Του Τάσου Αναστασίουαπό τα «ΝΕΑ»

Αλλά κι αυτό ακόμα δεν τους φτάνει. Πρέπει ο εργάτης, λένε, να θεωρεί ότι τα κέρδη του αφεντικού του είναι προϋπόθεση για το δικό του μισθό.

Γιατί; Χάθηκε η προοπτική τού να ζει ο εργάτης χωρίς αφεντικό; Γιατί, θεωρείται αυτονόητη η ύπαρξη του νταβατζή; (ωχ! θα το δει ο Πάγκαλος και θα το βάλει στο αρχείο του σαν ένα ακόμα δείγμα χυδαιότητας...).

«Καλυτερότερο» όλων το σύνθημα της ΝΔ, δημιουργική σύνθεση των συνθημάτων του Φόρουμ και των κατευθύνσεων της Λισαβόνας. Αντε τώρα να τρέχει η διαφημιστική του ΣΥΝ να βρει καινούριο σύνθημα.

Κι ενώ αυτοί παίζουν με τις λέξεις, στην πλάτη σου ταμπούρλο ο βούρδουλας: Στο ρυθμό τού «η μισή ζωή είναι καλύτερη από την καθόλου».

Γιατί; Χάθηκε η ολόκληρη με πλήρη δικαιώματα;

Απλά, σήμερα, περισσότερο από χτες, χρησιμοποιούν την απειλή της ανεργίας για να συμπιέσουν κι άλλο το μεροκάματο με όρους απόλυτης υποταγής.

Εχουν βάλει το χεράκι τους οι εργατοπατέρες, απαξιώνοντας τη συλλογική δράση, αδρανοποιώντας σωματεία, υπογράφοντας συμβάσεις στο πνεύμα του τσάι και συμπάθεια για τα κέρδη του αφεντικού. Κι αυτοί οι εργατοπατέρες ανήκουν σε συγκεκριμένα κόμματα: ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ενίοτε με συμπληρώματα όπως ο ΣΥΝ.

Υπάρχει διέξοδος; Υπάρχει! Με τα ταξικά συνδικάτα, με το ΚΚΕ, με ψηλά το κεφάλι, ως τάξη ενάντια σε τάξη!

Κράτα στις σημειώσεις σου για το επίπεδο της «ευημερίας» εκείνο το στοιχείο που λέει πως το 21% δυσκολεύεται ακόμα και να πληρώσει το ρεύμα.

Κι εκείνα επίσης τα στοιχεία που μαρτυρούν πως σε παγκόσμιο επίπεδο αυτό που συμβαίνει είναι όλο και πιο λίγοι να μαζεύουν όλο και περισσότερα. Κι ας αυξάνει η παραγωγικότητα της εργασίας ή ακριβώς επειδή ενώ αυξάνει η παραγωγικότητα, ταυτόχρονα παραμένει η ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής στους κεφαλαιοκράτες.

Ασχετο: «Νέα Οικονομία» είναι η πρόταση γι' αυτό που συμβαίνει στο Νέο Μεξικό. Και «Νέα Πολιτική» είναι το παράδειγμα της Χίλαρι, ομογάλακτης του Τζορτζ και του Θόδωρα.

Ο οποίος, Θόδωρας, δεν είναι ο τρελός του χωριού, χωρίς να σημαίνει αυτό πως ενδεχόμενα δεν μπορεί να υπάρχει και μια τέτοια διάσταση. Αυτό που λέει, όμως, έχει συνέπεια.

Οταν διακηρύσσει, εκ μέρους της τάξης που εκπροσωπεί, πως μόνο δύο είναι οι πολιτικές επιλογές και τις προσδιορίζει ως παραλλαγές για τη διαχείριση ενός συστήματος, του καπιταλιστικού, είναι φυσικό να θεωρεί και χυδαίο ό,τι απειλεί να διαταράξει την αιώνια διαδρομή της τάξης που ο ίδιος πάντα με συνέπεια εκφράζει.

Για κάθε αστό είναι χυδαία κάθε αμφισβήτηση της ίδιας της ύπαρξής του. Κι αντιδρά σ' αυτό με ταξικό ένστικτο. Αλλο το ότι υπάρχουν και εκλεπτυσμένοι εκπρόσωποι της αστικής τάξης που μπορούν να σφάζουν με το βαμβάκι. Κρατάμε σε κάθε περίπτωση το κύριο: Οι αστοί αναγνωρίζουν τον εχθρό τους. Οπως και τα κολαούζα τους. Που έσπευσαν να αναγνωρίσουν πως έχει και κάποιο δίκιο ο Θόδωρας. Το δίκιο της τάξης του.

Που είναι ενάντια στο δίκιο της εργατικής τάξης.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Με ευθύνη ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΕΣ οι συντάξεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Εθνική σύνταξη έως 550 ευρώ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Ο ΧΑΡΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ για όλα τα Ταμεία

ΤΟ ΒΗΜΑ: Οκτώ στους δέκα δυσφορούν για την οικονομία

ΕΘΝΟΣ: ΜΠΛΑΚ ΑΟΥΤ απειλεί 15 νοσοκομεία

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Οι 43 βαθμοί Κελσίου θα δοκιμάσουν τη ΔΕΗ και τους πολίτες

ΤΑ ΝΕΑ: Θερμοβόμβες φουντώνουν τον καύσωνα

Ο ΛΟΓΟΣ: Ο ΚΑΥΣΩΝΑΣ πάει για ρεκόρ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΚΟΥΚΟΥΛΩΝΟΥΝ πολιτικές ευθύνες

Η ΑΥΓΗ: Η κυβέρνηση μπλοκάρει τον έλεγχο της Βουλής

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: Είμαι κολόνα της κυβέρνησης

Η ΧΩΡΑ: Οι περιοχές της χώρας που εντάσσονται σε σχέδιο πόλης

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Σε θέση μάχης οι τραπεζίτες

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ το μήνυμα Χριστόδουλου

«Εγκυροι αναλυτές υποστηρίζουν ότι με βάση τους ρυθμούς ανάπτυξης της χώρας μας θα ήταν δυνατόν να έχει διαμορφωθεί ένα καλύτερο επίπεδο αμοιβών στην Ελλάδα (...) υπό τον όρο ότι η αγορά εργασίας θα ήταν ελεύθερη, ότι οι αμοιβές θα καθορίζονταν σε επιχειρησιακό επίπεδο και όχι σε εθνικό με τις συλλογικές συμβάσεις και γενικά ότι θα διαμορφωνόταν μια νέα εργασιακή νοοτροπία που θα εξέφραζε την πεποίθηση των εργαζομένων ότι η πρόοδος της επιχείρησης στην οποία εργάζονται είναι προϋπόθεση και για τη δική τους δίκαιη ανταμοιβή» (ο Ν. Νικολάου στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

«Το περίγραμμα αυτών των προτάσεων αναμένεται να δοθεί στο προσυνέδριο της Νέας Δημοκρατίας που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή στην Πάτρα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή. Στενοί του συνεργάτες έκαναν λόγο για "οικονομικό μανιφέστο ανάπτυξης". Χαρακτηριστικό είναι και το σύνθημα που επελέγη: "Ο άνθρωπος στο κέντρο της πολιτικής μας. Ανάπτυξη - Απασχόληση - Κοινωνική Συνοχή"» (το ρεπορτάζ στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).

«Οταν το 1986 η Χίλαρι Κλίντον κατόρθωνε να γίνει η πρώτη γυναίκα στο ΔΣ της Wall Mart αυτό φαινόταν επίτευγμα. Αρκετά χρόνια μετά, με τη Wall Mart να είναι από τις πιο μισητές εταιρίες στον κόσμο, η Χίλαρι προσπαθεί να ξεχάσει το γεγονός σβήνοντάς το από το βιογραφικό και την ιστοσελίδα της» (η είδηση στο «ΠΟΝΤΙΚΙ»).

«Η CIA αγόρασε μια πόλη στο Νέο Μεξικό και τη μετέτρεψε σε πεδίο αντιτρομοκρατιών δοκιμών (...) πρόκειται για μια απομακρυσμένη πόλη που η οικονομία της στηριζόταν κάποτε στην εξόρυξη μεταλλευμάτων. Στη συνέχεια άρχισε να ερημώνει εξαιτίας της ανεργίας (...) αγοράστηκε από τη CIA έναντι 34 εκατομμυρίων δολαρίων (...) στους δρόμους που κάποτε άνθρωποι ζούσαν ειρηνικά τώρα έχει εγκατασταθεί ο τρόμος» (το ρεπορτάζ στο «ΠΟΝΤΙΚΙ»).

ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΧΡΗΜΑ ΣΕ ΠΙΟ ΛΙΓΑ ΧΕΡΙΑ: «Στο 0,1% του πληθυσμού ο παγκόσμιος πλούτος. Η συνολική εισοδηματική ανισότητα αυξήθηκε, κυρίως, με την πολύ μεγαλύτερη ιδιοποίηση εισοδήματος από τους ήδη πολύ πλούσιους (...) αυτό που αποτελεί καταγραφή της μακροχρόνιας τάσης είναι ότι οι πραγματικοί μισθοί συνολικά δεν ακολούθησαν την αύξηση της παραγωγικότητας. Η αντιστροφή που συνέβη στα μέσα της δεκαετίας του '70 είναι ότι σε όλες τις πλούσιες περιοχές του κόσμου το μερίδιο των μισθών στο εθνικό εισόδημα άρχισε να πέφτει. Και όχι λίγο: κάπου 7 ποσοστιαίες μονάδες στις ΗΠΑ και 13 στην Ευρώπη μέσα σε 30 χρόνια. Πρόκειται για μια πολύ σημαντική αλλαγή στην κατανομή του εισοδήματος» (τα στοιχεία από τον ΟΟΣΑ στο «ΒΗΜΑ»).

ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΑΚΑ ΤΗΣ «ΜΟΙΡΑΣ» ΤΟΥΣ: «Η ανεργία, η οικονομική κατάσταση και η αύξηση των τιμών παραμένουν τα τρία κορυφαία προβλήματα της χώρας σύμφωνα με τους έλληνες πολίτες, οι οποίοι φέρεται να ανησυχούν περισσότερο από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους για τα οικονομικά ζητήματα» (η εκτίμηση από το Ευρωβαρόμετρο, στο «ΒΗΜΑ»).

ΟΠΟΥ ΦΤΩΧΟΣ ΚΑΙ Η ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥ: «Ακριβότερα στοιχίζει ο καύσωνας για τις τσέπες των χαμηλότερων εισοδηματικών τάξεων (...) ταξική είναι και η κατανομή της οικονομικής επιβάρυνσης αφού υπολογίζεται ότι η χρήση κλιματιστικού αυξάνει το λογαριασμό ρεύματος κατά 100 ευρώ το χρόνο, που μεταφράζεται σε 0,6 ευρώ ανά τετραγωνικό και 12,5 ευρώ ανά άτομο. Στα χαμηλά εισοδήματα φτάνει όμως τα 195 ευρώ ανά οικογένεια και τα 87 ευρώ ανά άτομο. "Φτάσαμε στη διαπίστωση ότι πλέον το 21% του πληθυσμού στο λεκανοπέδιο δυσκολεύεται να πληρώσει το λογαριασμό της ΔΕΗ, έναντι 6% το 2004 και η ένδεια αυτή επιδεινώνεται συνεχώς" επισημαίνει ο καθηγητής Μ. Σανταμούρης» (από έρευνα του Πανεπιστημίου Αθήνας σε 1.100 νοικοκυριά / «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).