Παπαγεωργίου Βασίλης

Στα σόου για τις TV, προκειμένου να δουλεύουν την κοινωνία έχουνε γίνει μανούλες. Λες και δίνουν παραστάσεις όχι θεατρικές αλλά ρεκλάμας για φαστ φουντ. Γιατί αυτό που κάνουν ως νούμερο τσίρκου την επομένη το αντιστρέφουν. Για να κάνουν νέο νούμερο για την ίδια ρεκλάμα. Οσο για τα νομικίστικα τερτίπια που σκαρφίζονται στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργώντας φρούδες ελπίδες στον κοσμάκη, φαίνεται πως αγαπούν την «τυφλή» αστική Δικαιοσύνη τόσο που αρκεί να την επικαλούνται για να κάνουν αριστερή πολιτική. Οχι για τα δικαιώματα των ανθρώπων του μόχθου, γιατί τα δικαστήρια δεν ξέρουν από τέτοια. Ξέρουν μόνο από νόμους της ατομικής ιδιοκτησίας. Σ' αυτά στέλνουν τον εργαζόμενο να δικαιωθεί σε βάρος των τραπεζών; Και πότε ξανάγινε; Τέτοια ρήξη κάνουν οι οπορτουνιστές. Αμολάνε ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι και νομίζουν ότι επειδή το αμολάνε φτιάχνουν πραγματικότητες που θα τις επιβάλουν στους τραπεζίτες. Αλλά είπαμε. Οπορτουνισμός. Μέχρι σήμερα είχαμε συνηθίσει σε οργανώσεις τύπου ΙΝΚΑ να καταφεύγουν σε τέτοια σόου, τώρα γίνεται και πολιτική πρακτική, από μια δύναμη μάλιστα που ισχυρίζεται πως θα φέρει τα πάνω - κάτω. Πρόβλημά τους. Αλλά θα γίνει πρόβλημα των εργαζομένων αν αφεθούν να πειστούν ότι τα δικαστήρια και όχι ο αγώνας τους θα φέρει λύσεις.

Ισως, όταν κάποιος επικαλείται τη μεταφυσική για να παραλληλίσει τον λόγο του «Ριζοσπάστη» και τις θέσεις του ΚΚΕ, δεν αξίζει καν να ασχοληθείς, αφού ήδη έχει περάσει ο ίδιος σε χώρους του ανύπαρκτου. Ο λόγος για τον Π. Μανδραβέλη και την «Καθημερινή», που τους χάλασαν τη φιλοαμερικανική ευφορία τα γραπτά του «Ριζοσπάστη» για τις εκλογές στις ΗΠΑ και τότε σε άρθρο με τίτλο «Η μεταφυσική και η πολιτική» φεύγει η σκέψη τους στο υπερπέραν: «... ο Ριζοσπάστης, ο οποίος λειτουργεί όπως η Βίβλος για τους πιστούς χριστιανούς. Ως γνωστόν και οι πλέον απίθανες ερμηνείες ή διηγήσεις της Βίβλου δεν τίθενται σε αμφισβήτηση. ΄Η πιστεύεις ότι ο Λάζαρος αναστήθηκε ή δεν είσαι Χριστιανός. Τελεία και παύλα. Δε χωράει περαιτέρω συζήτηση. Κατά τον ίδιο τρόπο, ή πιστεύεις ότι οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε λήθαργο διακόσια χρόνια τώρα και ξύπνησαν μόνο στη Βόρεια Κορέα (και άλλα ομοειδή καθεστώτα) ή δεν είσαι κομμουνιστής». Σ' αυτό το επίπεδο της πιο φτηνής διαστρέβλωσης, που παραβιάζει και την πιο απλή λογική, είναι γραμμένο ολόκληρο το κείμενο. Πάντως, συμφωνούμε απόλυτα σε μια του φράση. Εκείνη που λέει πως: «Στο μεταφυσικό επίπεδο, ο διάλογος είναι αδύνατος». Πράγματι, μας είναι αδύνατο να διαλεχτούμε με κάποιον που όχι μόνο επιχειρεί να φτιάξει την πραγματικότητα στα μέτρα του, άλλωστε αυτή είναι η αποστολή του, αλλά για να το κάνει, διαμορφώνει λόγο και θέσεις του ΚΚΕ μόνος του και απαντάει μόνος του, νομίζοντας, ο δυστυχής, ότι έτσι θα το κάνει καλύτερα και γι' αυτό είναι και καταευχαριστημένος με τον εαυτό του, στον κόσμο του...

Πάντως, αν είναι για την πραγματικότητα ο λόγος και όχι για τη μεταφυσική, μήπως τα μονοπώλια έχασαν την εξουσία στις ΗΠΑ και δεν το πήραμε χαμπάρι; Ποιοι χρηματοδότησαν την καμπάνια του Ομπάμα με δύο δισ. δολάρια και γιατί; Μήπως οι πολυεθνικές έδωσαν όλα αυτά τα χρήματα για να τις ανατρέψει ο καινούριος Πρόεδρος; Μήπως σαν γερουσιαστής αρνήθηκε να ψηφίσει τον αντιδραστικό «Patriot act» (πατριωτικό νόμο) μεταξύ άλλων προτάσεων της διοίκησης Μπους που επίσης ψήφισε; Μήπως ο Κ. Πάουελ και η Κ. Ράις ήταν λευκοί; Μήπως δεν ήταν οι Δημοκρατικοί επί Κλίντον που κατέσφαξαν τη Γιουγκοσλαβία; Μήπως ο Ομπάμα δεν έχει μιλήσει για οριστικό ξεκαθάρισμα στο Αφγανιστάν; Μήπως δε μίλησε για πρωτεύουσα του Ισραήλ η Ιερουσαλήμ; Μήπως αυτή η φράση δε σημαίνει τον σφαγιασμό των Παλαιστινίων; Μήπως η καμπάνια για την Προεδρία ασχολήθηκε με τους εργαζόμενους, τους χιλιάδες άνεργους, άστεγους, φτωχούς των συσσιτίων κλπ. και όχι με τη λεγόμενη «μεσαία τάξη»; Μήπως το λεγόμενο «αμερικάνικο όνειρο» δε διατυπώθηκε με τον πιο σαφή τρόπο, όταν το βράδυ της εκλογής του Ομπάμα δολοφονήθηκαν 40 άμαχοι στο Αφγανιστάν και την άλλη μέρα άλλοι 30; Μήπως... ο αρθρογράφος της «Καθημερινής» δε φτάνει να χρησιμοποιεί τέτοιες μεθόδους που θίγουν τις γνώσεις του και τη λογική του ακριβώς γιατί εκφράζει τον φόβο της τάξης που υπηρετεί μπροστά στο λόγο του ΚΚΕ, που στηρίζεται στην πιο επιστημονική ανάλυση της ιστορικής εξέλιξης; Αν ήταν «μεταφυσικός» ο λόγος του ΚΚΕ δε θα χρειαζόταν να ανατρέξει στη μεταφυσική (του ανύπαρκτου) ο Π.Μ. για να τον αντιμετωπίσει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Υπάρχει - λένε και γράφουν - στη Νέα Δημοκρατία, ένα «εσωτερικό μέτωπο», μια «τάση», οι ...«κοινωνιστές».

Βρίσκονταν σε λήθαργο, υποτίθεται, επί πολύ καιρό. Τώρα, όμως, με την κρίση, άρχισαν να ζητάνε μέτρα κοινωνικής πολιτικής και κάνουν κριτική στο νεο-φιλελευθερισμό!

Ποιοι είναι αυτοί; Ο Γιώργος Σουφλιάς, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος και ο Αρης Σπηλιωτόπουλος. Τούτοι κόπτονται για μέτρα κοινωνικής προστασίας...

Αυτοί είναι που θα μας σώσουν και θα φέρουν την ...κοινωνία στο προσκήνιο κάνοντας καλύτερη την κυβέρνηση!

Οπως καταλαβαίνετε, δε δουλευόμαστε απλά. Μάλλον προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας.

Φθάσανε να μας παρουσιάζουν την προσπάθεια του καθενός για «σταυρούς» και δημοσκοπικά «μπόνους» ως ...κοινωνικό ρεύμα.

Γιατί τέτοιες περιπτώσεις είναι οι προαναφερθέντες και προσπαθούν μέσα στον όλο χαμό να πάρουν «τα πάνω τους».

Οσο για την υποτιθέμενη κριτική στο φιλελευθερισμό, τι να συζητάμε. Εχει γίνει πια μόδα.

Τόσο πολύ που παρουσιάζεται επικριτικός σε αυτό που αποκαλούν «ελεύθερη οικονομία» μέχρι και ο Γιώργος Παπανδρέου.

Λες και θα μπορούσε κανείς πλέον να χαρακτηρίσει πετυχημένο το μοντέλο που οδήγησε τα πράγματα ως εδώ.

Μόνο που στο ...διά ταύτα όλοι αποκαλύπτονται. Εκεί, δηλαδή, που συμφωνούν ...ο καθένας με τον τρόπο του. Στο ότι τις ζημιές του κεφαλαίου πρέπει να τις πληρώσουν οι λαοί και μάλιστα πολύ ακριβά.

Και το «τυράκι» για να πέσουμε στην παγίδα έχει πολλά ονόματα. Οπως «Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης», «Ταμείο Αντιμετώπισης της Φτώχειας» ή «Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα».

Επίσης «πραγματική οικονομία», «παραγωγική οικονομία», «κρατικός έλεγχος των αγορών», «ενίσχυση της ρευστότητας», «συναινετικές λύσεις» και τόσα άλλα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Μόνο που πέρασε ο καιρός για παραμύθια...

Γρηγοριάδης Κώστας

Οσο για τα κανάλια, σύσσωμα ριγμένα στην «αντικειμενική ενημέρωση», εξαφάνισαν το συλλαλητήριο της Ομόνοιας και εν χορώ πρόβαλαν ως εκφραστές των αντιδράσεων κατά της κυβερνητικής πολιτικής τους προέδρους των ΟΛΜΕ και ΠΟΣΔΕΠ και μια φοιτήτρια του ΣΥΝ που εξέφραζε τη στήριξή της στις συγκεκριμένες ηγεσίες (ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ) των εκπαιδευτικών.

Κάποιοι «δημοσιογράφοι», μάλιστα, έφτασαν στο σημείο να πουν (εκτός αέρα) ότι τάχα δεν μπορούμε να προβάλουμε την κινητοποίηση των μαθητών, γιατί ...είναι ανήλικοι. Μα, δεν είναι εγκληματίες! Εκτός κι αν έτσι τους βλέπουν. Πράγμα διόλου απίθανο, αφού η κυβέρνηση έχει ήδη δώσει τον τόνο με τους εισαγγελείς και την ποινικοποίηση των μαθητικών αγώνων από εισαγγελείς και ΓΑΔΑ, ενώ ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, που δήθεν κόπτονται για το δίκαιο των αιτημάτων των μαθητών οι μεν και για τους ίδιους τους μαθητικούς αγώνες οι δε, τόσες μέρες που έχει αποκαλυφθεί η επιχείρηση ποινικοποίησης των καταλήψεων με την εισαγγελική εντολή, δεν έχουν βγάλει άχνα.

«Διγλωσσία» ανακάλυψε ο αστικός Τύπος ανάμεσα στους δυο υφυπουργούς Παιδείας για το θέμα του «ελέγχου» των κολεγίων, επειδή ο Σπ. Ταλιαδούρος είπε ότι με το νόμο της ΝΔ μπαίνει τάξη και ελέγχονται τα κολέγια κι ο Αν. Λυκουρέντζος είπε ότι με βάση την απόφαση του ευρωδικαστηρίου φαίνεται ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα κολέγια που συμπράττουν με ξένα πανεπιστήμια. Η «Αυγή» μάλιστα ανακάλυψε και κυβερνητικό ρήγμα το οποίο τονίζει με τον τίτλο: «Σπάει το μέτωπο για τα κολέγια ο Λυκουρέντζος».

Ο νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση το καλοκαίρι θεσπίζει κάποιους υποτυπώδεις και σχεδόν ανούσιους ελέγχους, προκειμένου να αδειοδοτήσει τα κολέγια και σημειώνει ότι εφόσον τα (αδειοδοτημένα πια) κολέγια συνάψουν συμφωνίες με ξένα πανεπιστήμια, τότε ο μόνος που μπορεί να τα ελέγξει είναι το ξένο πανεπιστήμιο και το κράτος στο οποίο εδρεύει το πανεπιστήμιο. Αυτά τα γνωρίζει πολύ καλά η κυβέρνηση και οι δυο υφυπουργοί. Το ίδιο πράγμα είπαν, απλά ο ένας αναφέρθηκε στο πρώτο σκέλος του νόμου κι άλλος στο δεύτερο.

Αυτά για να μη δημιουργούνται αυταπάτες περί κυβερνητικού ρήγματος ή περί «καλού» και «κακού» υφυπουργού, όπου ίσως θα ήθελαν να επενδύσουν και οι οπορτουνιστές. Η μόνη λύση είναι αγώνας για κατάργηση του νόμου, που δε βάζει τάξη αλλά προετοιμάζει το έδαφος για την ευρωοδηγία, και απειθαρχία, ανυπακοή, μη εφαρμογή της ίδιας της οδηγίας.

«...Η Ενωση Ελλήνων Εκδοτών Ξενόγλωσσων Εκπαιδευτικών Βιβλίων με έγγραφό της προς την υπηρεσία μας διαμαρτύρεται, διότι στα δημόσια Λύκεια οι μαθητές στη συντριπτική πλειοψηφία τους δεν αγοράζουν τα ξενόγλωσσα βιβλία που επιλέγονται για να διδαχθούν, αλλά χρησιμοποιούν φωτοαντίγραφα. Τούτο, όμως, αποτελεί κλοπή πνευματικών δικαιωμάτων που τιμωρείται αυστηρά από το νόμο και φέρουν ευθύνη γι' αυτό και οι διδάσκοντες, ακόμη κι αν απλώς ανέχονται τη χρήση φωτοαντιγράφων στην τάξη που διδάσκουν». Τα παραπάνω αναγράφονται σε εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας, χρονολογούμενη από το 1998, την οποία εμφάνισε καθηγητής ξένων γλωσσών σε μαθητή Λυκείου ο οποίος αρνήθηκε να πληρώσει για τα βιβλία ξένης γλώσσας.

Με το ζόρι δηλαδή - και με την απειλή της τιμωρίας από το νόμο - οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς πρέπει να γίνουν κατανοητοί από τους μαθητές. Δε φτάνει που - σκόπιμα - η πολιτεία αναγκάζει τους γονείς να πληρώνουν από την τσέπη τους βιβλία ξένων γλωσσών στα δημόσια σχολεία, μαζί με τόσα άλλα που πληρώνουν οι εργαζόμενοι στην όλο και πιο ιδιωτικοποιημένη παιδεία, δε φτάνει που οι μαθητές - όπως διαπιστώνεται στην εγκύκλιο - πρέπει να καταφεύγουν στις φωτοτυπίες γιατί δεν αντέχουν οι οικογένειές τους να πληρώνουν το κόστος, επιστρατεύεται και η διοίκηση της εκπαίδευσης για να προστατέψει τις τσέπες των εκδοτών. Αυτό και πολλά σαν αυτό που συγκροτούν την εκπαιδευτική πραγματικότητα, σαν απάντηση σε όσους ψάχνουν να βρουν γιατί οι μαθητές βγαίνουν στους δρόμους...