Γρηγοριάδης Κώστας

Και δε λέμε, καλά κάνει και την καταγγέλλει, αλλά μην παριστάνει και την έκπληκτη. Σίγουρα, δεν της διαφεύγει το γεγονός, πως ο ανταγωνισμός είναι θεμελιακό στοιχείο όλων των συνθηκών και των βασικών αποφάσεων της ΕΕ, από τη συνθήκη του Μάαστριχτ - την οποία ψήφισε και ο ΣΥΝ - μέχρι την Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ), τη στρατηγική της Λισαβόνας και πάει λέγοντας. Επίσης, όπως καλά γνωρίζουν, αφού τάσσονται υπέρ των διαδικασιών της ευρωενωσιακής πολιτικής ενοποίησης, όλες οι προαναφερόμενες συνθήκες και αποφάσεις είναι «υπεράνω του Συντάγματος και των συμβάσεων», έχοντας, βέβαια, τις ευλογίες των κομμάτων του «ευρωμονοδρόμου».

Δυστυχώς, για την «Αυγή» και τις ευρω-αυταπάτες της, αυτή και ακόμη χειρότερη - απ' όσο δείχνουν οι δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας - είναι η ευρωένωση των πολυεθνικών. Κι όσο βαθαίνει η υποστηριζόμενη κι από τον ΣΥΝ ενσωμάτωση της χώρας σ' αυτή, τόσο θα μεγαλώνουν οι συνέπειες σε βάρος των εργαζομένων και του λαού.

Δεν πρωτοτύπησε ούτε και σε αυτό το απολογιστικό συνέδριο η συμβιβασμένη πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Εργατών Επισιτισμού και Υπαλλήλων Τουριστικών Επαγγελμάτων. Χωρίς ίχνος ντροπής οι συμβιβασμένοι συνδικαλιστές των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ ομολόγησαν στον οικονομικό απολογισμό της προηγούμενης χρονιάς ότι η Ομοσπονδία δαπάνησε για απεργιακές εκδηλώσεις μόλις 60 ευρώ! Και μόνο αυτό το στοιχείο, εκτός όλων των άλλων, αρκεί για να φανερώσει ότι η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας καταναλώνεται στην καλλιέργεια των κάθε λογής «διαλόγων», μέσα από τους οποίους έχει παραδώσει τις κατακτήσεις των εργαζομένων στους μεγαλοξενοδόχους. Εξάλλου, και πάλι φέτος, για ακόμα μια χρονιά, η κλαδική σύμβαση των ξενοδοχοϋπαλλήλων παραπέμφθηκε από τη συμβιβασμένη πλειοψηφία στον ΟΜΕΔ! Εκτός και πιστεύει κανείς ότι στο χώρο του επισιτισμού και των τουριστικών επαγγελμάτων είναι όλα μέλι-γάλα κι έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα των εργαζομένων...

Τώρα το αν όλοι αυτοί θα «σηκώσουν το ανάστημά τους» στην πολιτική της Κομισιόν, όρκο δεν παίρνουμε. Θα σημειώσουμε μόνον ότι η ΣΕΣ - μέλος της οποίας είναι η ΓΣΕΕ - τάσσεται υπέρ της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης και βέβαια υπέρ της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων. Για τον ευρωβουλευτή του Μπλερ, στοιχεία δεν έχουμε, αλλά οι εργαζόμενοι γνωρίζουν από την καλή και την ανάποδη την κυβερνητική πολιτική του κόμματός του. Το βίο και την πολιτεία του ΠΑΣΟΚ τα βίωσαν στην πλάτη τους οι Ελληνες εργαζόμενοι. Οσο για τον ΣΥΝ, οι κορόνες του υπέρ των εργατικών δικαιωμάτων δεν ξεγελούν κανέναν. Και όχι μόνο για το παρελθόν του (π.χ. Μάαστριχτ), αλλά και γιατί επιμένει να παριστάνει το «αριστερό» φύλλο συκής του «ευρωμονόδρομου».

Η πολιτική όλων αυτών των δυνάμεων, στον έναν ή στον άλλο βαθμό, όπως φάνηκε και στην περίπτωση της οδηγίας Μπολκεστάιν, περισσότερο νοιάζεται για να εξασφαλιστεί «θεμιτός ανταγωνισμός και ενιαίες συνθήκες λειτουργίας για τις επιχειρήσεις», όπως ζητούν ΣΕΣ και ΓΣΕΕ. Και όχι τα δικαιώματα των εργαζομένων, όπως υποκριτικά δηλώνουν.

Θυμάστε τα τσουχτερά πρόστιμα που είχε επιβάλει η Επιτροπή Ανταγωνισμού σε ορισμένα μεγάλα σούπερ μάρκετ, για εναρμονισμένη πρακτική, όπως ονομάζεται η μεταξύ τους συνεννόηση για τις τιμές; Θυμάστε, που... καμάρωναν τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη, λέγοντας προς κάθε κατεύθυνση ότι η κυβέρνηση δε διστάζει να τα... βάλει με τα μεγάλα συμφέροντα;

Σας πληροφορούμε, λοιπόν, ότι το θέμα... λύθηκε. Το Εφετείο μείωσε τα σχετικά πρόστιμα, μέχρι και στο 1/7 των αρχικών ποσών. Κι έτσι, αμφότερες οι πλευρές έμειναν ικανοποιημένες. Πόσο μάλλον, που η απόφαση του Εφετείου δεν έτυχε καμιάς ιδιαίτερης δημοσιότητας, σε αντίθεση με το τότε γεγονός της επιβολής των προστίμων και τους κυβερνητικούς... λεονταρισμούς. Κι όλ' αυτά, ενώ οι ανατιμήσεις συνεχίζονται αμείωτες και η ακρίβεια κατατρώει τα ισχνά, έτσι κι αλλιώς, λαϊκά εισοδήματα...

Η σημερινή κυβέρνηση, όπως και η προηγούμενη, με νόμους και με συμφωνίες, διμερείς και πολυμερείς, μετέτρεψαν τη χώρα σε ξέφραγο αμπέλι των μυστικών υπηρεσιών στο όνομα της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας». Η υπόθεση των Πακιστανών παραμένει ακόμη ανοιχτή για να υπογραμμίζει τη στάση της κυβέρνησης και των αρμόδιων ελληνικών αρχών στο πλαίσιο των σχέσεών της με τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, την ΕΕ, τις κυρίαρχες δυνάμεις της λεγόμενης Νέας Τάξης.

Οι δύο συνεταίροι του δικομματισμού κατά την εναλλαγή τους στην κυβερνητική εξουσία φρόντισαν ώστε οι μυστικές υπηρεσίες να εγκατασταθούν στο κέντρο των μηχανισμών ασφάλειας της χώρας. Λες και δεν ήξεραν ότι η CIA, παραδείγματος χάριν, παρακολουθεί μέχρι και στελέχη της αμερικανικής κυβέρνησης, πολύ περισσότερο τον πρωθυπουργό και τα στελέχη μιας κυβέρνησης άλλης χώρας.

Στην περίπτωσή μας, μάλιστα, αυτοί οι μηχανισμοί αναπτύχθηκαν και γιγαντώθηκαν στο περιβάλλον και το κλίμα της «ολυμπιακής ασφάλειας» με δίκτυα και υποδομές που ελέγχονται απ' ευθείας από τους κατασκευαστές και τους προμηθευτές τους. Ετσι ολοκληρώθηκε το σχέδιο της τερατώδους μηχανής που εγκαταστάθηκε στη χώρα μας και η οποία παράγει παρακολουθήσεις τηλεφώνων, αλληλογραφίας, ακόμα και κινήσεων, καταναλώνοντας δημοκρατικές ελευθερίες και ατομικά δικαιώματα.

Η ουσιαστική λύση για το καθεστώς των υποκλοπών δε βρίσκεται ούτε στη «δικαστική διερεύνηση», ούτε στις «εξεταστικές επιτροπές» της Βουλής, αφού οι υποκλοπές, όπως και τα αντεργατικά μέτρα, είναι εκφράσεις και προϊόντα αυτής της πολιτικής. Η ανατροπή της είναι η λύση.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κατά κάποιο τρόπο, τέτοιες δηλώσεις θίγουν ακόμη και τη λογική του μέσου Ελληνα πολίτη. Αυτού που καταλαβαίνει ότι όλα «τακτοποιήθηκαν» σε αυτή την υπόθεση, μάλλον, πολύ πριν οποιοσδήποτε δικαστικός λειτουργός αρχίσει να ερευνά.

Αλλωστε, ο καλύτερος τρόπος για να «προεξοφληθεί» μια δικαστική (ή οποιαδήποτε) έρευνα είναι τα στοιχεία που θα της παρασχεθούν να είναι «φλου», αμφίσημα και χωρίς σαφείς ενδείξεις για οτιδήποτε. Κι αυτό μόνο οι κυβερνώντες μπορούν, εάν το επέλεξαν, να το κάνουν.

Οπως και να έχει, πολιτικά συμπεράσματα όχι μόνο μπορούν, αλλά επιβάλλεται να βγουν από τούτη την ιστορία, αν θέλουμε να μην πελαγοδρομούμε σε «πρακτορίστικα» σενάρια χωρίς ουσία.

Κι ένα σαφές πολιτικό συμπέρασμα είναι ότι οι κυβερνώντες (κι όπως θα διαπιστώνουμε και το ΠΑΣΟΚ) έχουν πολιτικά επιλέξει να μην έρθουν σε οποιαδήποτε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, τους «εταίρους» μας στην Ευρωένωση και το πολυπλόκαμο πλαίσιο των θεσμοθετημένων και μη παρακολουθήσεων.

Αλλωστε, το αντίθετο θα ήταν ασύμβατο, όχι με αυτό που μπορούν, αλλά με αυτό που θέλουν να κάνουν. Εάν τα πράγματα έχουν αλλιώς, ας ...μας το αποδείξουν.

Γρηγοριάδης Κώστας

Δεν έχουν δα και κανένα παρελθόν αγαστής συνεργασίας, αν πιστέψουμε τουλάχιστον όσα τους καταμαρτυρούν κατά καιρούς τα ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας.

Οχι πως μας κάνει καμιά μεγάλη έκπληξη βέβαια αυτό. Είναι σαφές ότι οι χειρισμοί που γίνονται στην όλη ιστορία δεν έχουν ως πρώτιστο γνώρισμά τους την ...ψυχραιμία.

Μιλώντας χτες απ' το βήμα του συνεδρίου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) ο υφυπουργός Υγείας Γιώργος Κωνσταντόπουλος αναφέρθηκε στο ασφαλιστικό των εργαζομένων, λέγοντας ότι το υπουργείο Υγείας πάγωσε την επιλογή ασφαλιστικού φορέα που ζητούσε το Λογιστήριο του Κράτους. Επίσης, πρόσθεσε, το υπουργείο Υγείας συνέταξε τροπολογία που αποδέχτηκε ο υφυπουργός Οικονομικών Πέτρος Δούκας και προβλέπει ότι το «τακτικό προσωπικό» των νοσοκομείων και της πρόνοιας «υπάγεται στο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό καθεστώς του Δημοσίου και στο καθεστώς υγειονομικής περίθαλψης του ΟΠΑΔ».

Επειδή όμως η διάταξη αυτή - καθ' ομολογία και του Π. Δούκα -αφήνει απέξω τους νεοπροσλαμβανόμενους στην Πρόνοια και αποτελεί κερκόπορτα για τη δημοσιοϋπαλληλική ιδιότητα των εργαζομένων, χρειάζεται άλλη διατύπωση που θα εξαλείφει τις αμφισβητήσεις και τις τυχόν αυριανές παρεξηγήσεις. Ιδού μια τέτοια διατύπωση: «Το προσωπικό που υπηρετεί και πρόκειται να υπηρετήσει στα ΝΠΔΔ που έχουν συσταθεί με τα άρθρα 7 και 14 του νόμου 3329/2005 (ΦΕΚ Α΄, 81) υπάγεται στο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό καθεστώς του Δημοσίου και στο καθεστώς του ΟΠΑΔ».

Εάν, λοιπόν, η κυβέρνηση έχει την πολιτική βούληση, ιδού η ρύθμιση ιδού και η διατύπωση. Αλλιώς πάμε αλλού...

Παπαγεωργίου Βασίλης

...Η OLAF συγκροτήθηκε επί πρωθυπουργίας Κώστα Σημίτη στο πλαίσιο της ΕΥΠ και υπαγόταν απευθείας στον διοικητή της, τελώντας φυσικά υπό τον πολιτικό έλεγχο του υπουργείου Δημόσιας Τάξεως. Κατά τη συγκρότησή της, η ΕΥΠ ζήτησε και τη συμμετοχή στην ομάδα ενός αξιωματικού του Στρατού Ξηράς, ο οποίος να σημειωθεί ότι είχε αποσπαστεί στην Υπηρεσία από το 1998 και ο οποίος τα έτη 1992 και 1993 είχε μετεκπαιδευτεί στην Αγγλία. Το ΥΕΘΑ συναίνεσε, η ομάδα άρχισε να λειτουργεί και έδρασε στην περίοδο πριν και κατά τους Αγώνες, παρακολουθώντας τηλέφωνα. Λίγο μετά τους Αγώνες, έπρεπε να διαλυθεί, όπως ήδη από τη σύστασή της προβλεπόταν.

Ομως η ομάδα OLAF δε διαλύθηκε. Αντιθέτως, συνέχισε να βρίσκεται σε πλήρη δράση, πιθανότατα παρακολουθώντας πλέον όχι μόνον ντόπιους "αντιεξουσιαστές" ή ξένους υπόπτους για τρομοκρατία, αλλά, όπως αναφέρουν πηγές του ΥΕΘΑ, και πολλούς άλλους. Εκείνη ήταν η στιγμή, που ένας μυστικός πόλεμος ξέσπασε ανάμεσα στα δυο υπουργεία: Το Εθνικής Αμυνας και το Δημοσίας Τάξεως».

Το απόσπασμα είναι από σχετικό ρεπορτάζ της κυριακάτικης «Καθημερινής» και αποκαλύπτει άλλη μια μικρή πλευρά του «θερμοκηπίου» που έχουν στήσει και συντηρούν οι πρώην και νυν κυβερνώντες. Εχει και συνέχεια όμως...

Και το δημοσίευμα της «Καθημερινής» συνεχίζει: «Αμέσως μετά το τέλος των Αγώνων, το ΥΕΘΑ ζήτησε τη λήξη της απόσπασης του αξιωματικού του ΓΕΣ και την επιστροφή του στην οργανική του υπηρεσία. Κι αυτό, όπως αναφέρουν οι πηγές του υπουργείου, για δύο λόγους: Ο πρώτος, και πιο βασικός, ήταν ότι το αντικείμενο είχε πλέον εκλείψει και συνεπώς η ύπαρξη της ομάδας δεν ήταν πλέον μόνον αναίτια, αλλά και επικίνδυνη. Ο δεύτερος ήταν ότι αξιωματικοί του ΓΕΣ είχαν παρακολουθήσει όλον αυτό τον καιρό τη δράση της ομάδας OLAF και ειδικά του συνάδελφού τους αξιωματικού και είχαν με ασφάλεια, όπως λένε οι πηγές, καταλήξει στο συμπέρασμα ότι εκείνος ενεργούσε πολύ πέραν των αρμοδιοτήτων του. Ο στόχος ήταν λοιπόν να τον σταματήσουν το γρηγορότερο δυνατό και να τον απομακρύνουν.

Δεν τα κατάφεραν. Σύμφωνα με τις πιο πάνω πηγές, το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως και η ΕΥΠ αντέδρασαν στο σχετικό επίσημο αίτημα, λέγοντας ότι ο αξιωματικός τούς είναι "απαραίτητος" και ότι είναι ο "καλύτερος σε αυτήν τη δουλειά"...».

Στο δημοσίευμα αναφέρθηκε προχτές και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, χωρίς ουσιαστικά να διαψεύσει τα παραπάνω στοιχεία, σημειώνοντας μόνο ότι η ομάδα OLAF είχε αντικείμενο τη δίωξη του οικονομικού εγκλήματος...

Πέρσι είχαμε την έρευνα που, με θέμα τη λειτουργία του ανταγωνισμού στο λιανεμπόριο, «έβγαζε» τα σούπερ μάρκετ, ούτε λίγο ούτε πολύ, ...εθνικούς ευεργέτες. Πρόσφατα, παρουσιάστηκε άλλη έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου της Αθήνας, και πάλι υπό την εποπτεία του καθηγητή Γ. Δουκίδη, με αντικείμενο αυτή τη φορά το πώς βλέπουν οι καταναλωτές τα σούπερ μάρκετ. Ανεξάρτητα από τις απαντήσεις των καταναλωτών, ο καθένας διακρίνει την τάση των συντακτών της έρευνας να αποενοχοποιήσουν τα σούπερ μάρκετ για το καθεστώς της ακρίβειας που επικρατεί στην αγορά. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι συντάκτες αποδίδουν τις αρνητικές απαντήσεις των καταναλωτών για την αξιοπιστία των σούπερ μάρκετ στο γεγονός ότι «κατά τη χρονική περίοδο διεξαγωγής της έρευνας καθώς και κατά τους προηγούμενους μήνες υπήρχε μια συνολικά αρνητική δημοσιότητα για τον κλάδο και μια τάση των ΜΜΕ να επιρρίψουν σε μεγάλο βαθμό την ευθύνη για την ακρίβεια των τιμών στα σούπερ μάρκετ. Το γεγονός αυτό ενδέχεται να έχει επηρεάσει και την άποψη των καταναλωτών για την αξιοπιστία». Προφανώς, αυτές καθαυτές οι ληστρικές πρακτικές των σούπερ μάρκετ δεν «παίζουν» ως ενδεχόμενα...