια;

Οι περισσότεροι Αμερικανοί θα μάθουν με έκπληξη ότι εσείς και ο πατέρας σας γνωρίζετε τους Μπιν Λάντεν εδώ και πολλά χρόνια. Εργαστήκατε και οι δύο σε επιχειρήσεις της "Καρλάιλ Γκρουπ", μεγαλομέτοχοι της οποίας είναι μέλη της οικογένειας Μπιν Λάντεν. Στην αρχή μάς είπατε ότι αυτοί είναι οι "καλοί Μπιν Λάντεν" που είχαν αποκηρύξει τον Οσάμα. Μετά κυκλοφόρησε ένα βίντεο που έδειχνε τους "καλούς" στο γάμο του γιου τού Οσάμα, έξι μήνες πριν από την 11η Σεπτεμβρίου. Τι συμβαίνει;

2. Ποια είναι η "ειδική σχέση" ανάμεσα στους Μπους και στη βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας;

Ο οίκος των Σαούντ έχει επενδύσει 1 τρισ. δολάρια στο χρηματιστήριό μας και άλλο 1 τρισ. δολάρια σε αμερικανικές τράπεζες. Στέλνουν κάθε μέρα 1,5 εκατ. βαρέλια πετρελαίου στις ΗΠΑ. Αρχίζουμε να βλέπουμε ότι όχι μόνο εσείς, αλλά όλοι μας, εξαρτώμεθα από τη βασιλική οικογένεια της Σαουδικής Αραβίας. Είναι καλό αυτό για την εθνική μας ασφάλεια;»

Και ο Μ. Μουρ συνεχίζει...

... στον Τζ. Μπους

«3. Ποιος επετέθη στις ΗΠΑ την 11η Σεπτεμβρίου - ένας νεφροπαθής από τη σπηλιά του στο Αφγανιστάν ή μήπως η φίλη σας η Σαουδική Αραβία;

Αν οι 15 από τους 19 αεροπειρατές δεν ήταν Σαουδάραβες, αλλά Βορειοκορεάτες, Ιρανοί ή Λίβυοι, τι θα έγραφαν οι εφημερίδες την επομένη μέρα; Μήπως "το Ιράν (ή η Λιβύη) επιτίθεται στις ΗΠΑ;". Γιατί δε διαβάσαμε πουθενά ότι "η Σαουδική Αραβία επιτέθηκε στις ΗΠΑ";

4. Γιατί επιτρέψατε σε ένα ιδιωτικό σαουδαραβικό τζετ να πετάξει στις ΗΠΑ, τις ημέρες μετά την 11η Σεπτεμβρίου, να παραλάβει 24 μέλη της οικογένειας Μπιν Λάντεν και να τα μεταφέρει στο εξωτερικό;

Ενώ χιλιάδες άνθρωποι δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν, οι στενοί συγγενείς του μεγαλύτερου δολοφόνου στην ιστορία των ΗΠΑ ταξίδεψαν δωρεάν για το Παρίσι. Κανείς δεν ανακρίθηκε. Γιατί;

5. Γνωρίζατε ότι όταν ήσαστε κυβερνήτης του Τέξας οι Ταλιμπάν ταξίδεψαν στο Χιούστον και συναντήθηκαν με "πετρελαιάδες" φίλους σας;

Σύμφωνα με το BBC, οι Ταλιμπάν ήρθαν στο Τέξας όταν ήσαστε κυβερνήτης για να συναντηθούν με την "Unocal", τον ενεργειακό γίγαντα, που ήθελε να κατασκευάσει αγωγό φυσικού αερίου από το Τουρκμενιστάν στο Πακιστάν μέσω του ελεγχομένου από τους Ταλιμπάν Αφγανιστάν».

Ευρωσύνταγμα για ποιον;

Νέα δεσμά για τους λαούς των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης επιφυλάσσει το Ευρωσύνταγμα, το οποίο συζητείται από το περασμένο Σάββατο στη Διακυβερνητική Διάσκεψη. Οι αρχιτέκτονες των Συνθηκών του Μάαστριχτ, του Αμστερνταμ και της Νίκαιας, προσπαθούν τώρα να ολοκληρώσουν το οικοδόμημά τους, της Ευρώπης των τραπεζιτών, των πολυεθνικών, του μεγάλου κεφαλαίου.

Το σχέδιο του Ευρωσυντάγματος, επί του οποίου έγινε η συζήτηση στη Διακυβερνητική, διαπνέεται από την ιδέα της συγκρότησης και πολιτικής θωράκισης ενός πανίσχυρου Διευθυντηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο οποίο θα συμμετέχουν τα τέσσερα ή πέντε, μεγαλύτερα κράτη - μέλη. Βεβαίως, ένα τέτοιο Διευθυντήριο υπάρχει και λειτουργεί στην ΕΕ εδώ και χρόνια. Ομως, τώρα επιχειρείται η «συνταγματική» του κατοχύρωση όπως και η απορρόφηση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών - μελών από αυτό.

Ταυτόχρονα, με το Ευρωσύνταγμα επιχειρείται κάτι αδιανόητο για την ιστορία της κοινωνικής εξέλιξης, να τεθεί εκτός «συνταγματικής τάξης» κάθε προσπάθεια αλλαγής του ισχύοντος καθεστώτος, του καπιταλιστικού. Η ελεύθερη αγορά, οι «τέσσερις ελευθερίες» (στην κίνηση κεφαλαίων, εργατικού δυναμικού, εμπορευμάτων και υπηρεσιών), αλλά και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση, αποκτούν την ισχύ της συνταγματικής επιταγής. Ακόμη και η αμφισβήτησή τους τίθεται εκτός νόμου. Δηλαδή, μια άλλη παραλλαγή της άποψης περί του «τέλους της Ιστορίας».

Για τους λαούς τίποτα καλό δεν μπορεί να προκύψει από μια τέτοια εξέλιξη. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα στα κράτη - μέλη της ΕΕ θα δουν τα επόμενα χρόνια να προστίθενται στις συνέπειες από τις προηγούμενες Συνθήκες, η στρατιωτικοποίηση, ο πολλαπλασιασμός των επεμβάσεων τύπου Νέας Τάξης, η συστηματική περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων και η σκληρή καταστολή.

Αυτή η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν μπορεί να αποτελέσει την εναλλακτική λύση για τους λαούς της Ευρώπης. Με τη μια, ή την άλλη μορφή, αποτελεί μήτρα που γεννά φτώχεια, ανεργία, εκμετάλλευση και πολέμους.

Το μέλλον της Ευρώπης συνδέεται αναπόσπαστα με το μέλλον του κινήματος σε κάθε κράτος - μέλος. Με την ανατροπή των συσχετισμών δύναμης στο εσωτερικό όσο γίνεται περισσότερων χωρών, ανάμεσα στις ισχυρότερες αλλά και σε λιγότερο ισχυρές. Οσο δυναμώνει το αντιιμπεριαλιστικό, το αντικαπιταλιστικό κίνημα, τόσο θα πολλαπλασιάζονται οι δυνατότητες για αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας, τόσο η ΕΕ θα αποδυναμώνεται.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να απορρίψουν με κάθε τρόπο το μέλλον που τους ετοιμάζουν. Να ενώσουν τη φωνή τους με αυτήν των χιλιάδων διαδηλωτών στις άλλες χώρες. Να βγάλουν συμπεράσματα από τη στάση του κάθε κόμματος στην Ελλάδα, τόσο στο θέμα του Ευρωσυντάγματος όσο και συνολικά της ΕΕ.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Τα ... ημι-άνεργα

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ συνυπευθυνότητα» ζήτησε χτες ο Χρήστος Πρωτόπαππας, αναφερόμενος στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Μόνον που ξέχασε ότι ...υπεύθυνη για τα προβλήματα όσων απεργούν - όπως και για τις όποιες συνέπειες των κινητοποιήσεων - είναι η κυβέρνηση!

Είναι γνωστή επωδός φυσικά σε αυτή τη χώρα πως όποιος διεκδικεί κάτι και δε βολεύεται με όσα του «πετάνε» είναι «ανεύθυνος». Ομως, κάθε άλλο παρά πιστευτοί γίνονται όσοι την επικαλούνται.

Βέβαια, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ...έχει τον λόγο του όταν απευθύνεται στην αντιπολίτευση ζητώντας να πάρει θέση για τις διεκδικήσεις. Γνωρίζει τα όρια της Νέας Δημοκρατίας και τη σύμπλευση των επιλογών τους. Και κοντά σ' αυτή, επιχειρεί να «κολλήσει» και το ΚΚΕ...

ΤΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ, ένα από τα παραθαλάσσια αυθαίρετα στο 37ο χιλιόμετρο της Αθηνών-Σουνίου, που επρόκειτο να κατεδαφιστούν λόγω του ότι βρίσκονταν στα όρια του αιγιαλού, ανήκε σε εφοπλιστή, οπότε ο αιγιαλός ...μετακινήθηκε και η κατεδάφιση δεν έγινε.

Βλέπετε, οι ...μπουλντόζες κάτι παθαίνουν όταν πρόκειται να γκρεμίσουν βίλες μεγαλοσχημόνων. Ακόμη κι όταν πρόκειται μόνο για μαντρότοιχους. Αντιθέτως, στις παράγκες που κάποιοι αναγκάζονται να χτίσουν για να ζήσουν αποδεικνύονται ιδιαιτέρως δραστήριες.

Τώρα, βέβαια, αναφερόμαστε σε μια χώρα όπου και ο αιγιαλός έχει προ καιρού μετατραπεί σε αντικείμενο προς πώληση σε μεγάλα ξενοδοχειακά συμφέροντα, οπότε ...μία βίλα πάνω μία κάτω δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά.

ΕΠΑΝΕΛΑΒΕ τα περί μείωσης της ανεργίας στο 6% χτες ο πρωθυπουργός κι ομολογούμε ότι στο επίπεδο των δηλώσεων δεν την έχουν μόνο ρίξει, αλλά την έχουν ...καταβαραθρώσει. Μόνον που ...άλλο θεωρία κι άλλο πράξη.

Βέβαια, το γεγονός πως για να «ρίξουν» την ανεργία σκοπεύουν να πολλαπλασιάσουν την ...ημι-ανεργία το «περνάνε στα ψιλά». Και ίσως ο όρος «ημι-ανεργία» μοιάζει αδόκιμος όμως όταν η ημιαπασχόληση βαφτίζεται «απασχόληση» τι άλλο μπορεί να πει κανείς..;

Γρηγοριάδης Κώστας

Αποκαλυπτικά στοιχεία

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σαφέστατα είναι τα στοιχεία της έρευνας της ICAP, που δόθηκαν προχτές στη δημοσιότητα και αφορούν στα νοικοκυριά των αστικών περιοχών της χώρας. Το 50,5% των ερωτηθέντων βλέπει το 2003 να εξελίσσεται αρνητικά για την οικονομική του κατάσταση, ενώ το 54,2% δηλώνει ότι η οικονομική του θέση επιδεινώθηκε και το 2002, σε σύγκριση με τον προηγούμενο χρόνο. Και όχι μόνον αυτό. Το 27,4% δηλώνει ότι υποχρεώθηκε μέσα στο 2002, για να αντιμετωπίσει στοιχειώδεις δαπάνες, είτε να ρευστοποιήσει αποταμιεύσεις, είτε να προχωρήσει σε δανεισμό. Ποσοστό, που είναι αρκετά υψηλότερο από το αντίστοιχο του 2001, που βρισκόταν στο 20,6%. Κι όλ' αυτά, σε μια χρονική περίοδο, που η Ελλάδα σημειώνει τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης των αρκετών τελευταίων χρόνων, τριπλάσιους και ακόμη περισσότερο από το μέσο ρυθμό ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τα «μεγάλα» και «μικρά» έργα να ξεδιπλώνονται σε όλη τη χώρα, την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων σε πλήρη εξέλιξη, κλπ., κλπ. Ρυθμοί ανάπτυξης, οι οποίοι αποτελούν το μεγάλο καμάρι της κυβέρνησης και, ταυτόχρονα, το βασικό - αν όχι και μοναδικό - επιχείρημά της, σχετικά με τα όσα υπόσχεται, για το 2004 και τα επόμενα χρόνια.

Οχι, δεν αμφισβητούμε με τα παραπάνω το ...καμάρι της κυβέρνησης. Απλά, θέλουμε να σημειώσουμε - για μια ακόμη φορά - ότι οι όποιοι ρυθμοί ανάπτυξης, στα πλαίσια του σημερινού συστήματος, συνεπάγονται μόνο την αποκόμιση τεράστιων κερδών από τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές και όχι τη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων και του λαού.

Μόνο για τους πολύ «μεγάλους»

Ενα μόνο μέλλον οραματίζεται η κυβέρνηση για τον τουριστικό τομέα της χώρας και δεν το κρύβει. Ενα μέλλον ταυτισμένο με τις μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου και υποταγμένο στα συμφέροντά τους. Πάμπολλες είναι οι σχετικές αποδείξεις. Αυξάνει τη χρηματοδότηση των πολύ μεγάλων επενδύσεων, προχωρά στην άρση τού μέχρι σήμερα καθεστώτος τουριστικού κορεσμού, απλοποιεί τη διαδικασία για τη λειτουργία τουριστικών μονάδων - μεγαθηρίων, πολλαπλών δραστηριοτήτων, κλπ., κλπ.

Σαφέστατος ήταν και ο υφυπουργός Ανάπτυξης, Δ. Γεωργακόπουλος, σε πρόσφατη συνέντευξή του στη «Ναυτεμπορική»: «Πρέπει να ανασχεθεί πλήρως η δημιουργία νέων τουριστικών καταλυμάτων χαμηλής και μέσης στάθμης», τόνισε ο υφυπουργός, μεταξύ άλλων.

Οι «μικροί» του τουρισμού, που δέχονται ήδη τις πολλαπλές αρνητικές συνέπειες από τη γενικότερη αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και την ειδικότερη απέναντι στους επαγγελματοβιοτέχνες, δε χωρούν στο κυβερνητικό όραμα και τους το λένε ανοιχτά και δημόσια. Οι συνέπειες, όμως, της προαναφερόμενης κυβερνητικής πολιτικής, δεν αφορούν μόνο τους «μικρούς» του τουρισμού, αλλά και τους εργαζόμενους, είτε δουλεύουν στον κλάδο του τουρισμού, είτε υφίστανται τη συνεχή υποβάθμιση του περιβάλλοντος, είτε γιατί το όνειρο των διακοπών γίνεται όλο και περισσότερο μακρινό.

Τα προγράμματα του ΟΑΕΔ

«...Είμαι ασκούμενη στο Stage ΙΙΙ (σ.σ.: κοινοτικό πρόγραμμα) για απόκτηση εργασιακής εμπειρίας στον τομέα Υγείας - Πρόνοιας, 18μηνης διάρκειας. Στην πραγματικότητα ασκώ κανονική εργασία, διότι: α) Εργάζομαι 7 ώρες την ημέρα, ενώ οι μόνιμοι υπάλληλοι, της ίδια ειδικότητας, έχουν βάρδιες 6 ωρών: β) Είμαι υποχρεωμένη να εργάζομαι Σαββατοκύριακα, έως και επίσημες αργίες. Η μόνη διαφορά από τους μόνιμους υπαλλήλους είναι ότι δε δουλεύουμε από την 10η βραδινή έως και την 7η πρωινή. Από την άλλη όμως, δεν έχουμε πλήρη ασφαλιστική κάλυψη (ένσημα), παρά μόνο ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η αποζημίωσή μας είναι περίπου 19 ευρώ καθαρά, με μέγιστο αριθμό εργάσιμων ημερών το μήνα 22. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην ημερήσια αποζημίωση δεν προστίθενται πρoσαυξήσεις σε περίπτωση εργασίας κατά τις αργίες. Φυσικά, δε συζητάμε για δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας... Από τα ανωτέρω γίνεται εύκολα αντιληπτός ο βαθμός της εκμετάλλευσης αυτού του κλάδου των εργαζομένων, που ο ΟΑΕΔ ονομάζει ασκούμενους, ενώ ο φορέας (σ.σ.: που επιλέγεται από το κράτος ως χώρος "άσκησης" των ανέργων), που στην προκειμένη περίπτωση είναι το Κέντρο Βρεφών "Μητέρα", τους αξιοποιεί ως κανονικούς υπαλλήλους. Τελικά, ποιος είναι ο σκοπός αυτού του 18μηνου προγράμματος; Η απόκτηση εμπειρίας ή η κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών του φορέα με προσωπικό, που δεν του κοστίζει ούτε ένα ευρώ;».

Από επιστολή «ασκούμενης» στο χτεσινό φύλλο της εφημερίδας «ΕΘΝΟΣ» (ένθετο «Εργασία»), η οποία συχνά πυκνά προβάλλει και διαφημίζει τα σχετικά προγράμματα...

Η επιχείρηση ... κατεδάφισης

Η όλη επιχείρηση κατεδάφισης δεν αφορούσε στις πολυτελείς επαύλεις και βίλες, που υπάρχουν στην παραλία της Αναβύσσου. Κάποιους μαντρότοιχους και μόνον ήθελε να κατεδαφίσει η Περιφέρεια Αττικής. Κι έστησε ολόκληρη επιχείρηση, και χτες και προχτές, αλλά τελικά δεν έγινε απολύτως τίποτε. Η μια υπηρεσία του Δημοσίου διέτασσε την κατεδάφιση και η άλλη, με κατεπείγον σήμα, την ανέστειλε επ' αόριστον...

Και μπορεί, τελικά, να κατεδαφιστούν οι μαντρότοιχοι και οι σχετικές τηλεοπτικές εικόνες να κάνουν το γύρο της χώρας, μέσω των δελτίων ειδήσεων, ώστε να δουν όλοι πως η κυβέρνηση δε δίνει μόνο προεκλογικές υποσχέσεις προς τους κάθε λογής αυθαιρετούντες, αλλά και ...κατεδαφίζει κιόλας. Η ουσία, όμως, δεν αλλάζει. Για παράδειγμα, από τη Βάρκιζα μέχρι και το Σούνιο, οι παραλίες έχουν γεμίσει βίλες και επαύλεις. Δυο τρεις μαντρότοιχοι λιγότεροι δεν αλλάζουν στο παραμικρό το αδύνατον, ακόμη και της απλής προσέγγισης στη θάλασσα. Πολύ περισσότερο, που η πολιτική της κυβέρνησης ενθαρρύνει, ενισχύει και προστατεύει την πολύμορφη ασυδοσία των λίγων «εχόντων και κατεχόντων».

Απάντηση στις καταδίκες

Η προχτεσινή καταδίκη σε φυλάκιση των επτά συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, που έγινε μετά από κυβερνητική παραγγελιά, είναι φυσικό να γεννά - αυτόματα - αισθήματα αγανάκτησης. Περισσότερο αναγκαία, όμως, είναι η οργανωμένη απάντηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, εκεί, όπου και όπως πονά το κεφάλαιο, τους πολιτικούς του υπηρέτες και τα θεσμικά του άλλοθι τύπου «αδέκαστη δικαιοσύνη». Για να βρίσκει, τελικά, η αγανάκτηση αποτελεσματική διέξοδο, το κεφάλαιο πρέπει να πληρώνει. Και ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να πληρώσει είναι το κτίσιμο εκείνου του αγωνιστικού μετώπου που θα αμφισβητεί την κυριαρχία του κεφαλαίου και θα βάζει στόχους ως και το επίπεδο της εξουσίας.

Είναι, πλέον, απόλυτα καθαρό: Η ένταση του αυταρχισμού, ειδικά οι διώξεις συνδικαλιστών κλιμακώνονται ευθέως ανάλογα με την ανάπτυξη των μέτρων στήριξης του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Για να οχυρώσουν την αύξηση των κερδών, για να δέσουν πισθάγκωνα τους εργάτες, πρέπει να χτυπούν τους πρωτοπόρους. Οπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε στην προχτεσινή εκδήλωση του ΚΚΕ, «κτίζουν μια σύγχρονη φυλακή για τα δικαιώματα», συγκεντρώνουν εκτός από πλούτο και μέσα καταστολής σε βάρος της πλειοψηφίας του πληθυσμού, κύρια των εργατών, για να έχουν πιο φτηνή, πιο χειραγωγημένη εργατική δύναμη.

Με τη συγκεκριμένη καταδίκη, η κυβέρνηση επιχειρεί να στείλει μήνυμα συνολικά στην εργατική τάξη «να κάτσει καλά», αλλά και στους πρωτοπόρους εργάτες «να τα διπλώσουν». Βέβαια, ένα τέτοιο μήνυμα, όταν απευθύνεται στους κομμουνιστές, φαίνεται να περιέχει μια αυταπάτη. Ογδόντα πέντε χρόνια ιστορίας στην πρωτοπορία της ταξικής πάλης διδάσκουν άλλη στάση ζωής. Η κυβέρνηση δεν αυταπατάται. Απειλεί ευθέως. Κι απ' αυτήν την άποψη η δήλωση των επτά συνδικαλιστών κατά την έξοδό τους από την αίθουσα του δικαστηρίου ότι «η τρομοκρατία δε θα περάσει, οι αγώνες της εργατικής τάξης θα ενταθούν», μαζί με την προκήρυξη της πρώτης επόμενης μεγάλης εργατικής κινητοποίησης, που οργανώνει το ΠΑΜΕ στις 23 Οκτώβρη, είναι μια ικανοποιητική πρώτη απάντηση μετά την καταδίκη.

Να μη μείνουμε μόνο σ' αυτή. Χτες η κυβέρνηση, με νέα δίωξη κατά των απεργών - γεωτεχνικών που εκδικάζεται σήμερα, έκανε καθαρό πως θα εντείνει την αυταρχική επέλασή της. Πρακτικά για τις δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος η κατάσταση που διαμορφώνεται επιβάλλει να μην περνά ώρα χαμένη. Σε όλα τα επίπεδα που ξεδιπλώνεται η πολιτική υπέρ του κεφαλαίου - απ' όποια πολιτική δύναμη κι αν εκφράζεται - οφείλουμε να την αντιμετωπίζουμε άμεσα, να αποκαλύπτουμε το αντεργατικό, αντιλαϊκό περιεχόμενό της και προβάλλοντας το δίκιο των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων να συμβάλλουμε καθημερινά στο χτίσιμο της λαϊκής κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας, που για να συγκροτηθεί χρειάζεται ισχυρό ΚΚΕ. Και αυτό μπορεί και πρέπει να εκφραστεί και εκλογικά. Μπορούμε να κάνουμε το κεφάλαιο να πληρώσει.