«...Είμαι ασκούμενη στο Stage ΙΙΙ (σ.σ.: κοινοτικό πρόγραμμα) για απόκτηση εργασιακής εμπειρίας στον τομέα Υγείας - Πρόνοιας, 18μηνης διάρκειας. Στην πραγματικότητα ασκώ κανονική εργασία, διότι: α) Εργάζομαι 7 ώρες την ημέρα, ενώ οι μόνιμοι υπάλληλοι, της ίδια ειδικότητας, έχουν βάρδιες 6 ωρών: β) Είμαι υποχρεωμένη να εργάζομαι Σαββατοκύριακα, έως και επίσημες αργίες. Η μόνη διαφορά από τους μόνιμους υπαλλήλους είναι ότι δε δουλεύουμε από την 10η βραδινή έως και την 7η πρωινή. Από την άλλη όμως, δεν έχουμε πλήρη ασφαλιστική κάλυψη (ένσημα), παρά μόνο ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Η αποζημίωσή μας είναι περίπου 19 ευρώ καθαρά, με μέγιστο αριθμό εργάσιμων ημερών το μήνα 22. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στην ημερήσια αποζημίωση δεν προστίθενται πρoσαυξήσεις σε περίπτωση εργασίας κατά τις αργίες. Φυσικά, δε συζητάμε για δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και επίδομα αδείας... Από τα ανωτέρω γίνεται εύκολα αντιληπτός ο βαθμός της εκμετάλλευσης αυτού του κλάδου των εργαζομένων, που ο ΟΑΕΔ ονομάζει ασκούμενους, ενώ ο φορέας (σ.σ.: που επιλέγεται από το κράτος ως χώρος "άσκησης" των ανέργων), που στην προκειμένη περίπτωση είναι το Κέντρο Βρεφών "Μητέρα", τους αξιοποιεί ως κανονικούς υπαλλήλους. Τελικά, ποιος είναι ο σκοπός αυτού του 18μηνου προγράμματος; Η απόκτηση εμπειρίας ή η κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών του φορέα με προσωπικό, που δεν του κοστίζει ούτε ένα ευρώ;».

Από επιστολή «ασκούμενης» στο χτεσινό φύλλο της εφημερίδας «ΕΘΝΟΣ» (ένθετο «Εργασία»), η οποία συχνά πυκνά προβάλλει και διαφημίζει τα σχετικά προγράμματα...