Τώρα το αν όλοι αυτοί θα «σηκώσουν το ανάστημά τους» στην πολιτική της Κομισιόν, όρκο δεν παίρνουμε. Θα σημειώσουμε μόνον ότι η ΣΕΣ - μέλος της οποίας είναι η ΓΣΕΕ - τάσσεται υπέρ της ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης και βέβαια υπέρ της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων. Για τον ευρωβουλευτή του Μπλερ, στοιχεία δεν έχουμε, αλλά οι εργαζόμενοι γνωρίζουν από την καλή και την ανάποδη την κυβερνητική πολιτική του κόμματός του. Το βίο και την πολιτεία του ΠΑΣΟΚ τα βίωσαν στην πλάτη τους οι Ελληνες εργαζόμενοι. Οσο για τον ΣΥΝ, οι κορόνες του υπέρ των εργατικών δικαιωμάτων δεν ξεγελούν κανέναν. Και όχι μόνο για το παρελθόν του (π.χ. Μάαστριχτ), αλλά και γιατί επιμένει να παριστάνει το «αριστερό» φύλλο συκής του «ευρωμονόδρομου».

Η πολιτική όλων αυτών των δυνάμεων, στον έναν ή στον άλλο βαθμό, όπως φάνηκε και στην περίπτωση της οδηγίας Μπολκεστάιν, περισσότερο νοιάζεται για να εξασφαλιστεί «θεμιτός ανταγωνισμός και ενιαίες συνθήκες λειτουργίας για τις επιχειρήσεις», όπως ζητούν ΣΕΣ και ΓΣΕΕ. Και όχι τα δικαιώματα των εργαζομένων, όπως υποκριτικά δηλώνουν.