Σε άρθρο στην «Καθημερινή» αναφέρεται: «Μια απλή ανάγνωση του Μνημονίου δείχνει ότι αυτό ταυτίζεται, σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό, με τα προεκλογικά προγράμματα του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Επομένως, τόσο τα πολιτικά στελέχη, όσο και τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων, αποτελούν, κατά τεκμήριο, εν δυνάμει θιασώτες του εκσυγχρονισμού της χώρας, έστω κι αν αυτή επιτελείται σήμερα μέσω του Μνημονίου».

Ο συντάκτης του άρθρου προσπαθεί να περάσει την άποψη πως αφού ό,τι αναφέρεται στο μνημόνιο, είναι το ίδιο με ό,τι περιέχεται στα προγράμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τότε οι οπαδοί αυτών των κομμάτων είναι υπερασπιστές του μνημονίου.

Ας αφήσουμε στην άκρη την απάντηση που πιθανόν θα δώσουν αύριο οι ίδιοι οι οπαδοί αυτών των κομμάτων όταν θα φτάσει και γι' αυτούς η ώρα να τοποθετηθούν με πρακτικό τρόπο σε ζητήματα που αφορούν στην καθημερινότητά τους. Οταν θα πληρώνουν τους νέους λογαριασμούς της ΔΕΗ, όταν το καλάθι από τη λαϊκή θα πηγαίνει στο σπίτι μισό, όταν το δικαίωμα στην περίθαλψη θα είναι μόνο επί πληρωμή, όταν και οι δικές τους συμβάσεις εργασίας θα έχουν χάσει ό,τι ήταν αυτονόητη κατάκτηση ως τώρα και θα έχουν γίνει λάστιχο μαζί με το σύνολο της ζωής τους.

Ποια είναι η άμεση χρησιμότητα αυτού του άρθρου;

Προσπαθεί να υποστηρίξει ότι τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχουν κανένα λόγο να σκέφτονται το πολιτικό κόστος, αφού αυτονόητα, κατά τον αρθρογράφο, οι οπαδοί αυτών των κομμάτων ως πρόβατα έχουν αποδεχθεί τη σφαγή τους προεκλογικά.

Οσο κι αν έχει βάση ότι πολλοί έβαλαν τα χεράκια τους να βγάλουν τα ματάκια τους, αυτή η θεώρηση δεν ψάχνει να αποκαταστήσει την αλήθεια, αλλά να επιβάλει τη δική της αλήθεια ως συλλογική. Οπως σ' όλα έτσι κι εδώ άλλη η αλήθεια που βλέπει - προβάλλει η αστική τάξη κι άλλη αυτή των λαϊκών στρωμάτων. Οι δεύτεροι τη νιώθουν στο πετσί τους και οι πρώτοι τη μετράνε στο πουγκί τους.

Κανένας οπαδός της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δεν είναι υποχρεωμένος επειδή τους ψήφισε να δεχτεί και την πολιτική που εφαρμόζουν. Αντίθετα, τώρα που οι μάσκες έπεσαν απόλυτα έχει κάθε λόγο να τους αφήσει γεια. Εχει κάθε λόγο να ψάξει να βρει τρόπο έκφρασης με βάση την τάξη του. Εχει κάθε λόγο να βρει τρόπο να παλέψει. Κι επειδή αυτό αργά ή γρήγορα θα συμβεί, οι αρθρογράφοι της αστικής τάξης κάνουν ενέσεις αισιοδοξίας στους πολιτικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου για να μην κάνουν πίσω τώρα που τα πράγματα είναι σε κρίσιμη καμπή.

Ποιο είναι το απόλυτο δεδομένο αυτού του καιρού; Μνημόνιο και ξανά μνημόνιο, μέτρα και ξανά μέτρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, κύρια σε βάρος της εργατικής τάξης. Και πανηγυρισμοί απ' ορισμένους που δεν κρατιούνται και δηλώνουν πως όπως ηττήθηκαν οι φορτηγατζήδες, όπως πέρασε το Ασφαλιστικό, έτσι θα ηττηθεί και κάθε άλλος στη συνέχεια.

Απέναντι σ' αυτή την πραγματικότητα που προαναγγέλλει και την αντίσταση σ' αυτή, από διάφορους έχουν αρχίσει τα ρεσιτάλ φιλολαϊκότητας. Δημοσιογράφοι εμφανίζονται ξαφνικά να υπερασπίζονται το δικαίωμα στην απεργία, αφού τα έντυπά τους έχουν ήδη συκοφαντήσει κάθε απεργό. Η κυβέρνηση εκπονεί κώδικα δεοντολογίας για τους υπουργούς της που τους επιβάλλει να τηρούν τη νομιμότητα! Και στο αποκορύφωμα θα έρθει, λέει, και ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, που όμως δε θα έχει οικονομικό αντίκρισμα αλλά κάτι σε «φάτε μάτια ψάρια...».

Ο εμπαιγμός είναι τέτοιος που και τα δικά τους έντυπα αρχίζουν να διαβάζουν ανάποδα κάθε δήλωση από την κυβέρνηση, χαρακτηριστικό πώς αντιμετωπίστηκαν οι διαβεβαιώσεις Λοβέρδου, την ώρα που ήδη εξελισσόταν η συζήτηση με την τρόικα για τα νέα αντεργατικά μέτρα.

Στο τέλος τέλος, όλα αυτά θα αποδειχτεί πως έχουν μικρή σημασία απέναντι στην ίδια την πραγματικότητα. Κι αυτή καταγράφεται στη λαϊκή, στο χασάπη, στους λογαριασμούς. Εκεί που κάθε μέτρηση βγάζει πως όλο και περισσότερα λείπουν απ' το τραπέζι. Εκεί που κάθε μέτρηση βγάζει πως το «δεν πάει άλλο» δεν μπορεί πια να είναι μια ατομική έκρηξη της στιγμής, αλλά συλλογικός, οργανωμένος αγώνας που επιβάλλεται να έχει απέναντί του καθαρό τον αντίπαλο, καθαρή και την προοπτική.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥΣ ΣΤΑΘΜΟΥΣ και το μεροκάματο για χιλιάδες γονείς

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Το τραπεζικό ράλι δείχνει deals

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΣΙΓΟΥΡΗ ΚΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΔΟΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ ΤΩΝ 9 ΔΙΣ.

ΤΟ ΒΗΜΑ: Με ιταλό «λομπίστα» η επιστροφή στις αγορές

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Στο μικροσκόπιο οι σπατάλες

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Στην πρίζα για... ηλεκτροσόκ

ΤΑ ΝΕΑ: Το αίνιγμα με το άνοιγμα

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΑΛΑΛΟΥΜ με τα αυθαίρετα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΤΟ «ΨΑΛΙΔΙ» στη βασική σύνταξη των 360 ευρώ

Η ΑΥΓΗ: Βαρέλι δίχως πάτο

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΛΟΥΚΕΤΩΝ

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΣΦΥΚΤΙΚΕΣ πιέσεις για αλλαγές

ΕΘΝΟΣ: ΕΦΟΔΟΣ ΣΔΟΕ στα δημόσια νοσοκομεία

«Ο συνδικαλιστικός τσαμπουκάς των "μπλόκων στις εθνικές οδούς", του "κατεβάσματος του διακόπτη", της "αποχής από τη διόρθωση των γραπτών", του "κλεισίματος λιμανιών και αεροδρομίων", της μη τροφοδότησης της αγοράς με καύσιμα, νικήθηκε κατά κράτος απ' το κράτος την περασμένη Κυριακή. Αποδείχθηκε πως όταν το κράτος θέλει, μπορεί να δαμάσει "σκληρές συντεχνίες", να κάνει αρνάκια "ηρωικούς συνδικαλιστές" (...) Η κόντρα κυβέρνησης και φορτηγατζήδων ήταν μια πρόβα για ό,τι θα επακολουθήσει τον Σεπτέμβριο» (το άρθρο στην ΕΞΠΡΕΣ).

«Στη διάρκεια των τελευταίων 10 ετών, προτάθηκαν διάφορες παρεμβάσεις για την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας (...) Η απελευθέρωση, που δεν έγινε με ήπιο και στρατηγικά σχεδιασμένο τρόπο τα προηγούμενα πολλά χρόνια, θα γίνει με βίαιο τρόπο σε λίγους μήνες. Οπως ακριβώς έγινε με το ασφαλιστικό σύστημα και την απελευθέρωση των οδικών μεταφορών πρόσφατα, όπως θα γίνει το επόμενο διάστημα με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων» (από άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Σ' αυτό το διάστημα διατυπώθηκε ένας ισχυρισμός: δεν δικαιολογούνται απεργίες σε περίοδο που η χώρα προσπαθεί να αποφύγει τη χρεοκοπία! Τον υιοθέτησαν κυβερνητικά στελέχη, αλλά και παράγοντες των παραγωγικών τάξεων. Ολοι μαζί έδειχναν έτοιμοι να απαξιώσουν την έννοια της απεργίας στο όνομα, ή καλύτερα στη διάρκεια του Μνημονίου. Από μια άλλη σκοπιά η μέθοδος είναι γνωστή από παλιά: "τώρα που βρήκαμε παπά, να θάψουμε πέντε, έξι". Ωστόσο κοινωνίες σε ακινησία δεν υπάρχουν. Το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση είναι να επενδύσει δηλαδή στη συλλογική αφωνία για να ολοκληρώσει το πακέτο αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις και την παραγωγική διαδικασία. Οσο οι άνθρωποι βλέπουν τη ζωή τους να επιδεινώνεται, θα αντιδρούν, θα διαμαρτύρονται και θα διαδηλώνουν (...) Η ανάγκη να ικανοποιηθούν οι δανειστές (...) δεν είναι δυνατόν να οδηγήσει στη σιωπή των αμνών. Οι άνθρωποι της τρόικας κάνουν ενδεχομένως τη δουλειά τους, σε τελευταία ανάλυση δεν είδαν φως και μπήκαν. Αλλά και οποιοσδήποτε ζει και εργάζεται επί ελληνικού εδάφους έχει δικαίωμα να αμφισβητεί ότι η έξοδος από την κρίση περνάει από το πετσί του» (από άρθρο στο ΒΗΜΑ).

ΦΑΤΕ ΜΑΤΙΑ ΨΑΡΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΛΙΑ «ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ»: «Νέο κοινωνικό συμβόλαιο με τον λαό, που θα αποτελεί τη συνέχεια της διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη ετοιμάζουν στο ΠΑΣΟΚ (...) το κυβερνητικό πακέτο έχει στόχο να προσφέρει κοινωνικά αντισταθμίσματα, ούτως ώστε να αμβλύνει τις εντυπώσεις από το πακέτο των σκληρών μέτρων (...) έχοντας επίγνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας και υπό τον φόβο της αποτύπωσής της στα ποσοστά των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, το Μέγαρο Μαξίμου συνειδητοποιεί πως θα πρέπει να ανακουφίσει τρόπον τινά ευπαθείς κοινωνικές ομάδες που το τελευταίο διάστημα έχουν δει το εισόδημά τους να συρρικνώνεται επικίνδυνα (...) ελλείψει χρημάτων ωστόσο, το πακέτο των μέτρων θα είναι σε είδος και όχι σε χρήμα» (το θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΦΕΡΕΤΖΕΣ ΣΤΟ ΦΕΡΕΤΖΕ: «Κώδικα δεοντολογίας της πολιτικής ηγεσίας προωθεί το Μαξίμου (...) ο νέος κώδικας περιλαμβάνει κανόνες που πρέπει να τηρούν οι υπουργοί και οι υφυπουργοί όπως η προάσπιση και η εφαρμογή της νομιμότητας, οι αρχές της ειλικρίνειας, της αμεροληψίας και της εχεμύθειας (...) απαγορεύεται στις/στους συζύγους και στα τέκνα των μελών της κυβέρνησης "να εμπλέκονται σε καταστάσεις οι οποίες ενδέχεται να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι επωφελούνται προσωπικά, κατά τρόπο αθέμιτο, από τη σχέση τους με πρόσωπα τα οποία ασκούν πολιτική εξουσία"» (ολοσέλιδο θέμα στο ΒΗΜΑ).

ΔΙΑΒΑΖΕ ΑΝΑΠΟΔΑ: «Απολύτως καθησυχαστικός εμφανίστηκε χθες ο Ανδρέας Λοβέρδος. "Δεν υπάρχουν μνημόνια Νο2, ούτε Νο3" είπε. Δεν υπάρχει τίποτα στο τραπέζι για την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τα επικουρικά ταμεία. Ούτε η τρόικα ζήτησε - από τον ίδιο τουλάχιστον - απολύσεις στις ΔΕΚΟ. Πολύ θα θέλαμε να πιστέψουμε όλα όσα λέει ο υπουργός Εργασίας, αλλά, με τόσα που έχουν δει πια τα μάτια μας, δυσκολευόμαστε...» (το σχόλιο στο ΕΘΝΟΣ).

ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ: «Το γέμισμα του οικογενειακού καλαθιού απαιτεί επιπλέον 105 ευρώ το μήνα σε σχέση με πέρυσι, όταν ένα μέσο νοικοκυριό χρειαζόταν 2.010 ευρώ (...) η αύξηση αυτή οφείλεται κυρίως στην αύξηση του ΦΠΑ και του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης» (κοινής λήψης θέμα από το ΕΛΚΕΚΑ / στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).